Vísir - 11.07.1922, Blaðsíða 3

VÍSIR
Crescent þ7etiasáp» þarf
meðmsli — Reynsl» er ðlýgsnst
I
B S. R.
Hcldur uppi hentugum ferS-
um austur yiír HellisheiSi.
Á mánudögum, miSviku-
dögum og laugardögum til
ölfusár, Eyrarbakka og
Stokkseyrar. Þessar ferSir
hefjast frá Reykjavík kl. io
f. m., til balca frá Eyrarbakka
daginn eftir. Bifrei'Sarstjóri í
þessar feröir er Steingrímur
Gunnarsson frá Eyrarbakka.
Á þiSjudögum og föstudög-
um austur aö Húsatóftum á
SkeiSum. — BifreiSarstjóri:
Kristinn GuSnason.
A mánudögum og fimtu-
dögum aS ölfusá, Þjórsárbrú,
Ægissíðu, GarSsauka og
Hvoli. - BifreiSarstjóri: GuS-
mundur GuSjónsson.
Ábyggilegust afgreiSsla, best-
ar bifreiðar og ódýrust
fargjöld hjá
I
BifreiflastöD Reykj
Símar: 716 — 880 — 970.
Bnjuíréttii.
Veðrið í morgun.
Hiti í Rvík 9 st., Vestmannaeyj-
um 7 st., IsafirSi 10 st., Akureyri
10 st., SeySisfirSi 13 st., Stykkis-
hólmi 8 st., GrímsstöSum 9 st..
Raufarhöfn 9 st., Þórshöfn í Fær-
eyjum 10 st. — LoftvægislægS
fyrir norSvestan land. SuSlæg átt.
— Horfur: SuSvestlæg átt.
Skipaferðir:
Lagarfoss fer i dag kl. 6 noröur
um íand i hringferS.
Gullfoss og Villemoes eru í
Leith.
Goðafoss fór sennilega í morg-
un frá Kaupmannahöfn.
Borg er i HafnarfirSi; kemur
sennilega hingaS í dag eSa á
morgun.
Sirius
fer til Vestur- og Norðurlands-
ins á morgun kl. 12 á hád. MeS
skipinu fer mesti fjöldi farþega,
Botnía
fer kl. 12 í kvöld til IsafjarSar,
Skjöldur
fór í dag kl. 12 á hádegi til
Borgarness.
Mannslát.
í morgun andaSist Gunnar tré-
smíSameistari Gunnarsson Gunn-
arssonar kaupmanns. Hann lést úr
lungnabólgu eftir fárra daga legu.
MaSur á besta aldri og vel látinn
af öllum er honum kyntust.
Prófessor Frederik Paasche,
hinn ágæti norski sagnfræðing-
ur, kom hingaS meS Siriusi í fyrra-
dag. Hann hefir margt ágæta vel
ritaS um fornar íslenskar bókment-
ir, þótt ekki sé á annað minst en
rit hans „Kristendom og Kvad“,
og þýSing hans á „Lilju“, og mun
því öllum góSum mönnum þykja
vænt um heimsókn hans.
Hjúskapur.
7. þ. m. voru gefin saman í
hjónaband af síra Bjarna Jónssyni
Sæmundur Eggertsson og Karo-
lína Stefánsdóttir frá LeirárgörS-
um.
Eins og sjá má
á tilkynningu í blaSinu, verSur
lík frú Önnu Stephensen frá Akur-
eyri, flutt norSur þangaS, en
kveSju-athöfn fer fram hér í Dóm-
kirkjunni í fyrramáliS kl. ioj^.
Björgunarskipið Geir
hefir nú fengiS afarmikla aSgerð
í Kaupmannahöfn, og er komiS á
leiS hingaS.
Frá seDdiherra Dana.
Reykjavík, 10. júlí.
Dr. phil. Kort K. Kortsen,
sem bráSlega ætlar aS koma hing-
aS, hefir nýlega birt grein all-
langa í Nationaltidende, um ísland
og NorSurlönd, og sýnir þar fram
á, aS bráölega muni rakna úr fjár-
kreppunni á íslandi, sakir þess, aS
aSalatvinnuvegur landsmanna,
fiskiveiSarnar, hafi gengiS mjög
vel. Áætla þeir, sem fróSir eru um
þau efni, aS útflutningur þessa árs
muni nema um 20 miljónum meira
en innflutningurinn. Má þá einnig
vænta þess, aS verð íslensku krón-
unnar hækki.
Hán unni honum 87
tapaö þúsundum; en þaS hefir ekkert bitiS á mig.
Og dettur þér í hug, að það hafi frekar hrinið svona
hastatlega á Clyde? Hvað heldurðu, að hann
hirði um kauphöllina? Eg skal segja þér nokkuð.
Mér kæmi ekki á óvart, þó að þetta væri af stúlku
völdum, pað er oftast svo um menn eins og Clyde.“
Jarlsfrúin hristi höfuðið og stundi þungan.
„Vegir hinna óguðlegu eru harðir og þyrnóttir,“
tautaði hún dimmum rómi.
„pað er sennilegt," sagði hertogafrúin; „en þeim
tekst þó flestum að vera kátum fyrir því; miklu
kátari en heilögu fuglarnir. En eg hugsa, að Clyde
hafi ekki verið verri en hann er vanur. Já; trúðu
mér. pað er kvenmaður, sem er orsökin. Eg hefi
séð þenna svip á mönnum, sem hafa orðið fyrir
harðleikni af einhverri yndislegri kynsystir okkar;
en aldrei af ofþreytu eða ofkæling."
„Hann er sárþjóður,“ sagði jarlsfrúin lágt.
„Já; víst er hann það. En það er ekki þar með
sagt, að hann hrökkvi upp af,“ sagði gamla konan
stuttaralega. Og hún lagði hönd sína á handlegg
Clyde’s, eins og hún hefði orku til að ná honum
úr skuggaheimi þeim, sem hugur hans dvaldi í.
En rödd hennar titraði ofurlítið, þegar hún mælti:
„Ef þú vilt fara að mínum ráðum, góða mín, skallu
reyna til að vera ofurlítið glaðlegri á svipinn, svo
að þú minnir hann ekki á grafara, þegar hann rank-
ar við sér. Eg ætla að hitta Sir Andrew að máli;
eg veit, að hann segir mér eins og er. Komdu, Et-
hel,“ sagði hún um leið og hún gekk yfir í setu-
stofuna. „pú hefir ekkert hér að gera; við getum
hvorugar gert neitt gott hér. Eg kom hingað í fyrra-
málið, góða mín,“ sagði hún um 'leið og hún kysti
járlsfrúna.
„pað er stúlka!" sagði gamla frúin, þegar þær
voru komnar af stað. „Clyde hefir kornist í alvar-
léga klípu, en eg er sannfærð um, að við fáum
aldrei að heyra sannleikann. Hann hefir ekki hug-
arfar sitt á glámbekk, maðurinn sá.“
pegar hér var komið, voru þær komnar í Curson-
stræti. Hertogafrúin steig út úr vagninum og mælti
við lafði Ethel:
„pú ferð heim. Eg ætla að vita, hvað Sir And-
rew hefir að segja.“
Lafði Ethel hneig aftur á bak í sætið og fól
andlitið í höndum sér. En þegai heim kom, mætti
hún Agöthu Rode í dyrunum.
„Dorchester hersir er í gestastofunni, lafði mín,“
mælti hún í sínum venjulega einhæfa rómi, en leit
í laumi, á fölt andlit húsmóður sinnar.
Lafði Ethel roðnaði og krepti hnefana. Á þeirri
stundu hefði hún helst kosið þeim herramannl stað
á hafsbotni.
pegar hún kom inn í gestastofuna, reis hersirinn
á fætur og heilsaöi henni. pau horfðu stundarkorn
þegjandi hvort á annað.
„Mér var sagt, að þér hefðuð farið til Gxafton-
strætis og eg dirfðist að bíða, til að vita, hvort
þér hefðuð ekki betri fréttir að færa en blöðin."
„Hann er dauðsjúkur," mælti hún og misti vald
yfir röddinni, þegar hún bætti við: „Við höfum
drepið hann.“
Hersirinn sneri upp á skeggið og leit niður fyrir
sig. '
„pér haldið þá, að tíðindin um eldsvoðann og
andlát hennar hafi riðið honum að fulllu?"
„Hvað annað?" sagði hún og sneri sér undan.
Henni þótti andlit hersisins viÖurstygð á því augna-
bliki.
Hann þagði andartak; síðan sagði hann í lág-
um rómi:
„En hve honum hefir fallið það þungt! Við
Jehóva! honum hefir hlotið að þykja vænt um
hana!“
Orin hæfði, eins og hann hafði búist við. Hún
sneri sér hvatlega að honum og hvesti á hann aug-
un. Iðrunin og ásökunin vék fyrir afbrýðisseminni.
„pað var ekki það!“ svaraði hún með duldum
ákafa; heldur hitt, hve áfallið var óvænt. Hann
hefir ekki séð enskt blað meðan hann var erlendis,
og var því óviðbúinn Almúgaleg, snoppufríð söng-
mær —.“
„pað drepur hann ekki,“ sagði hann. „Trúið
mér, hann kemst á fætur aftur, áður en langt um
líður.“
Hún dró andann djúpt og studdi sig upp við
gluggakistuna.
„pegar öllu er á botninn hvolft, drápum við
hana ekki. Við vorum ekki völd að þessum bplv-
aða eldsvoða. Hið eina sem við gerðum, var að
stía þeim í sundur, og það gerðum við vegna ætt-
arinnar. Við gerðum þetta með göfugt markmið
fyrir augum, lafði Ethel, og úr því að forsjóninni
þóknaðist svo að segja að leggja kórónuna á
verk okkar, þá —“
Hún veifaði hendinni óþolinmóðlega.
„pér eruð einkar rökfimur og sannfærandi,"
mælti hún hálfháðslega. „En það hefir engin áhrif
á mig í þetta skifti. Ef við hefðum ekki gert það
sem við gerðum, hefði stúlkan ekki yfirgefið hann
og ekki farist í eldsvoðanum.41 Hún titraði ofur-
lítið og beit á vörina. „Jaínvel þér getið ekki dul-
ið þau sannindi með villandi röksemdafærslu.“
„Ef þér sjáið eftir þessu,“ mælti hann hægt,
„þá var það hörmulegt, að þér skylduð sletta
yður þar fram í. Ef til vill hefði það verið betra
að láta þau afskiftalaus og lofa þeim að vera
hamingjusömum á sinn hátt. pegar öllu er á botn-
inn hvolft, hefir honum þótt ákaflega vænt um
hana, og mundi eflaust hafa gengið að eiga hana
von bráðar.“
Hún hrökk við og tók af sér glófana.
„Nei,“ sagði hún í lágum, en áköfum róm. „Eg
mundi gera það aftur, ef á þyrfti að halda. Eg