Vísir - 20.08.1925, Blaðsíða 4

VÍSIK
Syknrverðið lækkað.
MolaBy]£.ur (litlu, hörðu molarnir) á 44 aura Va kg-
Verslnn Gnðmnndar Jóbannssonar,
Baldursgötu 39. Sími 978.
NB. Lægsta sykurverð síðan fyrir stríð.
TJtsala.
Alt sem til er áteiknað, verður
selt fyrir hálfvirði næstu daga.
Áteiknaðir dúkar á 3 kr., Borð-
renningar á 1 kr., Skrauthandklæði
á 5 kr., Dívanpúðar á kr. 3,50
og margt fleira, sérlega ódýrt.
Unnur Ólafsdóttir.
Bankastræti 14.
Mikið úrval
af
Sundfötm
Nýkomið
Vörnhúsið. j
Landsins besta ðrval af rammalistum.
Hyndlr innrammaðar fljótt og vel. — Hvergi eins ódýrt.
Knðmundnr Ásbjörnsson.
Siml 555.
Langaveg 1.
Miðstöðvartæki.
Katlar
Etag, Narag, Classic.
Miðstöðvarofnar..
Hitaleiðslnrör
og alt tilheyrandi. Heitvatns-
dúnkar, Baðkör, Blöndunar-
hanar. Sé um uppsetningu á
miðstöðvartækjum.
isleifnr Jónsson
Laugaveg 14.

Fyrirliggjandi:
Hessian 72
tjöruhampur.
Verðið mjög lágt.
Málarinn.
Sími 1498. Bankastræti 7.
r
KAUPSKAPDK
Stúlka óskast fyrri hluta dags^
Elín Magnúsdóttir, Kirkjnstræti
8 B. (269
Barngóð unglingsstúlka
óskast strax eða frá 1. n. m.
GreJtisgötu 44 B, uppi. (270
Drengur óskast til sendiferða nú
þegar. Theódór Magnússon. Sími
727. (252
Komiö með föt yfSar til kemiskr-
ar hreinsunar og pressunar til O.
Rydelsborg, Laufásveg 25, þá
veríSiC þiö ánægB. (379
í
Regnhlíf fundin í Valhöll. Eig-
andi gefi sig fram í síma 264. (274
r
1
Góð mjólkurkýr, snemmhær,
óskast keypt. A. v. á. (265
Riklingur valinn, ekki feitur,
nýkominn í verslun Halldórs Jóns-
sonar, Iiverfisgötu 84. Sími 1337.
_____________________________(273
Leðurvörur svo sem: Dömu-
töskur, dömuveski og peninga-
buddur, ódýrast í Versl. Goðafoss,
Laugaveg 5. Sími 436. (222
Góö kýr, sem á aö bera í sept-
ember til sölu. Uppl. gefur Gunn-
ar Gunnarsson, Hafnarstræti 8.
(272
HÚSHffiBl
1
Herbergi meö húsgögnum ósk-
ast hálfsmánaöartíma ,fyrir 2 kon-
ur, sem koma meS Islandinu næst.
A. v. á. . (268-
2—3 herbergi og eldhús óskast
1. okt. handa kyrlátri fjölskyldu.
FyrirframgreiSsla fyrir nokkra
mánuSi. Uppl. Njálsgötu 13 B..
• (267
2 góö herbergi, með rafmagni
og helst miðstöS óskast. Uppl. í
síma 1581. (266-
2 samliggjandi herbergi i vest-
urbænum til leigu fyrir einhleyp-
an. Uppl. á Vesturgötu 17, kl. 7
—8. (271
Herbergi meS húsgögnum ósk-
ast nú þegar fyrir einhleypan. —
TilboS auSk.: „214“ sendist Vísi.
(255-
FELAGSPRENTSMIÐJAN.
GRÍMUMAÐURINN.
MeS þeim hætti svaraSi Alba hertogi sendi-
sveit flæmskra höfSingja og borgara, sem
gengiS höfSu á fund hans til þess aS grát-
bæna hann um miskun. Þeim hafSi jafnvel
ekki veriS leyft aS ná fundi hans. Undirfor-
inginn viS kastalahliSin hafSi spurt þá snúð-
ugt, hvert erindiS væri, og flutt hertoganum
orSsending þeirra, en komiö fimm mínútum
síöar meS þær skipanir frá landstjóra, „aö
senda þessa ræfla aftur, berhöfSaða og ber-
fætta, meö bundnar hendur á baki og reipi
hnýttu um hálsinn, til marks um þá einu .
miskun, sem þeir gæti vænst af honum.“
Brúin hafSi veriS látin siga niSur, þegar
þeir komu, en þeir voru látnir tala viS und-
irforingjann hjá kastalahliöinu, — enginn
yfirforingi lét svo lítiö að tala eitt orS viS
þá. KastalagarSurinn var fullur af hermönn-
um, sem hæddust aS þeim og smánuSu þá.
Borgarstjóri var lostinn steini í kinnina, og
hempan var nálega rifin í tætlur af síra Laur-
ent Toch. Allir höfSu þeir sætt misþyrm-
ingum hermanna, á meðan veriS var aö fremja
á þeim ofbeldisverkin, aS skipun Alba her-
toga. Þeir höfSu verið særöir og barðir svo,
aö blóö IagaSi úr þeim öllum, og var her-
mannaskríll þessi svo ósvifinn, aö enginn
maSur fyrirvarö sig aö níSast á gömlum og
hjálparlausum mönnum.
Þegar þeir voru aS fara yfir auSa svæSið,
sem lá á milli kastalasíkisins og Scheldefljóts,
var hnoSuSum leirkúlum kastaS á þá frá
víggirSingunum. Þeim var ekki hlíft við
nokkurri svívirSingu, yirSingu þeirra traSk-
aS sem mest mátti, læging þeirra gerS sem.
átakanlegust og eftirminnilegust. Þeim gáf-
ust engin griS, fyrr en þeir konn^t í hlé viS
húsin á götunum. Þeir gengu hljóSir heim
aS kirkjunni. Mannfjöldinn, sem vann aS
greftran fallinna manna og hjúkrun særSra,
þokaSi hvervetna fyrir þeim, en enginn spurSi
þá frétta. Eymd þeirra var augljós vottur þess,
hvemig málaleitan þeirra hefSi veriö tekiS.
Kirkjuklukkunum var hringt og menn
streymdu aS hvaSanæfa til þess aö fá greini-
legar fregnir af þessari hörmulegu för. Menn
stóðu sem þéttast og fengu ekki allir séS
hve aumlegir sendimenn voru, þar sem þeir
stóSu viS altarisgrindurnar, en þeir, sem næst-
ir stóSu, sögSu öSrum, og ekki leiS á löngu
áSur en allir vissu, hvernig fariS hefSi fyrir
þeim.
Hinir yngri leiStogar liörSu hælunum við
gólfiS, en.Jan van Migrode varS fyrstur til
aS standa á fætur, þó aS særSur væri og
sjúkur, og spuröi borgarbúa, hvort atburSir
þessir hefSi dregið kjark úr þeim.
„ÞiS \dtiS nú hvers vænta megi af fjand-
manni okkar. Vilji þiS enn falla eins og hetj-
ur eSa láta slátra ykkur eins og stórgrip-
um?“, kallaSi hann hárri röddu, en féll í,
sama vetfangi í ómegin, bugaSur af þreytu.
Alt til þessa höfSu menn veriS hljóSir og*
bugaSir af skelfingu, og þó aS margur hygSi
á hefndir, kom þaS ekki enn i ljós. En yst
í þyrpingunni voru nokkurir urigir menn, —
iðnáSarmenn og námssveinar, — sem kurra'5
höfSu og blótaS, þegar þeir sáu sendimenn
komna. Nú tók einn þeirra til máls, og berg-
málaSi einkennilega í kirkjunni.
„ViS erum fúsir til aS láta lífiS,“ mælti
hann, „og viS munum berjast óskelfdir til
hinnstu stundar. En áSur en viS erum allir
fallnir, áSur en harSstjórahundurinn á sigri
aS hrósa, vil eg spyrja ykkur, drengir, hvort
viS eigum ekki aS reyna aS hefna okkar?“
„Jú, Jú!“, kölluöu margir, einkanlega yst
í þyrpingunni, þar sem iSnaöarmenn og náms-
sveinar stóSu saman. „Þetta var vel mælt,.
Peter Balde! Reynum fyrst aS hefna okkar!“
„Hefnd! Hefnd!“ kvaS viS úr sömu átt
sem áSur. Hvert orö bergmálaSi staS úr staS
.í hinni miklu kirkju, en þá kvaS viS rödcl
Marks van Rycke, há og snjöll. Hann stóð
hjá altarinu og mælti: 1
„HvaSa hefnd átt þú viS, Peter Balde?,‘
xViS þessi or.S Marks, sem þá var voldug-
astur maöuf og mest metinn í Ghent, leit
Peter Balde til vina sinna, til þess aS vita,
hvernig þeim hefSi orSiö við. Þegar hann
sá ekkert nema rjóS andlit og ákefS í svip
allra vina sinna, ]iá fyltist han ofmetnaöi og
löngun til forustu. Hanri var hár vexti og