Vísir - 18.09.1925, Blaðsíða 6

Föstudaginn, 18. sept. 1925.
VlSlR
tirSu nokkrar umræSur, og kom
fram tillaga um ati grjóti'S skyldi
tcljast frjáls eign stakkstæSishafa,
en sú tillaga var feld og tillaga
fasteignanefndar samþykt.
Húsnæðismálið. Hallbjörn Hall-
dórsson bar fram á fátækranefnd-
arfundi tillögu þess efnis, aö bær-
inn láti nú þegar byrja að byggja
íbúðarhús fyrir 25—30 fjölskyld-
ur, til að bæta úr yfirvofandi hús-
næðiseklu. Meiri hluti nefndarinn-
ár vildi ekki rnæla með tilíögunni
til bæjarstjórnar, þótt hann hins-
vegar kannaðist við þörfina á'
aukningu húsnæðis í bænum. Tal-
aði Hallbjöpn fyrir tillögunni i
bæjarstjórn, en Irar hana ekki fram
þar, vegna þess að' borgarstjóri
lofaði að taka málið fyrir á fundi
húsnæðisnefndar.
Frystihúsið. Út af erindi bræðr-
anna Espholin og Nördenstedt,
ákvað hafnarnefnd að gefa þeim
kost á að fá á leigu ca. 3450 fer-
metra lóöarspildu í krikanum vest-
auvert við Ingólfsstræti og norð-
anvert viö Sölfhólsgötu. Leigutím-
inn sé 50 ár og leigan metin áfimm
ára fresti. Ennfremur að veita
];eim síðar forgangsrétt að leigu
a lóðarspildu vestanvert við fyr-
refnda spildu ca. 1900 ferm. að
stærð nieíi sömu skilmálum. Var
þessi , ákvörðun hafnarnefndar
saniþykt af bæjarstjórn.
Grútarstöðin í örfirisey. Iþrótta-
samband íslands sendi hafnar-
nefnd erindi þess efnis, að grútar-
stöð þessi . verði flutt burtu hið
fyrsta, en hafnarnefnd vill e.kki
sinna því. Út af jjessu bar Björn
Ólafsson fram tillögu þess efnis,
að borgarstjóa sé falið að reyna að
koma því til leiðar, að grútarstöð-
in verði flutt burtu á næsta vori.
aura kosta stóru og
góðu Appelsínurnar.
Landstjarnan.
MIKIL NYJUNG!
IJmboð fyrir alla.
Minst 50 kr, gróðí daglega.
Duglegt fólk í Ollum stéttum getur unn-
ið sér inn miklar aukatekjur,(umboðslaun
eða föst laun) mánaðarlega, ineð Jiví að
selja mjög útgengilega vöru, sem jafn-
vel á þessum erfiðu tímum, er auðvelt
að selja. Skrifið strax, og umlioðsskil-
málarnir verða sendir yður ókeypis.
Banlífirmaet S. Rondalil.
3 Drottninggatan 3, Séocbholm, Sverige.
Var tillagan samjiykt með 7 atkv.
gegn 5.
Rafmagnsveitan. Frumvarp til
nýrrar gjaldskrár frá rafmagns-
stjórn lá fyrir fundinum og var eft-
ir nokkrar umræður samþykt með
to samhljóða atkvæðum.
Fyrirspurn gerði Héðinn Valdi-
marsson til borgarstjóra um út-
hlutun.samskotafjárins til aðstand-
cnda þeirra manna, sem fórust við
tögaraslysið síðastliðinn vetúr. —
Svaraði borgarstjóri því, að
nokkru hefði jiegar verið úthlutað,
en sökum ýrnsra vantandi upplýs-
inga mundi enn veríSa nokkur
dráttur á ,því, að aðalúthlutunin
gæti farið' fram. Mæltist Héðinn
til, að ]iessu yrði flýtt sem mest,
sökum þess hve styrksþörfin væri
hrýn hjá mörgum þeirra, sem
styrk ættu að fá af samskotafénu.
"tmsm
LUzLV UósLlilA' lí
Aðalumboðsmaður fyrir
Island
Ú, Einarsson
vélfræf5ingur.
Símnefni ,,Atlas“ Reykjavík.
Sími 1340
*
Húsmæður og allir, sem dósa-
mjólk kanpa:
Hvers vegna að kaupa
útlenda dósamjólk, þeg-
ar Mjallarmjólk, scm
er íslensk, fæst al-
staðar ?
Starfsstúlkur
óskast að Vífilsstöðum 1. október.
Upplýsingar hjá yfirhjúkrunar-
konunni. Sími 265.
Eldavélar
stórar, þríhola, með bak
arofni og vatnskatli frá
kr. 130,00.
Olnar, Þvottapottar,
Ofnrör.
Gassuðuvólar.
Gasbakarofhar.
Gufulok, Veggventlar,
Sótrammar.
Annast ef vill um upp3etningu
á eldfærum. • L !
ísleifur Jónsson
Laugaveg 14.

Ódýrt.
Hundrað heilsekkir af strau-
sykri (hvítum og fínum), 80
kassar melis, 130 háífkassar
melis, 200 kassar rauður kand-
is, 600 toppar melis, verður selt
ó meðan birgðir endast. Talið
við mig sjálfan.
V0N
Sími 448.
Veggfúður
nýkomið.
Verð frá 40 aurum ensk rúlla.
Hvítnr maskínnpappír.
Hessian. fflálningarvörnr.
Málarinn
Bankastræti 7. Sími 1498
Oleraugu!
Fullkomín trygging fyrir góðum og réttum gleraugum, fæst í Laugavegs Apoteki.
Þar er útlærður sórfræðingur, sem sér um alla afgieiðslu. Yélar af nýjustu gerð,
sem fullnægja öllum kröfum mitímans Öll íccept afgreidd með nákvæmni og
samviskusemi. Gtæðin þau best fáanlegu. Veiðið er svo lágt að þér sparið 50%
við kaup á gleraugum í
Laugavegs Apótek, sjóutækjadeildin.
FÓRNFÚS ÁST,
höllin mátti teljast til fegurstu bygginga í
grend við Parísarborg.
Þar hafði núlifandi markgreifi sest að, er
hann tapaði öllum eigum sínujm. Hann hafði
að eins i þjónustu sinni gamla stúlku, sem
veriö hafði í vist hjá foreldrum hans, og
var ágætis bústýra, og einn þjón, sem lagði
flest á gerva hönd. Hann hirti herbergin,
gætti hestanna, dundaði við blóma- og aldin-
garðinn, tamdi veiðihundana, og gat skotið
héra, ef húsbóndinn var ekki heima, en bú-
stýra þurfti að fá kjöt í pottinn. Hann var
glaðlyndur, ræðinn og dauðtryggur húsbónda
sínum. Clement de Pont Croix hafði tekið
fallvöltu láni sínu með stakri róselmi. Hann
hafði áður haft hálfa million franka í vexti
af eignum sínum, en nú varð hann að láta
sér nægja 800 franka á mánuði. Og af því
að það var fjarri hans göfuga hugsunarhætti,
að halda sig ríkmannlega, eins og margir
spjátrungar í París gera, þótt efnalausir séu,
hafði hann sagt vinum sínum, að hann ætl-
aði að flytja upp í sveit. Ef þeir vildu heim-
sækja sig, væru .þeir hjartanlega velkomnir.
Hann liafði flutt Imeð sér búsgögn sín og tvo
ágæta hesta, og sest að á lítilli jörð, sem hann
átti utarlega.í landareign Chevriolere.
Til þess að deyja ekki úr leiðindum, hafði
hann þegar fyysta daginn, sem hann dváldist
þarna, farið að líta eftir byssum sínurn og
netjum, og byrjað að fást við veiðar, þótt
hann væri einn sins liðs. Hann var úti frá
morgni til kvelcls. Hann vissi af reynslu, að
veiðidýrin sóttu á grasgefnu, þurru slétturn-
ar í landareign hans, þvi að þar angaði ilm-
ur úr jörðu. Þegar rigndi, komu hérarnir
■ hoppandi, til þess að leita skýlis í runnun-
um.
Þessi annálaði veiðimaður, sem aldrei ko|m
tómhentur heim úr skotför, neytti þó sjald-
an sjálfur þess, sem hann skaut, heldur lét
það eftir þorpsbúum í Precigný, og prestur-
inn þar hafði altaf nægan fisk á borðum á
hverjum föstudegi, ]>ví að Clement de Pont
Croix var ekki síður laginn á að veiða fisk
en að skjóta.
Menn þar í sveitinni báru afarmikla virð-
ingu fyrir þessum fátæka aðalsmanni, sefn
lifði látlausu og óbrotnu lífi meðal þeirra.
Þeir höfðu oft viljað gera hann að bórgar-
stjóra, en Clement hafnaði þeirri tignarstööu.
I óveðrum og eins ef hann var þreýttur,
sat hann í málarastofu sinni. Henni hafði
hann látið lcoma fyrir á efra lofti hússins,
og þar sat hann við að mála.
Hann var einráðinn í því, að láta sér ald-
rei leiðast. Oft var honum boðið i , sam-
kvæmi til halla nábúanna, og tók hajm þeim
boðujm fúslega, því að mótlætið hafði ekki
gert hann bitran í lund. Honmn var ekkert
móti skapi, að menn veittu sér athygli. Hánn
var fríður sýnum og blakkur í andliti af sól
og vindi. Húsfreyjunum sendi hann blóm-
vendi, og á nýjársdag gleymdi hann aldrei,
aö gefa þeim skrautlegar öskjur með ýms-
um sætindum, því að hann hafði frá barn-
æsku vanist því, að gjalda kurteisi ímeð vin-
semd og prúðmensku.
Hann bar sig altaf jafn tígulega, og þegar
hann ók í léttivagni sínum og Celestin í ein-