Vísir - 14.09.1923, Blaðsíða 2

V?S!R
)) HHTmM & OlSEW (djNýtt
Gott herbergi
er til lelgn i húsi okha? 1 á 1. október.
Nýttl
O. R. R. 8.
karltnaana- og drengjastigvél og skór era akinaadi falleg, llpur Og
*létt en þó með afaraterkam vatnsheldnm botnum.
MENSÁ ACÁDEIICA
Fæöi og allar veitingár
— best og ódýrast. —
Símskeyti
—0--
Khöfn, 13. sepl.
Samningarnir um Ruhr.
Símað er frá Berlín, um
samningana milli Frakka og
pjóðverja, að Stresemann hafi
lýst yfir þvi, að óvirku mótstöð-
unni gegn yfirráðum Frakka í
Rulir verði ekki hætt, en að hann
bjóðist til að lála af lienni, ef
slíkt geti orðið grundvöllur
samninga
Uppreisn á Spáni.
Símað er frá Paris, að upp-
reisn sje orðin i Spáni Hefir
héraðsstjórnin í Barcelona lýst
yfir því, að stjórnin i Madrid sé
rekin frá völdum, en að hemað-
arsinnar taki við stjórninni.
Balkan-deilurnar.
Símað er frá London, að enska
stjórnin áskilji sér fullkomið at-
hafnafrelsi ef Italir verði ekki á
burt með her sinn frá Korfu hið
bráðasta.
Italir draga saman her á landa-
mærum Serbíu. Horfumar á
Balkan eru mjög viðsjárverðar.
ítalir vilja alls ekki liða það,
að alþjóðasambandið skifti sér
á nokkum hátt af Fiume-mál-
inu.
Fallegt írval af ■terkum karl-
manna og drengja
Fataetnum,
verð fri kr. 6,90-17,60 mefcr,
i unglinga og baraa-
kápur, hlý og góð & kr. 6,90 m
BLleeðl í kvankápur,
margir fallegir litir.
BóMfeín.
Lárus G. Lúdvigsson
Skóverslun.
Bækur Sögufélagsins 1923.
Sögufélagið gefur út tvær
bækur að þessu sinni, auk
skýrslu um störf félagsins, —
Blöndu (II. 3.) og Grund í
Eyjafirði, þ. e. saga jarðarinn-
! ar eftir Kl. Jónsson ráðherra.
[ Blanda er mjög fjölbreytt að
í vanda og em þar í þessar rit-
j gerðir Iielstar: Ferðasaga úr
i Borgarfirði vestiir að ísafjarð-
j ardjúpi sumarið 1709, ásamt
lýsingu á Vatnsfjarðarstað og
kirkju, eftir Jón Eyjólfsson i
Ási í Melasveit, með inngangi
og skýringum eftir Hannes por-
steinsson. Sitl af hverju i
bundnu máli og óbundnu, eftir
ýmsa merka höfunda. Kirkju-
staðir i Austur-Skaftafellsþingi,
eftir dr. Jón porkelsson, löng
ritgerð og fróðleg. Um bæjanöfn
ritar eand philos. Páll Bjaraar-
son i Winnipeg. Margar skarp-
legar tilgátur og athuganir eru
í þeirri grein, „þótt sumar skýr-
ingar kunni að orka nokkurs
tvímælis, enda verður lengi
margt vafasamt í jafn vanda-
sömum efnum og þcssum,“ eins
og útgefendur Blöndu segja i
athugascmit við greinina. En
höfundurinn er fluggáfaður
maður og margfróður, og væri
gaman að sjá fleira eftir hann
um slík eða þvílík efni. Æfisögu-
brot feðganna Sveins pórðar-
sonar og pórarins bókbindara
Sveinssonar, (eftir pórarinn
sjálfan), með inngangi og skýr-
ingmn eftir H. p., er fróðleg rit-
gerð og skemtileg, er þar margt
eins og bestu kaflar i skáldsög-
um, en lengra verður ekki jafn-
að nú á dögum. pá er samtiða-
bréf um Tyrkjaránið, þá Æfi-
raun porvalds Rögnvaldssonar
i Sauðanesi, kvæði með inngangi
og skýringum eftir dr. J. p. Lýs-
ir vel í sumu aldarfarinu á 17.
öld. Frá Gu'ðmundi kala eftir
sira Friðrik Eggerz, hrottalega
rituð í meira lagi. pá eru visur
frá ýmsum tímuin og smælki.
Frá Torfa Einarssyni á Kleifum
eftir handriti síra Friðriks Egg-
erz, með mynd Torfa og við-
auka eftir dr. J. p.. Síðast er rit-
gerð eftir dr. J. p. um Beina-
kerlingar og var hennar minst
fyrir nokkru í Vísi. Loks er þess
að geta, að mynd er i Blöndu af
puríði formanni eftir Finn Jóns-
son frá Kjörseyri.
Saga Grundar í Eyjafirði eftir
Kl. Jónsson mun verða tvö eða
nykommr í stóru
og fjölbreyttu
úrvali.
Braus YbizIhb
Aðaístræti 9.
þrjú hefti, svipuð þessu.fyrsta,
sem er 80 bls. og nær fram á
Sturlungaöld. Fylgir því mynd
af Grund, eins og hún er nú.
Mikill fróðleikur verður i þessu
riti og ætli Sögufélagið að
gangast fyrir þvi, að ritaðar
yrðu sögur sem flestra höfuð-
bóla landsins.
Skýrsla félagsins' sýnir, að
tala félagsmanna hefir aukist
um 23 á síðasta félagsári, en fé-
lagsmenn nú oéðnir nær 500.
Nýir félagar fá kjarakaup á
bókum lelagsins, eins og áður.
Um útgáfu pjóðsagnanna segir
svo í skýrslunni: „Félagið hafði
i áformi að gefa þetta ár út 1.
hefti af pjóðsögunum gömlu
Jóns Árnasonar, undir þá grein,
sem hermir í boðsbréfi félags-
ins, er sent var út samhliða fé-
lagsbókunum í fyrra. En eftir-
spum hefir enn ekki verið svo
mikil, að byrjað hafi orðið á
prentun, enda öll bókakaup nú
dræm og dauf i landinu. En
hvort sem eftirspumin eykst
svo, eða ekki, það sem eftir er
þessa árs, að hægt verði að
byrja að gefa þjóðsögurnar út á
fyrirhugaðan hátt, mnn félagið
næsta ár, eftir efnum og ástæð-
um, hefja útgáfu þeirra, og hafa
þær þá svo sem félagsbók, og
þeir, sem haía skrifað sig fyrir
þeim, verða þá skoðaðir, sem fé-
lagsmenn framvegis, og það,
sem þeir hafa sent af fé, látið
mæta árstillagi frá þeim, svo
langt sem það hrökkur.“
peir, sem gerast vilja nýir fé-
lagar, eiga að gefa sig fram við
forseta félagsins, dr. Jón por-
kelsson þjóðskjalavörð.
Ferðaœmland.
I'’le.stuin íslendingum kemur
saman uin það, að ísland ætti
að verða „ferðamanna-land“. p.
e. laiid, sem útlendingar kæmu
hundruðum eða helst þúsund-
um saman til að sjá. En líti'ð er
þó gert til þess, að þetta geti
orðið. Ýms önnur lönd hafa
miklar tekjur af ferðamönnum,
og er víða mikið til þess gert, að
Iiæna þá að. Hér er í þeim efn-
um við marga erfiðleika að
striða, og líklega verður þess
langt að bíða, að önnur ferða-
mannalönd þurfi að óttast sam-
kepnina.
En í öðrum skilningi er ís-
land að verða liklega eitthvert
mesta ferðamannaland í heimi.
Landsmenn eru sjálfir i einlæg-
um ferðalögum út um allau
heim. Hefir þetta ágerst svo
mjög síðustu árin, að furðu sæt-
ir. Og sjást á þvi áhrif „gullald-
arinnar“, sem striðinu iýdgdi.
Hvert skip, sem héðan fer
til útlanda, sumar eða vetur, er
íult af farþegum til lengri eða
skemri dvalar erlendis. Fyrr &
ámm þótti það mjög í frásögur
færandi hverjir „sigldu“ með
milliferðaskipunum, og voru
farþegarnir taldir vandlega upp
i hlöðunum. Nú komast blöðiu
ekki yfir það áð birta nöfn allra
þessara ferðalanga. pað er því
venjulega látið nægja, að segja
l rá þvi, að skipin hafi farið „full
af farþegum“, og í mesta Iagi
eitthvert hrafl af nöfnum þeirra
„helstu“.
petta er eins og önnur óhóf-
semi okkar íslendinga. Og í
raun og vem er það ekki óhóf
af versta taginu, þó að menn
eyði fé til utanfara. pví að af
því geta menn að sjálfsögðu haft
mikið varanlegt gagn, auk
ánægjunnar. En eins og högum
okkar er nú háttað, þá verður
manni á að spyrja, hvort við höf-
um ráð á þessu? Margir af þess-
um ferðamönnum hafa sjálfir
nóg efni til þess að „veita sér“
þetta. Mörgum er nauðsynlegt
að ferðast til annara landa í
ýmsum crindagei'ðum. En eins
víst er hitt, að fjöldi af þessu
fólki, sem er að fara til annara
Ianda, ýmisl sér til skemtunar
eða til að „læra“ eitt og annað,
ýmist á eigin kostnað eða með