Vísir - 26.03.1924, Qupperneq 2

VtSIK
Kýkomið:
Lankiir,
Rúsinar,
Florsykar,
Stransykar,
Gerhveiti.
Ódýrnstn m|ólkartegandirnar eru: DOLMEN, HAMLET, A 1.
Skúlamál.
Ýmsir málsmetandi menn, kunn-
r:gir mér og ókunnugir, hafa veriö
a?> ala á því viS mig, aö eg léti
eitthva'ö til mín heyra í skólamál- j
inu. iig segi skólamálinu, af því
aö nú er þaö einmitt læröi skól-
inn eöa Mentaskólinn, sem einna
rnest er.um rætt. Eg hefi hingaö
íil færst undan þessu og svaraö því
til, aö afstööu mína í því máli
þættist eg hafa markaö sæmilega
glögt í smágrein, er eg reit i Skírni
3921 (XCV. ár. bls. 20—34). Stóöu
þá yfir umræður rniklar í Stú-
dentafélaginu um þetta mál, og
liefir því veriö haldiö vakandi síö-
an; liafa sumir, er um máliö hafa
ritað síöan, komist aö líkri niður-
•stööu og eg, en aörir gagnstæöri.
Svo var ])aö og á fundum Stú-
•dentafélagsins, og uröu untræður
}>ar allheitar, svo heitar, aö alt fór
þar í hál og brand að lokum, svo
aö fæstum gafst kostur á aö láta
þar skoöun sína í ljós. Mun eg hafa
verið þar einn á biölista, er þeirn
umræðum lauk. Þó að fyrnefnd
Skírnisgrein væri auövitaö rituö
i mínu nafni einu, geröi eg þó fast-
lega ráö fyrir, að flestir ráönir og
rosknir mentamenn landsinsmyndu
fylgja sömu skoöun, enda kont það
ferátt í ljós, því að ntargir úr þeirn
ltóp, rnerkir prestar og aörir, tjáöu
rnér, munnlega eöa bréflega, þakk-
ir sínar fyrir greinina, og tðldu
þar tekiö réttum tökum á þessu
vandamáli, — og hefi eg ekki þóst
þurfa neinu við ])aö að bæta að
svo komnu. En það er ýmislegt,
sem fram hefir komiö síöan út af
þessu máli og i sambandi viö þaö,
svo aö ekki er þá alveg úr vegi
aö gera hér nokkurar athuga-
semdir.
Það hefir allrnög bólaö á þeirri
skoðun meðal hinna yngstu menta-
manna, nýbakaöra stúdenta o. fl.,
aö lífsanda vantaði i skólalærdóm-
inn, eins og hann hefir verið og
er cnn; ])ar væri ýmislegt, sem
aö eins væri til niðurdreps og and-
legrar kúgunar eöa kyrkings, en
fátt gert til ])ess aö glæða fegurð-
íirsmekk nemandans og auöga anda
hans o. s. frv.
hafa meira en þeim finst þar úti
látiö, og i fæstum greinum ])ykir
þeim nemöndunum nógu mikill
sónii sýndur né „kröfum tímans“
fullnægt. Auövitað dettur engum
í hug aö halda þvi fram, að ekk-
ert geti verið til í þessum aðfinsl-
um og aö ekki sé neinna umbóta
þörf, þó að eklci verði fallist á
þær í heild sinni. Þaö er ósköp
gaman að geta gert nemöndum sxn-
um til geðs og verið þeim að skapi,
en hitt er þó ánægulegra, að gera
þá hluti eina, er skyldan og sann-
færingin býöur,. hvernig sem hlut-
aöeigendur kunna að taka því í
bili. Það er svo sem fullkunnugt,
að unglingar vilja allflestir ráða
sér sjálfir og hafa sem hægast fyr-
ir, fá „fri“ sem oftast og leika sér,
— bæði í tíma og ótíma, og er
]>aö mannlegur breyskleiki, er seint
inun læknast. En hvernig færi nú,
ef hinir ráðnari og rosknari, for-
eldrar, húsbændur eða kennarar
tækju þar aldrei í taumana og Iétu
alt reka á reiðanum? Einhvern
tíma eldast unglingarnir og er þá
eftir að vita, hve þakklátir þeir
kunna að verða ,,uppeldinu“. Það
er auðvitað ekki til neins, og
reyndar ástæöulaust, að ætla sér
að taka fyrir kverkar þeim ungu
mönnum, senx fullir eru ofurkapps
og fara geyst, jafnvel þó að úr
l.ófi þyki keyra; slíkt getur lagast
áður en varir, og þarf oft ekki
mikinn árekstur til þess. En til þess
verður þó að ætlast, að þeir, sem
yngri eru, kannist við það fyrir
sjálfum sér, ef ekki öðrum, að hin-
ir eldri hafi þó venjulega eitthvað
til brunns að bera fram yfir þá,
þetta sem menn eru vanir að kalla
reynslu — og hún verður oftast
r.okkuð þung á metunum, jafnvel
])ó að í móti kunni að vera mann-
vit meira en í meðallagi. Við, sem
sjálfir erum að myndast við að
fræða aöra og erum smám saman
farnir að komast að raun um,
hversu mikið við eigpxm þeim að
þakka, er fyrst leiddu okkur og
ieiðheindu, brýndu fyrir okkur
skylduna og trúmenskuna og
fræddu okkur um alt það, er þeir
vissu nytsamast og best, en vör-
uðu okkur við hinu viðsjála og
liættulega, við viljum að vxsu
gera þær umbætur á þeirra starfi,
cr tíminn krefst og við teljum okk-
ur færa um að gera, en við viljum
með engu móti kollvarpa umsvifa-
UNLOP
MeS siöustu skipum fengum við miklar birgðir af bifrciSa^úíWEri
frá hinni heimsfrægu D U N L 0 P verksmiðju. Hringiraír eru af
bestu tegnnd sem verksmiðjan framleiðir (verksmiðjan frantfeiðir 3
iegundir mismunandi að gæðum).
Þetta ágæta gúmmí seljum við sérlega ódýrt, eins «g cieSan-
skráð verð ber með ser.
Dekk: Slöngur:
30x3 Cord kr. 67.00 kr. 9.25.
30x37, — - 81.00 - 9.75.
3lxt — - 97.00 - 12 00.
33x4 — - 119.00 - 13.65,
32x47, “ - 162.00 - 15.75.
34x47, — - 170 00 - 17.00.
33x5 — - 209,00 - 18.30.
35x5 — - 225.00 - 19.50.
815x120 — - 135,00 • 15.75.
880x120 — - 148.00 - 17.00.
Bifreiðaeigendur, athugið verð og reynið gæðin á DUNLÖP
hringunum og berið saman við verð og gæði á hringum frá keppi-
nautum okkar.
Sími 58 4.
Júh. Úlafsson & Co.
Simi 584.
Frelsi vilja þeir j laust þeirn grundvelli, er þeir hafa
lagt og við bygt á síðan, heldur
treysta hann og tryggja með hæg-
fara og gætilegum breytingum til
batnaðar. Slcjótar byltingar eru
háskalegar og ómjúkar aðgöngu
öllum hlutaðeigöndum, og enda oft
með skelfingu • slemhiíukka, ef
þær lánast, jafnvel þótt til bóta
horfi. Það er líkt og ef tekin væri
stifla úr flóðgátt, áður en farveg-
urinn hefir verið gerður öruggur:
flóðið skellur eins vel þar, sem síst
skyldi, og við ekkert verður ráðið.
Líka bryddir fullmikið á því hjá
þessum sömu mönnum, að hinir
rosknari kennarar séu að verða
starfa stnum miður vaxnir en
skyldi, og að hinir yngri séu þeir
réttu menn, — sumir hverjir að
minsta kosti. Auðvitað ætti f jör og
vinnuþrek að vera meira á léttasta
skeiði æfinnar heldur en þegar út
tekur að halla, og margt kunna
þeir yngri að hafa numið, er hina
skortir, en þar kemur aftur að því,
er eg nefndi áðan, að þá ætti þó
reynsla hinna eldri að vega þar
nokkuð upp á móti, og hygg eg
hana þar (þ. e. við kenslu) mega
sín einna mest, þótt alstaðar sé ó-
missandi. Það er líka kunnara en
frá þurfi að segja, að af kcnslunni
læra kennararnir sjálfir Iitlu minna
en nemendumir, og því meira, sem
lengur er að verið. Hinir yngri
verða líka að gæta þess, að árin
færast einnig yfir þá sjálfa, oftast
fyr en þeir kjósa, og þegar svo er
komið, kunna þeir því eðlilega illa,
að þeim sé gefið slíkt að sök, á
meðan elli og vanheilsa baga ekki.
En til hins er auðvitað alls ekki
að ætlast, þó að ákjósanlegt kynni
að vera, að menn megi leggja árar
í bát jafnskjótt og lúinn segir til
sín; við því má einstaklingurinn
ckki og þjóðfélaginu yrði það of-
raun, að gera svo við þá sem
skyldi. (Niðurl.)
Páll Sveinsson.
m
Snnrise
ávaxlasnlta
er þekt am alt laaé.
Paataalr kaopmaaoa
afgrelddar beint frá
— Terksmlú]aoa!. —
í &ÓRBUK 8VE1N880K & CO.
Bæjarfréttip.
Föstuguösþjónustur í kveld.
í dómkirkjunni kl. 6: Ðr. Jóx
biskup Helgason.
í fríkirkjunni kl. 8: síra Ám
Sigurðsson.
JarSarför
Jóns ólafssonar, bónda, frá Bú
stöðum, fór fram í gaar frá frí
í
Drengja
regnkápnr
margar tegnndlp
nýkonnnap.