Vísir - 01.03.1923, Blaðsíða 4

A.
yisn
r
KAUPSKAPUR
1
I nýju
botnvörpungaféla
sem þegar er stofnaö til, og tekíip tíl starfa i
nœstu viku, fást erm nokkrir hlutir. — Hlutafénu
verðu skift i hluti á kr. 4000,00, og fást Kánari
upplýsiagör hji undirrvtuðum.
\ .
Rðfkjavíl, 27. febr. 1923.
Bi æðurnir Proppé.
Besta saumavélaolía, sem til
landsins hefir komið, fæst hjá
Sigurþór Jónssyni, úrsmiö, Aöal-
stræti 9. ^ (180
Talið viS mig áöur en þér látið
gera viö hjólhesta yöar. Hefi ait
þeim lilheyrandþ og ávalt nýir
hjólliestar til. Besta tegund. Þekt.
merki. SigurJ)ór Jónsson, Aöal-
stræti 9. Simi 341.. (181
Til sölu nýtt hús í Hafnar-
firði; eignaskifti geta komið til
greina. Uppl. i Hijdibrandshúsi,
í vesturendanum, eftir kl. 6. (15
Jörð og bú tii sölu. Uppl. á
Laugaveg 46 B. (14
Baldýringarefni og knippling-
ar fást á Klapparstíg 16. (10
Barnavagh til sölu. Ingólfssír.
Grammófónn mcð plöhim lif
sölu. Smiðjuhús við Sellandsslí.g
(16.
r
HUSNÆÐI
I
Versluo
á góðum stað í bænum til sölu,
ef samið er nii þegar. Húsa-
leiga fyrir búðina verður sem
eugin. Afgr. blaðsins vísar á.
f
KENSLA
I
Tilsögn í handavinnu er veitt
á Vesturgötu 22, á lcveldin eftir
ki. 8y2. Sími 660. (17
Nokkur eíntök eru enn óseld af’
Bjarnargreitunum,
Gr. 0. Giuðjónsson.
r
TAPAÐ-FUNDIÐ
1
Gullarml)and liefir tapast. —-
A. v. á. (18
Sjálfblekungur lapaðist á
landssímastöðiniii í gær. Skilist
í FisChersund 1, g'egn góðum
fundarlaunum. (19
(7
peir sem þurfa að fá sér gott
kjöt, æltu að kaupa hið ágæta
saltkjöt af völdum sauðum og
veturgömlu frá Húsavik. Aðeins
nokkrar tunnur lil. Uppl. gefur
C. Proppé. (6
Til söIik Buffet, 6 stólar og
borð, einnig tveggjamannarúm-
stæði, servantur, páttborð og
stóll. Oðinsgölu 21, uppi. (5
Bókaskápur og körfuvagga til
sölu á Framnesveg 8. (4
Nýr fiskur.
1310.
Hringið í síma
(1
2—3 herbergi og eldhús á góö-
um staö, óskast til leigu 14. maí.
A. v. á. (272.
Herbergi til leigu. A.v.á. (13.
2 stór samliggjandi herbergi.
til leigu frá 14. maí i Tjarnar-
götu 37. (•>
Herbergi til leigu með öðruni
nú þegar eða frá 1. mai. Uppl.
hjá Kristjáni Kristjáhssyni, Sól-
vangi. (2.
VINNA
Stúlka tekur að sér að sauma
i húsum. Einnig lil sölu iitið
notaðiir divan. Uppl. á Baróns-
stíg 12, þriðju hæð. (11
Stúlka öskast i vist nú þegar .
Uppl. Laugaveg 56, uppi. (9
Viðgerðarverks 1 æðið Oði nsg.
1 gerir við allskonar blikk- og
emaileruð áhöld, sömnleiðis oiiu
vélar, ofna og primusa o. 411. II.
Mjög ódýrt. Vönduð vinna. —
Guðni porsteinsson. (8
TIL
TILKYNNING
Félagsprentsmiðjan.
Fötin, sem Valdemar Eyjólfs-
son kom með lil að lála venda
í byrjun janúar á Lindargötu 8,
verða seld, ef þeirra verður ekki
vitjað strax. (12
1 rARGAKLÓM.
16.
ei eins og þú veist, þú hefir verið húsmóðir hér
svo lengi, að eg þykist vita, að þú hafir aldrei
hugsað um, að faðir þinn er ungur enn. Og þér
hcfir aldrei dottið í hug“ -— hann hló kjánalega
— ,,að hann yrði ástfanginn. pú kynnir að hafa
risið á móti því og reynt að telja mér hughvarf,
þó að það hefði aldrei borið nokkurn árang-
ur,“ — hann rétti úr sér og reyndi að bera sig
mannalega. „pví að það er eins og þú veist, ef
eg aetla mér eitthvað, — þá — þá — aetla eg
uiér það. En nú pr það útkljáð. Við höfum geng-
ið í hjónaband, og eg vona, eins og) (Amalía
segir, að ykkur þyki bráðum vænt hvorri um aðra.
Hún er ástúðleg og yndisleg, ekki síður en hvað
hún er fögur; enginn getur annað en elskað hana,
og eg er sannfaerður um —“
Nóra greip fram í fyrir þessarí malandi skraf-
skjóðu, en hvorki af ofsa eða gtemju, þó að
hjarta hennar væri að springa af harmi: —
„Hvar kyntust þið? Hver er hún? Hvar —?“
sagði hún og mátti varla mæla.
Hann ræskti sig vandræðalega og sló nýja stíg-
vélinu í kolamola á gólfinu.
„Hvar eg kyntist henni? Nú, sannleikurinn er
sá, að Amalía er, — hum, — mjög fræg kona.“
Hann brosti og kinkaði kolli af uppgerðarstolti.
„Hún er, eða eg ætti heldur að segja: hún var
— fræg leikkona. í sönghöllunum, — að eins
kunnustu sönghöllum, vitanlega.“
Nóra lét fallast á stól og fól andlitið í hönd-
um sér.
„Eg sá hana af tilviljun á leiksviði eitt kveld,
það var mér hamingjustund! — og vinur minn
fór með mig að tjaldabaki og kom mér í 'kynni
við hana. Eg var samstundis ástfanginn af henni,
Nóra! Við vorum svo saman, og — jæja, þú veitst
hvernig komið er. Eg veit auðvitað, hvað þú ert
að hugsa um, góða, — að kona, sem hefir verfð
á leiksviði, sé ekki fullkomlega, — hum, — sam-
boðin okkur. En Amalía er mjög ólík öllu þt?ss
háttar fólki. Hún er hefðarkona, eins og þú sérð,
— prestsdóttir, eða prófasts, held eg. Og ef þú
hugsar um það, þá er það hún, sem í raun og
veru hefir tekið niður fyrir sig, ef um slíkt er að
ræða. Hún hafði hryggbrotið greifa í vikunni áð-
ur en eg bað hennar.“
pó að Nóra væri ekki veraldarvön, og í sum-
um efnum jafneinföld eins og faðir hennar, þá fann
hún af visku sinni, að þetta var alt tilbúningur,
og faðir hennar hafði verið leiksoppur í hendi
ævintýrakvendis. Hún hlustaði sem í leiðslu með-
an faðir hennar lét dæluna ganga um þá miklu
hamingju, sem honum hefði fallið í skaut, er hann
eignaðist þessa fögru, frömuðu og eftirsóttu kcnu,
og henni létti, þegar hurðinni var lokið upp og
sjálf frúin kom inn. Hún hafði haft fataskifti á
furðu stuttum tíma, og naut þar ugglaust æfingar
frá fyrri atvinnugrein sinni, og var nú komin í ó-
dýran kveldfatnað og marglitan, og var skrýdd
! mörgum gimsteinum, sem voru bersýnilega falskir.
Hún hafði litað augabrýnnar og skift um litaraft,
og Nóra horfði á þau til skiftis, — frúna hreyknu
og stærilátu, og föður sinn drýgindalegan, brosandi
| og einfeldningslegan.
„Ó. þið eruð þá hérna,44 sagði frú Ryall með
uppgerðar gamansemi í fasi, en talsverðri hörkn
í augum. ,,Er miðdegisverðurinn tilbúinn?" Hún
gekk að arninum og leit um öxl á fornfáiegt her-
bergið, og í sömu svipan lögðust þunnar varirnar
saman, og á svip hennar mátti sjá þegjandi gremju
og vonbrigði. „En hvað þetta er gamalt hús og
einmanalegur staður. —- Eg á við það, sem fyrir
augun ber úti. Kallið þið þetta sveitasetur? pað
er skrítið! Eg kalla þetta bóndabýli og það ekk-
ert mjög stórt, — en eg er líka vön stórhýsunv
En hvað þið hafið látið húsgögnin ganga úr sérf
Við verðum sannarlega að fá okkur eitthvað nýtt.“
Hún virti Nóru fyrir sér og ertnin skein úr aug-
um hennar. „pað gengur yfir mig, að þú skyldir
geta búið á svona( stað.“
Nóra var staðin á fætur og ætlaði að ganga
til dyranna, en hún nam staðar, horfði fast á stjúp-
móður sína og sagði mjög hægt og rólega: —
„petta er heimili mitt.“
V. KAFLI.
Frú Rx>all verður fyrir vonbrig'Bum.
Nóra lá andvaka alla nóttina, buguð af þeirn
sorg, sem engum tárum tók. pað eitt var aer.Sí
sorgarefni, að faðir hennar skyldi hafa kvongast
öðru sinni, en út yfir tók þó, að konan skyldi vera
svona, að hann skyldi hafa gengið að eiga hana
með leynd og komið svona öllum á óvart. pað
var harla ótrúlegt, að faðir hennar, þó að ístöðu-
lítill væri og ósnjall, skyldi hafa verið svo blind-
ur, að sjá ekki á svipstundu skaplyndi þessarar
| konu, að hann skyldi ekki hafa séð það, sei*
j Nóra sá, jafnskjótt sem hún kom auga á þessa
konu. En þetta vár útkljáð mál og Nóra varí
að reyna að gera gott úr öllu; henni var þá ekki
1 farið að skiljast, hvernig alt hlyti að snúast á
versta veg.
pó að Nóru yrði ekki svefnsamt, þá var hú»
snemma á fótum að vanda og fór til vignu sinn-
ar. Hún hugsaði, að frú Ryall yrði svo snemata
á fótum, að hún sæi um morgunverð handa manni
sínum, en þegar Nóra kom frá úliverkunum, sá
hún föður sinn sitja einan að morgunverði, og virt-