Vísir - 14.08.1922, Blaðsíða 4

Vísir - 14.08.1922, Blaðsíða 4
/ I yisiR I fjarveru minni gegnir hr. læknir Eonráö E. Eonráöfson læknisetöríum mínum. Gnðmnndcr Tharoddsen? Mikið úrval af ágœtri œúsík fyrir piano, óhayrilega ódýrt ný- komið. Kostar 30 aura heítið, BökaversL Sigfúsar Eymundssonar Filtpappi Zínkhvíta. Blýhvíta, ígntlega góO og þykk tegnnd, selst afar ódýrt. Helgi Magnnsson & Co Verðlæta. Til að rýma fyrir nýjnm vör- ttm, sel ég nokkur hundruð bolla- pör á 26 anra og 60 anra parið, og nokkur hnndrnð Diska á 40 anra stykkið. — Nýkomið mikl- ar birgðir af leirvörum og eld- hisáhöldom, ataródýrt. Versl. Hannesar Jónssonar Laugaveg 28. Fernisolia. Alt fyrsta flokks vörur með lægata verði. Seljast bæði i heild- sölu og smásölu. Helgi Magnússon & Co. ,Hessian‘ 64 þuml. og 72 þuml. til fisk- umbúða og veggfóðrunar. Lægsta verð í bænum. Helgi Magnússon & Co. */. Modersptöjten YULCANA 1 [ |f Pris 8, 10 og 11 Kr., med alle 3 v' ® Rör l"’. 14 ng 15 Kr. Billige til h 6 og 7 Kr. Udskylningspulver 21/, / \ Kr. pr. Æske. Pr Efterkr. eller VaJF Frim. Forlang vor nye ill. Pris- liste °ver alle Gummi-, Toilet-og Sani- tetsvarer gratis. Firmaet Samariten, Köbenhavn. K. Afd. 59 BlllllWBi —II11IUIII lilMI «11IIII11 BllflTll - Rnllflstativ. Pappírspokar %6—io kg. Pappír í rúllum, 2 teg., 20—40—57 ctm. Pappír í rísum 33 X 39 59 X 76 52 X 63 ctm. hv. & brúnn. — Smjörpappír. WC-pappír. Kaupið þar sem ódýrast er. HERLUF CLAUSEN, Sími 39. Mjóstræti S, trfSSiKi Kaupamann og kaupakonu vant- ar á'gott heimili í Borgarfirbi. — Uppl. Bankastræti 14. (150 Stúlka óskast i vist nú þegar, Grundarstíg 15 B, niðri. (149 Budda meö peningum o. fl. tap- c'.öist á laugardaginn. Skilist á Bjargarstig 3 (kjallaranum). (145 Fæði. Allir, sem þurfa að fa- gott cg ódýrt fæði, kaupi það á Kaffi- og matsöluhúsinu „Fjall- konan“; Laugaveg II. (136 Besti og ódýrasti skófatnaður- inn i Kirkjustrati 2 (Herkastalan- um). (245, Blóm fást á Freyjugötu 6. (14S Agætur stofiuofn til sölu í l'jarnr- . Ergötu 14. (1455 Tjald (4—5 manna) óskast tiE kaups. Uppl. á Bergstaðastræti 15 (uppi). (146 Nýtt píanó til sölu með tælci- færisverði. A. v. á. (143.;; 2 herbergi og eldhús óskast fi"á október, eða 3 herbergi án eld- liúss. Fyrirframgreiðsla ef óska'S- er. Tilboð auðkent „Húsnæði“ sendist afgr. þessa blaðs, fyrir iS- þ. m. (142- Guðjón Jónsson, sem var í Nesjr um í Grafningi, en er nú i Reykja- vik, óskast til viðtals á afgr. Vísis.. (144- F élagsprentsmið j an. Skíí't um hlutrerk. 2 arinnar, fór eg a8 jafna mig dálítiS. Eg hafSi þó náS í lestina og handtaskan mín var þar hjá mér. Og þangað til á næstu stöS hafSi eg þá ánægju aS sitja í fyrsta flokks vagni alein. Elin? Onei. pegar eg leit upp í netiS hjá gagn- búa mínum, þá sá aS þar lá eitthvaS af ferSa- fötum. par var handtaska, saumuS úr krókódíla- skinni, glæný og merkt meS „V. V.“ í gullnum 5töfum. Rétt þar hjá var regnhlíf með löngu skafti, á henni var páfagaukshöfuS meS tveimur sægræn- um krystalsaugum. Eg vissi undir eins, að þessi ferSamaður mundi vera ríkur. Eg sá aS þaS var stúllta, og að henni mundi aldrei koma til hugar að ferðast með ann- ars flokks járnvagni. Og satt að segja braut eg dálítið heilann um það, hver hún mundi vera. Var hún af góðu bergi brotin, var hún falleg, eða var hún að eins svo, a5 hún gekk í augun? Var hún ung? Eða var hún ein af þeim, er vildu helst vera á „þriðja“ í sama bili bar skugga á gluggann. Og rétt á eftir kom samferðamaður minn inn. Eg gaf henni hornauga, er hún setti sig í horn- ið gagnvart mér. Og um leið og eg sá hana, datt mér í hug nafn er hæfði henni, og þar er: „Vitrun". En nú skal eg segja ykkur, hvað fyrst vakfi athygli mína á henni. pað voru stígvélin. Hún var í óvenjulega háum gljáleðurstígvélum. ^7au voru reimuð á hliðinni, með hvítri reim, og á endum hennar voru stórir, hárauðir dúskar. Svo lét eg augun hvarfla hærra og sá þá loð- kápu úr íkornaskinnum og upp úr henni kom bara venjulegt kvenmannsandlit. Yfir því sveipáðist dökkrautt, og þó litað hár, og þar á ofan flauels- húfa úr eintómuvn böndum, sem knýtt voru eins og blóm. Húfan var fest við hárið með mörgum 0g stórum hattprjónum og voru hausarnir á þeim allir þaktir gimsteinum. Og í eyrunum voru afar- stórir lokkar með Amathys-steinum. Um hálsinn var perluband og um úlfliðina margir hringir. pað hringlaði í öllu þessu dinglumdóti er hún stóð á fætur aftur. Mér virtist hún vera dálítið völt á beinunum, því að hælarnir undir skóm henn- ar voru geysi háir. Hún lagði nú af sér loðkáp- una sína og kom henni fyrir hjá handtöskunni og regnhlífinni með páfagaukshausnum. Eg sá að kápa hennar var fóðruð með fjólu- bláu atlask. Undir henni var stúlkan í þröngri peysu og pilsi, er mest líktist háskotapilsum. Va. það ekki síðara en svo, að undir því mátti sjá há- rauða sokka koma upp úr hinum háu stígvél- um. í beltinu var vöndur af eftirlíktum rússnesk- um fjólum og af þeim lagði megna angan, þó ekki af fjólunum, heldur af „Paul-Nana“. Hún speglaði sig rækilega og lagaði á sér húfuna svo, að hún hékk aðeins á öðru eyranu. Síðan athug- aði hún hvort hún væri með farmiða sinn. Og að lokum hneig hún aftur niður í sessuna og and- vai paði: ,,0-jæja!“ Svo virti hún mig fyrir sér. Og eg sá það undir eins á henni, að henni var þannig farið, að henni mundi ekkert þykja að því að tala við mig, þótt illa væri eg klædd, fyrst ekki voru aðrir við. Um leið og mér flaug þetta í hug, kom upp í mér einkennilegt stærilæti, og eg einsetti mér það, að gefa henni ekki eina einustu ástæðu til þess að ávarpa mig. Mér fanst, að eg hefði sjálf fylsta rétt til þess að ákvarða það, hverja eg talaði við, enda þótt eg væri ekki annað en fátæk kenslu- kona, og á leið til fjölskyldu, er eg vissi ekki hið minsta hætishót um, nema að ættarnafnið var Lutcliffe-Smiths og að líkur voru til þesa* * að hún væri auðug, því að bréfsefnin, er þaðan komu, voru úr rjómagulum og afardýrum pappír með rauðri áletran. — En þótt þau séu rík, þá er alls ekki víst, að kenslukonu heimilisins Iíði vel, flaug mér í hug um leið. pó átti eg nú að setjast að hjá þeim, eg, Rose Whitcland, liðsforingjadóttir, barnelsk og söng- l'elsk (eins og stóð í auglýsingu þeirra). Og þaS. fór hrolþtr um mig. Bara að eitthvað héfði nú hamlað mér frá þessu ferðalagi! • Reggie Penmore hefði getað hamiað mér frá. því. Hann var æskuvinur minn, Ies læknisfræði,. bauð mér stundum te á laugardögum, og stund- um í bátsferð á ánni á sunnudögum. Honum fanst víst eg vera bara skemtileg stúlka þá. En nú var Reggie í hernum. Seinasta kvöldið, er hann veu* heima, bauð hann mér í West End Bio og gaf mér síðan hattprjón til minningar um sig, en ekki sagði hann eitt einasta orð, er neina þýðingu hefði fyrir mig. Og nú vissi eg ekkert, hvað af honum var orðið. Meðan eg sat nú þannig og hugsaði um Reg- gie Penmore og vingjarnlegu augun hans, sem voru svo sljó, að hann var ekki tekinn í herinn j öðruvísi en sem læknir, fann eg það, að hún horfði. altaf stöðugt á mig. Svo leistust hinar lituðu varir hennar sundur í breiðu brosi, svo að' skein í mjall- hvítan tanngarðinn. Og svo sagði hún alt í einur Mundi yður hafa dottið það í hug, að eg væri stríðsekkja? Hvað? Heyrðist mér rétt? — Fyrirgefið, stamaði eg og átti bágt með að verjast brosi. Eg heyrði víst ekki, hvað þér sögðuð. Hún hagræddi sér enn betur í horninu.fitlaði við armbönd sín og horfði á fallegu stígvélin sín. — Eg átti við það, að fæstum, sem sæi mig, mlindi koma það til hugar, að eg væri ein af þessum herjans stríðsekkjum. — Nei, nei, auðvitað ekki, stamaði eg og vissi ekki, hvaðan á mig stóð veðrið. Nei, eg býst ekks við, að neinum mundi koma það til hugar. Hún kinkaði kolli og mælti:

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.