Vísir - 23.01.1924, Side 3

VtSIR
SLOAN’S er langútbreiddasta
,L í NIM E N T“ í heimi, og þúsund-
ir manna reiða síg á hann. Hitar strax
og linar verki. Er borinn á án nún-
ings. Seldnr I öilum lyfjabúðum. —
Nákvæmar notkunarreglur fylgja
hverri flösku.

■'s Jósefsson mjög hálcliS á lofc
hjóSerni sínn. og má treysla því,
"t'S hann lialdi hvervetna uppi
siemd landsins, svo ant sem hon-
t:m er um heill þess og hag. Cieta
xná þess, aS Jóhannes flytur fyrir-
lestra þessa endurgjaldSlaust, og
gengur honum ekki annaö til en
áhuginn á ]iví aS útbreiöa sannar
sögur um land sitt og lýö.
ÞaS hefir flogiit fyrir, a‘S Jó-
Tiannes niuni ætla aS korna hingaS
i suniar, og vildu vinir hans aS
■ ,-att væri, en víst mun hann þá
::tö eins koma snögga ferS, þó aS
íiann hafi fullkominn hug á aS
konia hingaS alkominn þegar efni
•g ástæSur leyfa.
Hið óbreytta umtalsefni:
f'hieles framúrskarandi gleraugu.
Botnía !
fór héSan í gær. MeSal farþega
\oru: Sendiherra J. Böggild, Fa-
ber og frú hans, Kaaber banka-
<tjóri, Petersen bíóforstjóri, og
Haraldur A. SigurSsson.
Ólafía Jóhannsdóttir
tók sér fari á Botniu í gær og
-"ætlar til Kristjaníu, til þess aS leita
sér lækninga. Hún hefir 'veriS veik
friSan í sumar, en var á batavegi.
ísfiskssala. . 1 ^
Ari hefir selt afla sinn í Eng-
landi fyrir 826 sterlingspund, April
iyrir 1240, Hilniir rúm 1000. GlaS-
ur rúm 830 sterlingspund.
Samverjinn
hefir gefiSi fátækum börnum aS
borSa. frá 50—120 á dag í þrjá
daga, — og aldrei þcssu vant, eng-
ar vörugjafir fengiS i staSinn, og
fáar krónur, og verSur því aS
luetta um helgina, cf ekki rætist
úr. — En auSvitaS kemur ekki til
þess.
Reykvikingar hafa stutt Sam-
verjann svo drengilega 10 ár, að
þeir sleppa ekki af honum hend-
ínni ]>egar mest á ríSur. VandræS-
in nú meSal fátækra meiri en
flesta vetur fyrri.
Vörur, sem mest eru notaSar í
Samverjanum, eru hafranijöl, hrís-
grjón, mjolk, kjöt, fiskur, kartöfl-
ur, smjör, tólg, sykur, kaffi o. s.
frv. — og fyrir peninga má flcsí
kaupa. — En góSir styrktarmenn
láti til sín heyra fyrir helgi, svo
aS ekki þurfi aS hætta.
Stjórn Samverjans.
Germanía.
Á aSalfundi félagsins 16. ]). m.
var aSalræSismaSur I ’jóSv.erja, hr.
Sigfús Blöndahl, kjörinn heiSurs-
forseti félagsins.
Veðrið í morgun.
líiti i Rvik 5 st., Vestmanna-
evjum 6, Akureyri 6, SeySisfirSi
4, Grindavik 6, Stykkishólmi 5,
GrímsstöSum 3, Raufarhöfn 4,
llólum í HornafirSi 6, Þórshöfn í
Færeyjmn 5, Kaupniannahöfn -fr-
9, Björgvin 3,, Tynemouth 6,
Lffirvik 5, Jan Mayen 2 st. Djúp
loftvægislægS fyrir suSvestan
land. SuSaustlæg átt, allhvöss
sunnan lands og vestan. Horfur:
SuSvestlæg átt, allhvöss á Vestur-
landi. ÓstöStigt.
Heidelberg
f verSur leikiS annað kveld kl. 8.
— AlþýSusýning.
Erindi
Ólafs FriSrikssonar um Tút-
ankhamen' verSur endurteki'S í
Bárunni kl. 4 á sunnudaginn. A'S-
göngumiSar kosta I krónu og
verSa seldir í HljóSfærahúsinu á
morgun.
Kjósendafundur
B-listans, sem haldinn var x
Nýja Bíó í gærkveldi, var vel sótt-
nr. Tóku þar til máls bæjarfull-
trúaefnin f jögur : GuSna. Asbjörns-
son, Jón Ólafáson, ÞórSur Sveins-
son og Mágnús Kjaran,’ og auk
]'cirra Ólafur Thors, SigurSur
Jónsson, Jakob Möller og Árni
Svcinsson. — Almennur kjósenda-
fundur verSur haldinn í Báruhús-
inu í kvöld kl. 8J4.
Verslunarmannafél. Rvíkur
hqldur fund á morgun kl. Bj-4
síSd. í Kaupþingssalitum. — II r.
cand. theol. Þorsteinn Bjömsson
flytur ]>ar erindi um þjóölíf og
viSskifti.
Háskólafræðsla.
í kveld kl. 6—7: Prófessor |
Ágúst H. Bjarnason: Um siSferS'- !
islíf manna.
Þjóðlög
eftir Sveinbjörnsson fást hjá
öllum bóksölum.
Fjallgöngnr.
Á suinri koinanda ætla Brctar
að gera tilraun á ný til þess að
komast upp á liæsta fjallstind
i heimi, Monnt Evcrest. Er það
kgl. landi'ræðisfélagið cnska og
Alpafélagið, sem gangast fyrir
þcssari nýju för cins og Iiinum
fyrri ög er undirhúningi öllum
undir förina lokið. Foringi far-
arinnar verður sami maðurinn
og stjórnaði fyrri lciðangrinum,
C. G. Bruee. Er þctta þriðji lcið-
angurinn, sem gerður er út til
Moúnl Evercst. Og leiðangurs-
mcnnirnir, sem flestír hafa lek—
íð þátt í fyrfi ferðunum, hæði
fjallgöngumenn og vísimla-
menn, eru vongóðir urn að
markimi verði náð í þetla sinn.
Fyrsta förin var farin sumar-
ið 1921, undir forustu Howard
Bury ofursla. Var það cigi til-
ællimin þá, að komast upp á
fjallstindinn, lieldur rannsaka
slaðhælli og gera tillögur urrr
Iivar liklegustu leiðimar værm,
ef þær þá væru nokkrar. prír
menn úr þessum lei'ðangri kom-
ust upp í 23.000 enskra feta hæð
og var álil þerra það, að h;egt__
ENGINN VEIT SÍNA ÆFINA —
að þaö væri ókurteisi að gera honum ónæði,
— gera þeim ónæ'ði. Eg er sannfærð um, aS
])ú skilur, hvaS eg á viS.“
„Eg skil auSvitaS hvaS þú átt viS. En —
sagSi Eva og fór nú aS tárfella, — „en þú
jþekkir ekki Grámann. Eg veit, aS honum finst
ekki, aS eg sé að gera honum ónæSi, okknr
þvkir vænt hvoru um annaS. Og svo var þetta
fjarskalega falleg stúlka, sem tneS honum var,
og mig langar til aS tala viS hana, ekki síSur
en hann. Hann hefSi stöSvaS vagninn, ef hann
hefSi séS mig.“
„Ef þetta hefir veriS Stranfyre lávarSur, þá
er eg sannfærS um, aS hann hefir séS þig,
■góSa mín, og eg hugsa helst, aS hann hafi
ekki langaS til aS hitta þig rétt í þetta sinn/4
„Nú, hvers vegna?“ spurSi Eve undi'andi.
„Góða barn! Þú mátt ekki spyrja um alla
Tiluti, og þú verSur a'S gera eins og fyrir þig
■er lagt. Eg veit, hvaS þér er fyrir bestu —
í þessu etni. Þú mátt ekki segja, aS þú hafir
■séS Stranfyre lávarS. Vertu nú þæg og spurSu
mig ekki aS fleiri spurningum, og lofaSu mér
nú, af því að þú ert góS stúlka, að vera þæg
■og hlýðin og gera eins og eg segi þér.“
„Eg vil auðvitaS vera góS stúlka, ungfrít
Markham “ svaraSi vesalings Eva og þerraSi
ítárin, „en eg hugsa, aS þú liafir á röngu aS
standa í þessu. Maude frænka skrifaSi mér ný-
lega og sagði, að Grámann — eg á viS Stran-
fyre —- vildi aS eg kæmi til kastalans, og
honum mundi finnast, aS eg væri ljóta telpan,
ef hann vissi, aS eg hef'ði séS hann, og haun
mundi j)á ekki vilja tala viö mig oftar.“
A5 svo mæltu þerraSi Eva tárin af augun-
um, og hestarnir drógu vagninn áfram, lengra
og lengra frá Grámanni hennar.
!
XXII. KAFLI.
„Maður og kona.“
Þtgar klukkan sló 8, gengu þau gegtram
veitingasalinn Rafe og Fennie. Þar hafSi veriS
margt um manninn skömmu áSur, en nú var
farið aS fækka um gesti. Þau gcngu inn endi-
langan salinn, settust þar viS borS og biSn
þolinmóS eftir Travers, því aS þau áttu enn
um margt aS ræða, og Rafe var ekkert áhuga-
mál, að þriöji maður bættist í hópinn. En um
tilfinningar Fennie er óþarfi aS fjölyrSa. Þan
biðu stundarfjór'Sung, en þá sagSi Rafe a8
hann væri hungraSur og baS um góSan kveld-
verS og sagSi unt leiS, aS nú væri langt síS-
an þau Fennie og hann hefSi setiS saman aö
máltiS. Þcgar þau höfSu aS elns sest að snæö-
ingi, kom Travers inn, móSur og másandí, og
hafSi á sér annrikisfas.
„Mér þykir ntjög fyrir ))essu,“ sagSi Itamx
og Ieít á úriS sitt, „og mér þykir vænt um-
aö þiS biSuS ekki. Þcgar eg kom Iieim í gisti-
húsiS, hitti eg rnann, sem eg hafði átt skifti
við, gamlan vin og skólabróSur, metra a!>
segja, og hapn vildi ekki sleppa mér. Loks-
ttts slqúi hann mér meS því skilyröi, aö eg
færi hingaö til aö gera afsökun mína, en kæmi
svo til sín aítur til kveldverðar. Eg mun svr»
koma hingaS, .segjum kl. 9J4- ÆtliS þið
bíöa mín ?“
„Gott og vel,“ sagSi Rafe, „mér þykir lciS-
inlegt, aS þér þurfið aS fara, en komíS aftur
svo fljótt sem þér komið því viS.“
Fennie mælti ekki orð frá vörttm. Hút*
horfSi á súpudiskinn sínn og var mjög alvar-
lcg.
„Glæsilegur maBur, þettasagSI Rafe og
mændi á eftir Travers prúSbúnum, þegar
hann gekk út salinn. „Eg vcit ekki, hvemig
fariS hefði fyrir mér, ef eg hefSi ékki notiS
hans viS. Hann er gáfaSasti maöur, sem eg
hefi komist 1 kynni viS, og allra manna ráS-
vandastur.“
Rafe tók nú aö segja henni frá umboBsIarm-
ttnum af bifreiSinni og skrautgTÍptmum, fea
Sionum fanst ósjálfrátt, aS frásögn sín vckti
enga a&dáttn hjá Fennie. Hún Mýddi ni&E£-