Vísir - 27.11.1924, Blaðsíða 3

VlSl*
focfur umræSur um uppskipunargjöld
í Reykjavík. Félagrmenn eru beðnir
aS fjölmenna.
V. B. K
íil-end'mgur I(osinn á þing.
í haust var landi vor W. H.
Poulson kosinn þingmaður fylkis-
Jbingsins í Saskatchewan, í auka-
kosningu í Wjmyard-kjördæmi, þar
sem margir Islendingar eiga heima.
- Hann hefir áður átt sæti á ]?ví
þrngi, cg jafnan fylgt frjálslynda
flokknum að málum. Hann er einna
slétttalaðastur Islendingur vestan
hafs, og báðar tungur jafntamar,
enska og íslenska. Fór þó fulltíð.i
vestur um haf.
Söguleg l(yU(mynd.
„The Amerícan Scandinavian
Review" hermir frá því, að í ráði
sé að taka kvikmynd, er sýna eigi
söguna af því, er Leifur heppni
fann Vínland hið góða. Tancred
Ibsen, sonarsonur Henrik Ibsen og
dóttursOnur Björnstjerne Bjömson,
hefir samið leikritið, í samráði við
Ellen Marie Jensen leikkonu, en
jchan Bull listmálari hefir málað
tjöld og sagt fyrir um klæðaburð
feikendanna. Kvikmyndin verður
tekin og leikin í Noregi, á Islandi,
á Grænlandi cg í Ameríku.
Aheit á Strandarl(irkju,
afhent Vísi: frá K. p. 2 kr., frá
H. G. 10 kr„ frá N. N. 10 kr„
fiá A. b. Th. (utan af landi) 10
kr.
Mrfreið
fe.r frá Vaðnesi kl. 11 Yz, 5 og 8
síðdegis, og frá Ólafi Runólfssyni
í Hafnarfirði kl. 10 og 1 og 6 síð-
degis. 75 aura sætið. (Adv.)
Jóla- og nýárskort
mjög falleg og fjölbreytt úr-
val fæ-st í Emaus, Bergstaða-
strætl 27.
Minningarspiöid. Landsspítala-
sjóðsins fást hjá:
Fni Oddrúnu porkelsdóllur,
Alþingishúsinu, Frk. Helgu Sig-
urjónsdóttur, Vonarstr. 8, Frk.
hefir nú með síðustu skipum fengið talsvert af almen»mtt
vefnaðarvörnm
og fleira væntanlegt með næstu skipum.
Verð á ýrasurn vörutegundum lækkað og verðux Terðið á fyrirliggjandi íbirgðuwi
fært niður í samræmi \ið nýju vörurnar. eins og ávalt heiir verið venja. verslunarln®ar.
SAUMá¥ÉLAR 09 CONKLIN’S liáðarpeimar væntanlegir i desember.
V©ra*lULri.i30L Björn KLiri»tji^aaL««íOja,
Felsknfnr
fcomQ meO
IsUnðíDQ.
V0RUHÖSIÐ
Handskorið nef óbtak
er best í
Landstjörnnnni.
T 'baksdósir fyleja ó<evv>is.
iiloiÉsslolð ísiands
Emiskipaí'el.húisiuu 3. hæð.
Secmir sérdakleta um alla
niánaðarinuheimtu fyrir versl-
anir. Tekur einnig e nríaka
víxla og aðrar skuldakröfur
tii innheiuitu kí. 10—t a dag-
ino.
MálaravinnnstQfan Hverlisgötn 53.
Fyrsta Ilokks vinría á húsgögnum «g skiltum.
Einar Gislason. Jén Ejörnsson.
Útsala
á nýjum Baidwinseptum, 60 aura
pr. Zz kg. og 55 aura Y‘z kg„ ef
tekin eru 5 kg. í einu. Notið þetta
sérstaka tækifæri. Klapparstíg 27.
Pantanir í síma 1527. Sent heim.
Kristjönu Arnadóttur, Laugaveg I
37.
Olíumálaðar myndir, eftír Iitlum
Ijósmyndum 12X10 þuml., kosta fö
shillings. Peningar endursendir, cf
viðtakandi er ekki ánægður.
' Elston, artist
I. Pickering View,
Gípsyville, HuIL
Góliteppin og
divaoteppin
margeftirspnirða ern konm
JsnafaR Þorsteinssea.
SSímar 404- og 864.
EmaUeraðir
Oranier ofnar
eru kotímir.
I. imm I M.
Sími 982.
Fandar f
a
iv
í kvöld kl. 9 hjá Rosenberg.'
Fundarefiii: Kosið í afrnælisnefntí
og ein kona borin upp til inntöku.
Stjérnm.
Hjálpræðisherinn.
Þrernur samkomum stjórnar kap-
teinn G. Áiskóg trá Isafirfi, í
kvöld. fostudags- og laugardags-
kvftld, hvert kvöld kí. 8.
Ókeypis aðgangui!
ÓHEILLAGIMSTEINNINN.
mælti Dextcr Rcece og hélt nú áfram frásög-
unni. „pessir atburðir settust svo að mér, að
eg var síðast farinn að vanrækja hversdags
störf mín. Eg sá þess vegna engan útveg annan,
en að reyna í svip, að minsta kosti, að verja
tíma til þess að grafast fyrir um þetta dularfulla
morð. Eg riíjaði hvert atriði upp fyrir mér og
leitaði allra þeirra skýringa, sem kostur var á
í Englandi og fór að lokum til Ítalíu. Og nú,“
mælti hann lágt, en lagði áherclu á hvert orð,
„nú verð eg að tala varlega og segja minna
en cg veit, þó að ilt þyki mér. En það eitt má
eg segja, að í Ítalíu bárust mér ný gögn í hend-
ur. Samkvæmt þeim hélt' eg rannsókn minni
áfram og þykist nú vita, hvar gimsteinninn mikli
eé niður kominn.“
Sir Reginald hrökk við; hann hallaðist áfram
cg starði fast á hinn alvarlega og stilta sögu-
mann.
„pá hafi þér fundið gimsteininn,“ kallaði
hann upp yfir sig.
„Fyrirgefið,“ svaraði Dexter Reece. „En eg
ætlaðist ckki til, að orð mín yrði skiíin svo. Eg
vildi regja, að eg þættist vita, hvar gimsteinn-
inn væri fólginn. En nú kem eg að því, sem er
-erfiðast viðfangs. Sá, sem sagði mér, er e]{ki
sjálfur glæpamaðurinn, ekki morðinginn eða
þjófurinn -—“
„Hvar er hann og hver er haiin?“, spurði Sir
Reginald.
Dexter Reece hristi höfuðið og híeypti brún-
um, eins og hann vildi gera lítið úr spuining-
unni.
„Eg veit ekki, hvar hann er, en mér er næst
skapi að ætla, að hann sé dauður.“
„En bamið, — barnið?“, spurði Sir Regin-
ald ákafur.
„Eg veit það ekki svo yíst, að eg megi full-
yrða um það, en mér þykir sennitegt, að barn-
ið mælti finna,“ sagði Dexter Reece. „Eg verð
að játa, þó að mér þyki miklu skifta um forlög
bamsins, þá læt eg mig meira varða um giirí-
steininn. Eg fekk vitrieskju um hann gegn hátíð-
legu þagnarloforði, og varð auk þess að heita
sögumanni mínum góðum skildingi, eins og eðli-
legt var, ef tilvísun hans skyldi reynast rétt. í
fám orðum sagt, eg hefi heitið að leyna nafni
hans og lofað að greiða honum 25 þúsundir
sterlin gspunda. “
„J?eíta er að semja um glæp,“ sagði Lexhara
í hálfum hljóðum. „Eg hefi skýrt þetta fyrir hr.
Reece, Sir Reginald, þó að hann þyrfti auð-
vitað engrar fræðslu um það frá mér,“ v
v 4
„Já, það er að semja um glaep,, eins og þér
segið,“ svaraði Dexter Reece, „en eg hugsa, að'
ef annarhvor ykkar hefði staðið í mínum spor-
um, þá hefði ykkur fariS eins og mér. Fjárhaeð-.
in er ekki einn tíundi hluti af verðmæti stemt.-
ins, eftir því sem mér hefir skilist á hr. Lexhara.
Hann er þess vegna fyllilega þess virði, sem
fyrir haim er krafist.“ — hann bandaði frá sér
hendinni og bar sig borginmannlega, — „«r
það er í ykkar valdi að skera úr því, hvað þið
viíjið gera. Eí þið viljið ekki sinna þessu tii’-
boði, þá nær það ekki lengra. En ef þið viljrð
á hinn fjóginn eignast gimsteininn aftur, þá er
að taka þessum boðum. J?ér, Sir Reginald, eruð
með hr. Lexham, fjárráðatnaður Sir Mortimers.
Eí þið A'iljið unditrita skuldbindingu um aS
greiða þessa fjárhæð, sem trúnaðannaður minjt
hefir farið fram á, þá skal eg fara með ykkur
þangað, sem gimsteinninn á að vera geymdnr,
og ganga úr skugga um, hvort þessi frásögn er
sönn eða Iogin.“
peir sátu báðir og störðu á Reece, þangað1
til Sir Reginald tók til máls:
„pessi frásögn er öll ösennileg, langsóít eg
ííkust reýfarasögu,“ sagði hami.
„Satt cr það,“ svaraði Reece stillilega, „ea
ölí aftrik að sjálfpm atburðinum voru næst*.