Vísir - 31.05.1923, Blaðsíða 3

Vísir - 31.05.1923, Blaðsíða 3
ylsiR Hann hefir klofiÖ skegg, sem er ljósara enn liárið, augun eru Ijósblá og hlíðleg, en her þó við að þau leiptri, er liann kemst i mikla geðshræringu; hann er meðal maður, heinvaxinn, rödd- in er mjúk; hann sést aldrei hlæja en oft sést hann gráta. Hann hefir fallegar hendur, er eigi bera vitni um erfiðisvinnu. Hann er kallaður Jesús, sonur Mariu, og vinir hans kalla hann iíka son Guðs. Tíl Bjarna Jónssonar frá Yogi. Fullhugi Islands þú fremstur er, — fylgir þér sigurlogi. Ægishjálm þú undir hrúnum ber Bjarni Jónsson frá Vogi. Sjaldan misti af marki þínn magnþrungni andans bogi. Bjartsýnn er þii og bjargfærinn, Bjarpi Jónsson frá Vogi. Skilið gast þú og skjaldað mig, skáldanna þrumulogi. Bið eg því Guð að blessa þig, Bjarni Jónsson frá Vogi. tít er hníga þín lieimslífs ár með helbogans ramma sogi, blika Fjallkonu blóðug tár, Bjarni Jónsson frá Vogi. Kappi! Eg heilsa kærast þér — og kveð þig í andartogi. — Minning þín jafnan birlu bcr, Bjarni Jónsson frá Vogi. Jóh. Örn Jónsson. Wúdang, fjallið helga eftir Ólaf Ólafsson kristniboða. Byggingarnar á W údangshan byrja 10 km. fyrir neðan efsta tind- inn, er þar afar stórt hof. par sitja nálega þúsund goð á stöllum. pað- an er óbrotinn stigi — mílu langur - upp í aðal hofið; þrepin eru nokkuð á þriðja hundrað þúsund. Handriðið, sem alt var úr höggn- um steini, hafa rænigjar algjörlega eyðilagt. Annan, janúar, bráðsnemma Iögðum við á stað upp eftir þessum Ianga stiga. Nokkrir pílagrímar hröðuðu sér á undan okkur. Tveir gríðarstórir antilópar komu þjótandi niður örmjóan klettastall. Grár héri spratt undan stórum steini rétt við veginn og faldi sig í holu rétt hjá. Hann var víst ekki eins hræddur við okkur eins og við örninn, sem á , breiðum vængjum sveif yfir tindin- j um. Annars. var alt kyrt og hljótt, nema raunalegur einsöngur fossins í . hyldýpisgjánni — langa vegu fyrir neðan oss. Hér og hvar eru skrautleg hof ' bygð þvert yfir veginn. Reið goð standa á báðar hliðar, með brugðin ; sverð og reiddar sleggjur og knýtta j hnefa. Mörgum skjóta þau skelk í bringu. Vei þeim, sem ekki hafa nokkurnveginn góða samvisku! — i eða þá enga samvisku. Maður einn dó nýlega, fekk hjartabilun af tómri hræðslu. „Guðinn sló hann,“ sögðu allir. Allir eru guðirnir reiðir, — hamsíola. En reiði þeirra er rétt- lát. Margir pílagrímar hverfa því aftur án þess nokkurntíma að hafa litið guðinn mikla, sem þeir hræðast svo mjög, en geta þó ekki án verið. Við mættum manni, sem liðið hafði yfir er hann sá þrumuguðinn. Hann meiddist mikið og var fluttur niður á kviktrjám. Líklega dó hann. prepin eru brött og afarhættuleg ef hált er. Fyrir nokkrum árum hrap- aði maður hér úr „stiganum“. Ellefu mönnum sópaði hann með sér út fyr- ir þverhnýpið. Ótta sló á alla. pví guðinn er reiður og miskunnarlaus. Marga hræðir hann. Nái hann tök- um á hjartanu, slokna allar vonir. Allar mannlegar tilfinningar hel- frjósa í návist hans. Hann krefur einskis annars hjá dýrkendum sín- um en ótta — hræðslu. Takméu-ka- lausrar hræðslu» sem rekur allan kærleika, alt öryggi á flótta. Og þeir, sem komnir eru undir okið, ok þrælsóttans, eru vonlausir og frið- vana eins lengi og samviskan lifir.. Sálist hún, er guðinn ánægður. Hann krefur einskis framar. — Bernadotte Svíaprins sagði einu sinni í ræðu, er eg heyrði: „Betri gjöf er ekki unt að færa neinni þjóð, en boðskapinn um föðurást Guðs í Kristi Jesú.‘ pá hálf brosti eg að gömlum Hjálpræðishermanni, sem þótti prinsinum mælast svo vel, að hann hrópaði þrisvar sinnum „am- en!“ En nú tek eg undir með hon- um af öllu hjarta, þótt eg máske eigi á hættu að einhver brosi að mér líka; já, þó allur heimur hlæi. Nú skil eg orð heiðingjatrúboð- ans mesta, Páls postula: „Eg fyrir- verð mig ekki —“. í Kína þarf máð- ur ekki að fyrirverða sig fyrir kristnu trúna. í jarðvegi þrælsóttans vex als- konar illgresi — siðleysi og hjátrú. Nei, eg fyrirverð mig ekki. pví nú hefi eg heyrt nevdarópi3 make- dónska: ,,Kom yfir og hjálpa oss!“ Nú hefi eg séð neyðina, sem Jesús einn getur bætt úr. — Fremst á klettabrúninni, þar sem hann Ljó fyrirfór sér, stendur nú mikið hof. Tveggja álna Iangur drekahaus úr steini teygir sig úffyrir brúnina. Fremst á haustrjónunni stendur dálítið ker. par eru þeir dæmdir til að brenna reykelsi, sem syndgað hafa á móti foreldrum sín- um. peir, sem ekki Ljó þá hjálpar, falla mörg hundruð fet niður í hyl- dýpið. —- par heitir nú fórnarklett- ur, og á vel við. Hér hafa fleiri fórn- að lífi sínu en Ljó. E.s. Villemoes fer héöan & laugardagsmórg-* un 2. júui veitur og neröur um lanð tll Englands Nýkomid: Rúgm.jöl i Hveiti margar teg. Hrísgrjón Sagó -cr Kartöf lumjöl Kandís Melis Steyttur sykur Kartöflur Fíkjur Döðlur M j ó I k niðursoðin. fiuaar Þirðarsoa. %Sími 10 72. 1 Nýkomið: Silnnganftf af öiium stserö- ttm og Lnxnetngarn 6þætfc Veiðarfæraíersl, fíeysir. Við- stóðum lengi og horfðum á fórnarklettinn, og á drekahausinn. Mér finst eg horfa á hann enn þá. Og eg sé menn og konur, skjálfandi af hræðslu. Kaldur sviti rennur í lækjum. Skálkar, þeim miklu verri, reka þá fram af klettabrúninni. peir detta. Eg sé þá detta — detta detta. Hjálp! — Hver getur hjálp- að! 1 VARGAKLÓM. 'frú Ryall var í sjöunda himni yfir því, að henni skyldi hafa hlotnast þessi heiður og fann mikið til sín. En yfir borðum flaug henni þó stöku sinnum í hug hraðfleygi þessarar dýrlegu sælu, og hún fann fjársjóðuna óðum tæmast, fann að hún yrði innan skams að snúa til Byeworthy og játa, að hún hefði eytt mútufénu, en ekkert til þess unnið. Hún hafði lagt í banka þau 1000 sterlingspund, sem henni voru fengin til landkaupánna, og hafði ekkert af þeim tekið enn, — hafði jafnvel ekki •ætlað sér það. En einn morgun varð hún þess vör, að hundrað pundin, sem henni voru fengin til ferð- arinnar, voru nálega eydd, og þá bjó hún út litla ávísun á fjárhæð þá. sem geymd var í bankan- um. Síðan tók hún að hugleiða, hvernig komið var, og varð gramt í geði, þegar hún hugsaði til þess, að Nóra væri orsök þeirrar klípu, sem hún var komin í. Hvar gat stelpufíflið verið niður komið? Hugsast kunni, að hún hefði farið til út- landa, eins og hún hafði sagt. Ef svo væri, var ógerningur að finna hana. Hún kynni að hafa skift um nafn og staðráðið að leita aldrei aftur heim. Og þó að hún kæmi, þá var eins víst, að það drægist nokkur ár. En þá var eins líklegt, að Sir Jóséf yrði afhuga orðinn landakaupunum, og Nóra misti mikils fjár. í raun og veru var það skylda hennar að forða slíku tjóni. Og til þess þurfti ekki nema eitt einasta nafn — nafr. Nóru Ryall. Frú Ryall var bæði mjög heimsk og stórlega fáfróð, en engum er alls varnað, og hún var gædd lítilmótlegri kænsku og undir- ferli, eins og títt er um þess háttar fólk. Og fyrir -;sakir heimsku sinnar og fáfræði, þá var hún áræð- in á sína vísu og þess vegna var ofur eðlilegt, að henni færi smátt og smátt að finnast, að hún gæti skrifað nafnið í eyðuna á kaupsamninginum, —r vitanlega í greiðaskyni við Nóru. Hver vitiborin kona hefði hlotið að sjá, að slíkt var glæpsam- legt athæfi, ekki annað en skjalafals. En frú Ryall varði sig gegn þeim fáu mótbárum, sem henni komu í hug, með því að þetta væri gert Nóru í hag, — og ef Nóra kæmi, þá mundi hún ekki að eins sam- þykkja þetta, heldur vera henni þakklát og alls ekki þræta fyrir undirskriftina. petta varðaði Nóru eina ;-Reginald Ryall átti hér engan hlut að máli, — hann varðaði ekkert um þetta, ög engan mann annan. Hana óaði við að horfast í augu við Sir Jósef og verða að játa, að hún hefði eytt öllu ferðafénu og nartað ofurlítið í stóra sjóðinn. Hún braut heilann um þetta einn eða tvo daga, og lét freistinguna smátt og smátt ná méiri og meiri tökum á sér. En hún lét þó ekki tafarlaust undan, því að hún var svo vitiborin, að hún fann að mað- ur hennar kynni að rengja frásögn hennar um, að hún hefði hitt Nóru og náð undirskrift hennar. Ekkert lá á að flíka þessum uppspuna um fundi þeirra í London, en það yrði óhjákvæmilegt, þeg- ar Sir Jósef færi að leggja veginn úm landareign- ina. Auk þessa var annar ,þröskuldur í vegi: — hún hafði aldrei séð, hvernig Nóra ritaði nafnið sitt. Henni létti ofurlítið við þessi vandræði og hún fekk tóm til ráðagerða. Hún þurfti ekki að afráða neitt um þetta fyrr en heim kæmi og hún fyndi sýnishorn af rithönd Nóru. pessi vandræði stóðu henni fyrir svefni ,og áður en varði batt hún enda á veru sína í borginni og hélt heimleiðis. Hún hafði símað hvenær hún kæmi, en skej'tið hafði tafist hjá ungfrúnni á pósthúsinu. sem var að halda upp á afmælið sitt og mátti vit- anlega ekki vera að því, að gefa gaum að smá- munum eins og símskeyti um léttivagn, sem ætti að senda á járnbrautarstöðina, því að henni fanst, að þess háttar smámuni mætti alt eins £á þar hjá gestgjafanum. Frú Ryall varð þess vegna að bíða, meðan verið var að útvega vagn, og hún kpm til Granges, án þess að nokkur ætti von á henni. Hún var ekki í sem bestu skapi, og geðslagið batnaði ekki, þegar Marta kom út í dyrnar í stað hús- bóndans. 1 '„Húsbóndinn hefir verið veikur,“ sagði Marta og leit til skrifstofunnar. „Á, er það,“ svaraði frú Ryall, „það er víst ekki hættulegt, býst eg við. Hamingjan góða, ó, hvað eg er þreytt. Eg er alveg að hníga niður. Færið þér með sódavatnsflösku upp í herbergið mitt. Og verið þér nú fljótar." pegar hún gekk í gegnum fordyrið, lauk hún upp skrifstofudyrunum og gægðist inn. Ryall sat í lágum hægindastól, og hélt um báðar bríkurnar. Hakan hékk niður á bringu og hann virtist dotta. „Jæja, Reginald,“ sagði hún. Hann rumskaði lítils háttar, en af því að hún hugsaði, að hann væri sofandi, lokaði hún gætilega og gekk upp á loft, en þar beið hennar sódavatn og viský. Meðan hún var að hafa fataskifti, tók. hún saman í huganum skröksögu um fundi þeirra Nóru í London, og þegar hún gekk ofan, var hún staðráðin í að grípa til hennar við mann sinn. ef hún þyrfti á að halda. Hún gekk inn í herbergið, en hann virtist enn blunda, og hún gekk til hans, tók í öxl honum og hristi hana. „Vaknaðu hérna, maður,“ sagði hún óþolinmóð.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.