Vísir - 07.02.1924, Blaðsíða 4

visia

Einalaag Reykjaviknr
Kemisk íatahreinson og liton
iangaveg 32 B. — Simi 1300. — Simneini: Einalang.
Mreinsar meS nýtísku áhöldum og aSferðum allan óhreinan fatnað
og dúka, úr hvaBa efni sem er.
Litar upplituS fót og breytir um íit eftir óskum
Eyknr þœglndi. Sparar ié.
Barngóð stnlka |
óskast í vist Lindargötn 12.
E.s. „6ullfoss“
fer héðan á langardag 9. febr.
M. 5 síðdegis, um Leith tii
Kaupmannahafnar.
Verslunin á Brekkustig 1 hefur
fyrirliggjandi melis, í-trausykur,
kaííi, export, niðursuSu í úrvali,
ávexti, hreinlætisvörur og tóbaks-
vörur. — Gerið svo vel og lítið
inn á Brekkustíg 1.
Kata Rósenkranz,
Aðalstræti 18
kenni byrjendnm á
íiðlu og píanó.
Til viðtals eftir kl. 5,
FélagsprentsmiÖjan.
P'^ILKYNNING^^
Viðgerðarverkstæði Rydelsborg’s
er hin eina viSgerðarstofa í
Reykjavík, þar sem þér fáið föt
yðar keniiskt lireinsirS, viSgerö,
pressuö og breytt; einnig eru föt
saumuð eftir máli fyrir kr. 50,00,
fallegt snið, og ábyrgst, að þau
fari vel. Ef þér eruð ánægðir, þá
segið öðrum, ef óánægðir, þá seg-
ið mér undirrituðum. O. Rydels-
borg, Laufásveg 25. Sírni 510. (72
Á síöastliðnú hausti var taska
skilin einhvers staðar eílir t
Reykjavík. A. v. á. (121
Fundist hefir kvenúr fyrir frarn-
an Bifreiðastöð Reykjavíkur í
Hafnarfirði. :—- Eigandi vitji til
(íunnlaugs Stefánssonar. (120
4 hvítar dúfur hafa lapast frá
Halldóri Eiríkssyui, Hafnarstræti
22. (114
Eversharp-blýantur tapaðist á
mánudagsmorguninn. Skilist á
Laugaveg 38, gegn fundarlaunum.
Hans Hoffmann. ■ (111
VINNA
Allskonar fatnaður tekinn til
viðgerðar og pressunar. Sóttur
og sendur heim aftur. Hringið
i sima 658. Guðm. B. Viltar,
Laugaveg 5. (37
Bræði undir skóhlífar; líta út
sem nýjar. Jón Þorsteinsson, Að-
alstræti 14. Sími 1089. (69
Vönduð stúlka óskast á fjöl-
ment sveitaheimili, nálægt Reykja-
vík, um skemri eða lengri tíma.
Uppl. á Klapparstíg 27. Sími 238.
(67
Tekiö prjón á Njálsgötu 6,
kjallaranum. (113
1 herbergi, með húsgögnum, til
leigu yfir jungtímann í Aðalstræti
II. (122
2 herbergi með miðstöðvarhita
og húsgögnum til leigu. A. v. á.
(112
Herbergi i austurbænum óSkast
nú þegar, helst með öðrum. A. v.
á. (110
Til leigu nú þegar 2 herbergi
með forstofuinngangi, og eldhús.
Uppl. á Laugaveg 44, búðinni.
Siini 1498,. (108
Uott, sólríkt hús, á góðum stað,
óskast til kaups, með góðum
borgunarskilmálum. Húsið veröur
aö vera laust til íbúðar. Tilboð
merkt: ,,Sólrikt“ sendist Vísi.
(107
I KAU PSKAPU R
Líftryggingarfél. „ANDVAKA"
Grundarstíg 15. Hringiö i síma
1250 og pantið þann viötalstíma
s'em ykkur hentar! (119.
120—150 fallég haust kópaskinn
til sölu. A. v. á. t lopi'
Kauptu liarni þinú tryggingu tií
ákvæðisaldurs. l»á á það fasteig’
tii fulloröinsáranna. („Andvaka").
_________(n8':
Notuð íöt til sölu, ódýrt. O,
Rydelsborg. Laufásveg 25. (7:
Hygginn maður tryggir líf sltr:
í dag! („Andvaka"). (11;-
Saumavélar.
Eg hefi á boðstólum þær end-
iugarbestu og sporbestu sauma-
vélar, sem flutst hafa til landsins.
Sigurþór Jónsson, Aðalstræti 9..
Sími 341. (477
Röskur sjómaöur frestaöi að'
hítryggja sig til „morguns"
líann druknaði í gær. („And-
vaka"). (110.
Notuð ísl. frímerki kaupir Bald-
vin Pálsson, Stýrimannaskólanum,,
Heinia eftir kl. 8 síðd. (105".
Ungur verkamaöur ætlaði að-
liftryggja sig „bráðum". Ham
dó „strax" úr svæsinni lungna-
Lólgu. („Andvaka"). (115
Kenni allskonar hannyrðir og
léreftasaum. bæði börnum og- fulb
orðnuni. Arnheiður Jónsdótlir,
Þingholtsstræti 12. uppi. (<y:.
I
salnt voruð ]>ér góðar, mildar. Og altaf, clag
cftir dag, komuð j»ér fram við mig eins og
eg væri verðugur stéttarbróðir yðar. Maude,
hveniig' gat eg varist j»ví að elska yður?
Hver er sá, er j»vi gæí i varist? En eg gleymi
jjví ckki, að á meðan eg játaði yöur ást mina
- áðan, hafði eg enga von um, að j»ér gætuð
nokkurntíma látið yður j»ykja vænt um 'núg.
Nei, aldrei! Eg gat sett mig í yöar spor, en
samt var eg sæll aö vissu leyti. Eg gæti látiö
: liíið fyrir yður, Maude, fyrir eitt orö, eitt
j»akkarorð, fyrir dálitið bros. Nú gæti eg sæll
lagt lífið í sölurtiar fyrir yður.“
Jáíning J»essi var Jiannig fram mælt, að
Maude efaðist eigi um, að hún kom frá hjart-
anu. Hún vissi, að hann gerði ekki of mikið
úr ást sinni. Roði hljóp fra'm í kinnar henni
og sakleysis og sigurglömpum brá fyrir i hin-
um fögru augurn hennar og einnig Iirifni yfir
jjeim manni, sem viídi leggja alt í sölurnar
fyrir hána.
„Já, eg var sæll,“ hélt hann áfram. „Það
var mér nóg að vera í nálægð yðar, að hlusta
á yður og virða yður fyrir mér. Það eitt var
mér meira en matur og drykkur,manni aðfram-
komnum af hungri. Ög J»á — þá —Rödd
hans varö hvísl eitt: „Þá kom Sunborne. Eg
I hafði aldrei ásett mér að vinna ást yðar áður,
en j»á fann eg, að lifið yrði mér einskis virði,
ef öðruni manni félli sú hamiugja í skaut að
! vinna ástir yðar. Mér fanst lífskraftur minn
þverra Iiröðum fetum. Og loks náði ást míu
til yðar svo sterkum tökum á mér, að eg gat
vart stjórnað mér lcngur. Eg segi yöur hrein-
skilnislega. Maude, að hefðum við þrjú veriö
]>arna viö námuna, hefðu dagar Sunborne’s
eigi orðið margir.“
Hann þagnaði snöggvast og hló við lítiö
citt og það !»rá fyrir heiítarglanipa í augum
hans. En jjað var að eins augnablik. Svo skein'
aftur úr Jjeim alvara og liátíðleikur.
„A slíkum stöðum berjast menn um j»aö, er
þeir þrá, en liér eigi. Lundúnasiðir ykkar lögðu
fjötra á hendur mínar hér, og eg varð að láta
mér nægja að vera áhorfandi, og mér fanst
j»að sárt, Maudé, mjög sárt. Eg vissi, að ]»að
var heimska, að fara ekki burt úr augsýn yðar.
Stundum lieitstrengdi eg að fara, en eg gat
j>að ekki. Eg heföi ekki getað afborið ]»aö.
Þér liefðuð eins vel getaö beðið mann, sem
er að fra'm kominn af þorsta, að hafna svala-
drykk, 'af því bikarinn, sem aö honum vav
réttur, var ekki barmafullur. Svo eg beiö —
til þess að horfa á yður fjarlægjast mig meira
og meira, dag frá degi, — og til Sunborne’s.“
„Alt mitt lífihefi eg komið fram hreint og
beint, en síðan hingað kom hefi eg orðið að
reyna aö dylja tilfinningar núnar. Það var
erfitt. Þér munið Iive oft við höfum ckið út
saman í bifreiðinni eða gengið um Iieiðina, já,
og á samverustundum okkar hér í húsinu, alls-
staðar reyndist mér ]>aö erfitt. Alt af varö eg
aö gæta mín, að segja yður ekki hve heitt cg
ynni yöur. Yðurgrunaði aldrei hvað bjó í huga
núnum og eg reyudi að láta á engu' bera. Ei.<
í hvert skifti og þér stóðuð þétt við hlið mtn: .
eöa littrð á mig brosandi, þá átti eg erfitt með.
að neita mér 11111 að véfja yöur örmum eim
og eg geri nú.“
Hann hætti og stundi lítið eitt. Varir han-
herptust saman og snöggvast hugsaði ham
um hve núkið hann heföi þjáðst vegna ástar
sinnar. Svo liélt liann áfram:
„Ef Jjér væruð karlmaður, mynduð j»éf
skilja mig. Nú liefi eg sagt yður alt. Eg er
nú sem brotið tré. Eg hélt eg gæti leikið lilut
verk mitt til enda, og þó — að sjá yöur gifta
öðrum, er mér óbærilegt. Nú hefi eg sagt vö
ur alt, hvernig mig dreymdi yður, og aö eg
varð að létta á hjarta mínu, er fundurn okkar
har sattian á svo einkennilegan hátt í kveld."
Andartak þagði hann, en liélt svo enn
áfram:
„Þér álítiö mig hrotta og kannske þaö sé
rétt ályktað, en mt mun eg hypja mig burt úr
augsýii yðar. Verið mild i hugsunum yðar um
mig, Maude. Eg hefi spyrnt í móti broddun-
um þangað til í kvöld. Við liittunist sennileg.
ekki aftur. Eg nitm að minsta kosti íiverfa
jiangað til giftingarathöín yðar er um garit.
gengin. Eg fer aftur til Jumping jane, til
piltanna þar og hins óliáða lífs, Nei, eg nuui
þó aldrei gleyma vður, Maude, og ég num
aldrei öölast það, sem eg glataði yðar vegna
fyrsta daginn, sem við vorum saman. Kn e”
er sámt sælli en eg áður var, því aö eg á r.ú