Vísir - 16.09.1924, Blaðsíða 2

▼ 1818
„Vi-To“
Kraitskúripúlver.
Qreinsar alt. Qreinsar best. ErTódýrt,
Skóiatnaðnr.
;Með e. s. Botníu ígær,komu:
Kvenskór snotrir, góðir en ódýrir.
Strigaskór með gúmmíbotnum, fyrir börn og futiorðnc.
Gúmmistígvéi fyrir kvenfólk og börn.
Barnaskóiatnaðnr margar góðar tegundir.
Inniskór fyrir karlmenn og kvenfólk.
Qvannbergsbræðnr.
Símskeyti
Khöfn 15. sept. FB.
Hrakfarir Spánverja í Marokkó.
Simfregnir frá Barcelona segja,
að afstaSa spanska hersins í Mar-
okkó fari hríSversnandi meö degi
hverjum. Líður varla svo dagur, aö
lierinn veröi ekki aö hörfa undan
jeinhversstaðar á vígstöðvunufn, og
er mannfall mikið Spánverja meg-
án. Herinn er orðinn algerlega á-
jhugalaus fyrir úrslitum styrjald-
arinnar, með því að allir telja vist,
að Marokkó-herferðin verði ger-
samlega árangurslaus.
Primo de Rivera reynir að hug-
.fireysta herinn og lofar öllu fögru,
«f sigur náist. En hins vegar hefir
upprei'snarforingi Marokkómanna,
Abd-el-Krim, komið fram með þau
sáttatilboð, að spánski herinn verði
tafarlaust burt úr Marokkó, að
Spánverjar viðurkenni skiilyrð'is-
laust yfirráð Kabyla yfir Rif-hér-
aðinu og að verndarrétti Spánverja
yfir Marokkó sé lokið nú þegar.
Kolalög í Yorkshire.
Rannsókn á kolalögum hefir far-
ið fram í Yorkshire undanfarið og
hefir árangurinn orðið sá, að fund-
ist hefir ágætt kolasvæði, sem tal-
ið er að muni reynast nægiiegt
fyrir næstu 400 ár.
Utanför
Eftir Indriða Einarsson.
(Framh.)
Danmörk.
Eyðilagt hreiður. Geðblær milli
íslendinga og Dana.
„Flyv, Fugl, flyv“.
Eg var kominn til Danmerkur,
og hafði verið þar síðast 1904. Eg
hafði lofað konunni minni að sýna
henni hvar eg hefði búið á Garði,
jog við fórum þar inn. Hún kann-
aðist við linditréð, þegar hún sá
J>að, en af herberginu, sem eg hafði
búið í, var ekkert eftir nema rusla-
kompa, því það hafði, eins og öll
sú hliðin á Garði, sem snýr á móti
Sívalaturni, verið tekið undir
gangstétt við Köbmagergade. Af
veggnum að 'stofunni var ekkert
cftir nema ferkantaðar múrstoðir,
sem halda uppi veggnum á fyrsta
sal. Eg fyltist söknuði yfir gamla
hreiðrinu mínu. Hvar sem maður
hefir verið árum saman, þar verð-
ur eitthvað eftir af manni sjálfum,
og mér fanst sem einhver hluti úr
minninga og méðvitundarlífi mínu
iiefði verið rifinn hurtu, og Iægi
grafinn þar undir gangstéttinni.
Geðblær íslendinga til Dana var
fremur úfinn sjór, þegar eg var
við nám í Höfn. Á undan mér og
mínum samtiðarmönnum hafði
verið mikil kraftamanna og bjór-
ökl. Forfeður þessara kraftamanna
höfðu fengið hálfan pela af sjálf-
runnu lýsi á morgnana, og það
hafði gert þá jötnaaðburðum. Syn-
irnir höfðu fengið kraftana í arf.
íslendingar þá þóttu berserkir cða
jötnar í handtökum, sem jjessi saga
sýnir. Síra Friðrik Friðriksson
var á gangi á götunni í Höfn,
nokkru eftir aldamótin. Þar stöðva
hann tveir menn, og heimta af hon-
i.im peningana hans. Hann kross-
leggur hendurnar á brjóstinu, og
segir: „Þetta hefir enginn gert
mér fyrri, síðan eg kom frá Is- j
landi," en mennirnir tóku til fót- :
anna og flýöu burt; því olli undir-
aldan frá kraftamanna-öldinni,
hún vakti enn.
Þegar eg var í Höfn, þá hrukk-
tim við stundum dálitið við, ef Is-
land var nefnt. Svo mátti heita,
sem við yrðum að vera við því
húnir á hverri stundu, að kreppa
hnefana fyrir föðurlandið. Við
vorum líkt settir og sagt var um
íra í London, að þeir stæðu upp,
ef eitthvað írskt bæri á góma, og
spyrðu: „Hver talar um mína
þjóð?“ Gagnvart mér voru Danir
afar gestrisnir og þýðir, þegar eg
var stúdent. En íslendingar þóttu
mér heldur taka það illa upp, ef
einhver okkar umgekst þá til
muna.
Nú sýnist þetta vera svo alger-
lega breytt. óvildin milli þjóðanna
er horfin báðu megin; nú er kom-
inn á friður og góðvilji í staðinn.
Eg bjó úti í Sölfarjóðri (Sölle-
t öd) 20 kílómetra fyrir utan Höfn.
Sveitin þar í kring brosti og var
vndisleg í sumarblíðunni. Þar
þo'skast viltar rósir á víðavangi.
Kona sýndi mér beitilyng, sem hún
hélt á, og sagði að þetta væri þjóð-
arblóm Dana. Lyngið er alveg hið
sama sem vex á Mosfellsheiði fyr-
ir ofan Kárastaði. Hún sagði mér
að þetta lyng væri ekki unt að
gróðursetja, en það héidi lit og
blóma langalengi, þó það væri ekki
látið í vatn. Sama gerir béiti Jyng-
ið okkar. Kirkjugarðurinn í Sölfa-
rjóðri cr utan í brekku, og er frá-
munafagur. Nokkuð frá læknis-
setrinu blasa við skógivaxnar hæð-
ir, sem eru kallaðar hið danska
Sviss, og svo vel féll mér við út-
sýnið, að þó eg hefði farið eftir
Qafið þið heyrt það?
Rafamagns látúns dráttar-
lampar^ með stórum kögur-
kúplum á kr. 20,25.
Versl. B, H. BJARN4S0N.
Bergensbrautinni fyrir viku lið-
inni, þá kom mér ekki til hugar að
brosa að nafninu. Mér sýndust
hæðirnar vera skógi vaxin flöt.
Nálægt Sölfarjóðri er vatna-
klasi, og aðalvatnið er Furesö.
Þegar eg var í skóla, heyrði eg
fyrst kvæði Christians Winters:
„Flyv Fugl, f'lyv over Furesö-
ens Vove“; þá söng hver ungmey
í Reykjavík vísurnar frá upphafi
ti! enda, og þær sem léku á liljóð-
færi, léku lagið. Frá þeim tíma
hefir kvæðið „Flyv Fugl, flyv“
ávalt vakið hjá mér rómanskan
geðblæ, sem aldrei firnist, aldrei
bliknar, og aldrei deyr. (Frh.)
Frá Hæstarétti
í gær.
Hæstirjettur tók til starfa í gær
eftir sumarhléið, og var þá tekið
fyrir málið:
Rátvísin og Valdstjómin
gegn Sigurði Berndsen og
Réttvísin gegn
Guðmundi porkelssyni.
Upptök þessa máls vóru þau, að
lögreglan tók tvo unga menn á götu
hér í bænum að kveldi dags 8. mars-
mánaðar s.1. og leiddi þá á lögreglu-
stöðina. Höfðu þeir í fórum sínum
glas með áfengi í, er þeir Iétu þar
góðfúslega af hendi og kváðust hafa
keypt það af Sigurði Berndsen,
kaupm. á Bergstaðastræti 10. Menn
þessir heita Bárður Lárusson og
Sigurgeir Tómasson. peir kváðust
báðir hafa verið inni hjá Sigurði, er
hann afhenti áfengið, og greiddi
annar honum 5 kr. fyrir það. —
Næsta dag var Sigurður kvaddur
á lögreglustöðina og þvemeitaði að
hafa selt þetta áfengi; kvað fram-
burð beggja vitnanna tilhæfulausan.
Að kveldi 12. marsmánaðar
kom ókunnur maður heim til Bárð-
ar og heimti hann út á tal við sig-
Kvaðst hann vera heildsali hér í
bæ. H'ann heitir Guðmundur por-
kelsson. Hann hóf máls á því við
Bárð, hvort hann hefði atvinno.
Bárður kvað það ekki vera. Hann
kvaðst þá geta útvegað honum skip-
rúm a botnvörpuskipinu Ásu. Bárð-
Cement
fyrlrligglaadi irá
Christlaaia Porl-
land Oementíabrik.
í*OE»UK SVKIK8803S * €0.
Effax
g ólídúkaábnrður
er sá besti. — Lét^vinna.
Endingargóður gljáandi, */« kg„
dós á kr. 2,55. Einkasala f
Verslan B. H. Bjtrnason.
ur lók þessu með þökkura, en þ£
sagði maðurinn, að hann yrði að
gera sér greiða í móti: að gefa sér
skriflega yfirlýsingu um, aS skýrsla
Bárðar til lögreglunnar, um vínsoiu
Sigurðar, væri röng. Taldi hana
mjög um fyrir Bárði að gera þetta-
sagði Sigurður ætti bágt og gaetí
ekki haft ofan af fyrir sér raeð öðm
en vínsölu, en væri hins vegar hættu-
legur andstæðingur, og nefndi hon-
um dæmi þess. Fór svo, að Bárður
ritaði imdir yfirlýsing, sem Guð-
mundur samdi. Að skilnaði fekfe
hann 5 kr. lán hjá Guðm. og vil-
yrði lyrir öðrum greiða. BaS Guðm.
hann þá að ná í Sigurgeir félaga
sinn, svo að hann gæti fengið samr,
konar yfirlýsing hjá honum. —-
Nokkuru síðar kom Sigurgeir tii
Guðmundar, en gaf honum aldreí
neina yfirlýsingu, því að þeir urðu
ekki á eitt sáttir. — Bárður ritaðá
hins vegar undir aðra yfirlýsingu
síðar hjá Guðmundi, Hka hinni fyrxL
mJr
iM
Nýkomið
Prjúnagaro
f margir fallegir litir.