Vísir - 01.03.1923, Blaðsíða 2

visrs
IIHafwmg
Hafa fyrirliggjandi:
nsgrjðn
ódýr.
Símskeyíi
Khöfn 28. febr.
Frá Herlín er símaö. acS Frakk-
ar liafi nú lagi undir sig fands-
svæði það, sem Ifandaríkjaher-
inn gætti áður, og jnvr að auki
30 kílómetta landssvæ'ði í átt-
ina til bresku siöðvanna.
Frá London er simað, að breski
flotinn hafi skyndilcga verið
kvaddur hcini frá Smyrna, og
á það að vera einhver „lcrókur
á móti bragði“ gagnvart I’rökk-
um, sem nú eru að feita samn-
, inga við Rússa.
Fi'á París cr símað, að það
sé borið til .baka, að Hollend-
ingar liafi verið beðnir að miðla
málum milli Frakka og J?j<Vð-
verja. Frakkar vilja engin af-
skifti annara af þeim málum og
segja, að pjóðverjar verði sjálf-
ir að leita samninga.
Frá Washinglon er simað, að
siglingaráðið hafi lagt til, að seld
verði < »11 st jórnarskipin (sem
bygð voru á ófriðarárunum) og
rifin þau’, sem ékki tekst að
Bandaríkjastjórnin hefir nú
greitt norskum skipaútgerðar-
mönnum 12 miljónir doilara,
samkvamit úrskurði þeim, sem
féídur var í Haag.
Frá Kristjaniu er símað, að
Björn Björnsson (sonur Björn-
stjerne) hafi vevið settur leik-
Inisstjóri pjóðleikbússins norska
Frá Alþingi.
f e-f r i d e i 1 d voru Ivö mál
á dagskrá, frv. til faga um verð-
laun fyrir útffutning gráðaosts
og frv. um Íþróttasjóð Reykja-
víkur, og er Jónas Jónsson frá
Hriflu flulningsmaður þeirra
beggja. Fyrra málinu var frest-
að, samkv. ósk flutningsmanns'
en út al' íþróttasjóðnum spunn-
ust nokkrar urrtræður og orða-
hnipþingar milti þeirra .Tóns
Magnússonar og Jónásar. Frv.
komsl þ(’» slysalaust í nefnd.
í n e ð r i d e i I d voru 4 mál
á dagskrá, en varð ekki lokið
umr. um bið fyrsla. pað var
þi ngsálykluna rtillaga frá Jóni,
Baldvinssyni um verðgildi isi.
kronu, þess efnis, að skora á
stjórnína að gera ráðstafanir lil
að ha'kka gengið. Umræður
voru talsvert á víð og dreif, og
lengri en svo, að þær verði rakt-
ar bér. Til máls tóku auk flutn-
i ngsm a n n s, f j á rmálaráðh erra,
forsætisráðherra, Gunnar Sig-
urðsson, Jón porláksson, Jakob
Möller og Magnús Kristjánsson.
Umr. var frestað kl. 4 og
böfðu þá 2 eða 3 þingm. kvatt
sér bljóðs.
Á dagskrá voru auk þesa máls
fi'v. um heimild til gjaldeyris-
iántöku (flm. Jak. M. og Bjarni
Jónsson frá Vogi), frumv. um
breyting á stjórnarskránni (fl,-
m. Magn. Guðmundsson), þe.ss
efnis, að ráðberra verði einn og
Alþingi komi saman annaðhvort
ár, og frv. um breyting á lögum
um rilsíma- og talsímakerfi.
Frumvörpum frá þipgmönn-
um og fyrirsjHirnum lil stjórn-
arihnar er nú tekið að rigna yf-
ir jungið, og verður væntanlcga
tækifæri lil að geta þeirra sumra
síðar.
Merkilegur
fornleifafundur.
3000 ára gamlir dýrgripir
fundnir í Egiptalandi.
I.
Biómaöld hins forna Egiptalands-
ríkis hófst hér um bil 1700 árum
fyrir Krist og stóð til 1200 eða um
500 ár. pá réðu konungar þeir þar
ríkjum, sem venjulega kallast 18.
og 19. konunga-ættin. pá var peba
í Suður-Egiptalandi höfuðborg rík-
isins og í henni og í grend við hana
eru flest hin merkustu og stórfeng-
iegustu mannvirki og minnismerki,
sem enn í dag vekja eftirtekt manna
og aðdáun. Af stórhýsum þessara
ajda má nefna Ammonshofið hi'ð
mikla við Luksor, er Amenophis III.
(1524—1488) lét gera; af honum 1
er líkneski það hið fræga, sem Grikk-
ir kclluðu Memnonsúlu. Af kon- (
ungum þessara alda kvað mést að !
þeim Sethos I. (1439 1388), og
Ramr.es II. (1388—1328). Haía
Grikkir. gert þá að einum konungi,
er þeir nefna Sesoslris. — Enginn
verksmiðjaa fram-
laiöir msira af bif-
raiðagúmmfi, en
nokknr önnur yerk-
avQÍðja i heimiaam.
Þeoai mikla tram-
leiðiU stafar af þvt
að það er orðlð svo
þakt um allan keim
aökum hinua mikla
yfirburða hvað end-
ingn snertir
Bif ielðaeigondar:
Kaapil besta bif-
reiðagúmmiið
Kanpið Boodyear
bítreiðagúmmi.
A.ðalumboðsmeim:
Jöh. Olafsson & Co.
Egiptalandskonungur hefir Iátíð eft-
ir sig jafnmörg stórhýsi og minnis-
merki sem Ramses II. pessir kon-
ungar voru og hermenn miklir og
færðu drjúgum út takmörk ríkisins.
Eftir þeirra dag fer ríkinu að hnigna.
Árið 1091 f. Kr. gerast Egipta-
landskonungar gjörháðir hinni vold-
ugu prestastétt landsins, enda er þá
lokið blómaöld pebu.
II.
Enskur lávarður, sem Carnarvon
heitir, hefir um átta ára skeið verið
að leita að fólgnum fjársjóðum í
jörðu í Kóngadalnum á Suður-
Egiptalandi, en lítið fundið fyrr en
í haust, er hann fann gröf I utank-
hamens konungs, er mun hafa verið
uppi fyrir hér um bil 3000 árum,
eða á 12. öld fyrir Kristsburð.
Með lávarðinum var fornfræð-
ingur frá Bandaríkjunum, er heitir
Mr. Carter.
I vor höfðu þeir félagar tátið
grafa upp úr stórum þríhyrncíum
reiti, skamt frá gröf Ramses’s kon-
ungs II., og áttu skamt eftir að
gröf Ramses’s VI., þegar hlé varð
á vinnunni fram til hausts. Ekki
gerðu þeir félagar sér miklar vonir
um að finna nýjar grafir á þessum
slóðum, því að oft hafði þal: verið
leitað áður, og grafir Ramsesanna
hafa lengi verið kunnar. pó tóku
þeir þar til í haust, sem frá var
horfið í vor, og höfðu ekki grafið
nema þrjá daga, þegar fyrir þeim
varð steinþrep í sandinum. Og er
dýpra var grafið, tók við hvert þrep
af öðru, uns- komið var að miklum
steinvegg, er á voru mörg konung-
leg ínnsíglí. Var auðséð, að sum
höfðu verið brotin, en önnur ný sett
í skyndi í þeirra stað. pótti þá auð-
sætt, að einhvern tíma hefði verið
brotist í gröfina og hún rænd, eri á
veggnum lásu þeir konungsheitið
Futankhamen. —- Á einum stað
hafði verið brotið gat á vegginn, en
hlaðið upp í það. Dyr voru á veggn-
um cg dyraumbúnaður úr tré. peir
70itasápa.
Chöniro þvottaduífc
F’istko sápuepBnir,
1T./ ixl i3> litunarsápan.
Irilvita, haadiáp&H men:
bandinu.
Miar'boT h&ndsápa.
Fyrirliggjandi.
ÞÓRÐUJB SVEIXSSOK & CO.
komust inn í göng eða fordyri graf-
arinnar, en þar varð ekki gengið inn
fyrir grjóti; sást glögglega, hvernig
ræningjarnir hefðu farið inn þangað.
]7eir höfðu brotið gat á steinvegg-
inn og var það ekki stærra en svo,
að lítill maður mátti skríða þar í
gegnum. Var marga daga verið að-
ná þessu grjóti út. — Innst í göng-
unum var annar innsiglaður stein-
veggur, og sást, að hann hafði og:
verið rofinn, en síðan innsiglaður.
J7egar þessi göng höfðu verið
sköðuð nákvæmlega og ljósmynduð,
rufu þeir vegginn mjög gætilega.
Bjuggust þeir þá helst við að sjá
ný þrep og ný göng, en það fór á
aðra leið.
Skal hér birt lýsing Carnarvon’s
lávarðar á því, sem fyrir þá bar.
Hann sagði svo frá, er hann kom-
til Lundúnaborgar snögga ferð laust
eftir áramót: —
„Okkur fanst vafasamt, hvað viff
mundum finna bak við steinvegginn.
Oft hafði eg rekist á eitt og annað,
sem eg bjóst við að væri mjög merki-
legt, en það hafði jafnan reynst
einkis virði. Mér var orðið órótt og
sagði við Mr. Carter: „J7að ec
gagnslaust að horfa á þetta lengur.
Við höfum tekið ljósmyndir og gert
ait, sem gera þarf. Við verðum að
gera cfurlítið op á vegginn.” j7aS
var gert og eg var sannfærður un,
að við mundum sjá ný þrep og önn-
ur göng. Mr. Carter rak höfuðið
inn um vegginn og hélt á kertaljósú
Hann mælti ekki orð frá vörum
nokkur augnablik. Mér fór að þykjat.
nóg um biðina. Eg hugði, að eg;
hefði orðið fyrir vonbrigðum eins.
og áður og sagði: „Sjáið þér nokk-
uð?“ — „Já, já,“ svaraði hann.
„pað er dásamlegt.” Holan var svo
lítil, að við komumst ekki báðir
í einu. Eg leit nú inn, og við kerta-
Ijósið sá eg hina furðulegustu sýn.
I fyrstu greindi eg ,þó ekki annað
en einhverjar glitrandi rákir, — það
voru gullrákirnar á skrautgripunum,
og mér varð að orði: „Afskaplega
er þetta undarlegt! Hver ósköpirt
eru þetta?" „Ó, það eru rúm,“
svaraði Mr. Carter. pau voru sann-
arlega mikilfengleg.
Alt, sem fyrir augu bar, var mikhir
furðulegra en mér hafði hugkvæmst.
par voru rúm, með miklu stórfeid-
ari höfðagöflum en áður hafa fund-
ist; má ve^a, að það hafi veríð við-
bafnar-legubekkir, sem konungur og
drotning notuðu, þegar þau tóku á.
I A