Vísir - 09.08.1924, Blaðsíða 2

VlSIK
Reynslan sýnir að Dtmlof bifreiðahringir endasí m£kM
betur hér á vegunum en aðrar tegundir. — Striginn í
hringum springur ekki, svo hægt er að slita sérhverjum hrmjf
út — Buniop hringir eru bygðir í Bretlanái.
Verð á bestu tegundí \ ■
Dekk: Slöngnr:
30x3 Cord kr. 67.00 kr. 9.25.
30x31/2 — — 81.00 — 9.75
31X4 — — 97.00 — 12.00
33X4 ~ — 119.0Q — 13.65
32x4% — — 162.00 — 15.75
34X4% — — 170.00 — 17.00
33x5 — — 209.00 — 18.30
35X5 — — 225.00 — 19.50
815X120 — — 135.00 — 15.75
880x120 — — 148.00 — 17.00
Bifreiðaeigendur, fleygið ekki út peningum fyrir dýrari
og endingarminni hringi. Notið DUNLOP. — Nýjar birgðir
í hverjum mánuði.
Jóh. Ólaísson & Go.
„Ytir lækinn“.
--O--
Þaö hefir jafnan veriS talin
íieldur lítil verklægni, að fara yfir
iækinn til aö sækja vatniö, Eru
§>eir menn. er' slíkt gera, sjaldan
lofaöir fyrir hagsýni, enda er þeim
oftast annaö betur gefiö,’ en aö sjá
glögglega hestu og greiöustu leið-
ina aö einhverju takmarki.
Það hefir eigi all-sjaldan brunn-
iö viö hér, l)æöi fyrr' og siðar, aö
landstjórnin liefir gert ráðstafan-
ir til þess, að vatniö yrði sótt „yf-
sr lækinn". eða meö öörum orðum
rgert ráöstafanir, sem hafa verið
óþarfar og margbrotnar og tafið
fyrir og truflað viöskifti manna
innanlands og viö útlönd. —
Síöasta og mesta . ráöstöfunin í
■jsessa átt cr innflutningsbannið,
sem gekk í gildi i vor. Undir það
hann korna íjölda-margár hinna
rdlra nauösynlégustu vörutegunda.
sem fyrirsjáánlegt var að lands-
tnenn gátu meö engu móti án ver-
jö. Svo sem kunnugt er, ákvað síö-
asta ])ing, að leggja skyldi verð-
toll á margar vörur, til þess aö
r;á fé í landssjóöinn, er öllum kom
saman um aö væri mjög þurfandi,
cn stjórnin — liklega atvinnu-
málaráöherrann — fann þá upp
það úrvals-ráð gegn ])eim háska,
að banna innflutning einmitt á
j>eim vörum, sem áttu aö gefa
tckjuaukann. — Núvérandi fjár-
málaráöherra beitti sér i þinginu
fvrir samþykt verötollslaganna,
«1 embættisbróöir hans í stjórn-
inni, atviiinumá'laráöherrann, geröi
sér lítiö fyrir og bannaöi jafnharö-
an innflutning á þeim öllum að
lieita mátti. — Þótti ]>aö fallega
nf sér vikiö og lofávert frá sjón-
armiði haftamanna, en aörir töldu
meö öllu óhugsandi, að fjármála-
ráöherrann gæti sætt sig viö því-
líkt ofríki til lengdar.
Því .var spáö í upphafi, aö þessi
víötæku innflutningshöft yrði ó-
framkvæmanleg í reyndinni, þvi
aö. margar vörutegundir voru
bannaöar, sem fyrirsjáanlegt var
aö ekki yrði komist hjá aö flytja
til landsins. Það sýndi sig fíka
brátt, að undanþágunum tók aö
rigna niður, og má ]>aö undarlegt
lieita, að ha'fa ganian af aö barö-
hanna þaö í dag, sem léyfa verð-
ur á morgun.
En þó að stjórnin hafi ekki tek-
iö þann kostinn, að berja höföinu
vægðarlaust við steininn og loka
augunum gersamléga fyrir öllti
sem heilbrigö skynsemi mælti meS
í þessutn efnum, þá eru ])ó þessar
undanþágu-ráðstafanir hennar al-
gerlega óviöunandi og ófultnægj-
andi.
Þaö er hin mesta fásinna,að ætla
sér að banna innflutning á vörnm,
sem cru bráönauösynlegar. Þaö er
aö fara yfir lækinn til vatns-sókn-
ar, að leggja mikið starf og erfiði
í ]>aö, að láta menn sækja um inn-
ílutningsleyfi í hvert skifti, sem
skortur er á vörunum, ]>egar ekki
verður hjá ])ví komist að flytja
]>ær inn.
Við þessar undanþágur skapast
og ni'ikiö misrétti, ])ví aö enginn
maöur, hversu réttsýnn og sannJ
gjarn sem hann kann aö vera eöa
vill vera, getur hnitmiöaö inn-
flutningSleyfin svo niöur, að ]>au
komi sanngjarnlega á alla. Þetta
misrétti, sem trauðlega má viö
gera aö öllu, eins og sakir standa
nú, hefir í för með sér mikla, rélt-
mæta óánægju.
Þaö var af sumum látiö í veöri
vaka, aö innflutningshöftin væri
sett einkanlega vegna ])ess, aö ís-
lenska krónan Hlýti enn aö falla
í veröi, cf ekki væri tekið i taum-
ana. — En nú árar óvenjulega vel
til lands og sjávar, því aö útflutn-
ingsvörur landsmanna eru bæði
miklar og i háu verði, og því het-
ur sem í ári lætur aö þessu leyti,
hví liagstæöari verður verslunar-
jöfnuöurinn viö útlönd, og þá
veikjast um leiö' ])au rök, sem
leynt er aö nota til stuðnings
liafta-ráðstöfunum stjórnarinnar.
Þetta hafta-fargan og ófrelsi
veröur áreiðanlega til miklu minni
nytja en ætla má aö til hafi vcriö
stofnaö af stjórnarinnar hálfu, þvi
aö bannvörur eru fluttar til lands-
ins eflir sem áöur, bæöi þarfar
V'örur og miður þarfar. Ef til vill
er innflutningurinn eitthvað örlítiö
minni, en ef alt heföi veriö frjálst,
en tæplega getur þó verið um aö
ræöa nokkurn verulegan gjald-
eyrisspamaö af þeim sökum. —
Hér er jiS eins verið að sauma
„nýju fötin keisarans“ og er lögö
í það nytjaverk eigi all-litil vinna
af stjórnarinnar hálfu, en hitt er
þó meira urn vert, aö þeir sem
verslun reka í landinu, eru látnir
sæta margvíslegum óþægindum og
hindrunum í starfsemi sinni.
Mestöll núgildandi innflutnings-
höft á aö afnema þegar i stað. Þau
cru óhyggilegar ráðstafanir, sem
landsmenn hafa ekkert gott af,
hvorki beinlínis né óbeinlínis. —
LandssjóSur tapair á þeim, ef þau
eru nokkuð annað en nafnið, vegna
minkandi tolltekna, og vöruveröið
hækkar í landinu.
Mikill hluti þjóðarinnar væntir
þess, að sögu haftanna í þessu
Iandi sé bráðlega lokiö, svo að
frjáls verslun og viðskifti geti
þróast og dafnað á ný.
Kjósendur fjármálaráöherrans
vonast til þess, að hann taki hér
alvarlega í taumana, því að hann
cr cnn að mestu óflekkaður af ölltt
hafta-braski. Og þeir þykjast vita.
að hann muni geta ráÍSið ntiklu, ef
hann heitir sér af alefli.
. Atv.málaráðherrann er hafta-
maöur á Tímavísu og þvx er ekki
mikils af honurrt aö vænta í þess-
um sökum.
Forsætisráöherrans skal að engu
getiö.
Ritíregn.
/denskar þjáðsögur og - sagn-
ir. Safnað hefir og skráð Sig-
fús Sigfússon. II. Scyðisfirðif
1923 (222 bls.).
Af þessu merkilega safni er ntr
rvýkomið út 2. bindi, vitranasögur.
Skiftir höf. þeim t flokka: \. Svefn-)
sýnir og draumspár. 2. Fyrirburðir
og fyrirboSar. 3. Fyrirsagnir og for-
rpár. Merkastur þykir mér síðasti
flokkurinn, og er þar m. a. sagt frá
ýmsum mönnum, sem núlifandi
menn vita vel deili á, þar á raeðal
höfundurinn sjálfur. Míkili þorri
af þessum sögnum telst ti? þess, sera
kallað hefir verið „dularfull fyrir-
brigði,“ svo sem fjarskynjun, sem
nú má teljast staðreynd, þó ekki sé
enn fyllilega skýrt hvernig á hennt
stendur. Er þetta nýja bindi nógtr
íróðlegt fyrir þá, sent vilja kynna sér
slíkt.
Sögurnar eru auðvitað misjafn-v
Iega sagðar, og efnið ekki eins
bragðmikið í þeim ölíum. Ymisleg
kjarngóð sveitaorð og orðtaeki, eink-
um austfirsk, finnast þar, sem er
sönn ánægja að sjá í ritmáli.
pað er þarft verk, sem útgefend-
ur þessarar bókar, hverjir sem þeir
nú eru, gera með því að koma henni
út. Höfundurinn á það fyllilega skil-
ið, því þó í safni hans sé óneitan-
íega ýmislegt, sem hefði mátt sleppa,
þá er þó hitt enn fleira, sem ágætt
er að fá, og hann hefir getað náð í
sumt, sem á margan hátt er ein-
kennilegt, og athugunarvert fyrir þá
menn, sem unna þjóðtrú og þjóðlífi
ekkar, og munu allir þetr, er þaS
gera, kunna honum þakkir fyrir starf
hans. Fullnaðardóm á ritið er ekfei
/