Vísir - 04.08.1922, Blaðsíða 4

KlSIR
vsgré.
■10
ÍV !'■
Leir ög glervöruverslun
Banls.astræti 11-
BoIIapör 0,50. Sykurstell 1 krónu.
Bollapör, postulin, á 0,75. Vatnsí'Iöskur meö glasi 2 kr.
Diskar (matar) grunnir 0,65. Skálar 0.75.
Diskar (martar) djúpir 0.50. Mjólkurkönnur 0.75.
do. 0.45 Matskei'ðar og gafflar 0.40,
Kökudiskar 0.35. Teskeiöar 0.25.
Hnífapör, — Súpuskeiðar — Bollabakkar. — Vasahnífar. —
Dömutöskur og veski. — Peningabuddur. — Seðlaveski. —
Fataburstar. — Hárburstar. Tannburstar. — Allskonar-
smávörur. — IJrval af tækifærisgjöfum.
Tilkynning.
Hér eflir verða engin blöð af Vísí afhent til kaupenda eða
innara í prentmiðjnnni.
AfgraiOalumaOnr iian.
r
LEI6A
1
N,yir bjólliestar leigðir í lengri
og skemri ferðir. — Verð eftir
samkomulagi. Sigurþór Jóns-
son, úrsmiður, Aðalstræti í).
(550
Odýrar ieröatðsto
komnar aftur i
Vörahúsið.
S T Ú L Ií A,
^ helst vön rnatartilbúningi, ósk-
ast nú þegar yfir lengri eða
skemri tíma. Uppl. í síma 33 í
Hafnarfirði.
Gott herbergi til J’eigu, Týs-
götu 6 uppi. (7
Tvö samligjandi herberg:
með eða án húsgagna óskast tii
leigu nú þegar. Uppl. á endur
skoðunarskrifstofunni í Eim-
skipafélagshúsinu, sími 809.(26
,SANITAS‘
vili kaupa
ca 5000 Vt tiöekur,
'Síml ÍOO

Morgunstúlka óskast á fá-
ment heimili. Uppl. gefur Hólm-
fríður porláksdóttir, Bergstaða-
stræíi 3. (42
Nærfataprjón og strauning.
er tekin á Framnesveg 42. (36
Kaupakonu eða kaupamann
vantar í sveit. Uppl. Vestlirgötu
30. E. J. ' (35
Tilboð (iskast um raflýsingu
um hús. A. v. á. (29
Fundið veski með peningum
o. fl. Vitjist í verslun Hannesar
Jónssonar, Laugaveg 28. (41
Tapast hefir liefill á leið l'yr-
ir sunnan garða, inn i kirkju-
garð. Skilist til Steindórs Guð-
mundssonar, Smiðjuhús, Sel-
landsstíg. (38
Veski nreð peningum í o. 11.
hefir tapast frá Herðubreið að
Grundarstíg 3. Skilist þangað.
-(37
„K o d a k“ ljósmyndavél lief-
ir tajrast hjá Undralandi. Skil
ist gegn fundarlaunum á afgr
Vísis. (33
Kvenúr hefir tapast. Skilist á
Hverfisgötu 50, gegn fundar-
launum. , 27
Prismakíkir (Aitchinson).
stækkar 8><, fæst með sérstökm
tækifærisverði. A. v. á. (18
Skósvertan „Zig-zag“ er allra
besta svertan, sem hér er íáanleg.
Fæst í heild og smásölu hjá okkur.
Þóröur Pétursson & Co. (ii8-
Snoturt matarstell — blátt
munstur — lielst lianda tólf
manns, óskast til kaups ,með-
sanngjömu verði. A. v. á. (43.
Föt á ungling 14-
15 ára til-
%ölu í Bergstaðastræti 27. (39
Hús, á góðum stað í Hafnar-
í'irði til sölu. Uppl. gefur Stein-
grímur Torfason, kaupm. Hafn-
arfirði. / (34
Rósir og rósaknappar til sölm
á Gr’ettisgötu 24 uppi. (32
-----------------V-----------
Rósir og rósaknúppal' til sölu.
A. v. á. (31
\rel sprottið erfðafestuland,
slétt og vel þurt, til sölu nú þeg-
ar. Góðir skilmálar A, v. á. (30-
Góður barnavagn til sölu á
Skólavörðustíg 19 uppi. (28,
í
TILKINHIHð
Drengurinn, sem hirti fót—
boltann á FrakkastígnUm, er-
beðinn að skila honum á Hveri'-
isgötu 63. (40*
Félagsprentsmiöjan.
Uin unni honum
105
i
„Fyrirgefið, yðar tign. pað var ekkert.“ Síðan
hraðaði hún sér út.
pegar hún var komin út, stansaði hún með aðra
höndina á hurðarhandfanginu; hinni þrýsti hún
að brjdsti sér og dró andann ótt og títt. pannig
stóð hún stundarkorn. ,,pað getur ekki verið, það
getur ekki verið! Lifandi, en ekki dauð!“ mælti
hún fyrir munni sér. Hún ýtti hurðinni varlega
fáeina þumlunga frá dyrastafnum og einblíndi á
mynd Bessie í speglinum. Síðan lokaði hún hurð-
inni og fór í hægðum sínum upp á loft, með sigri-
hrósandi svip, og grimdarlegu gieðibrosi.
„Loksins, loksins, lafði mín!“ leið yfir varir
hennar. -
„pað dauðlangar alla til a$ sjá hvað þér haf-
ið fyrir stafni,“ sagði hertogafrúin. „Eg verð að
læsa dyrunum þegar eg fer út. — Sko! — par
kemur einhver," hún þagnaði þegar hurðinni var
hrundið upp og W^l ruddist inn.
„Ó, þetta er bærilegt," sagði hann og leit á
blómskrúðið. „Halló, amma —hann þagnaði
snögglega, þegar hann kom auga á Bessie, og
hneigði sig. ,,Eg bið fyrirgefningar; .eg vissi ekki
<(
Bessie og Wal litu hvorf á annað og mátti sjá
að hann varð hálf forviða yfir því að hafa ekki
séð hana; en úr augum hans skein unglingsaðdáun
yfir fríðleik hennar.
,,Eg vissi ekki að þú varst hér, hertogafrú,"
sagði hann, en úr augum hans skein spurningin:
„og hver er Hún þessi?“
„Einhverntíma rekur að því, Wál, að þú verð-
ur þer til skammar, með því að ryðjast þannig
inri í herbergi, eins og boli í bollabúð,“ sagði her-
Sogafrúin. „Hvað er þér á höndujn? Viltu te?“
„Nei, þakka fyrir, amma,“ sagði hann, „eg leit
eingöngu inn í því skyni, að sjá, hvað hér færi
fram. En hve salurinn er prýðilega skreyttur!"
„Já, það eigum við þessari ungfrú að þakka,“
sagði þertogafrúin.
Wal hneigði sig aftur, og undrun hans jókst. Var
þessi fríða unglinsstúlka einhver kunningi hertoga-
frúarinnar, sem hún hafði fengið til að sjá um
skreytinguna.
„pað er rnjög vel gert af yður,“ sagði hann
með drengja feimni. ,,Eg vona að þú látir skreyta
staðinn á þennan hátt, þegar'eg verð aftekinn,
amma.“
„Heldurðu það, herra Ósvífpi?“ sagði hertoga-
frúin með hlýjum svip í augum. „Jæja; úr því
að þú vilt ekki te, getur þú farið. Hér fær eng-
inn aðgang, nema sá, sem eitthyað getur gert.“
„O, en get eg ekki gert eitthvað?" sagði hann
eldfljótt, en þó feimnislega. ,,Eg er þaulæfður í
að reka nagla, og fleira gæti eg gert. pað er alveg
satt,“ og hann leit með biðjandi svip á Bessie.
Bessie roðnaði og leit á tebolla sinn. En her-
togafrúin, seni fann að þetta var óþægilegt fyrir
stúlkuna, sagði:
„pakka þér fyrir; við þurfum ekki þinnar hjálp-
ar við. Ear’ðu undireins.“
„Svona ástúðleg fyrirmæli get eg ekki virt' aÓ
vettugi," sagði hann og hló hálf ólundarlega. „Og
eg er farinn. En þið sjáið ykkur kann ske um
hönd þegar, þið hafið oltið niður nokkrar rimar!“
og um leið og hann fór, kinkaði hann kolli til
hertogafrúarinnar, en hneigði sig fyrir Bessie. í
anddyrinu mætti hann Clyde, sem kom inn í því.
„Eíalló, Clyde,“ hrópaði hann. „Var að leita
að þér. purfti að spyrja þig um blómvendina á
morgun. Mér finst alt erfiðið hvíla á herðum
svaramannsins.“
Clyde brosti.
„Eg hefi beðið um blómin,“ sagði hann, „og,
hérna eru eyrnalokkarnir handa brúðarmeyjun-
um.
„Afbragð, alveg ljómandi!“ sagði Wal. „Hví
má eg ekki hafa eyrnalokka og blómskúf eins og
brúðarmeyjarnar? Ó, meðal annars, úr því að-
við mintumst á blóm. pú ættir að sjá hvernig bú~
ið er að ummynda viðhafnarsalinn! Hann er orð-
inn eins og álfahöll. Og eg skal segja þér, Clyde,‘“
hann lækkaði róminn. ,,pað er sannarleg álfamæi
þar inni núna. pvílíkur yndisþokki! Hún er aS
drekka te með þeirri fullorðnu. Eg hefi aldrei séð
hana fyrr, og vek ekki hver hún er; veist þú
það?“
„pað held eg varla; eg hefi ekki séð hana,‘“
sagði Clyde hirðuleysislega. Hann var eins og hálf-
vegis utan við sig og strauk heminni um enniS-
þreytulega.
„0, en við ættum að þekkja hana,“ hélt Wal
áfrarn. „Hún hlýtur að vera kunnug þeirri full-
orðnu, því að þær sitja við tedrykkju eins og þæi
væru nákunnugar. En sú gamla ýtti mér frá, eins
og hún vildi ekkert með mig liafa. Og kynti okk-
ur ekki.“
„pað er einhver, sem hefir verið send til að
skreyta salinn," sagði Clyde hugsunarlaust.
„O, mikil ósköp, nei; það er langt frá því. Hán
er hefðarmær, skal eg segja þér, Clyd’e. Eg hlýt
að hafa séð hana einhverntíma; sú fullorðna hef-
ir varla geymt hana niður í kistu, eo eg kem henni.
ekki fyrir mig.“
,,Og þó manst þú furðu vel eftir snor.um and~
litum, Wal,“ sagði Clyde. (
„Já. — Jæja, komdu inn og sjáðu hana,“ sagði
Wal og tók undr handlegg hans. „Við skulum
koma og láta þá fullorðnu kynna okkur henni."