Vísir - 10.11.1922, Blaðsíða 4

T —
KISIR
Fiönr og
hálídrmm
komiðjaftur i
VÖRUHÚI
i
„Sparið þér máske eyrinn
en kastið krónunni?“
Nú þegar viS höfum vatns-
leiðslu, er okkur óskiljanHgt
hvernig við gátum án hennar
veriS.
Sama er aS segja um Aersil,
þær, sem nú þvo úr því, eSe.
réttara sagt, láta Persil j?vo
fyrir sig, skilja naumast hvernig
þaer gátu án þess yerið.
Hver mundi nú saekja vatn
í prentsmiSjupóstinn, sem reynt
hefir Gvendarbrunna? ESa
hver mundi nú þvo úr sápu,
sem reynt hefir Persil? Enda
væri slíkt að kasta bæði eyriri-
um og krónunni.
Vátn og Persil er hvortveggja
jafnnauSsynlegt í þvottapotí-
inn.
flTito faxkertiB
komu aftsr mefi e a. „íaland11.
Heildsðla hjá
Kr. Ó. Skagfjörð.
K. F. U. M.
I
fnndur í kvöld kl. S1/^.
Fr. Friðriksson
Saumastofan í Aðalstræti 9
(áður Lækjargötu 2)
saumar kjóla og kápur, einnig
plisserað og bróderað í kjóla.
Pöntunum veitt móttaka utan
af landi og sent gegn póstkröfu.
Ingibjörg Sigurðardóttir.
r
Gyltar vírsnúrur, k a n t e 11 i-
u r og p a 11 i e 11 u r, fást á
Klapparstíg 16. (i 95
■ »»■— * •■. ■■ 1 1,11 [ ..
Útsala á telpukjólum, kvenblús-
um og plisseruðum pilsum. Lágt verð
Saumastofan í Aðalstræti 9. (150
Nokkrir silkikjólar seljast fyrir
hálfvirði. Vonarstræti 2, uppi. (165
Rúmstæði til sölu. Uppl. á Hveif-
isgötu 71. (202
Agætis ,,patent“-kolaofn til sö>u.
Uppl. gefur Helgi Arnason í Safr.a-
húsinu. (196
Ný peysufatakápa til sölu, Berg-
t staSastræti 17 B. (194
Eins manns rúmstæði til sölu á
Njálsgötu 60. (19!
Nýjar ritvélar óheyrilega ódýrar
til sölu. Ritvélaverkstæðið ping-
holtsstræti 3. (183
Tveggja manna rúmstæSi til sölu.
einnig olíulampi. A. v. á. (187
Nýr morgunkjóll til sölu. Uppl.
Laufásveg 17. (186
r......
Reglusamur piltur getur fengið
leigt með öðrum. Uppl. á Bjargar-
stíg 3. (200
2 samliggjandi herbergi og eldhús
til leigu fyrir fólk, sem vill kaupa
húsgögn. Kárastíg 3. (198
Stúlka óskar eftir vist háifan dag-
inn. Uppl. á Njálsgötu 13 B. (170
Nokkra neftóbaksskurðarmenn
vantar okkur. Eggert Kristjánsson &
Co.N Aðalstræti 9. (201
VE I RARSTULKA óskast nú
þegar. Uppl. á Hverfisgötu 34. (i 99
A Spítalastíg 6, niðri, eru saum-
uð peysuföt og margskonar kven- og
barnafatnaðir. (!97
Eins og áður sauma eg allskónar
fatnað og pressa föt. Veiti einnig
stúlkum tilsögn í klæðasaum og ao
taka mál. Hefi ennfremur ný, góð
föt til sölu. A sania stað geta 2—3
men fengið fæði. Guðríður Gunn-
arsdóttir, Njálsgötu 32. (193
Stúlku vantar mig í vetrarvist. —
Sigríður Fjeldsted, Lækjargötu 6.
(!92
Nú og framvegis verðaskó-ogguiruií
viðgerðir með lægsta verði í bæ-iurp.
t. d. karlmannssólar 8 kr., kvenstíg-
vélasólar 6 kr. og allar aðrar að-
gerðir þar eftir sanngjarnar, hjá
Aiiia Pálssym, skósmið, Laugaveg
11- (190
E.s. „Gullfossb'*
íer héfian til V«.stf jarða
sunnudeg 12. nór. kl. 6 síCd.
Vörur jyfhendist 1 dufif eða.
fyrir hádeji á morgnn,
I akið eftir. Tek að mér gömui
húsgögn til viðgerðar, smíða ný o,
fl. Hvergi ódýrara. Hverfisgötu 73-
bakdyr. (I7ÍL
■
1 KEHSLA
Lítið orgel óskast til leigu nú
þegar. Há leiga borguð. Uppi. i
síma 1007.___________________(169
Veiti byrjendum tilsögn í orgei-
slætti. Björn Gíslason, Laugav. 19,
uppi. (189
f
TAPAB-rVR»I»
1
Kvenmanns gullúr tapaðist í gær
í Alþingishúsinu eða á leið haðap,,
austur í bæ. Finnandi vinsamkga
beðinn að skila því á agfreiðsUí-ia.
(203
r
TILETVniVð
I
Bíðið með bókakaupin til sucnu
dagsins, þá verður seld bók, sem aii-
ir munu vilja eignast. Sjá augl. á
morgun. 2#3«
Félaj'fiprentsmitt j a*t.
um hlutrerik.
45
að eg efast um, að nokkur ensk stúlka hefði i:ek-
ið henni fram, þótt hún hefði gengið í þrjá mán-
uði á filmskóla.
Eg var alveg agndofa og mælti við sjálfa mig:
— Hvernig stendur á því, að þau eru farin?
Hvað hefir komið fyrir?
Alt í einu sagði þernan: — Fyi-irgefið þér, eg
naer gleymL því, að þau skildu eftir bréf til
'OTtónsieur Ie Capitaine. Frúin fékk mér það um
'leið og hún fór og þá var ógnar asi á henni..
Hún var hrædd um, að hún væri orðin of sein.
Húrf kom hlaupandi niður stigann með fult fangio
af blómum og fékk mér þetta bréf um leið og
hún þaut fram hjá mér. Gerið þér svo vel.
Hún dró bréf upp úr svuntuvasa sínum og ;étti
mrj Eg þekti rithönd lafði Meredith. Utanáskrift-
in var: Til elsf(U barnaima minna.
Eg sagði eins og í leiðslu: —• J7akka yður fyrir;
eg skal afhenda kaptein Meredith bréfið.
Svo stóð eg nokkra stund kyr í sömu sporum
•g velti því fyrir mér, hvað eg ætti að gera. Atti
eg að klæða mig og fara til Grand til að ná í ]
®eorg? Nei, það var óþarfi. Hans var von hingað
í hverri stundu. Hann hafði lofað að koma tíman
kga, því að hann vildi endilega skýra foreldrum
aínum frá því sem fyrst, að hann yrðt að fara til
Iiundúna. Og ef hann léti nú verða af því, þá
var eg ein eftir af „fjölskyldunni**.
Nei, eg gat ekki verið eftir ....
Hvað áttum við að gera?
Eg gekk niður í lestrarsaiinn og fór að lesa
Wöðin. En eg hafði ekki setið þar lengi, þegar eg
sá Georg koma inn í fordyrið. Eg fleygði blaðinu
•g hljóp í móti honum.
» — Georg! hrópaði eg án þess að taka neitt!
eftir því, að nú kallaði eg hann í fyrsta sinni skírn-
arnafni. Æ, Georg, Georg ....
Hann sneri sér skjótlega við. — Halló! Góð-
an daginn. Hvað er að?
— Foreldrar yðar, stamaði eg.
pað kom hræðslusvipur á hann.
—- Hefir nokkuð komið fyrir mömmu? spurði
hann og eg vissi, að honum kom undir eins í hug
hjartasjúkdómur hennar.
— Nei, nei, flýtti eg mér að segja; hún hefir
sjálfsagt ekki verið neitt Iasin, því að öðrum kosti
hefðu þau ekki farið.
— Farið, endurtók hann. Hvert?
— pau eru farin heim, mælti eg örvingluð. O,
að þau skyldu gera þetta. Eg hefði aldrei trúað
því, að Belle-mére gæti fengið þetta af sér. pau
eru farin og hafa skilið okkur hér ein eftir.
Hann gaf mér bendingu um það með augun-
um að hafa ekki svona hátt, því að gestir, sem
gengu þar fram hjá, voru farnir að leggja hlust-
imar við því, sem milli okkar fór. peim hefir víst
fundist það alleinkennilegt, að nýgift kona skyldi
hrópa upp um það í angist, að hún væri skilin
ein eftir hjá manni sínum.
— Eigum við ekki heldur að koma hér ínn
snöggvast, mælti Georg, tók mig undú- arm sér
og leiddi mig inn í lestrarsalinn. Setjist þér nú
hérna. Hvert eru þau farin?
]7au eru farin heim, sagði eg kjökrandi.
— Heim! Til Wales?
pað ímynda eg mér. Að minsta kosti eru
þau farin til Englands. Stúlkan sagði, að þau
hefðu farið á fætur í dögun til þess að ná í iest-
ina sem fór til Calais.
Guð minn góður, andvarpaði hann og sneri
sér undan. Guð ininn góður.
— pau mintust ekki á þetta einu orði í gær,
mælti eg. Jafnvel ekki móðir yðar, þá er hún fékk
mér vegabréf mitt. Mintust þau nokkuð á það
við. yður?
—- Nei, alls el(ki, mælti hann með áherslu.
— Já, hérna er bréf til yðar, mælti eg og
rétti honum bréfið, sem eg hafði nær gleymt.
Gecrg leit snöggvast á utanáskriftina. -— pað
er ekki tii mín eins, mælti hann. pað er til okkar
beggja. Hvers vegna hafið þér ekki brotið þuð-
upp?
— pað datt mér ekki í hug. Eg er ekki „elsku
barn“ þeirra, mælti eg stutt í spuna. pað er lií
yðar.
—— Hún telur yður nú samt sem áður barn
sitt, mælti hann.
— Já, en það er vitleysa. Og mér mu«d«
aldrei koma til hugar að opna bréf til yðar og
konu yðar.
— En ef eg bið yður um það, mælti hann af
þráa. Gerið svo vel, kvenfólkið fyrst.
Eg þreif bréfið af honum og opnáoi það. en
um leið mætti hann; — Fyrirgefið þér. pað ei
líklega best að eg lesi það fyrst.
Svo tók hann við því og eg virti fyrir mér &yip
hans meðan hann var að lesa það. Að því IóJíbi*
rétti hann mér bréfið og mælti hlæjandi:
—- pér skuluð lesa þjjtð.
Svo las eg: — Elsku börnin mín. Við faíii
ykkar höfum komið okkur saman um það. ai
best sé, að þið fáið að vera ein þenna st»jtta
tíma, sem þið dveljið í París. pessir fyrstu sa»-
verudagar koma aldrei aftur, hvað lengi sem þii
lifið. (Nei, guði sé lof, hugsaði eg með snár.)
En okkur virðist, að þið séuð alt of ósíngjiii»
og álítið það skyldu ykkar að vera okkur til skeani
unar, og meðan við erum hér, eruð þið akirci
frjáls. Við álítum, að þið komið ykkur ekki a'b
í