Vísir - 04.07.1922, Side 2

Höfum fyrirliggjaiisðí:
DffiMðzpxppir i ráilnra 20-40 og 57 cm
i, i &fkm 37+47 sm,
Papplripðka frá '|8 tii 5
✓
Cðsíeclps&f,
Srajðrpappir.
Símskeytf
frá fréttaritara Vísis.
Khöfn 3. júlí.
ÓeirÖirnar í írlandi.
Frá London’er símaö : ÓfriíSur-
irm í Dýflinni (Dublin) heldur á-
fram. Fríríkisherinn brýst áfram
gegn síöustu varnarstöövum upp-
reisnarmanna.
Skuldir Frakka.
Blaðið Petit Parisien segir, aö
skuldir Frakka viö Ameríku séu
3300 miljónir dollara, sem greiö-
ast eiga á 25 árum. Ársrentur 220
miljónir. Viö England eru skuld-
irnar 2500 miljónir dollara og 172
miljónir ársrentur. Alls borga
Frakkar 1530 miljónir gullmarka
í ársrentur, en þaö er meira en þaö
af hernaöarskaöabótunum, sem í
Frakka hlut átti að koma eftir
maí-samningnum.
Yitaverð fésðfnnn
Fullkomin þörf viröist vera á
því aö vekja athygli manna ööru
hverju á þeim féfangabrellum, sem
hér tíökast, þvi aö hrekklausir
menn vara sig ekki á þeim og
veröa aö ginningarfíflum hinna og
þessara misyndismanna.
í fyrra gekk maður hér hús úr
húsi og bað aö lána sér 10 til 15
krónur til að komast til Vestm,-
eyja eða Akraness. Kvaöst hann
þar eiga von á atvinnu. Sveik hann
talsvert fé út undir þessu yfir-
skini, en fór hvergi. í vetur tók
hann enn aö leita samskota handa
,,sjúkri móöur“ sinni. Reyndist
hún dáin fyrir nokkrum árum og
komst hann undir mannahenduf.
Árum saman hafa litlar stúlkur
veriö að bjóða myndaramma fyrir
ránverð og segja þaö gert fyrir
„veika stúlku“.
Nýlega hafa nokkrar ungar
stúlkur farið nokkurskonar her-
ferð um bæ'inn með bókamerki,
krossmörk og fleira ])ess háttar,
sem þær selja fyrir ofurverð, en
er svo sem einskis virði. Láta þær
þess getið, að þetta sé gcrt til
' þess að aíla fjár til „hjúkrunar-
náms“ og þegar spurt er, hverir
að baki standi, þá er sagt, aö það
j séu „5 stúlkur". Eg læt alveg ó-
: sagt, hvað til er í þessu, en ef þaö
: eru ekki blekkingar einar og svik,
þá á þetta fólk að fá leyfi til slíkra
fjársafnana og skrifleg meðmæli
kunnugra mánna, t. d. prestanna
eða einhverra lækna, sem allir
kannast við.
Enn má minna á féfangaaðferð,
sem sumar stúlkur hafa stundaö
hér x nokkuð stói'um stíl í vor,
sem sé að rita hinum og þessum
bónabréf og senda telpukrakka
með bréfin. Mér er kunnugt um,
a.ð sumir menn hafa fengið fleira
en eitt bréf á dag af þessu tagi
’og það jafnvel frá sörnu stúlk-
unni. Bréf þessi eru sjaldnast stíl-
uð „upp á nafn“, en byrja á ávarp-
inu „kæri herra“ eða því um líku.
Oft eru þau í opnu umslagi og
ekki skrifað utan á.
Efnið er ævinlega hið sama og
rithönd og orðfæri svo grunsam-
lega líkt, að ætla mætti, að þau
væru flest úr sömu „verksmiðj-
unni“. Höfundurinn kveðst vera
veik og ekki geta komið, biður
um 5 til 10 lcrónur og lofar að
borga innan skams. Efndirnar eru
sennilega misjafnar.
Þessar línur eiga ekki að spilla
fyrir þvi, að þurfandi mönnum
sé gefið, en þeir, sem hafa svo
lágan hugsunarhátt, að þeir svíf-
ast þess ekki að nota sér góðgirni
annara til þess að hafa fé af þeim
undir fölsku yfirskini, þeir eiga
vissulega ekki skilið, að þeim sé
hjálpað og við þeim þykir mér
rétt og skylt að vara.
V. E. Þ.
Kappreiöar.
kappreiðarnar á kappreiðasvæöi
þess við Elliðaárnar.
, Það er kunnugt, að hingað eru
jseldir allra bestu hestar, sem fáan-
legir eru úr sveitunum og meðferð
á þeim er orðin prýðileg. Allir
kappkosta að fara sem best með
þá, og reyna af fremsta megni að
láta þá ganga sem prýðilegast;
maður skyldi því halda, að þátt-
takan við þessar kappreiðar yrði
almenn, og ekki síst þar sem nú
bjóðast hærri verðlaun en nokkru
sinni hafa verið boðin á fslandi
fyrir kappreiðar.
Sprettur sá, sem hestunum verð-
ur gert að skyldu að hlaupa, er
ekki ofvaxinn neinum meðalhesti;
og það er víst, að í hvert skifti, sem
hestar eru notaðir hér, er þeim
hleypt á jafnerfiða spretti, án þess
að fengist jsé um.
Þið hestaeigendur! Látið því
ekki stéttaríg eða einstaka sérvitr-
inga aftra ykkur frá að hleypa
hestunum ykkar tvo spretti eftir
gefnum reglum á kappreiðasvæð-
inu á sunnudaginn kemur, Það
veitir ykkur sjálfum og öðrum
ánægju.
Rvxk, 4. júlí 1922.
Dan. Daníelsson.
Þaö er langt sxðan, að Reyk-
víkingar hafa sýnt þá rögg af sér
að bjóða almenningi að horfa á
kappreiðar, þrátt fyidr það, að það
er mai-gsannáð, að það þótti sú
besta útiskemtun, sem almenningi
I gafst kostur á að sjá.
Nú seinnipartinn í vetur komu
nokkrir fremur efnalitlir menn, j
karlar og konur, sér saman um að
j. mynda með sér félagsskap til þess ;
að efla hesta-íþróttir, og fyrir ,
milligöngu þess félags á nú á
sunnudaginn 9. þ. m. að há fyrstu i
I
Fiadarslöp.
Það væri full ástæða til og mjög
þarft verk, ef einhverjir færir
menn, eða einhver fær maður, tæki
sig til og semdi almenn fundar-
sköp og þau væru gefin út í hand-
hægu' kveri.
Slík fundarsköp eru til í ýms-
um löndum og þykja ómissandi.
Þau eru höfð við hendina á fund-
um og eru látin skera úr, þegar
ágreiningur verður um fundar-
stjórn, og beygja menn sig orða-
laust fyrir því.
Þar sem ekki er hægt að hafa
þaulvana fundarstjóra, fara fund-
ir oft í handaskolum, atkvæða-
greiðslur og ýmislegt, og engin
sameiginleg regla er til um sumt.
En það er alkunnugt, hve mikils
virði það er, að fundir fari skipu-
lega fram og eftir föstum reglum,
og þegar hiti er í fundarmönn-
um, er mjög gott að hafa bók, sem
sker úr vafaatriðum, og gefur
fundarstjóra vald til úrskurða, þat
sem það er rétt.
Siálfsagt mundu fundarsköpin
í þingsköpum Alþingis verða lögð
til grundvallar, þar sem þau eiga
við, eins langt og þau ná. En þar
yrði svo ýmsu við að bæta. Fund-
arsköpin ættu að vera í laga-
formi.
Slíkt kver yi'ði ekki fullkomið
fyr en það færi að koma út aftur
og aftur og yrði endurbætt með
reynslunni.
Þar ætti að taka tillit til alls-
konar funda, bæði í félögum og
frjálsum fundum, svo sem póli-
tískum og öðrum, og vafalaust
niundu félög þá, til tryggingar,
setja það i lög sín, að fundir þeirra
færu fi-am eftir þessum fundar-
sköpum og löggjöfin gæti einnig
i vissum tilfellum heimtað það,
þar sem um mikilsvarðandi fundi
er að ræða.
Það gæti metira að segja vel
lcomið til mála, að rétt væri, að
Hjartans þakklæti fyrir auð-
sýnda hluttekningu við fráfall og;
jarðarför maxmsins míns, Guðgeirs:
Jónssonar.
Margrét Á. Tómasdóttir.
það opinbera gengist fyrir því,
að slík fundarsköp væru sett. Eif
þó er ekki rétt að biða eftir því.
Forleggjarar! Sá ykkar, sems
lætur gera þetta, græðir á kver~
inu. M.
Lengi hefir menn verið að
dreyma fagra drauma um Lækjar-
torg.
Það liggur svo vel þarna, í að-
alþjóðbraut bæjarins, og ýmsixr;
hafa vonast eftir, að þar mættí
gera einhverja mikla bæjarprýðú
Þegar steinlímdar voru göturn-
ar í grendinni voru ýmsir spentir
fyrir því, hvað nú yrði gert við
Lækjartorg. ■
Sumir vonuðust eftir líkneskjtr
þar, af Ingólfi, eða Skúla gamlæ
Magnússyni, öðrum höfundi bæj-
arins, fallegri líkneskju á háum
stalli, svo að allir vegfarendur
stöldruðu við um leið og þeir fæni
fram hjá, og fyndist mikið til um.
Sumir vonuðust eftir hárri og
tignarlegri súlu.
Svo voxu nú göturnar steinlímd-
ar alt í kring, en i miðjunni mynd-
aðist ofurlítil upphækkuð eyja,
malborin.. Hún hefir þá lögun, sem
enginn kann að nefna, því hún er
ósegjanleg.
En hvað um það, Lækj artorg
var gott með eyjunni. Söluturninn'
var rekinn burt, og torgið var lík—
lega komið í það horf, sem best
var. —
Svo fréttist það einn góðan veð-
urdag, að nú ætti að fara að prýðai
Lækjartorg.
Þar átti að reisa hús. —
Við skulum ekki hafa hátt. Hús-
ið kom aldrei. Bæjarbúar vildti
gjarnan fá húsið, en Lækjartorg
vildu þeir fá að eiga í friði fyrir
því.
Svo leið og beið.
Og núna rétt nýlega er búið að
reisa þar súlu. Ofurlítið súlu-ör-
verpi, blóðrautt með hvítum haus,
og á hann skrifað eitthvert útlent
orð.
Og nú skulum við allir segja^
Burt með rauða örverpið af Lækj-
artorgi! Það er sjálfsagt þarft og
gott, sem úr því fæst, en þaö £
annarsstaðar heima en á Lækjar-
torgi. *
v Erlenfl mynt.
Khðfa 3. j&lí.
Síerllngxpmid . . . kr. 20.65
Dolkr .... . — 4.68
100 mörk, þý^k . . — 1,10
100 kr. s3SB«kar. . ■ . — 121.00
100 ki'. sorskar . . — 78.25