Vísir - 13.08.1928, Blaðsíða 4

VISIR
H
F. H. Kjartansson & Go.
Ný egg,
KaptöfluF,
Laukur,
KaFtöflumjöl,
Sago,
Rismjöl,
AlageFs
Rísgpjón,
Hafpamjöl,
Mveiti,
Strausykur,
Molasyk:up,
Kandls.
Verðið iivepgi lægpa.
Veggfódnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið.
Gnðmundur Ásbjfirnsson
S í MI: 1 7 0 0. LAUGAVEG 1.
VÍSIS'KAFFIÐ gerir alla ylaða.
Bjúgaldia,
Glóaldin,
CítrónuLr,
Tröllepli.
NýkomiS í
Vei»sl« Vísis*
Wrigley’s
tyggigammí
og
Lakkrís
nýkomid.
Uir L Mrnrni
Aðalstrœti 6. Sími 1318.
3QQQQQQQOQC X X X JÍSOÍXJOOOOí>Qe«
Til Þingraila
og Þrastaskógs
me? STEINDÖRS
Bnickdrossium.
§ Til Eyrarliakka
| og Fij ótshiíöar
p daglega.
mflors.
IOQOOOOQOOOOC Sí X StSOOOOOOQOOí
Wriffl m olla ilala.
Hvalur.
Sporð og rengi af ungutn
hvölum höfum viS fengið, veru-
legt sælgœti. Til sölu í
Von.

Bnidge
- cigarettur.
eru kaldar, ljúffengar og
særa ekki hálsinn.
Nýjar, fallegasp
myndir.
Fást í flestum verslunum
-0 bæjarins, í heildsölu hjá
illii Orimp
Hafnarstræli 22. Sími 175.

rui
er vfnsslast.
Asgsrðar.
rr . t Nfkoumlr
barnakjólar
úr ull mjög fall-
egir, sanngjarnt
verð.
t 4 i i ^
SÍMAk 158:195 8
2 systur óska eftir herbergi
.ásamt plássi, sem elda má í, 1.
okt., í eða við miðbæinn. Uppl.
í síma 1884. (269
2 stofur og eldbús til leigu nú
þegar, ef samið er strax. Uppl. á
Grettisgötu 48, eftir kl. 7 síðd.
(268
Sólrík íbúð, 3 herbergi og
eldbús óskast í nóvember. Til-
boð auðként: „2“ sendist Vísi.
(257
2—3 lierbergi og' eldhús ósk-
,ast sem fyrst. Tilboð auðkent
„33“ sendist Vísi. (261
LEÍ'G A
Kelvin bátarnir fást daglega í
lengri og skeinri ferðir. ÓJafur
Einarsson. Sími 1340. (275
FÆÐl
Ódýrt fæði fæst á Óðinsgötu
17 B. • (266
Ókeypis
og burðargjaldsfrítt sendum vér
okkar nytsama verðlista með
myndum, yfír gúmmí, heilbrigðis,
og skemtivörur. Einnig úr, bækur
og póstkort. Samariten
Afd. 66, Köbenhavn, K.
r
ö
KAUPSKAPUrI
Teiinisliuxiiaefnl
« best hjá
ð G. Bjarnason & Fjeldsted.
XXSOOOOOOOOOtStXittOOOOOOOOO?
Til sölu: Barnavagn -í góðu
sfandi. Til sýnis á afgr. Álafoss.
273
íslensk frímerki eru keypt hæsts1-
verði í Bókaverslun Arinbjarnar
Sveinbjarnarsonar, Laugavegi 41.
(397
Ný og ódýr grammófónborð
til sölu. Fornsalan á Valnsstíg
3. (156*
Húsmæður, gleymið ekki að
kaffibætirinn „Vero“ er miklu
betri og drýgri en nokkur ann-
ar. (689
Stúlka óskast í vist nú þegar,
— Uppl. á Bergstaðastræti 13.
Sími 794. (271
Maður tekur að sér að skora
tóbak, bæði fyrir verslanir og
einstaka menn. Hverfisgötu 85.
(26^
Abyggileg jog dugleg stu!kar
belst vön afgreiðslu, getur feng-
ið góða atvinnu nú þegar. UppL
í sima 1401. (264
Rauðleitur silkitrefill tapað^
ist fyrir nokkuru. Skilist á afgiv
Vísis. (272
»—*
Svört ferðabandtaska tapað-;-
ist á laugardagskveldið, líklega
á Vesturgötunni eða i miðbæn-
um. Skilist á Laugaveg 3. (270
Fundin hvít smekksvunta. —
Vitjist gegn greiðslu auglýsing-
arinnar að Bjargi við Sellands-
stig- (265
Tapast befir farmskírteini og
reikningur yfir timbur til por-
steins Sigurðssonar, Grettisgötif'
13. Finnandí vinsamlega beðinn
að skila þangað. (274
Sá, sem tryggir eigur sínarf-
tryggir um leið efnalegt sjálf--
stæði sitt. „Eagie Star“. Sími 281.
(131^
Fj elagsprentsmiðjan.
FRELSISVINIR.
því nær fyrirlitlega: „Eigum við að reyna að halda okk-
ur við efnið ?“
ÞaS voru ekki orðin. sem hann mælti — heldur öllu
fremur hvernig hann sagöi þau, sem uröu þess valdandi,
að allir þögnuðu skyndilega. Hann var dulur í skapi, kald-
ur i viðmótii og hafði ótakmarkað vald yfir sjálfum sér,
og varð það til þess, að honum veitti létt aö ná valdi yfir
öðrum. Auk þess var eitthvað heillandi og áhrifámikið í
fari mannsins. Hann var að sumu leyti fríður maður,
nokkuð stórleitur að vísu, en sléttleitur, augun gáfuleg
og sviphrein, og veittu öllu nánar gætur. Hann var nokk-
uð feitláginn — eða eftil vill væri réttara að segja, að svo
liti út, sem hann mundi verða feitlaginn með aldrinum.
Hann var altaf snyrtimannlegur en látlaus í klæðaburði.
Hann bar stóra gráa hárkojlu á höfði. Var hún prýði-
eða greidd og skrýfð, en þó svo fyrirmannlega, að ó-
mögulegt hefði verið að bregða honum um spjátrungs-
hátt.
Þá er hann hafði lokið máli sínu, varð dauðaþögn and-
artak. Því næst hóf Drayton máls. Hann leit svo á, sem
hirtingarorðín hefði verið til sín töluð og lét ekki standa
á við eiganda svari.
„í öllum bænum við skulum halda okkur við efnið.“
sagði hann og var hinn reiðasti. ,.Ef við tökum okkur
saman allir og leggjum höfuðin í bleyti, þá komumst við
sjálfsagt að þeirri niðurstöðu, að það sé auðvéldara að
sannfærast um, að viö höfunt verið sviknir, -en að firina
svikarann. Þetta getur orðið okkur til mikillar skemtunar.
Við gettun haft eins mikla ánægju af því, eins og af hinu,
að láta ráðið taka Chaney fastan. Hið hugprúða ráð, sem
ekki þorir að ráða sjálfu sér til þess. að gera það eitt sem
sent rétt er.“
Meira þurfti ekki til. Æsingin grpip þá aftur og há-
reystin varð gífurleg.
„Já — það veit hamingjan!“ hrópaði Gadsden með
þrumuraust. Síðan í tollóeyrðunum fyrir tiu árurn hafði
hann að staðaldri eggjað verkamenn í Charlestown til
uppreisnar. „Þetta er kjarni málsins. Þárna er ástæðan
til þess, að málefni okkar standa í stað. Öll þessi „ráð“
eru handónýt — gera ekki vitund meira gagn, en mál-
fundafélögin. Eg þori að veðja um það, að við höldum
áfram að rausa og þvaðra þangað til rauðstakkarnir
koma og leggja snöruna um hálsinn á okkur. Við þorum
ekki einu sinni að leggja út í það, að hengja fúlmennið
hann Chaney. Guð hjálpi okkur! Chaney þarf ekki að hafa
mikinn heyg af okkur. Og væri hann okkur lítið eitt kunn-
ugri, mundi hann ekki óttast okkur, Hann mundi sleppa
j>ví, þar til hann kæmist í höndurnar á mönnum, sem
hefði einhverja karlmannslund til að bera.“
„Óttast?“ sagði Latimer alt í einu ákafur. Það lá við
þrætum og rifrildi út af því, sem Gadsden hafði sagt, en
nú sljákkaði í fundarmönnum. Þegar Chaney var nefnd-'
ur, datt Latimer í hug það sem Moultrie hafði sagt hon-
unt tim manninn. Það var eins og rofaði til inst í hug hans,-
,,Er því svo varið, að Jiessi náungi, j>essi Chaney, sé
hræddur unt sig fyrir ykkur?“
Gadsdeu skellihló háðslega. „Hræddttr? það orð lýsir'
ekki ástandi hans til fullnustu. Hann er i dauðaus angist.v
En J>að er einungis af J>ví, að hann veit ekki, að hjá okk-
ttr lendir alt við orðin ein. í þvaðri! Þú mátt reiða þig
á }>að, að hann finnur nú J>egar lyktina af tjörunni, og
finst fiðriö kitla sig urn allan skrokkinn."
Moultrie var fundarstjóri og Rutledge snéri sér að
honurn og spttrði nokkuð fálega: „Sir! ‘Má ég spyrjaí-
Hvað kennir J>etta eiginlega málinu við?“
En Latimer hallaðist fram á borðið, augu hans leiftr-
ttðu af ákafa og hann greip fram í fyrir Rutledge, nijög
óþolinmóður: „Ef yður er það ekki á nióti skapi, herra
Rutledge, Jtá er þetta miklu þýðingarmeira, en þér hald-
ið!“ Hann snéri sé J>ví næst að Moultrie: „Heyrðu, kunn-
ingi, hvað ætlar ráðið eiginlega að gera við Chaney ?“
Moultrie vísaði honum til Lawrens. Hann var formaður
nefndar Jæirrar, sem átti að taka ákvörðun i málinu.
Lawrens ypti öxlum vandræðalega. „Við höfum ákveðið
aö sleppa honum, Við höfunt engan snefil af sönnmiúm ú
hendur honum. — Hann yrði ekki dæmdur eftir Iteitrf
líkum sem við höfum.“