Vísir - 20.07.1922, Blaðsíða 4

VISIR

I
Zephyr, egta h&lil(aiÐ sem
víö höfOnm fyrir stríO, er
n& koirtiO attar.
Vönihúsið
I
SaðuskjparRÍr
(gufusuöupottarnir), er sýndir
voru á sýningunni hér í fyrra, eru
nú aftur komnir í verslun míria,
— á mjög lækkuöu veröi. — Þeir
borga sig fljótt x notkun á hvaöa
eldi sem er, en sérílagi þó viö raf-
ínagnssuöu. Þeir sjóöa, baka og
steikja 2—10 rétti við sama eld-
inn á sama tíma. Fást á öllum
stærðum.
Afgreiösla kl. 10—12 árd. dag-
lega. . j
STEFÁN B. JÓNSSON.
Áð Ötfusá
fer bill á morgua. 1 seeti lan«t
Tii Pingvalla
seinní partinn á laugard«gimi
Pantiö far i tima. Bími 695
Magnús Skaltfjeld.
Kaupakona óskast á gott heim-
ili austur í Rangárvallasýslu. Hátt
kaup. Upplýsingar Skólavöröustig
S, milli 8 og 9. (442
Kaupakona óskast á gott heimili
i Borgarfiröi. Uppl. á Kárastíg 2.
(44i
Stúlku, vana heyvinnu, vantar
að Ásólfsstööum i Þjórsárdal. Hátt
kaup. Uppl. gefur Guðvaldi Jóns-
son, Laugaveg 73. (436
Stúlka óskast að ganga um
beina. Cafp Uppsalir. (432
Föt hreirisuð og pressuð á Bald-
ursgötu 1, uppi. (318
ct • ■ m
Barnlaus hjón óska eftir lítilli
j íbúð, helst nú þegar. Uppl. í skó-
j versluninni í Herkastalanum. (401
j Herbergi til leigu nú þegar, fyr-
j ir einhleypan, reglusamari niann,
Hreingerning og þjónusta á sarna
stað. Uppl. Hverfisgötu 61 uppi.
(429
r
TIUTIIIII
1
1 fVM
Þeir, sem hafa seöla frá mjólk-
urbúðinni á Hverfisgötu 56, eru
vinsamlega beðnir að koma með
]>á þangað, til innlausnar næstu
,daga. (433
vvf&s • f §mm
Tapast hefir poki með yfirsæng,
kodda o. fl. 19. þ. m., frá Þórsgötu
vestur að Hauksbryggju. Skilist
á Smiðjustíg 10. (440
Grár hestur, nxark: stýft hægra,
biti fráfnáh vinstra, svartur blett-
ur á vinstri hliö, krosskliptur
hægra megin á hálsinum, járnað-
ur með gömlu, vantar Sturlu Jóns-
son. —- Sá, 'sern kynni að verða
var við hestinn, skili honum til
eigandans. Sturla Jónsson. (437
Bensínkassalok af mótorhjóli
tapaðist á Seltjarnarnesvegiinnn
síðastl. mánudagskvöld. Skilist á
Njálsgötu 15 A. . (430
Tapast hefir peningabudda frá
Laugaveg 50 upp að Elliðaánum.
Skilist á afgr. Vísis gegu íuudar-
launum. (427
KASrSKAPCtt
Veggfóður er best aö kaupa í
Myndabúðinni í Aðalstræti 6. (411
Gefðu barni þínu tryggingu til
ákvæðisaldurs, ]iá á það sparifé á
íullorðsins árunum, þegar ,,sctja á
fót undir eigið borð“. (Andvaka).
(415
Tórna bensínkassa og stærri
kassa, séljum viö mjög ódýrt. ís-
leifur Jóftsson & Co., Jríatnarstræti
15- (425
Appelsínur, laukur og jarðepliy.
þessa árs upþökera, se'lur versl.
Þjótandi ódýrast. (439-
Líftryggingarfél. „Andvaka“, ís-
landsdeildin, Grundarstíg 15. —
Forstjóri: Helgi Valtýsson. Heima,
Gáglega kl. 2—4 og á kvöldum.
Veitir fúslega alla trygginga-
fræðslu. Komið og spyrjist fyrir,
- - Jaað kostar ekki neitt! (419»
Nýtt skyr fæst í versl. Þjótandi..
(43»
Ti-ygðu sjálfan þig' til ákvæðis-
aldurs. —: Þá áttu ellistyrk vísan!
(Andvaka). (4JS
Fallegt glasaborð (messing) til.
sölu. A. v. á. (435.
Hygginn maður tryggir líf sitt.
í dag! Heimskur lætur það vera!
(„Andvaka"). (415
Sölubúðarkaffikvörn til sölu. A.
v. á. (434-
Líftrygging er sparisjóður. En-
sparisjóður er engin liftrygging!
(Andvaka). (4J7
Reiödragt til sölu Lindargötu.
20 B. (431
Skósvertan „Zig-zag“ er allra-
besta svertan, sem hér er fáanleg.
Fæst í lieild og smásölu hjá okkur.
Þórður Pétursson & Co. (nS-
Rósir í pottúni og rósáknúppar
til sölu á CrettisgQtu 24 uppi. (428
Strauning fæst á Skólavörðustíg
a. Lilja ÓJafsdóttir. (426
Félagsprentsmiðjan.
fiá.i uunl hoaum 95.
borðið. Um kvöldið var danse.ð, en Dorchester
baS hana aldrei um dans, og viilist í rauninni
forðast að fá tækifæri til að gefa henni nánari
skýringu um hina dulaifullu spumingu. Hún dans-
aði einu sinni við Clyde, og það sýndi best hve
mjög hann lagði sig fram um að vera henni til
geðs, því hann hafði ekki dansað síðan — jæja,
síðan Bessie dó. En þó að hún ræddi við hann og
brosti við honum, eins og ekkert liefði í skorist,
var hún í miklum æsingi og tangar hennar stríð-
þandar. Og hún læcídist upp á herbergi sitt til-
tölulega snemma um kvöldið, meðan dansinn stóð
sem hæst.
Clyde gekk einna síðastur til sængur og lá lengi
andvaka. pessi orð Ethel hljómuðu í sífellu í eyr
um hans: „Astin mín, á^tin mín!“
„Hamingjunni sé lof,“ tautaði hann og bylti sér
í rúminu, ,,að hún vissi ekki hvað hún sagði og
mun aldrei fá að vita. Vesalings Ethel! Góða
Ethel!“
Næsta morgun kom hún ekki til dögurðar. Og
hertogafrúin sagðist hafa skipað henni að hvíla sig
dálítið lengur; hún væri þreytt eftir ferðalagið dag;
inn áður. Hún væri ekki eins hraust eins og hún
sýndist, en mundi koma á fætur eftir dálitla stund.
Wal og nokkrir aðrir ætluðu á veiðiför, en Clyde
vildi ekki fara með þeim.
„Eg þarf að skrifa fáein bréf,“ sagði hann og
gekk inn í skrifstofuna. par settist hann í hæg-
indastól og starði hugsandi út um gluggann. En
hvað lífið var margþætt og undarlegt oft og tíðum!
pá var barið að dyrum og inn kom þjónn með
nafnspjald á bakka.
„Herra Leví,“ sagði Clyde hálfhátt og undr-
andi. pví að Leví var venjulega hæverskur, og
það var ólíkt honum að koma á stað eins og
Strathmore. En hann sagði þjóninum að láta hann
koma inn til sín. Clyde rétti fram höndina og Gyð-
ingurinn tók í hana með lotningarsvip. Hann var
enn gulleitari en vant var, og Clyde sýndist ham
vera áhýggjufullur og órór.
„pað var vel gert af yður, að veita mér áheyrn,;
lávarður minn,“ sagði hann. „Eg bið yður afsök-
unar fyrir ónæðið; mér fellur vissulega illa að
þurfa að gera það. pað er ekki siður minn. En
þegar vandræði eru annars vegar, verður að reyna
alt, og eg hélt, að þér munduð kannske fyrirgefa
það í eitt skifti, lávárður minn.“
„Eg er feginn að sjá yður,“ sagði Clyde. „Mér
þykir leitt að heyra, að þér eruð í vandræðum.
Fáið yður sæti.“
Hetra Leví leit á hann með forvitnissvip. Hann
var forviða á breytingunni, sem orðið hafði á
Clyde.
, Vona, að þér séuð frískur, lávarður minn.“
„Stálhraustur! pakka ySur fyrir,“ svaraði Clyde.
„Hvað er að, Leví? Viljið þér þiggja yiskí og sóda-
vatn — ha?“
„Eg þigg það, úr því þér eruð svo góður, lá-
varður minn, að bjóða það,“ sagði Leví.
nClyde hringdi eftir víninu. Leví drakk drjúgari
teig og það virtist hressa hann.
y,pað er mjög vel gert af yður, að taka þannig
á móti mér, lávarður minn,“ sagði hcuin. „Ein-
hver hefði neitað að veita mér áheyrn og vísað
mér kurteislega á bug. Vitaskuld er mér það vel
ljóst, að það er óvani að krefja skuldunaut sinn
þar sem hann er gestkomandi. En þao er nú
svona, að eg hefi aldrei verið í öðrum eins vand-
ræðum og alveg vonlaus. Árið sem leið var hörmu-
legt, og þó eru horfurnar að versna! Eg vona,
að eg komist aldrei í annað éins aftur.“
„Eigið þér við peninga?" sagði Clyde.
Gyðingurinn kinkaði kolli.
„Já, lávarður minn. pað eru ekki líkindi til, að
annað vildi mér óþægindum. pað eru ávalt pen-
ingar. Eg er næstum því öreigi, lávarður minn.“
„Hvað viljið þér að eg geri? Eívernig get eg
orðið ,yður að liði?“ sagði Clyde, en vissi þó
vel, hvert svarið yrði.
„Jæja, lávarður minn,“ sagði Leví. „Ef þér
getið greitt mér dálítið — eg er reyndar hræddur
ur um, að það verði að vera nokku.ð mikíð, ef
það á að koma að notum — yrði eg yðum mjög
skuldbundinn. pér vitið, uð eg muncii ekki ónáði
yður, ef eg væri ekki í vandræðum. Við höfu/m
of lengi átt viðskifti samn til þess. Og eg skyldi ekki
hafa ónáðaS ySur, ef eg væri ekki búinn aS reynu.
alstaðar annarstaðar fyrir mér. Eg hefi aldrei átt
eins örðugt með að klófesta peninga “ Og hann
hristi höfuðið raunamæddur.
„Hvað' þurfið þér mkiið?“ spurði Clyde.
Herra Leví tók upp vasabók sína og tók þar
upp blað, alsett tölum.
„Hérna er lítilræðið, sem okkur hefir farið á
milii, lávarður minn. Ef þér viljið líta á það sjálf-
ir, sjáið þér, að það er samanlagt nálægt fjórtán
þúsund
Clyde glápti á tölurnar.
„Svo mikið!“ sagði hann alvarlega.
„Já, það er langt síðan við hyrjuðum fyrst,
og renturnar — jæja, renturnar hækka nokkuð
mikið upp. — En eg þarf ekki alt. Eg er ánægð-
ur, ef þér getið greitt tíu þúsund. Og lítið þér á,
lávarður minn. Ef alt fer vel, skulu? þér fá þaS
aftur. pér skuluð. Eg legg þar við drengskap
rninn."
„! íu þúsund pund,“ sagði Clyde alvarlega.
„pér getið eins vel beðið mig um tíu miljónir, herra
Leví! -— Ef það hefðu verið nckkur hundruS
pund —“ i
„Eg veit — eg ætlast ekki til, að þér getið
greitt það sjálfur,“ sagði herra Leví. „En þér
getið fengið peningana annarstaðar. Og þér get-
ið eins vel fengið þá nú þegar, eins og síðar meir.“
„Eg skil ekki —“ byrjaði Clyde