Vísir - 30.11.1922, Blaðsíða 3

Raliasisgerar siljm ril Mfrastar, startastar« Mai. Yarl h. 1,50'
Lífstykki
í mikln úrvali, sérlega vönduð.
Versl. GULLFOSS, Austurstrætu
Píanó ou orgel.
PIANO frá hinni viðurkendu verksmiðju STEINIIOFF,
kosta hér á staðnum kr. 1050,00.
PIANO frá konungl. hirðsölum BOGT & VOIGT kosta
hingað komin kr. 1250,00. Stór og vönduð.
ORGEL frá LEONHART alkunnu verksmiðju, kostuðu
síðast hingað komin að eins kr. 450,00.
pessi hljóðfæri koma aftur fyrir jóL
HljððfsrsMs Reyljaviknr
Laugaveg 18. Sími 656.
hyggju a8 selja j>á, til ]?ess að létta
af hungursneySinni. Haskell offursti,
formaður hjálparnefndar jþeirrar, er
Bandaríkin sendu til Rússlands, átti
nýskeð tal um þetta við Kameneff,
iiinn kunna fulltrúa ráðstjórnarinnar.
Skýrði hann svo frá, að gimstein-
arnir vaeru margir svo dýrir, að e.ng-
ir hefðu efni á að kaupa j>á, nema
konungar og keisarar, en þeir væru
aiú fáir orðnir, -— aðrir en „steinolíu-
konungar og stálkonungar“.
Hann sagði, að Póllandi ætti
kröfu til minni gimsteinanna, sam-
kvæmt Ríga-samningnum. Æti.a
Rússar að greiða Póllandi ]>á upp
í skuldir, en hinir stærri gimsteinar
verða ekki seldir að svo stöddu.
Ráðstjórnin hefir látið selja dý“-
gripi kirkna, en miklu minna hefir
fengist fyrir þá, en áætlað var. Ö!lu
j?ví fé, sem fyrir þá hefir fengist,
hefir verið varið til þess að bæta úr
hungursneyðinni.,
Lögreglan og páfagaukurinn.
Nýskeð bar svo til í London, að
lögreglan handsamaði mann, sem
var með páfagauk. Var farið með
báða fyrir dómara. pegar .jjangað
kom, vildi maðurinn ekki segja til
nafns síns, en meðan verið var að
spyrja hann spjörunum úr, sagði
páfagaukurinn: „Halló, Lienard!"
Fór dómarinn j?á að hlæja, ]?ví að
lögreglan átti einmitt að leita uppi
mann, sem hét ]?essu nafni, og var
sakaður um innbrotsþjófnað. Féll
manninum allur ketill í eld, ]?egtU
páfagaukurinn nefndi nafn hans, og
Nýtt bl&ð:
,17. júní'
verður selt á götunum á morgun
Útgefandi:
Forfinnur Kristjánsson.
Duglegir drengir
óskast á morgun til að selja
nýtt blað á götunum. peir snúi
sér í pingholtsstræti 16.
játaði glæp sinn, en lögreglan tók
páfagaukinn í fóstur!
Kaupendur „Times“.
pess var getið í símskeytum fyrii
nokkru, að stórblaðið „Times,‘ hefði
verið selt þeim Jöhn jWalter og
Jacob Astor, offursta. — „Times“
hefir lengi verið talið merkasta blað
Breta og eitthvert kunnasta blað í
heimi. Eigendur þess hin síðari ár-
in voru Northcliffe lávarður og Sir
John Ellerman. Hinn nýi eigandi,
John Walter, er auðugur maður og
hefir lengi átt þátt í útgáfum blaða.
Astor offursti, meðeigandi hans, er
bróðir Astors lávarðar. Mælt er, að
Rothermere lávarður, bróðir North-
cliffes, hafi viljað eignast Times, en
iísis-kaffið
gerir alla glaða.
muni hafa skort fé til að kaupa. —
Ráðgert er, að Times verði nú lík-
ara því, sem það var áður en North-
cliffe eignaðist það, og fylgi þeirri
gömlu stefnu að styðja stjórnina í
utanríkismálum, hver svo sem stjórn-
Hangið kjöf
1 kr. % kg., saltkjöt, uýtt kjöt,
ísl. smjör, smjörliki, ostar,
reyktur lax, hákarl, riklingur,
sardínur, fiskabollur o. m. fL
pessar vörur er langódýrastar 1
Versl. Þjótandi
Lindargötu 43.
Skóhlífar tarla og heana, ttasiar fijá Stefánl Gunnarssyni.
fRIft mn hlutrerk. 60
um frá sér og mælti ósköp rólega: — pér sögðust
ekki eiga neina vini hér í París. Eígið þér enga
vinkonu hér?
Eg hristi höfuðið. — Nei, eg á engan kunn-
ingja hér, að undanteknum Tra ....
— Já, við skulum sleppa þeim, greip hann
fram í, og einnig vini yðar, Penmore kapteini.
— Já, við skulum gera það, mælti eg og roðn-
■ aði, Iíklega af ]>ví að >eg skammaðist mín fyrir
það að hafa ekki skrifað honum.
pegar við komum niður að ánni, stakk hann
upp á því, að við skyldum fara yfir hana og
skoða þýsku fallbyssuna, sem Frakkar höfðu til
sýnis þar.
— Pabbi og mamma fóru þangað daginn sem
við vorum í Luxemburg-garðinum, mælti hann.
Mig langar til þess að sjá þessa fallbyssu.
— Attum við ekki að kaupa brúðargjöf?
mælti eg.
' — pað getur beðið til morguns, svaraði hann.
Við skulum fyrst skoða fallbyssuna og svo getum
við talað saman á leiðinni.
Svo þagnaði hann aftur og við héldum áfram
yfir Pont Alexandre. En rétt í því að eg ætlaði
að spyrja hann hvaða erindi hann ætti við mig,
nam hann staðar og mælti:
• —— Ungfrú Whitelands.
— Já.
— Eg vona ....
Svo þagnaði hann aftur.
— Hvers vonið þér? spurði eg.
Svar hans var nokkuð út í hött. 1
— Eg vona að þér álítið ekki, að eg viti það
ekki? Eg veit það ófur vel.
— Hvað eigið þér við? spurði eg.
— Eg veit ofur vel, hvað mér ber að gera,
svaraði hann. Ef ekki væri stríð núna, þá gæti eg
breytt rétt. pá ætti eg að síma til foreldra minna
og láta þau vita hvenær þau mætti eiga von á
yður til Bryn.
Jæja, hann ætlaðist þá til þess að eg færi aftur
til Bryn. Líklega til þess að segja móður hans
upp alla sögu.
— Síðan ætti eg að koma yður fyrir í ein-
hverjum samastað hér fyrir einstæðar enskar Stúlk-
ur.
—- Jú, þakka yður fyrir, Meredith kapteinn,
en eruð þér nú viss um, að eg mundi vilja fara
þangað?
Hann lét sem hann heyrði það ekki, en hjelt
áfram: — par gætuð þér verið eins og góð nunna
þangað til skipsferð verður til Englands. Við ætf-
um ekki að vera meira saman hér. Svo ætti tg
að fara með öðru skipi til Englands og koma alls
ekki heim til Bryn.
— Hvað ætti það nú að þýða?
— Vegna þess að það væri ekki rétt gert af
mér, mælti hann alvarlega, en eg heyrði þó að
hann var að gera að gamni sínu. Eg ætti að
setjast að hjá frænku minni, hinum megin í daln-
um, en svo gæti eg komið heim einhvern góðan veð-
urdag, farið með yður inn í stofu mömmu og spurt
yður hvort þér vilduð gera svo vel að lesa þelta.
Hann dró upp úr vasa sínum ljósbláa bréfið,
sem hann fékk þá um morguninn.
— Ætlist þér til þess að eg fari að lesa þettat
aftur, mælti eg undrandi.
— Já, ef þér viljið gera svo vel.
— Eg hefi lesið þetta orði til orðs.
— Nei, þér sáuð aldrei seinasta blaðið. Lang-
ar yður ekki til þess að lesa það líka.
Mig langaði auðvitað til þess að sjá þa<S, en
eg svaraði þykkjulega: — Nei.
— Víst langar yður til að lesa það, mætti
hann gletnislega. pér vitið það sjálf. Að minsta
kosti langar mig til þess að sýna yður það. GeríS
það nú fyrir mig, að lesa það,
— pað er ekki rétt, mælti eg. pér hafið talaið1
mikið um það, hvað rétt sé og hvað rangt. CXg-
mér hefir verið sagt, að það væri mjög ósæmilegt.
að lesa bréf úti á götu.
— Alveg rétt. Við skulum fá okkur sæti og
lesa bréfið í næði.
Við komum þar sem fallbyssan var og skoðuS-
um hana, en eg brann í skinninu eftir að vita hvað'
í bréfinu stæði. Síðan settist eg á bekk, þar skamt
frá, er fallbyssan var, en Georg rétti mér bréfiS
brosandi.
Eg las niðurlagið og verð að segja, að það feöm
flatt upp á mig:
....... ef þér viljið fara að míum ráðumv
Georg, þá skuluð þér giftast hinni laglegu kónu,
sem eg fekk til þess að leika stríðsekkju yðar. F.g
sé það fljótt, sem gamall leikari, hver hæfur e?
til þess að leika þetta hlutverk eða hitt, og eg-
segi yður satt, að hún er alveg tilvalin til þess
að taka að sér hlutverk frú George Meredith. Hún
er ekki trúlöfuð (eg spurði hana um það á Ieið-
inni), nema þá þvi að eins, að hún hafi gefið