Vísir - 22.09.1924, Síða 2

VlgfH
HlmHBW 35 Q-SEMTB8Hliftltn fV"rli88Íandi:
aölam fyrlrllggjanði:
Sardíou r,
afar ódýrar.
IlárgreiÖur,
llöfuöfeimb?,
Yasagreiður,
Hnmmf8Y&mpry
fitadsápir,
Tanupastft.
Símskeyti
Khöfn 20. sept. FB.
Umsátin um Shanghai.
■ Taliö er víst aö Kiangsu-herinn,
■sem sækir aö Shanghai, muni
■vinna borgina. Útlendingum, bú-
^ettum þar, er samt sem áöur eng-
in hætta búin þó svo fari, því aö
fjöldi erlendra herskipa er þar á
Tiöfninni til aö gæta þess, aö þeim
veröi ekki gert mein. Þótt styrj-
•bldin sé talsvert alvarleg, er ekki
taliö að hún, eöa úrslit hennar hafi
nokkra þýðingu út á viö.
Bretar og Þjóðverjar.
Símað er frá London, aö fulltrú-
ár stjórnarinnar veröi bráölega
sendir til Berlínar til þess aö und-
irbúa væntanlegan verslunarsamn-
ing við Þjóöverja. Óttast Bretar
rnjög, aö allsherjar vörhverölækkun
‘komi í Bretlandi, ef Dawestillög-
nrnar komist i framkvæmd. í Dan-
mörku, Svíþjóð og Noregi óttast
rríenn mjög hið sama.
Þjóðverjar og þjóðbandalagið.
Simaö er frá Berlin aö kvisast
hafi, aö Þjóöverjar muni þegar til
kastanna kemur, óska inntöku i al-
þjóöasambandiö, mcö því eina skil-
y-röi, að þeir verði látnir njóta
pólitísks jafnréttis í álþjóöasam-
bandsráöinu.
Khöfn 21. sept. FB.
•
Frá þinginu í Genf.
Símað er frá Genf: laugardag-
inn var varð það að samkomulagi
í undirnefnd þriöju nefndar, aö
kvatt veröi til almenns afvopnun-
arfundar 15. júní næstkomandi.
Skal öllum ríkjum boöið aö senda
íulltrúa á fund þennan, einnig
þeim, sem ekki eru i alþjóöasam-
bandinu. Sennilegt er taliö, að
þessi ákvöröun veröi aö löggildast
af þingum allra' þeirra ríkja, sem
hafa fulltrúa i hinu fasta ráði al-
þióðabandalagsins, áöur en hún
.gengur í gildi.
Bresk vernd.
Malmoor(?) lávaröur hefir lof-
að þvi, aö breski flotinn muni
jafnan veröa til taks, ef ríki sem
ræöst á annað meö herliöi, neiti
að láta gerðardóm skera úr deilu-
máli sínu. En mjög þykir óvíst, aö
Bretastjórn standi bak við þetta
■mikilvæga loforö.
Utan af landi
Ólafur Kjartansson kennari
frá \rík í Mýrdal, hefir verið
settur kennari við alþýðuskól-
ann á Eiðum.
Samv. auglýsingu stjórnar-
ráðsins 37. þ. m. verður fram-
vegis greiddur koslnaðurinn AÚð
Ijóslækningar styrkhæfra sjúk-
linga á Ijóslækningastofum.Mun
þar með slegið föstu, að ríkis-
sjóður greiði slikan kostnað að
ölluTeyti, en áðurmunhannhafa
verið greiddur að % ur rikissjóði
en % af hlutaðeigandi dvalar-
héraði sjúklinganna.
Berklavarnalögin koniu eins
og kunnugt er til framkvæmda
seint á árinu 1921. Árið 1921
voru 340 umsækjendur um rik-
issjóðsstyrk úrskurðaðir slyrk-
hæfir til dvalar á heilsuhæli,
árið 1923 370 og það sem er af
þessu ári 286, eða alls 996 sjúk-
lingar síðan lögin gengu í gildi.
Ríkisstjórnin hefir fengið
björgunarskipið pór til að ann-
ast strandvarnirnar 1V2. mánuði
lengur en upprunalega var sam-
ið eða til loka október. Fór skip-
ið vestur i gærkvöldi.
Sir John Fleming
hinn skozki aöalsmaöur, sem hér
,\ ar á ferö sumarið X922, er mikill
frömuöur búnaöarframfara í sinu
íöðurlandi og hélt mjög spurnum
fyrir um búnaðarháttu hér á landi.
y)öur en hann fór héðan, lét hann
svo um mælt, að sig langaði til
þess aö gcra islenskri jarörækt
eitthvert gagn. Lét hann ekki
lenda viö oröin ein, því aö vetur-
inn 1923 sendi hann hingað mörg
sýnishorn af harögeröum fræteg-
uncjum, kartöflum og berjatrjám.
Voru þau send Gróðarstöðinni frá
Búnaðarskóla Noröur-Skotlands
(North of Scotland College of
y’igriculture), en Sir John er einn
af stjórnöndum þess skóla.
í skozku blaði, sem Vísi hefir
borist, er þess getiö, aö nokkurar
tegundirnar hafi álls ekki þrifist
hér, sem varla hafi verið aö'vænta,
en á hinn bóginn hafi góöur árang-
ur orðið af sumum tilraununum.
Þess er til dt^mis getiö, aö marg-
ir berja-runnarnir hafi þrifist vel
og muni síðar geta orðið góöir
skjólgaröar. Þess er getið um eina
tegund hafra, að hún hafi ekki náð
íullum þroska; sé })ess heldur
Jóh. Ólafsson & Go.
varla aö vænta, því að hún þríf-
ist ekki öllum sumrum á Norð-
ur-Skotlandi.
Nokkurar tegundir af kartöfl-
um þróuðust vel, og segir blaöið,
að í ráöi sé að fá útsæði af þeim
til Skotlands, þegar þær haíi ver-
ið reyndar hér tvö eða þrjú ár, og
sé búist við góðum árangri af því.
Allir muríu kunna Sir John
Fleming þakkir fyrir þessa hugul-
semi, sem hann, hefir sýnt land-
búnaöi ísíands ótilkvaddur og án
alts endurgjalds.
Mr. Howard Little
ofi easkafeenslan í Reyfejavlk.
--Om
Margir hafa fundið til þess hin
seinni árin siðan almennur áhugi
vaknaði á enskunámi, hvilíkt tjón
það er, að eiga ekki kost á til-
sögn og leiðbeiningum hjá ment-
uðum Englendingi. Fyrir þá ís-
Iendinga, sem vil jað hafa fá örugga
leiðsögu um völundarhús enskrar
tungu og enskra bókmenta, hefir
alt til þessu sjaldan verið annars
völ, en að leita lil Englands. Hér
á landi er enginn sá Islendingur,
sem til brunns hafi að bera þá
þekkingu í þessum efnum, er
mentamaður þárf að heirnta af
kennara sínum eða leiðbeinanda.
Með því að segja þetta er eg eng-
an veginn að kasfa rýrð á þá,
sem kent hafa hér ensku, enda ef-
ast eg ekki um, að meðal þeirra
séu nokkrir sem teljast mega mjög
sæmilegir kennarar. En einmitt
þeim enskukenuurunum sem best
eru að sér i sinni grein, mun það
Ijósast, hve mjög þá skortir á að
vera fnllkomnir og hve geysilangt
þeir eru frá því að staoda ment-
uðum og viðlesnum Englendingum
safnfætis.
Það fór þvi mjög að likum, að
þegar Mr. Howard Little var hér
síðastliðið vor til þess að atliuga
skilyrðin fyrir því að setjast hér
að um hríð sem enskukennari, þá
var þeirri þugmynd hans tekið
feginsamlega, mér er líklega
óhætt að segja meðal allra ment-
aðra manna í bænum. Með þvi að
eg hafði haft lítilsháttar bréfleg
kynni af honum, áður en hann
kom hingað i vor, varð það hlut-
skifti mitt að leita áliís ýrnissa
merkra manna um áfcrm hanss
og voru lærðir menn þess undan-
tekningarlaust hvetjandi að hanra
kæmi þvi í framkvænsd. Meðat
þeirra sem talað var við, vcru einn-
ig nokknr af áhugasömustu «g
mentuðustu mönnum versíunar-
stéttarinnar og tóku þeir allir einre
veg i málið, nema hvað etnn þeirr®
taldi að Mr. Little tæki á sig alt-
of mikla fjárhagsáhættu með slíkri
ráðabreytni.
Mr. Little er skoskur að ætt-
erni, en upp alinn t Lundúnum-
Eftir þvi sem eg hefi komist næsþ,
las hann upphafiega ktassisku mál-
in, en lagði þau á hiliuua til þess
að gefa sig við stærðfræði og.nátl-
úruvisindum. Æfistarf hans hefir
einkum verið ritstörf og blaða
menska. Við kenslu hefir iianrt
einnig fengist. Eins og iesendut®
Vísis er kunnugt, er hann nú sest-
ur hér að og tekinn að kertna,,
Mér virðist skifta talsverðu málii,
hverjir veljast til hans. Menn
læra ekki aliir ensku i sama til-
gangi, og mundi eg teija J»að harla
æskilegl, að tii hans sæktu um
fram alt þeir sem áhuga hafa &
enskum bókmentum. Það er ein-
mitt í þeirri grein, að handieiðsla
hans ætti að vera langtutn örugg-
ari en nokkurs annars kennara
hér. Þessvegna vildi eg óska aS
sem flestir akademiskra manna
neyttu þessa tækifæris meðan þess
er kostur.
Fæstir hafa efni á að kaupa sér
að staðaldri einkatíma hjá góðumt
kennara, og jafnvel þólt ástæðurn-
ar leyfðu það, mundj þó fjöldan-
um eigi að síður vera bægt fr4
þvi sökum kennaraleysis. Þetta
var og Ijóst þeim mönnum úr
Verslunarráðinu, sem eg hafði taf
af i sumar, og það var ósk þeirra.
W/JtyA
r ^ Nýkomið: fatleg
áfS^flllartatt
m# i svnntur.
$6 Klæíi
í peysufM

I
/