Vísir - 27.10.1923, Síða 2

VlSIR
ÍMI ÖLSEiNi ((
Höfum fyrirliggjandi:
Matarkex „Snowflake"
Rúgmjöl
Hveiti
Kartöflumjöl
, Hrísmjöl
Pappírspoka. —
Sveskjur
Rúsínur
Döðlur
„Consum“ súkkulaði
„ísafold“ súkkulaði.
Umbúðapappír. — Seglgam.
M AGGI’8
tenÍDgar og lögnr á flösknm, fyrirliggjaEdL
Jób. Olafssoxi & Co.
Ljótasta bragð
' Alþýðu-leiðtoganna.
Öllum kemur saman um það,
að margt hafi mátt finna a"ð bar-
dagaaðferð þeirra Alþýðu-„leið-
toganna'* í þessari kosnipgahríð,
seni nú er að enda. Persónulegar
árásir hafa verið þeirra aðal-vopn.
En ljótasta bragð þeirra i þess-
ari baráttu þeirra um þingsætin
er þó það, að þeir skyldu ekki
hika við að gera mesta liagsmuna-
mál þeirra stétta, sem þeir þykjast
vera að vinna fyrir, að æsinga-
tnáli, einmitt um kosningarnar.
Er hér átt við kaupgjaldsmálið.
Kaupgjaldsmálið er viðkvæmt
mál. Það varðar því miklu, að ura
það fjalli gætnir menn og ráð-
vandir, þegar til samninga kemur.
Öllum er fj'rir bestu, að samkomu-
lag náist á friðsamlegan liátt. En
hitt vita allir, og ])arf ekki lengi
að leita að dæmum þess, að. kaup-
gjaldsdeilur geta leitt til mestu
vandræða, ef með stífni og æsing
er gengið til samningatilrauna.
Og þeir tnenn, sem kjörið hafa
sjálfa sig til að fara með umboð
verkamanna í þeim samningum,
hafa undanfarið gert sig bera að
þvi, að þeim er einmitt meira um
það hugað, að vekja æsingar ixt
áf þeim málum, en að komast að
samningum. Það sýndu þeir í sum-
ar, er þeir beinlínis gerðu uppreisn
gegn lögreglustjórn bæjarins; það
sýndu þeir yfirleitt i allri með-
ferð sinni á kaupsamningum sjó-
manna; það sýna þeir enn, er þeir
nú eru að hefja æsingar út af
kaupgjaldi verkamanna i landi.
Verkamenn hér í bænum þurfa
að losa sig við þessa æsingaseggi.
Það skal játað, að þeim er ekki
hægt um Vik í því efni; því að
hver einstakur maður í félögum
þeirra, sem gerði sig beran að and-
róðri gegn þessum sjálfkjörnu
leiðtogunx, nxundi mega vænta
heiftarlegra ofsókna af þeirra
hálfu, ef það mistækist. Nægir í
því sambandi að minna á viðskifti
þeirra Ólafs Friðrikssonar og Guð-
leifs sáluga Iijörleifssonar, sem
vafalaust var einhver hinn vitrasti
og vandaðasti maður, sem verka-
menn hér í bæ hafa falið trúnaðar-
störf. — En verkamenn verða að
minnást þess, að með hverju at-
kvæði, sem þeir greiða þetssum
Mlfgerðu bolshvikingum, sem
lirifsað hafa völdin í félögum
þeirra, með hverju slíku atkvæði
kynda þeir undir ofstopa þeirra.
Þess vegna ættu þau atkvæði að
verða sem fæst. Þeir eiga ekki
skilið að fá þau, en verkamenn
eiga skilið að fá betri forystu-
menn.
Yfirlýsingin
i Alþýðnbíaðinu.
Alþýðublaðið í dag birtir yfir-
lýsingu frá hr. Eyj. Kristjánssyni
um að hann hafi aldrei sagt neitt
við mig um það, hve lengi Magn-
ús Kristjánsson forstjóri hafi unn-
ið daglega í Landsversluninni um
þingtímann. Eg get þó mint hr.
E. K. á það, að þessi ummæli hans
féllu i samræðu við mig og marga
aðra uppi í reykskála á e.s. Esju
í næstsíðustu hringferð. Væri það
eigi vegna brottferðar minnar úr
bænum, myndi ekkert auðveldara
en að staðfesta með vottum hvern-
ig orð háns féllu. Menn sem ein-
hver kynni hafa af mér haft, hvori
heldur ]>eir eru úr Alþýðu- eða
Bórgaraflokknum, vita það ve], að
cg myndi ekki hafa borið hr. E.
K. eða nokkurn annan fvrir þessu
ef það væri ekki rétt. Það er létt
verk að segja aðra fara með ó-
sannindi, og freistandi ef það gæti
gefið viðkomanda nokkra stunda
tímavinnu í Landsversluninni og
tnn meira freistandi, ef synjun yf-
irlýsingarinnar liefði svift fóstra
hr. E. K. atvinnu við Landsversl-
unina, en hafi svo mikið legið við,
átti E. K. að hafa vit á því að
þegja við mig yfir sannleikanum.
Var miklu heiðarlegfa en að koma
síðar með ranga yfirlýsingu. Hitt
get eg skilið, að E. K. hefði aldrei
látið þessi orð falla við mig um
húslxónda sinn, ef hann hefði bú-
ist við því. að þau yrðu notuð
Landsversluninni í óhag. En satt
að segja bað hann mig ekkert fyr-
ir það. Annars reynir blaðið ekk-
ert xið sanna það, að forstjórinn
\ hafi unnið daglega meira en
klukkustund, enda hélt Héðinn
því fram á fundinum, að vinna
hans hefði verið þar mest að næt-
urlagi. Það þarf i raun og veru
ekki djúphyggni til að sjá það, að
ef mætt er á þingfundum alla
daga og nefndarfundum sem ým-
ist eru haldnir árdegis eða eftir
þingfundi á kvöldin, fyrir utan
])ann tíma sem fer í að kynna sér
rnálin, að þá er ekki mikið eftir
af starfstíma fyrir Landsverslun-
ina. Eða hve marga dag og nætur-
Málverkasýning
Brynjólfs Þóröarsouar i húsi
K. F. U M. Opin dag’ega
frá kl. 11 — 6.
tima hefir forstjórinn unnið í
Landsversluninni síðustu tvo mán-
uði ? Og hve mikið af lauiium for-
stjórans sparast við kosninga-
,,agitationir“ hans á Akureyri?
Reykjavík 25. okt. 1923.
Gísli Jónsson,
vélstjóri.
Kveðja
frá Agli Skallagrímssyni.
—0—
?
Farnir til Englands. Góð líðan.
Kær kveðja.
Hásetar á Agli Skallagrímssyni.
Eitt hálmstrá
4.
barst þeim í hendur, alþýðu-„leið -
togunum“, í gær, sem þeir urðu
nxeira en fegnir. Það var níðrit
um Landsbankann, eftir Árna
Árnason frá Höfðahólunx, sem
byrjað var að selja á götunum.
Alþbl. segir, að rit þetta sé gefið
út að tilhlutun frambjóðenda á
B-listanum, eða stuðningsmanna
þeirra. Gat það raunar tæplega
fundið ferlegri og auðsæilegri
kosninga-flugu en þetta, því að
kunnugt er, aö tveir bankastjórar
Landsbankans að minsta kosti eru
stuðningsmenn B-listans (M. S. og
L. K.) og allir fylgismenn lxans.
Þá er það líka hlálegt, að eitt að-
alárásarefni þeirra A-listamann-
anna á Jakob Möller var á fyrstu
kosningafundunum einmitt það.
að liann hefði stutt að því á síð-
asta þingi, að laun bankastjóranna
yrðxx hækkuð. Og nú heldxxr blað-
ið, að það geti talið’ mönnum'trú
um, að sarni maður sé að stuðla
að útgáfu níðrits um þessa sömu
bankastjóra!
Þetta var lélegt hálmstrá! Og
lítil von til þess, að þeir haldi sér
lengi uppi á þvi, A-listamennirnir.
En það sýnir lika, betur en nokk-
uð annað, hvé vonleysið er orðið
ríkt i herbúðum þeirra, að þeir
yfirleitt skuli láta sér detta í hug,
að gripa þetta strá. Því að allir
hljóta þegar í stað að sjá, að fram-
bjóðendur B-listans geta engan
þátt átt í útgáfu þessa níðrits.
Stórfeld blekking.
Alþbl. hyggst að breiða yfir
guðsafneitunarstefnu bolshvikinga
og eyða umtali um hana með því
að halda þvi fram, að trúarbrögð-
in séu algert einkamál (Alþbl. 24.
og 25. þ. m.).
En þetta er stórfeld blekking og
ekkert annað.
Vist lxafa flestir talið hlýða, að
halda’ trúarbrögðunum utan við
alt stjórnmálaþras. En hvernig
verður ætlast til þess nú, eftir að
yfirstjórn háværasta stjórnmála-
flokksins, bolshvíkinga, hefir sett
útrýmingu trúarbragðanna á sina
stefnuskrá?
Með því að halda því fram, að
„trúarbrögðin séu algert einka-
mál“ — en hafa þó útrýmingo
.þeirra á stefnuski'á sinni — hyggj-
ast bolshvíkingar að afla sér næð-
is til að koma í kring þessu stefnu-
skrár-atriði sínu. Þeir menn, er
láta sér ant um ti'úarbrögðin, eiga
að þegja, meðan bolshvíkingar eru
að útrýma þeim.
Stjórnarskráin segir, að evange-
lisk hitersk kirkja skuli vera þjóð-
kirkja á íslandi „og skal hið op-
inbera að því leyti styðja hana og
vernda.“
Er það ekki fjarstæða, að ríkið
„styðji og verndi“ kirkjuna, ef
„trúarbrögðin eru algert einka-
mál“ ?
Jú, óneitanlega. En eimnitt af
þvi að trúarbrögðin eru ekki að
eins einkamál einstaklingsins,
heldur og hið mesta almenna vel-
ferðarmál þjóðarinnar, þá njóta
þau þessa sérstaklega stuðnings
og verndar ríkisins.
Látum ekki blekkjast.
Þetta er fyrsta skref bolshvík-
inganna á braut xitrýmingarinnar:
að riema trúarbrögðin úr tölu opin-
berra velferðarmála þjóðarinnar.
Lánist þeim það, telja þeir sér auð~
unnari sigur á einstaklingunum.
Kjósandi.
Alþýðublaðið
og verslunarmenn.
Alþýðubiaðinu hefir gramist
það mjög, að því hefir ekki tekist
að tæla verslunarmennina í hiö
svonefnda alþýðusamband íslands.
Reynir það öðru hvoru, fyrir
hverja kosningu, að vekja óvild
verslunarmanna til húsbændanna
út af launakjörum þeirra, en þess
á milli sést ekki rnikill áhugi hjá
blaðinu fyrir verslunarstéttinni. f