Vísir - 16.12.1924, Qupperneq 4

i6. des. 1924.
VlSIR
Goodrich skóhlífarnar
eru viðurkendar sterkastar allra skóhlífa.
Fást nú í öllum stærðum hjá
jOla Thorsteinsen,
Herkastalanum.
Sýning Kjarvals
í Bárnhúsinn
verður opin i siðasta sinn á fimtudaginn
Hangikjöt
ágætt, fæst i verslun
Ámunda Árnasonar.
Nýkomið:
Kven-næföt, mikið úrval.
Náttkjólar frá kr. 10,00.
Skyrtur frá kr. 4,75.
Skyrtubolir.
; Samfestingar.
j Greiðslusloppar.
I Svuntur í'rá kr. 2,65.
i Barnasokkar, bleikir, bláir og
livítir.
Kvensokkar úr ull, ísgarni og
bómull.
Vasaklútakassar frá kr. 2,00.
Lakaléreft, livergi eins ódýrt.
Upphlutasilki, afar fallegt.
Hárbönd.
Blúndur
og margt fleira.
Alt vandaðar vörur.
i
lUldnfMi öiu 14
Nýkomið:
þér getid
ef til vill enn þá saumað föt á
drenginn yðar fyrir jólin. —
Tauin fallegu eru nú komin.
Guðm. B. Vikar
Laugaveg 5.
Verðlækkun.
Frá deginum í dag er verS á
mælitækjum og vogaráhöldum mik-
ið lækkaS.
Löggildingarstofan.
Júlaskraut
og allar aSrar
íslenskt smjör
fæst i verslun
Ámunda Áruasonar.
Stunguskóflur,
Sementsskóflur,
Kvíslar,
Ristuspaðar, 0. fl. o. fl.
JÁRNVÖRUDEILD
JES ZIMSEN.
jólavörur,
fást meS lægsta verði í verslun
Kristjáns Guðmtindssonar
BergstaSastræti 35.
Wo'ksm Sirins hf
Gosdrykkja-pantanir
síaar til jðlaana crn menn
beðnir að tilíynna t manlega
Simi 1303
Fyrir drengi:
Smíðatól,
Útsögunaráhöld,
Tréskurðaráhöld,
Sagir, Hamrar,
Sagarbiöð, Borar,
Útsögunarefni,
Skautar, o. m. fl.
JÁRN V ÖRUDEILD
JES ZIMSEN.
Bláu
írakkarnir
eru t otnn
MmÉii B Yiiai
Lauga</eg 5
>HEILLAGIMSTEINNINN.
„Barniö mitt, þú veist, aö hér ertu heima
hjá þér, og viö erum af sömu ætt? Guö blessi
þig, góða mín!“
Þá, í fyrsta sinni, fyltust augu hennar tár-
um, og þegar Sir Reginald sá það, klöknaði
hann og dró hana aö sér og kysti hana.
Ronald og hún gengu um kveldið út í horn
á blómaskálanum og settust þar. Þau töluðu
eins og elskendum er títt, en talið barst' líka
að sögunni, sem Evelyn hafði sagt henni. En
Cara mintist þá ekkert á fólgna fjársjóðinn,
og aldrei, fyrr en Lexham braut upp á því
þegar hann, einu sinni sem oftar, til þess að
tala um ráðstöfun búsins.
„Eg þarf að segja yður frá mikilsverðum
tíðindum, ungfrú Desborough. Eg hefi verið
að rannsaka það, sem Lemuel Raven lét eftir
sig, og komist að raun um, að hann hefir átt
mikil auðæfi. Þau voru geymd í ítölskum
banka, og nema rösklega hundrað þúsundum
sterlingspunda."
,,Eg veit það,“ sagði hún stillilega, en Sir
Reginald brá, og hann starði á hana. Vane og
Ronald létu sér hvergi bregða.
„Viti þér um það?“ spurði Lexham.
„Já, eg þóttist vita það,“ svaraði hún. „Eg
vissi, hvaðan féð var komið.“ Hún leit á Vane
0g Ronald og brosti alvarlega. „Er það orðið
mín eign.“
„Já, vissulega!" svaraði Lexham.
„Má eg þá ráðstafa því eins 0g eg vil?“
„Vissulega!“ svaraði liann og furðaði sig
nokkuð á þessari spurningu.
„Vilji þér þá fá hr. Vane helminginn, og
gefa híun helminginn," — hún leit á Ronald,
en hann kinkaði kolli brosandi, — „en hinn
helminginn til liknarstarfa?"
Lexham hrökk við, roðnaði og ætlaði að
segja eitthvað, en Vane varð fyrri til og mælti:
„Eg þigg það með þökkum.“
Cara leit til hans.
„Það er yðar eign!“ sagði hún. „Þér ætlið
að segja hr. Lexham hvernig þessu víkur við,
— en ekki á meðan eg er hér,“ bætti hún við
og varð niðurlút.
Ronald og Cara héldust i hendur og horfðu
á lík Lemuels Ravens; þau höfðu staðið yfir
moldum hans, 0g fortíð Cöru, var gleymd og
grafin með honum. Þau höfðu vorkent honum
og fyrirgefið, því að þau fundu, að illverk
hans var sprottið af rangsleitni, sem honum
hafði verið sýnd. Cara lét síðar reisa'honum
óbrotinn legstein, og voru þessi orð letruð
á hann:
„Fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldu-
nautum.“
* * * * * * *
Þeir Vane og Ronald héldu ekki brúðkaup
sín sama dag, eins og ráðgert hafði verið, því
að Evelyn vildi vera brúðarmær Cöru, og fékk
Vane til þess að fresta brúðkaupi sínu þangað
til Cara og Ronald kæmi heim úr brúðkaups-
ferð sinni.
Ekki er ofmælt, þó að sagt sé, að brúðkaup
Cöru og Ronalds hafi vakið athygli og eftir-
tekt. Brúðkaupsveislan var afar fjölmenn, svo
að salurinn mikli í Thorden Hall var fullskip-
aður. Heilir dálkar voru skrifaðir í blöðin, þar
sem vikið var óljóst að ævintýrum brúðhjón-
anna, en einkanlega fjölyrt um skart brúðar-
innar og brúðkaupsgjafirnar.
Þegar Sir Reginald leiddi brúðina upp að
altarinu, varð dauðaþögn, en allir horfðu hug-
fangnir á Cöru, og undruðust bæði fegurð
hennar og ljómann, sem lýsti af gimsteinin-
um mikla, er hún bar á brjóstinu, ásamt perl-
um og demöntum. Ronald hafði viljað að hún
bæri hann, og lét hún það eftir ihonum, þó að
henni væri um og ó. Hún hefir aldrei borið
hann síðan, en hann er geymdur í peninga-
skápnum í Thorden Ilall og stöku sinnum
sýndur vinum og gimsteinafræðingum.
Ronald og Cara vildu láta Smithers og Nítu
njóta hvíldar, á nieðan þau færi brúðkaups-
ferðina, en Smithers bar sig aumkúnarlega og
sagði:
„í hamingju bænum, lofið mér með yður,
herra. Eg tek ekki á heilum mér, ef eg verð
eftir. Eg verð altaf að hugsa um, að þér lend-
ið í einhverjum vandræðum og hafið engan
til að hjálpa yður. Þetta. kann að þykja