Vísir - 29.08.1925, Blaðsíða 2

VI3IR
Vlsis-kaífið gerir alla glaða.
Höfam ávalt fyrirliggjandi:
Umbnðapappir í rúllum 20-40 og 57 cm.
Pappirspoka, aUar stærðlr.
Seglgarn.
Eitt herbergi
með sérinngangi óskast strax.
A. v. á.
Símskeyti
—o—
Khöfn, 28. ágúst. FB.
Skuldaskifd Breta og Frakka.
Símað er frá London, a'ð stjórn-
in hafi gefið Churchill umboð til
þess að leggja fram uppástungu
um 1234 milj. sterlingspunda ár-
lega afborgun af skuldum Frakka
í 62 ár. Caillaux leggur uppástung-
una fyrir stjórn Frakklands.
Bresk-franska orðsendingin og
Þjóðverjar.
Símað er frá Berlín, að bresk-
franska orðsendingin hafi fengið
góðar undirtektir þar. Meðal und-
irstöðuatriða er, að Þýskaland
gangi i Alþjóðabandalagið. Enn
fremur er stungið upp á því, að að-
iljar ræði málið framvegis munn-
lega.
Níðingsverk.
Símað er frá Brússel, að belgisk-
ur trúboði i Congo hafi brent inni
50 negra.í hefndar skyni fyrir það,
að þeir sýndu honum mótþróa í
starfi hans.
Jón Þorbergsson
og ruslakistan.
—o—
Það vissi eg fyrir löngu, að ekki
eru allar greinar mínar áhrifa-
lausar, og ný sönnun fyrir þvi er
grein Jóns Þorbergssonar í Vísi
13. þ. m. Hann hefir bersýnilega
fengið uppsölu og niðurgang af
grein minni: Landsins mikla
ruslakista. Þetta er ekki að undra,
því flest af því, sem ekki fer þjóð-
lyginnar alfaraveg hlýtur að
hneyksla marga, ekki síst mont-
rassa, fáfróða og atkvæðasnápa.
Eg held, að J. Þ. hefði gott af að
lesa „ruslakistuna" aftur og einn-
ig grein mína um vöxt bæjanna,
þó honum kunni að þykja það
hrossalækning. Annars er það ekki
á hans færi að fræða mig neitt
um íslenska alþýðu.
E.s..Lyra, 15. ágúst.
Guðm. Hannesson.
Póstafgreiðsla.
—o--
Nú hafa sum póstskipin tekið
upp þann sið að fara héðan kl.
12 á miðnætti. Er þetta mikil
breyting frá eldri venju, þegar
fiest skip fóru um miðaftan, en
eg hefi hvergi séð auglýst, hve-
nær láta má bréf i bréfkassa póst-
hússins i síðasta lagi, svo að víst
sé, að þeim verði komið með skipi
því, sem á að fara samdægurs.
Þetta væri þó „útlátalitið" og er
alveg nauðsynlegt. Eg skal ekk-
ert um það segja, hvort rétt sé að
krefjast þess af póstmönnum, að
þeir sé viðlátnir að tæma kassann
á pógthúsinu á síðustu stundu, t.
d. stundarfjórðung eða tíu mín-
útum áður en skip fer, en það
hygg eg þó stundum gert. Að
vísu eru það undantekningar, að
bréf sé látin i póst svo seint, en
það eru þó þær undantekningar,
sem vafalaust eiga sér stað í hvert
einasta sinni, sem póstskip fer héð-
an og hlýtur svo jafnan að verða.
En hvað sem beinni skyldu póst-
manna líður, að ’koma bréfunum
á skip fram á siðustu stund, þá
er hitt víst, að mönnum er alveg
nauðsynlegt að vita, hve lengi þeir
mega setja bréfin í kassann, svo
að þau komist, eða hvort þeir eiga
sjálfir að fara með þau í skipið.
Eg þurfti að koma bréfum á
„ísland“ í gærkveldi þegar það fór
norður. Kom eg að pósthúsinu með
síðustu bréfin kl. 11, sá þá ljós
i pósthúsinu og heyrði umgang.
Taldi þvi örugt að setja bréfin i
kassann. En þá heyri eg kallað
fyrir innan: „Manni, manni, póst-
urinn er farinn um borð.“ Komu
svo fjórar hendur, sem réttu mér
bréfin til baka, samkvæmt beiðni
minni.
Það var nú góðra gjalda vert,
að þarna voru í þetta sinn staddir
menn við kassann til þess að vara
menn við, en svo mun varla vera
að staðaldri, enda ólíklegt, að sú
varðmenska heila klukkustund eða
lengur þyki auðveldari eða hag-
kvæmari, heldur en að mennirnir
taki bréfin hæfilegri stund fyrir
brottför skipsins og komi þeim á
skip.
Eg geri því ráð fyrir, að þetta
hafi verið hending, og að einhverj-
ir hafi orðið óheppnari en eg, og
ekki hitt fyrir sér varðmennina,
en bréfin þá orðið eftir í kassan-
um.
Eg hefi bent á þetta einungis
i því skyni að komið verði í veg
IiiiIUIi^.^4rgw^4UUmieiniitli^.ry^uiuiíJiiuiiUiiiiiLs^jjJ.i^jUnn
100 króna miðar.
Dregið verður 1. september
TOBLERONE fæst alstaðar,
einnig aðrar tegnndir af TOBLER.
Vit
W:
é
W-
fyrir mistök og óþægindi, en eigi
til þess að áfellast neinn. Vænti
eg þess, að viðurkent verði, að
eg fari með rétt mál og orð mín
verði tekin til greina.
2y. ágúst.
„Manni“.
Óðinn
(i.—6. blað 1925) er nýlega kom-
inn út (í einu hefti). Er heftið
mjög fjölbreytt að efni og hefst á
langri grein um dr. phil. Valtý
Guðmundáson, prófessor, eftir Þ.
G. — Greinin er einkar hlýlega rit-
uð og sanngjarnlega og dr. Valtýr
látinn njóta sannmælis. — Svo sem
kunnugt er, var um eitt skeið mik-
ið um dr. V. G. talað og ritað hér
á landi, og ekki alt sem góðgjarn-
legast, svo sem einatt vill verða
um þá menn, sem framsæknir eru
og láta mikið til sín taka. — Þvx
er ekki að leyna, að dr. V. G. var
árum saman af miklum fjölda
manna illa þokkaður hér á landi,
sem stjórnmálamaður, og oft
grimmilega svívirtur í blöðum
andstæðinga sinna. En vinir hans
báru jafnan hið mesta traust til
hans og töldu hann óhvikulan og
cinlægan vin lands og þjóðar. —
Dr. Valtýr er nú tekinn að reskjast
(fæddur n. mars 1860) og opin-
berum afskiftum hans af íslands-
málum er lokið fyrir mörgum ár-
um.
I þessu hefti óðins eru tvö
kvæði merkileg. Hið fyrra er
„Vilhjálmur Shakespeare“ eftir
Matthías Jochumsson, orkt á 300
ára dánarafmæli hins mikla Breta-
skálds 1916. Var síra Matthías þá
rúmlega áttræður, og mundi víða
mega leita að slíku kvæði eftir jafn
háaldrað skáld. Hitt kvæðið er um
Björn heitinn Jórisson, ritstjóra og
ráðherra, eftir Guðmund Friðjóns-
son, mikið kvæði og snjalt, svo
sem best gerist hjá þeim orðslynga
höfundi.
Mikill fjöldi mynda, einkum
mannamynda, er í þessu hefti Óð-
ins, og skulu þær taldar hér: Dr.
Valtýr Guðmundsson, Georg Bran-
des, prófessor, Harald Höffding,
prófessor, Egilsstaðahjónin (Jón
Bergsson og Margrét Pétursdfitt-
ir), Egilsstaðir á Völlum, Holger
Drachmann, skáld, P. E. Lange-
Múller, tónskáld, Júlíus Halldórs-
son, læknir, Ólafur Briem, alþm.»
Noregsför íslenskra glímumanna
(hópmynd af glímumönnunum)j
Henrilc Ibsen, skáld, Sören Kierke-
gaard, heimspekingur, Gunnar B.
Björnsson, riststjóri (x Vestur-
heimi), Páll Briem, amtmaður,
Björn Jónsson, hreppstjóri á
Veðramóti, August Strindberg og
Gustaf af Geijerstam, sænsk skáld,
Kristján Þorláksson og Valgerður
Jónsdóttir í Múla í ísafjarðarsýslu*
Þorsteinn Guðbrandsson, bóndi í
Kaldrananesi og Svanborg Guð-
brandsdóttir kona hans, Adam
Poulsen, leikhússtjóri, Magnús
Blöndahl, framkvæmdastjóri, og
stöðin í Haga, síra Friðrik Hall-
grímsson og frú hans, Lárus Páls-
son, læknir, og kona hans Guðrúit
Þórðardóttir, Pétur M. Bjarnason,
kaupmaður, Sigurður Kristófer
Pétursson, rithöfundur, Jón Guð-
mundsson, fyrv. hreppstjóri á
Sauðárkróki, Davíð Snæbjamar-
son á Skeiði í Selárdal, Björm
Jónsson, ritstjóri og ráðherra, Jón
fyrv. alþm. Jónsson frá Sleðbrjót
Sigmundur Jónsson og Guðrún
Sigfúsdóttir í Gixnnhildargerði.
Flestar era myndirnar ágætlega
prentaðar og mörgum þeirra fylgja
greinastúfar eða æviminningar. —
Enn er þess að geta, að í heftinu
, er mikið af kveðskap ýmiskonar
i o. fl., svo sem venja er í Óðni, og
I verður þess ekki getið sérstaklega.
; Óðinn er að mörgu Ieyti gott rit
og einstakt í sinni röð hér á Iandi,
enn sem komið er. Hann verð-
skuldar að vera keyptur og Ies-
inn sem víðast.
Jk'wfdu^flinaéon