Vísir - 26.07.1922, Blaðsíða 3

Crescent
þvattMápxi þarf eigia mefivell
Reyislai er' fiiygráist.
hverjum þeim, sem áhugta hefir á, I
■ a*ð forvitnast um slíkt.
Utanáskriít mín, á meöan eg
clvel vestan íiafsins, er og verður ;
* C/o. Paul Tauzig & Son, 104 East
s^th Street, New-York: U. S. A.
vpt. Greenfield, Mass. 22. júni '22.
Jóh. Jósefsson.
Þjóðnýtiag-
Réttara væri að lcalla þá starf-
- semi þjóöníðslu, ]>vi aö það er
■ segin saga, aö framkvæmdir á
veguin alþjó'Öar eru til ills eins,
afturfarar og niöurníöslu. Hér
dugir ekki að berja hausnum við
sveininn: Reynslan er ólvgnust.
Hér þarf ekki einstökum mönn-
’ um um aö kenna, heldur eöli nátt-
úrunnar: Svoua er heimurinn, og
■ við það situr, hvaö sem „hugsjón-
um“ kann að líöa.
Þótt islensk reynsla hafi hér lit-
iö aö segja, mætti þó nefna nokk-
: ur. dæmi:
Vér hðfðum eitt sinn „Eim-
; skiþaútgerð hinnar íslensku lands-
stjórnar", sem svo tókst hörmu-
Mega, að hún tafði fyrir sigling ís-
'lendinga tugi ára og varö ríkis-
sjóði og öllum almenningi lúnn
þvngsti baggi. Af óheilbrigðum
(abnorm) ástæðum varð rikið síð-
-ar (í ófriðnum) aö kaupa nokkur
skip, sem aldrei skyldi veriö hafa,
því að reynslan sýnir oss enn að
nýju, aö slíkur útvegur getur ekki
þrifist. Þarf hér engar tölur að
r.efna, því að landsmenn vita, að
stórtjón hefir orðið á rekstrinum.
enda er nú verið að bisa viö að
selja ,,Borg“, en það er hægra sagt
en gert.
Námarekstur hefir ríkið annast
hér á landi, og varð útkoman svo
hörmulég, aö við hnevksli lá, og
áttu þó góðir rnenn lilut að máli.
Þarf ekki þár .um meira að rita.
Neína rnætti, að verslun Islands
var um eitt skeið á vegum ríkis-
ins. Vita það allir, að hvorki
svarti dauöi né nokkur önnur pest,
hefir leikið þjóðina svo grátt sem
sú þjóðnýting.
Næst dæmi fyrir hendi er þjóð-
nýting símanna hér á landi. —
Iívaöa manni. eöa hvaða félagi
mundi haldást uppi starfræksla
símanna upp á þær spýtur, sem
nú á sér stað af ríkisstjórnarinnar'
hendi ? Er nokkur maður til- svo
grænn hér á landi, að honum detti
í hug að jrvilík starfræksla yrði
látin haldast uppi? — Afnota-
igjöldin óhæfilega há og afgreiðsl-
an óþolandi.
Samskonar dæmi mætti nefna
frá öðrum löndum. Hvernig stend-
ur á"því t. d. að gas er dýrara þar
sem bæjarfélagið annast rekstur-
inn, hejdur en ])ar sem ,.privat“-
félög gera þaö ?
Hvernig stendur á því, að póst-
srjórnin í London tekur meira fyr-
ir að koma litlu bréfi milli húsa.
en „privat“-félög fyrir að flvtja
farþega heila mílu eða lengra?
Hvernig stendur á þvi. að síma-
stjórnin i Englandi tekur yfir 10
sterlingspund i leigu fyrir lélega
sima samtímis því, sem ,,privat“-
félag í Bandaríkjunum tekur 8
pund fyrir góða sima?,
Hver er munur opinberra járn-
brauta og einstakra félaga? — Sá,
að hinar fyrrnefndu tapa og að
verra er að ferðast með þeirn.
Svona mætti halda áfram. og
skal gert við tækifæri. Hugleið-
ingar um þessi efni mega og bíða,
enda er þeirya vart þörf, því áð
heilbrigðir menn vita, að „þjóð-
r.ýting“ verður aldrei til þjóð-
þrifa.
Deniokrat.
Síra Þórður Tómasson,
frá Horsens, flvtur erindi í K.
F. U. M. um andlegt samband.
cíanskrar og íslenskrar kristni
(Dansk-Islandsk Kirkesag) i
kvöld kl. 8)4. — Allir velkomnir,
Sigurður Guðmundsson,
skólameistari á Akureyri, er ný-
kominn til bæjarins, landveg frá
Akureyri. Með honum var Guö-
jón Samúelsson, húsameistari. —
Fóru þeir Stórasand suður.
Veðrið í morgun.
Hiti í Reykjavík 9 st., Vest-
mannaeyjum 8. ísafirði ri, Akur-
evri 10, Seyðisfirði 9. Grindavík
8, Stykkishólmi 10, Grímsstöðum
7. Raufarhöfn 8. Hólum í Horna-
firði 7, Þórshöfn i Færeyjutn 8,
Khöfn 14, Bergen 12, Tynemouth
11, Leirvík 14. Jan Mayen 3 st.
Djúp loftvægislægð fyrir suðvest-
an land. Hvöss austlæg átt á Suð-
vesturlandi, suðaustlæg á Norð-
austurlandi. Horfur: Hvöss aust-
læg átt.
Lector Sörensen,
yfirkennari frá Horsens, ætlar
að flytja fyrirlestur um kristniboð
i hi'tsi K. F. U. M. kl. 8)4 angað
kvö.ld, að tilhlutun kristniboðsvina,
hér í bænurn, og eru þangað allir
velkomnir.
Jóhannes Jósefsson
hefir sent Vísi grein þá, sem
prentuð er á öðrum stað í blaðinu
í dag og er hún gott íhugunar-
efni öllum, sem við íþróttir fást.
— Jóhannes hefir nú verið 10 ár
erlendis og leitað sér og landi sínu
mikils frania. Hann er altaf sam-
ur við sig um trygð til lands og
þjóðar, og víst vildi hann hvergp
fremur vera en á íslandi. Væri
gaman, ef iþróttafélögin væri svo
efnum búin, að þau sæi sér fært
að ráða hann hingað til leiðbein-
ingar við íþróttir, þegar hann
hættir fimleikasýningum úti uffl
heim. þ
L.s. ísland
fór frá Vestmannaeyjunx kl. 9
i morgun og hafði ekki náð af-
greiðslu ]rar vegna veðurs. — Frá
skipinu harst i gær loftskeyti
iim. að eitt barn væri þar sjxikt
af kíghósta og verður þess vitan-
lega gætt, að veikin breiðist ekki
út.
Goðafoss
er væntanlegur hitigað síðdegis
í dag. Hann kemur frá útlöndum,
austan og norðan um land. *— Fór
frá ísafirði á miðnætti í nótt.
Lagarfoss
liggur í Vestmannaeyjum enn,
vegna veðurs.
íþróttafélagar
og aðrir iþróttamenn eru beðnir
að mæta á æfingu i kvöíd kl. 7)4.
Tönsberg leiðbeinir.
Hán imni tonum 10
. ,Já, eg skal nú koma inn.“ Og þær leiddust inn.
„SegiS þjónustu lafði Ethel að koma,“ sagði
Itertogafrúin við einn þjóninn í !?angnum. Og við
Ethel aagði hún: ,,pér er best að hátta; þér gerir
;;ýmist að hitna eða kólna!“ Vel sagt!
,,Já; eg ætla upp,“ sagði lafði Ethel og kysti
Jiertogafrúna.
„Komið hérna, Agatha,“ sagði lafði Ethel og
var skjálfrödduð. „Lagfærið á mér hárið. Eg ætl-
aði að hátta, en eg held, að eg fari niður aftur
Já, eg fer niður aftur.“ Og hún brosti, þegar hún
hugsaði til þess, að hún gæti séð hann einu sinni |
«nn um kvöldið. „Eg get sagt yður tíðindi, Agatha.
Eg — eg ætla að giftast Clyde Iávarði!" Hún
hallaði sér aftur á bak og lokaði augunum til
hálfs.
,,Já, lafði mín,“ sagði Agatha Rode, á sinn
venjulega, hljómlausa hátt.
„Já, lafði mín!“ endurtók Ethel í stríðnistón.
„Ejt það alt, sern þér hafið að segja. pér erúo
nniklu líkari trédrumbi en lifandi veru!“
„Eg bið yður afsökunar, lafði mín. Eg óska
yður til hamingju,“ sagði hún nákvæmlega í sama
tón. —
„pað er miklu líkara. Eg vildi, að þér væruð
-aiauðar!“ sagði Ethel og hió stríðnishlátur. „E11
rg býst ekki við, að óskir yðar skifti miklu máli
Nú, ef þér eruð búnar að jafna yður, viljið þér
§>á gera svo vel —“
„Já, lafði mjn,“ sagði Agátha og tók aftuv ti!
víð verk sitt.
Lafði Ethel fór niður aftur, en hún sá ekki
Clyde. Hann hafði farið inn í reykingasalinn eða
eitthvað, en hvert vissi enginn. En tíðindin höfðu
borist. Hertogafrúin hafði hvíslað því að einum
eða tveimur og allir þyrptust utan um lafði Ethel
með hamingjuóskir og fyrirbænir.
„Eg er ákaflega feginn, Ethel,“ sagði Wal og
greip hönd hennar. „petta er það, sem eg hefi
búist við í langan tíma! Góði, gamli Clyde!
Ethel! Eg held, að þú hafir hitt á besta mann-
inn meðal okkar! Og hann er feiknarlega hepp-
inn líka! Gamli, góði Clyde!“
1 Dorchester hersir kom síðastur.
„Viljið þér leyfa mér að færa yður hamingju-
I óskir mínar, Iafði Ethel, og láta í ljós öfund mína
j yfir hinni miklu hamingju Clyde lávarðar?“ sagði
bcinn. — ,
pað varð fögnuður í Northfield, þegar fregnin
um trúlofun Clyde’s barst þangað; miklu dýpri
fögnuður, en hann var hávær. Jarlinn dró andann
léttara, lyfti augunum upp með guðræknissvip og
flutti bæn. Verslunarhúsinu Leyton var borgið!
Næsta dag fór Ciyde til Lundúna til þess að
hitta Leví.
• „Eg er ekki með peningana, Leví; hvað ætlið
þér nú að gera?“ sagði hann alvarlega.
En þó að undarlegt megi virðast, varð Leví
ekki nándar nærri eins óánægður eða gramur, eins
og Clyde hafði búist við.
1 „Jéeja — jæja!“ sagði hann. „Jæja, lávarður
! minn; það er ekki hægt að gera við því! Eg er
: viss um, að þér hefðuð komið með þá, ef þér
Iiefðuð getað. Og úr því að svo er, verð eg að
rcyna að komast af án þeiira. pér greiðið þá eins
fljótt og yður er unt, lávarður minn; er ekki svo?
Og — og eftir viku eða hálfan mánuð, ef — eg
rétti við og verð ekki alveg eins féþurfi. Og —
og — hver veit nema eg megi láta yður fá ofur-
litið meira — eitt eða tvö hundruð, eða svo — ef
þér þurfið þess með?“
Hann hafði fengið skeyti frá Dorchester hersi
um trúlofun Clydes, þá um morgunirin, — og nú
lá honum ekkert á peningunum!
Ef Clyde hefði farið frá Leví nokkrum mínút-
um íyrr en hann gerði, hefði hann mætt unglbgs-
legri og grannvaxinni stúlku, með litlar tréöskj-
uv undir hendinni. Bessie — því að það var hún
— hélt áfram yfir í Oxford-stræti og fór þar inn
1 fræga verslun, sem seldi tilbúin blóm. — Hinir
sorgbitnu verða að lifa, ekki siður en hinir glöð’t
cg þegar Bessie var orðin nógu styrk eftir sjúk-
dóminn, tók hún upp iðju Lil. Hún hefði geta3
tekið sór nýtt nafn, og haldið áfram að starfa á
leiksviðinu, en hún hætti við það, og ákvað, að
ckkert, néma brýnasta nauðsyn, skyldi koma henni
li! þess. Hún hefði farið burt úr Englandi, ef
l.ún hefði haft nægilegt fé til þess, en þegar hún
j hafði greitt reikning læknisins, átti hún ekki eftir
rema fáeinar krónur. Og- fyrir þessa sök ákvað
hún að dveljá áfram í Lundúnum og dyljas*.
tins og best hún gæti.
Hún vakti lrtla eftirtekt á strætunum, þegar hún
bvaðaði sér til búðarinnar með vinnu sína, dökk-
j klædd, með þykka slæðu fyrir andlitinu. En hún