Vísir - 09.05.1930, Blaðsíða 6

Föstudaginn 9. maí 1930
V I S I R
FEIGIDAIRE,
æ
æ
æ
æ
æ

FRIGIDAIRE kæliskápar eru nauðsynlegir á hverju
heimili. Verja mat skemdum og borga sig á stutturo
tíma.
Rafmagnsmótorinn í FRIGIDAIRE eyðir ekki meiri
straum en meðalstór Ijósapera og passar sig alveg
sjálfur.
Með kælistillingunni í skápunum má tempra kuld-
ann eftir vild, búa til ís, ískrem og margskonar Ijáf
fenga rétti, fljótt og fyrirhafnarlítið.
Lítil útborgun og lágar GMAC mánaðargreiðslur,
svo allir geta eignast Frigidaire.
ÁðalumboC
Jðb. Olafsson & Co., Reykjavík.
Kaffk, Matar-, Þvottastell,
nýkomin. — Einnig allskonar Postulíns-, leir- og glervörur,
ávalt ódýrast hjá
K. Einarsson & Björnsson.
Bankastræti 11.
VÍSlS-KAFFlfi perír aila fiíaða.
XXXXXXXXXXXXX;tXX5tX5tXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX5tXXXXXXXXXXXXy
reiðhjóíið
FALLEGT
STERKT
Tvímælalaust það besta á markaðnum
Einkaumboð á íslandi

Reiðh j óla verksmið j an

Spejl-cre
í heildsölu:
Hrært sennep
í giðsum.
Suðusukkulaði
„Overtrek “
Átsúkkulaði
KAKAO
fægilögur er sá besti og drýgsti.
Fæst í versl.
Vald Ponlsen
Klapparstíg 29.
Sími: 24.
Lesid I
Hveiti, besta tegund á 25 aura
% kg., strausykur í 5 kg. vigt,
á 25 aura % kg-. nielís, 5 kg.
vigt, á 32 aura V2 kg., ltaffi,
pakkinn á 1.05.
Jöhannes Jóhannsson.
Spítalastíg 2.
Simi 1131.
Kleins kjötfars
reyaiss; best
Klein
SaldursgðtD 14. Slml 73
Nokkrar
emailleraðar
eldavéiar
9BaldLuF(
verða seldar næstu daga mjög
ódýrt í verslunin
NÝKOMiÐ:
Iiangikjöt á kr. 1.25 f. V2 kg.,
Jarðepli, verulega góð, á 9 kr,
poltinn. — Hafið þið heyrt það.
111. umm ifpiffi.
Síml 1739.
V 0 N.
Leyndardómar Nornmn’s-hallar.
heilan dag eöa lengur. Var hugsanlegt, aö Bowden, sem
lá meSvitundarlaus á gólfinu, hefSi verið stunginn hnífi
í viðurvist átta manna, án þess nokkur þeirra tæki eftir
þvi Eg komst að þeirri niSurstötSu, atS eins og háttaö
var þessa morgunstund, gat þetta hugsast. Og eg fekk
grun á dr. Bannister, þvi aö hann fór inn í herbergiÖ
svo aö segja á hælum yöar.“
„Áhættan var miikil,“ svaraöi Sir Ambrose, ,,en eg
varö að hætta á alt. Þetta heppnaöist, því aö sól skein
beint í augu þeirra, sem inn komu, og birtan blindaöi þá
í bili.“
„Þér ædduö áfram,“ sagöi Sir James og hækkaöi rödd-
ina, „og krupuö viö hliö Bowdens, eins og þér.ætluöuö
aö hlusta eftir hjartslætti hans, en i þess staö rákuö þér
í líkama hans hníf þann hinn oddmjóa, sem eg sá á
skrifboröi yöar, er eg heimsótti yöur hérna uml daginu.
Er þetta rétt?“
„Já,“ svaraöi Sir Ambrose.
Mér virtist hann vera oröinn enn fölari og málrómur
hans óstyrkur. Þaö var ibersýnilegt, aö hann var aö
búgast.
,,En þetta er óliugsandi,“ æpti Jefferson.
„Þaö er sannleikurinn,“ sagöi Sir Ambrose.
„Minnist tilrauna þeirra, sem eg geröi,“ sagöi Sir
James, „þegar dr. Bannister og Sir Ambrose voru aö
sækja Móhammeö. Eg hljóp inn í herbergið, eins og Sir
Ambrose haföi gert. Öllu var eins háttaö, alt meö sönm
verksummerkjum. Sólin skein beint inn um gluggann og
blindaði ykkur í )>i 1 i, en birtan háði mér ekki, er eg kraup
niður og ,stakk‘ lögregluþjóninn, sem lá þar, sein Bowden
hafði legið, í hjartastað, meö pappírs sívalning þeim, sem
eg hafði í hendi. Heföi eg haft hníf í hendi, er eg geröi
hiö sama og eg gerði mér í hugarlnnd að Sir Ambrose
lieföi gert, heföi lögregluþjónninn beðiö bana. En eng-
inn ykkar tók eftir jiessari hreyfingu minni. Jafnvel full-
trúinn hérna, semí fór inn á hælum mér, eins og Bannister
á hælum Sir Ambrose, tók ekki eítir því.“
Sir Ambrose stóð upp og var óstyrkur mjög. Redarrel,
sem hélt aö hann væri aö hníga í yfirliö, bjóst til aö
styöja hann.
„Eg óska yður til hamingju, Sir James,“ sagði hann.
„Þér hafið uppgötvaö alt, sem, máli skiftir."
„Nei, ekki alt,“ svaraði hann. „Eitt atriöi er mér enn
ráðgata, og þaö snertir dr. Bannister.“
Hann sneri sér aö honum.
„Iíg veit að sulphonal hefir þau áhrif, aö sá sem hefiv
tekiö það missir meðvitund og viröist liflaus. Líkaminn
stirðnar upp um stundarsakir. En — þér, sem eruð lækn-
isfróöur maöur, gmnaöi yður ekki, að Bowden hefði verið
drepinn rétt áður en hann fanst?“
„Eg get eins vel kannast við þaö nú, aö svo var,“ kagöi
dr.' Bannister, „því aö nú er engin ástæöa til aö leyna
því lengur. Eg hélt aö Selma heföi 'banað honum fyrr um
morguninn — með einhverju móti. F.g vissi aö hún var í
þvi skapi kveldinu áður, aö henni var til alls trúandi.
Hún kom mjög seint niöur til mlorgunveröar. Af þess-
um orsökum þagði eg um grun mlinn og gaf jafn óákveöíð
svar og raun varð á, er eg var spurður aö því, hve langt
væri síðan Bowden lét tíf sitt.“
Um leið og Bannister lauk viö seinustu setninguna, hné
Sir Amlbrose niöur, en Redarrel fulltrúi greip hann. Æs-
ing greip alla, sem viðstaddir voru og menn fóru aö tata
í hvíslingum. Helene sleit sig frá Selnm og gekk aö hlið
Sir Ambrose, sem Redarrel haföi nú lagt niöur. Hún
kraup á kné við hlið hans grátandi.
„Þér eruð of seinn á'yöur, Sir James,“ sagði hann og
opnaði augun til hálfs. Hann átti erfitt meÖ aö mœla.
„Fyrir tíu mínútum síöan varð mér Ijóst, að þér höföuð
uppgötvað hiö sanna í málinu. Svo lítiö bar á tók eg þessa
litlu sprautú og þrýsti oddinum í hold mitt — og nú
streymir eiturvökvi um æöar mínar. Eg liefi borið þessa
sprautu á mér í nokkura daga. Eg var við öllu búinn.
Nú á eg aö eins fáein augnablik eftir ólifuö.“
Hann opnaöi hnefa sijni og svolítil gljáandi þrýsti-
sprauta datt niöur á gólfið. Redarrel og Jefferson lyftu
lionum upp og- lögöu hann á legubekkinn. Helena sat hjá
honum harmþrungin. Við hin stóöum dálítið til hliðar
og biöum ]>ess aö „tjaldiö félli“ að loknum seinasta þætti
þessa sorgarleiks. Þó — einn maður var ekki aðgerðar-
laus. Iiann gerði alt, sem tiltök var aö gera, til þess aö
bjarga lífi Sir Ambrose, en það varð auövitaö árangurs-
laust. Þessi maöur var dr. Bannister, — en frá þeirri hliö-
inni höíðum viö ekki haft kynni af honurn fyrr.
Seinustu orð Sir Ambrose voru — og þau voru hvisi
eitt: „Eg gerði þaö til þess, að þú mættir veröa ham-
ingjusöm, Helena. Eg drýgöi mikla synd, og þaö eru lög
guðs og manna, aö sá scm tekur líf annárs manns, verö-
ur aö fyrirgera sínu eigin lífi. Viltu kyssa mig, góöa mín H
Til þess hefir mig altaf langað.“
Andartak hikaöi hún. Ef hann var moröingi í augúm
hennar, þá var þaö að eins skamima stund. Svó varö hann
aftur gamli,. tryggi vinurinn hennar. Hún laut niöur að
honum og kysti hann. Og er varir þeirra höföu mæst
gaf hánn upp öndina.
20. KAPÍTULL
Afrit af tveimur símskeytum, sent David Forrester og
Helena Forrester fengu, í þann muml, er þau lögöu a.f
stað í brúökaupsferð sína:
Cairo, Egiptalandi.
Eg og Selma óskum ykkur til hamingju — eins inikill-
ar og okkur hefir falliö í skaut. Leitt, aö viö gátum
ekki verið viðstödd brúökaupiö. Ortne og eg bundnir við
hermenskustörf hér. Martin.
Cairo, Egiptalandi.
Bestu óskir þér og Helenu til handa, Winnie og eg
væntum þess, að þiö verðið hjá okkur meöan þiö stand-
ið viö í Cairo. Orme.
SÖGULOK.