Vísir - 25.10.1924, Síða 3

V8RV*
^jí
I
Messur á morgun.
í dómkirkjunni kl. n, síra
Bjarni Jónsson (ferming), kl. 5
sira Arni SigurSsson.
í Landakotskirkju : - Hamessa
kl. 9 árd. og kl. 6 sí5d. guðsþjón-
issta með prédikun.
í fríkirkjunni í Hafnarfirði kl.
2 síra"" óíafur Ólafsson. (Dánar-
' minning Hallgríms Péturssonar,
vetrarkoma og ferming).
Páll ísólfsson
tók sér fari héðan i gærkveldi
á botnvörpuskipi til Englands og
-ætlar þaðan til Parísar og dvelst
þar um hríð. '
„Bréf til Láru.“
Eg sá í Vísi í gær. að Þórberg-
ar norrænufræðingur Þórðarson
ætlar að lesa upp í Nýja Bíó á
sunnudaginn kemur — nokku'ra
kafla úr „Bréfi til Láru“. En
bréf þetta er bók, sem Þórberg-
ur hefir samið og eigi mun eiga
sinn líka hér á landi. Eru það
smápistlar um nálega alt milli
bimins og jarðar, heimspekilegir
þankac og fullir af hoppandi
glctui og bitru háði. Er flestum
nokkuð um kunnugt hve smellinn
Þórbergur getur verið í kviðling-
um sinum. En eigi er minna vert
tim stil-Iist hans og hugkvæmdir
r óbundnu máli. Munu allir sanna
það, er sinna vilja upplestri. hans
á morgun, að eigi hefir fram kom-
ið á þessu landi einkennilegri rit-
höfundur en Þórbergur er. Iiann
tr ef til viIJ ekki jafn fjörugur og
Gröndal, en spjótalög hans ganga
■enn dýpra og örvarnar missa
aldrei marks.
Er, leitt til þess að vita, að Þór-
bergur skuli þurfa að eyða kröft-
unum i slitrótta tímakenslu, —
maður, sem hefir óvenju .skýrar
og smelinar gáfur til ritstarfa. En
. I Bnjirfréttir,
■ P
margar gerðir komu með
Botníu.
Austurstræti 4.
Islandsk faarekjöd
Undertegnede fírma önsker pro-
vis onsagentur for salg av islandsk
faarekjöd til samtiige Norges fede-
varegrossiater. Henvendelse
Torolf Steaberg,
Kristiania. Telegr. adr. „Tore“.
á Skjaldbreið
(trio) í kvöld kl. 9—llv,
gjörfuleiki og gnótt fjár fer eigi
alloft saman.
Nú skulu menn gefa gaum að
því á morgun, hvort hér muni of-
mælt um Þórberg.
Homo solitarius.
Málverkasýning
Freymóðs verður opin í síðasta
sinn á morgun kl. 10—8 í Bárunni,
nppi.
Hlutavelta
verkalýðsfélaganna yerður á
rnorgun í Bárunni kl. 5. Meðal
drátta er sykurtunna (200 pund),
ávísun á brauð handa stórri fjöl-
skyldu í þrjá mánuði.
Leikhúsið.
„Stormar“ Steins Sigurðssonar
voru leiknir í fyrsta sinn í gær-
kveldi. Leikritið hefir verið sniðið
til og stytt í meðferð leikfélagsins
og er það til sýnna bóta. Leikend-
ur fóru yfirleitt vcl með hlutverk
sín, en nokkuð misjafnlega, eins
og gcngur. Verður nánara a'ð þvi
vikiö síðar. — Áhörfendur gerðu
góðan róm að leiknum. Næst verð-
ur leikið annað kveld.
Lista-kabarettinn
heldur skemtun fyrir börn á
Nýtt:
Eflg
Rjómabússmjör
Ostar alskonar
Súkkulaði
margar teg.
Opna viðtalsstofa
eflir miðja næstu viku fyrir sjúk-
linga, á Nýleudugötu J5 B.
Viðtalstími lOVa—12.
Sigvaldi S. Kaldalðns.
morgun í Iðnó kl. 4. Sjá auglýs-
inu hér í blaðinu.
Dansskóli Reykjavíkttr
Fyrsta æfing annað kve3d lcl. 9
í I homsens-saL
Af vissnm ástæðnm
verðnr
Málverkasýning
Freymóðs Jóhannssonar opin á
morgun sunnudaginn 26.
frá kl. 10 árá. til 8 síðd.
i Bárnnni,
Tvö ny máiverk hafa bæst við.
■Osöldu málverkin Verða hér eftír
seld með 25% afslætti.
flfítkál,
Lanknr og
allsk. krydd
uýkomtd
VersL Vísir.
Reynið þurkaða
Banana
ur
ÖHEILLAGIMSTEINNINN. 87
hann treysti sér ekki til þess. að scgja henni
frá því.
„Fyrirgefið! — En eg var að hugsa um —
vandamál, sem fyrir mig kom, — en eg vil
-ekki gera yöur gramt í geði með því að segja
vður frá því.“
„Viti þér, að mér mundi þykja það miður?“
spurði hún og brosti dapurlega. „Hugsi þér,
æð eg mundi ekki kjósa mér hlutdeild í sorg-
um og gleði Ronalds Desboroughs, ef eg ætti
mér eina ósk? ó, þér skiljið ekki konur, Ron-
ald! Hamingja þeirra er að bera sorgir karl-
manna, og það er ef til vill þeirra dýrmadasta
eiga. En þér skulið ekki segja ncitt, nema
yöur langi til þess. Ef til vill kemur að þvi
'einhvern tíma, að yður langi til þess, og þá,
— ó! við sjáum hvað setur.“
Hann gerði sér það þvert um geð, að taka
upp skemtilegra umtalsefni. Þegar þau komu
að gistihúsinu, vildi hann ekki koma inn með
henni, en Íeigði sér annan vagn og ók rakleiðis
til bústaðar furstans. Honum ha-fði ekki hug-
kvæmst nokkurt ráð og enga grein gert sér
fyrir því, hvcrnig hann ætti að komast að
liinu sanna í þessu máli. Blann fór að eins og
Dexter Heece, — gekk hægt fyrir íraman
jámgrindurnar og virti þær nákvæmlega fyrir
sér, áji þess að láta bera á ákefð sinni. Hann
spuröi sjálfan sig, hvort hann ætti að hringja
bjöílunni og gera boð fyrir furstann. Hann
vissi, að það væri gagnslaust, en stóðst þó
ekki freistinguna.
Iíann tók í klifkkstrengimi og heyrði dauft
bjöllubljóð, sem honum virtist boða mikía
lcyndardóma. í sömu svifum kom þrekirm
dyravörður út úr varðhúsi hjá hliðinu, og virti
hann Ronald fyrir sér, gegnum grindumar.
„Er furstinn heima ?“ spurði Ronald á
bjagaðri ítölsku.
Maðurinn svaraSi neitandi og rétti út hönd-
ina eftir nafnspjáldi hans.
Roald lét sem hann færi aS leáta þess, cn
svaraSi:
„Gerir ekkert. Eg kem seinna til þess að
heilsa lians hágöfgi.”
Maðurinn hneigSi sig og gékk inn í varS-
húsið, en nan\ staSar í dyranum og virti Ron-
ald vendilega fyrir sér. En engin rödd fieyrð-
ist bandan viS grjótgarðinn og ekkert andlit
sást í gluggum þeim, sem vissu út aS hliSinu.
Ronald var hálfsturlaður af kvíSa, og sneri
aftur til Monte Carlo. Hann fal sig þar hjá
pálmatré og horfði þaSan án afláts á dyrnar
að spilahúsmu. Alt i einu kom hann auga.
á manninn, sem hann hítti kveldiS fyrir, og
spurSi hann þá, hver furstinn væri. Hann stótí
sTcamt fá spilahúsinu og leyndist þar eins og
Ronald og virtist hafa gát á einhverju. Skyldi
hann lika vera aS njósna um fnrstann?
Skömmu síðar kom skrautvagninn á fleygt-
ferð, og furstinn steig út úr honum. Svipur-
hans var eVki enn orðinn jafnglæfralegur eins
og viS spilaborðiS, og hann virtist rólegur og
ánægSur. En Ronald sá, að hann leit flótta-
Iega til beggja handa, og maðttrinn, sem var
á verSi, þokaði sér imdan, til þess að leynasfc
sem best. Ronald -íór inn í spilasalinn, nam
staSar hjá furstanum og virti hann fyrir sér
um hríð, hálfvegis hcillaður. Hann sá Brandot*
og Clemson, en forðaðist þá, því að honura
fanst, aS hann gæti hvorki talað eða hlustat?
á nokkurn mann.
Kveldið leið hægt. Ronald brann af ákeftF
og varð reikað út. Hann var aS ganga um
miiíi pálmatrjánna, þegar hann heyrSi fótatak
aS baki sér. Hann snerist á hæli og stöð þá
augliti til auglitis við Smithers.
„Nú, hvaS er þetta ?“ spurSi hann hrana-
iega, <31 stilti sig brátt, þvi að hann sá þaS