Vísir - 01.10.1927, Blaðsíða 4

Laugardaginn 1. okt. 1927
V I S I R
'ABRIEK&fr'tERH
súkkuladi og kakaó.
Ekki adeins þj óðfrægt lieldur
HEIMSFRÆGT.
Selst alstadap og alstaðar eftipspupt.
Kaupi gærur
Jón Ólafsson
Pósthússtrseti 13. Simi 606.
NB. Eins og undanfapin áp gpeiði ég
t
altaf liæsta dagsvepð.
Þegap liestui*inn gefst upp -
m
ICHEVROLET '!k
II
.« sll tÍf
.*W«
Á blautum vegum — í bröttum brekkum — með þungt
hlass — sýnir Chevrolet vörubíllinn best hvert afbragð liann er.
par sern hesturinn gefst upp, rennur Chevrolet létt um
veginn.
Hin sivaxándi sala Chevrolet bílanna sýnir með tölum, að
þeir eru langmest eftirsótlu bilarnir i öllum heiminiim. petta
er ekki nein tilviljun, heldur eðlileg afleiðing þess, hve bíll-
inn er framúrskarandi vandaður og ódýr.
Á hverjum sólarliring eru smíðaðir 4500 Chevrolet bílar.
En það er um 1300 bílum fleira en hjá þeim næsta í röðinni.
Aðalumboðsmenn fyrir General Motors bifreiðar
Jóli. Ólafsson & Co.
Islensku gaffalbitarnir
irð Viking Ganning Co.
hljóta einróma lof allra, sem
reynt hafa. pjir eru ljúffengir,
lystaukandi og næringarmiklir.
peir fáat í öllum matarversl
unum, í ntórum og smáum dó»
um, aem lita þannig út, sem
myndin sýnir.
Landsins mesta úrval af rammalistnm.
Myndir innrammaðar fljótt og rel. — Hvergi eins ódýrt.
Gnömundnr Asbjörnsson,
Lamtave* 1.
Gúmmístimplar
eru búnir til í
Félagsprentsmiðjunni.
Vandaðir og ódýrir.
eru áreiðanlega bestu ritvélarnar, sem enn þá hafa komið til
landsins. Verð að eins kr. 350,00, venjuleg stærð, og kr. 450,00
með stórum valsi.
Aðalumboðsmenn á Islandi
F. H. Kjartansson & Co
Reykjavík:.
Teggióður
Fjðlbreytt úrral, mjög ódýrt, nýkomið.
GuðmnDdar Asbjörnsson,
SIMI 1700. LAUGAVEG 1.
i iíÐUSTU STUHTDU.
vert meiri vandkvæ'Öum bundi'S aS ná tali af yfirritstjór-
anum en af forseta Bandaríkjanna, en eg býst þó viS, aS
hann veiti ySur áheyrn.a
Patience fékk drengnum nafnspjald sitt og fór liann
samstundis meS þaS. Nokkrir ungu mannanna, sem þarna
voru, veittu henni nákvæma athygli, en aSrir virtu hana
ekki viSlits. AS stundarkorni liSnu kom drengurinn fram
aftur og vísaSi henni leiS inn í skrifstofu herra Fields.
í skrifstofunni var alt næsta forneskjulegt, engiu voru
þar húsgögn önnur eu skrifborS fult af blöSum og tveir
stólar, skrifborSsstólIiim og annar til. Herra Field liæld-
ist um af því, aS ráSa yfir stærsta blaSinu í allri Ame-
ríku og íburSarminstu ritstjórnarskrifstofunni.
Hann spratt upp úr sæti sínu, er Patience kom
inn.
„Jæja“, mæltí liann og bauð henni sæti á auða
stólnum, „eg þykist vita, að það hafi kastast í kekki
’milli ykkar lijónanna. Peele kom liingað og mér er
nær að halda, að við líeilsumst ekki þcgar fundum
okkar ber saman næst. En það er langt síðan við
höfum fengið svona góða grein, petta reyndi eg líka
að koma Peelc í skilning um, en það virlist ekki hafa
iiiíkii áluií á haijn. Eg 'býst við að þér séuð liingað
komiíár tíl að biðjast vægðar —“.
„Nei, langt frá.“ .
„Ilvað er yður þá á liöndum? Eg heíi aldrei fyr
séð yður svo dapurlega útilts. pér hafið altaí' litið út
eins og drotning, með lieila liirð aí' okkur gömlu
körlunum krjúpandi að fótskör yðar. En yður er
óliætt að segja mér alt af létta — eg vil gera fyrir
yður hvað sem vera skal.“
Patiense létti í huga við þessi orð.
„Eg liefi verið svo kvíðafull, en þér hughreystið
mig með orðum yðar. Eg ætla að komu slrax að
kjarna málsins — eg geri ráð fyrir að tíminn sé yður
dýrmætur — iná eg tefja yður í tíu mínútur?“
„pó þær væri tultugu“, mælti liann hrosandi.
„Svo er mál með vexti, að eg er alfarin frá Peele
og mig langar til að fá starf við blaðamensku.“
Herra Field leit undrandi á liana.
„Hversvegna liafið þér gert þetta?“
„Eg get eklci sagt yður ástæðuna til þess, en þáð
er fastur ásetningur minn, að fara þangað aldrei
framar.“
„pér hljótið að hafa liaft góða ástæðu og gilda,
því staða yðar var öfundsverð. Eruð þér nú vissar
um að þetta hafi ekki verið fljótfærni af yður?“
„Eg iiei'i þraulhugsað málið og mig íurðar mesl
á JM, hVe •1'e'rfgj.iBg Wefi dr’egið þdð nti' fara^ein eg.
býst við, að mér hafi ekki orðið fullljóst livað gera
skyldi fyr en eg liitti ungfrú Merrien. Hún liefir verið
einstaklega vingjarnleg við mig. Við ætlum að búa
í sama húsi og hafa sameiginlegt mötuneyti.“
„]?að var hyggilegt af yður að leita til liennar. Eg
skal heldur ekki halda því fram, að mér komi þessi
ráðahreytni yðar á óvart, og það er langt frá mér
að fara að reyna til að telja yður á, að fara aflur til
Peele. Eg dáist að hugrekki yðar og skal vera yður
svo hjálplegur sem eg get. Eg liefi ekki liugmynd
uin hvaða starl' yður hentar hest, en við komumst
að þvi áður en langl líður.“ Hann strauk hlíðlcga
liönd liennar. „Ef yður skyldi liætta til að láta hug-
fallast í fyrstu, þá minnist þess, að eg' er vinur yðar.“
„petta er mjög vinsamlega gerl af yður“, stam-
aði Palience með tárvot augun.
Herra Field hringdi, og vikadrengurinn kom inn
að vörmu spori.
„Mig langar til að tala við herra Steele, ef liann
er viðlálinn“, mælti yfirritstjórinn.
„Steel er ritstjóri kvöldblaðsis", sagði liann við
Patience, „og hann er einstaklega laginn að sjá út
hvaða starf hverjum einum hentar best“.
Patience hjóst við að sjá miðaldra mann, og liún
v Varð því m’éifa.en lítið .hjssa,vdr. húw.rvar dfiýnt iBigum