Vísir - 14.04.1923, Qupperneq 2

iVeSu*

Höíum fyrirliggjandi:
Muatatls Öngla, nr. 7 e. e. 1.
FlsBtba rsta,
ilan.
Stórkostleg verðlækkun:
Goodyear Cord bifreiðahringir eru væntanlegir með næstu
skipum og verða seldir fyrir neðanskráð verð, meðan birgðír
endast.
Hrátjöm. Tjörnkústa ,RapId‘ Cjlinderolíu,
Sfsnskejtf
Khöfn 14. apríl.
V erslun-arsamningar
Noregs og Portúgals
öíSlast gildi 16. apríl, og gilda eitt
ár, til brátSabirgSa.
Tyrkir veita Bandaríkjamönnum
sérleyfi.
Simaö er frá Konstantínópel, aö
Angórastjórnin ha£i veitt Banda-
ríkjamönnum eiiikaleyfi til þess
aö leggja járnbrautir í Litlu-Asíu.
Þetta hefir oröið Frökkum og
Tyrkjum ágreiningsefni, meS því
aö Frökkum haföi áöur veriS veitt
samskonar sérleyfi.
Prestaofsóknir bolshvíkinga.
BlaiSið Times segir, aö bolsh-
víkingar séu að búast til aö hefja
ákafa sókn á hendur „orþódoxu"
kirkjunni. Sérstök „rau'S kirkju-
deild“ hefir veriö stofnuö og boö-
ar hún til kirkjuþings, þar sem
rætt veröur, hvernig hnekkja
skuli veldi hinnar gömlu presta-
stéttar.
Reimar
allskonar
fást nú i heildsölu
afar ódýrar.
Smásöluverð á venjulegum stíg-
vélareimum, tio cm. löngum, mjög
I sterkum að eins 15 aura parið, og
alt eftir þessu.
HTannbergsbræðnr.
með 1000 íbúa eða fleiri. Var sú
till. samþ. með 12: 9 atkv., en
frv. var vísað til 3. umr. með
19 atkv. gegn 1. — 6—7 þing-
menn vantaði á fundinn.
í e. d. voru tvö mál á dagskrá
Frv. (Bjarna Jónssonar) um
atkvæðagi’eiðslu fjarstaddra
manna. Voru gerðar nokkrar j
breytingar, skv. till. allsherjar-
nefndar, og því síðan vísað til
3. umr. Frv. Jónasar Jónssonar
um byggingai’nefnd landsins,
var vísað til annarar umr., og
allsherjarnefndar.
Frá AiþlOgk
30x3% Cl. Cord .. kr. 58.00
765X105 — — .. — 83.50
32x3y2 Ss. — .. — 85.50
33x4 — - .. — 99.50
32X4% — — .. — 127.50
33X4% — — .. —131.00
34X4% - — .. —135.00
35x5 — — .. —178.00
Afsláttur fæst, ef mikið er keypt og greitt út í hönd.
Bifreiðaeigendur! Dragið ekki að senda okkur pantanir yðarv
þvi verðið hækkar að líkindum bráðlega.
Goodyear verksmiðjan er stærsta og þektasta gúmmíverit-
smiðja í heiminum, og býr til besta hringi fyrir lægst verð.
Jóh. Olafsson Sc Oo.
Blðastarpsttar
komnir i mlkln úrvali.
Verðlð lágt.
Versl. B* H. Bjjaraason.
Elliheimilið
Fjárlagaumræðunni lauk i n.
•d. í fyrri nótt um kl. 2V2, en
búast má við að þriðja umræða
hefjist um miðja næstu viku.
— Á dagskrá í n. d. voru 5 mál
i gær, en rædd 3. Fyrst var fjár-
aukalagafrv. stjómarinnar fyr-
ir 1923. Er ekki liátt á því risið,
en búast má við talsverðum við-
bótum í meðferðinni. pví var
visað til fjárveitinganefndar. —-
pá urðu talsverðar umræður um
frv. til jarðræktarlaga, frá land-
búnaðarnefnd, og' fóru umr. á
víð og dreif, mest utan við mál-
ið sjálft. .Tak. M. vildi láta vísa
málinu til fjárhagsnefndar, til
nánari athugunar, en það var
felt með 12 atkv. gegn 10, en
vísað var því til annarar umr.
með 16 atkv. — priðja málið
var fi-v. um pjóðleikhúsið. Hafði
porst. M. Jónsson framsögu af
hálfu nieiitamálanefudaþ, sem
urrt málið hefir fjallað, og gerði
g^ein fyrir breytingartiilögum
hennar. A'ðalbreytingartillagan
©r þess eínis, að skattur skuh
5'reiddur i leikhússjóðinn í öll-
wm kaupstöðum og kauptúnum,
!
„Ef þurfalingur fer eftir lækn-
isráði á geðveikrahæli, gamal- ;
ínennahæli eða sjúkrahús, ann- i
að en holdsveikraspítala, þá
greiðir framfærslusveit hans %
hluta me'ðlagskostnaðarins, þar
nieð talin lyf og læknishjálp, þó
aldrei yfir 400 kr. á ári. Að öðm
leyti greiðist kostnaðurinn úr
ríkissjóði, en ekki gildir ákvæði
þetla nema fyrir 4 sjúklinga á j
ári úr sama sveitar- eða bæjar-
félagi. pessi lagafyrirmæli gilda
einnig um þá sjúklinga, sem
komið er fyrir utan heimilissins,
þótt ekki séu þeir á þessum stöð-
um, sem að ofan eru greindir,
ef læknir telur slíkt nauðsyn-
legt.“ „Engan þaiin styrk, sem
veittur cr samkv. þessari grein,
en undir meðlagskostnað telst
lyf og læknislijálþ, má, skoða
sem sveitarstyrk.“
pannig liljóða tvær málégren-
ar í bréytingartillögum við fá-
tækralögin, sem Magnús Péturs-
son alþingisiiiaður flytur nú á
Alþingi, og af.þvi jeg hefi heyrt,
að sumum væri óljósl, hvers
vegna stjórnarnefnd Elliheim-
ilisins Grund væri ant um. að
það kæmist að þössu leyti undir
„sjúlírahúsa réttindi,“ skal frá
þvi skýrt í fám or'ðum.
pað er ekki til að auka aösókn
að Grund. Heimilið er fullskip-
að fyrir löngu, og alt af eru að
koma nýjar beiðnir um að taka
gamalmenni, sem vér verðum
að neita; ef eittlivert sæti losn-
ar bráðlega, eru 6—8, sem
keppa um að komast i staðinn.
pað er heldur ekki vegna
Reykjavíkur; bær vor hefir
jafnan mikið fleiri en 4 að sjá
um í sjúkrahúsuáum, svo a'ð
þetta yrðu ekki nein ný hlunn-
indi fyrir hann.
Nei, ástæðurnar eru aðrar.
Heilsulaus gamalmenni, seni
komin eru að Grund, eiga sum
að félítil sveitarfélög, sem ekki
treystast til að borga alla með-
gjöfina, og vilja því helst fá þau
heim til sin, og ganialmennin
mega ekki ógrátandi um það
liugsa.
Ákvæðin eru ekki bundin við
þetta heimili eitt; annað er þeg-
ar stofnað á Ísaí'irði, kvenfélag
Akureyrar er að undirbúa stofn-
un hins þriðja, og væntanlega
verður ekki Hafnarfjörður langt
á eftir í því tilliti. Að sjálfsögðu
mundu þessi ákvæði, ef sam-
þykt yrðu, flýta þeim fram-
kvæmdum, og hefði þá Alþingi
stutt eitthvað þarfasta mannúð-
armálið, sem nú er á dagskrá
hjá oss, ineð þessum styrk,
sem fámennustu sveitarfélögin
mundu helst njóta. — pau fjöl-
mcnnari liafa oftast aðra sjúk-
linga fjóra eða fleiri fyrir að
sjá.
Sjúkraliúsin eru, að minsta
kosti hér í Rvík, altaf svo full-
ReyniS
ÞaO er einfalt meö að fara
og þrær þ^ottiun á einni
nótta. í^enssar ~ leiöar
vtsir fylgtr hvirjum pakka.
“ÞóR«rR svrihssoh * co
skipúð, að sjuklingum almenC
er það stór greiði, að engin laga-
fyrirmæli stuðli beinlínis að því,
að þar séu rúmföst gamalmenoi
árum saman, en einmitt það áP
sér stað ú meðan ríkisstyrkur
þessi er bundinn við sjúkrahús.
ein, eins og nú er.
Mörgum gamalmennum væri
afarkært að meðlagskostnaður
væri ekki talinn sveitarstyrkur,
þótt þau leitnðu veik til ellí-
heimilis, mér er persónulega
kunnugt um það og gæti nefnt
þess ýms átakanleg dæmi.
Eg treysti því að allir þing-
menn, sem kunnugir eru kjör-
um og hugsunarhætti fátækra
gamalmenna og hvernig um þau
fer á góðum elliheimilum, telji
það beinlínis sóma landi voru,
að veita þessum heimilum þessi
réttindi. En það teldi eg heppi-
legast, að landsstjórnin heimf-
aði ákveðið læknisvottorð i
livert skifíi úm, að elliheimiBs-
vistin geti jafnast á við venjur
lega sjúkrahusyist, svo að léleg
hæli — ef þau stofnuðust, —r
gætu ekki vanbrúkað þeSsf
ákvæði.
Sigurbjörn Á. Gíslason.