Vísir - 07.03.1923, Blaðsíða 4

VÍSIR
Nokkur pör af
Gúmmístígvélum
<áeljum við mjög ódýrt.
! s.
Vöruhúsið.
Heð e.s. .GnIIíess'
fengnm við aftur hinar marg-
eftirspuröu kartöflur. ; .Einnig
mikið úrval af Kesi og Kökum.
Yersl. S. HvaDÐberg
Grettisgötu 19,
állir erleidir
peiingsr
í seðlurn, ávísunum og síma-
greiðslum, seldir og keyptir
MORTEN OTTESEN.
Simi 729.
Þeir
kitta naglann beint á hausinn,
sem kaupa uurn í vorslun
Hjálmars Þorsteinssonar
3imi 810, Skólavörðustíg 6.
Nokkur eintök eru enn óseld af
Bjarnargreitunum.
G. 0. Guðjónsson.
Undirritaðar sauma k v e n-
f a t n a ð. — Valg. og Kristín
Björnsdóttir, Hverfisgötu 92 B.
____________________________(34
Stúlka óskast frá 14. maí. N. B.
Nielsen, Austurstræti 1. Uppl. gef-
ur frú Jessen, Skólavörðustíg 22.
(117
Föt eru hreinsuö og pressuð á
Freyjugötu 6 fyrir 4 krónur. (113
Útgerðarmenn óskast. Uppl.
Vitastíg 8. (109
Stúlka óskast til Vestmannaeyja.
Þarf aö fafa meö Gullfossi. Uppl.
Skólavöröustíg 6.. (108
Viðgerðaverkstæðið Grettisg.
20 v.eitir viðgerðir á blikk- og
emaileruðum ílátum og mörgu
öðru, sem að járnsmíði lýtur.
fyrir lægst verð. (123
Barnlaus hjón óska eftir 2 her-
bergjum óg eldhúsi nú þegar eÖa
f rá 14. maí. Tilboö auökent: „FIús-
næÖi“ sendist Vísi. (107
Barnlaus, roskin hjón, óska eftir
þægilegri íbúð 14. maí. Tilboð með
upplýsingum sendist afgr. Vísis
fyrir 20. þ. m. auðkent „7“, (106
Tek stúlkur og telpur í orgel-
tíma, einnig dönsku og handa-
vinnu. Mjög ódýrt. þordís Ólafs-
dóttir, Skólavörðustíg 36. (122
Tapast hefir silfurblýantur
(gyltur), merktur p. A. Skilist
á Laugaveg 3 gegn fundarlaun-
um. (118
Gleraugu hafa tapast frá barna-
skólanum að Hverfisgötu 73. Skil-
ist þangað. (114
Snúruarmband úr gulli tapað-
ist í gær. Skilist gegn fundar-
launuin í pingholtsstræti 21.
(129
Slifsisnæla tapaðist í Bárubúð
á laugardagskvöldið. Sltilvís
finnandi skili á Vesturgötu 30,
gegn fundarlaunum. (121
Ný smokingföt á meðal mann
til sölu með tækifærisverði. —
Einnig ný jakkaföt á stærri kðrl-
mann. Upplýsingar Hverfisgötu
92, uppi. (119
Nýleg peysuföt og kápa til
sölu. Tækifærisverð. Laufásveg
15 (búðinni) (116
Unnið úr rothári, fléttur og hár,
við íslenskan búning. Versl. Goða-
foss, Laugaveg 5. Sími 436. (23
Félagsprentsnúðjan.
Hefi fengið allskonar áteiknaö. .
sömuleiðis ísaumsefni, garn og
silki. Get bætt við nokkrum stúlk-
um í hannyrðatíma. Jóhanna An-
dersson, Þingholtsstræti 24 (uppi).
(115
Mjög vönduð, ný, bestu-stofu.
húsgögn til sölu með mjög góðu
verði. A. v. á. (112-
Stór, ágætur grammófónn til
sölu með tækifærisverði. A. v. á.
(iii
Nýlegur uþphlutur til sölu. Tií.
sýnis á Laugaveg 70 B. (110
Barnatrygging cr besta eign-
in! (,,Andvaka“). (128
Enginn veit sína æfina fyr en
öll er! (,,Andvaka“). (127
Komið í Fatabúðina, áður en
þér festið kaup annarstaðar. -—
par fæst margt ódýrt og vandað.
(120
Hygginn maður tryggir lif sitl
og sinna! („Andvaka"), (126
Morgunkjólar úr góðu efni
fást ódýrastir i Lækjarg. 12 A.
(224
Að kvöldi skal dag loi'a
(,,Andvaka“). ' (125
Elvarm rafofnar og suðuplöt-
ur seldar ódýrast í versl. Kalla.
Laugaveg 27. (253.
Líftryggingarfélagið „A n d-
v a k a“, fslandsdeildin, Grund-
arstíg 15. Sími 1250. Pósthólt
533. Forstjóri Helgi Valtýsson.
Veitir fúslega alla trygginga-
fræðslu. ' (124
\ ' á tlGAKLÓM. 20.
n þaó voru félitlir, stórtitlaSir menn. Vegur hans
í borginni óx við það, er Morning Post flutti nöfn
•eirra sem heimsóttu hann; og svo komu efna-
niennirnir, sem keypt gátu hlutabréf, ef kænlega
var að farið, þegar Sir Jósef þurfti að selja þau.
Florence grunaði, að hinn ungi maður, Eliot
Graham, væri annar en hann sagðist vera, og
ugði, að hann væri til þess hafður, óafvitandi,
ð leika eitthvert hlutverk í ráðabruggi Sir Jósefs.
' finn ungi maður var bersýnilega fyrirmaður, þó
r.ð lrann gegndi þjóns starfi. Hún var ekki vön
:3 láta hrífast af karlmönnum, því að hún hafði
yrir löngu séð, að hún mátti ekki við því, en
’ að fann hún, að Eliot Graham hafði hrifið hana.
G>g það var í raun og veru ekki nema ofur eðli-
iegt. Hann var ímynd sannrar karlmensku, —
ílvarlegur í fasi, einarður í orðum og gjörólíkur
leim staðfestulitlu, tilgerðarlegu og óskírmæltu ungu
• lönnum, sem hún vár vön að vera samvistum við.
Ef hann hefði átt auð og metorð, þá hefði hún
iigt sig í framkróka um að ná ástum hans, því
.ð hann var einmitt þess háttar maður, að Flor-
nce Bartléy hefði getað fórnað honum sál og
kama. „Astin vferður að hyggja hátt“, og hún
ann, að hann væri besti maður, sem hún hefði
í ynst til þessa.
Eliot fylgdi henni til hesthúsanna og fór með
’ .enni úr einum stað í annan og sýndi henni hryss-
' rnar og folöld þeirra, en áður en langt um leið,
leymdi harm sér og stúlkunni, sem hann var að
’ úðbeina. Einu sinni kom hún fullnærri slægri
yssu, en þegar hryssan sló til Florence, greip
liot utan um hana og sveiflaði henni eins og
’si undan högginu.
„Ó, þakka yður fyrir,“ sagði hún og roðnaði
’urlítið við. „En hvað þér eruð sterkir! Ef eg yrði
dnhvern tíma svo óheppin að gera á hluta yðar,
skyldi eg biðja yður afsökunar áður en þér hefðuð
tíma til að slá til mín. Eg er yður mjög þakkíát
fyrir alla þessa fyrirhöfn yðar. Hestarnir virðast
mjög hændir að yður,“ sagði hún, þegar ein hryss-
an fór að nudda flipanum við vestið hans. „pað
er auðséð, að þér eruð þeim góðir. En sterkir menn
eru ævinlega góðir og kurteisir, er ekki svo?“
„Er það svo?“ sagði Eliot og var ósnortinn
af þessu skjalli.
„Eg verð að koma að sjá þá seinna,“ sagði
ungfrú Florence. Hún fann enn, hvernig hann
hafði tekið utan um hana, og hún leit rólega til
hans, út undan sér, en það er eitt áhrifamesta
vopn kvenna í viðskiftum þeirra við karlmenn.
. „Mér er sönn ánægja í að sýna yður þá, hve-
nær sem er,“ sagði Eliot, án þess að veita því
eftirtekt, að hún horfði á hann. En ef Nóra hefði
horft til hans eitthvað á líka leið, þá mundi hon-
um hafa orðið heitt um hjartarætur.
pau voru á leiðinni til vagnsins, þegar þau sáu
aumkunarlegan manp. pað var Selwyn Fenand,
sem var að koma heim um fáfarnar götur. Hann
var í meira lagi vesallegur, holdvotur frá hvirfli
til ilja, og rennvot fötin límd við líkamann. Ung-
frú Florence vipraði varimar og deplaði augun-
um, þegar hún sá hann, en ánægjubros fór um
hið fagra andlit.
„Hvað er þetta, herra Ferrand?" kallaði hún
upp yfir sig.
„Eg veit það,“ sagði hann alt í einu, „eg dait
í ána áðan, — eg var að fást við stóran silung.
En það gerir ekkert til.“
Hann hafði starað á hana, lafhræddur um það,
að hún mundi henda gaman að þessu. En nú varð
honum Iifið á Eliot, sem stóð þar, þögull og mjög
alvarlegur.
„Hvað eruð þér að gera hér?“ spurði hann
hranalega.
„Eg er að hjálpa þessari hefðarmey upp i;;
vagninn þann arna,“ svaraði Eliot.
„Eg ætla að gera það,“ sagði Ferrand, og þá
getið farið' til vinnu yðar, hver sem hún er.“
Eliot lét sem hann hefði ekki heyrt -þetta og
hjálpaði ungfrú Bartley upp í vagnkrílið, rétb
henni keyrið og lokaði vagninum. Hann gerði þetta
alt með svo storkandi tilburðum, að Selwyn varð
bál-reiður. Ungfrú Florence leit á þá til skiftis,
karlmennið Eliot, stiltan og rólegan, og væskilinn
Selwyn, funandi og óþolinmóðan af geðshræringu.
Hana langaði til að sjá, hvernig fara mundi með
þeim, en hún hafði heyrt fótatak að baki sér t
runnunum. Hún vildi ekki láta sjá sig með þeim,
greip í taumana og sagði; —
„Má eg bjóða yður flutning heim, herra Sel-
wyn?“
Eln hann óaði við að aka með henni heim að
Höllinni, rennvotur, og vita af henni hlakkandi
yfir óförum hans.
„Nei, þakka yður fyrir,“ sagði hann óskýrt;
eg held mér sé betra að ganga. pað gæti slegið að
mér í vagninum.“
Hún kinkaði kolli og brosti til þeirra beggja »g
ók af stað.
„Heyrið þér mig,“ sagði Ferrand drembilega,
þó að það færi honum illa, þegar svona var kom-
ið fyrir honum, „eg veit ekki hver þér erúð, eða
hvað þér eruð, maður minn, en eg geri ráð fyrir,
að þér séuð einn af þjónum okkar, — þjónura
föður míns.“
Eliot kinkaði kolli. „Rétt er það, eg er þjónt:
Sir Jósefs.“
„Breytni yðar er mjög vítaverð," sagði Se!wy».
—- honum sveið enn glott ungfrú Florence, «g h««
um var farið að hitna, þó að bláutur vaeti.
„Mér finst þér séuð ósvífinn unglingur, og þ»rf-
j ið að fá ráðningu."