Vísir - 16.11.1930, Blaðsíða 4

VlSIR
eftir skamman tíma vera far-
inn að segja frá því, að eitt sinn
hafi hann talað málið liðugt, en
nú sé alt gleymt og grafið. —
„Meðan nemandinn getur farið
með utanbókar tuttugu af ljóð-
unum í þessari bók“, segir Pot-
ter, „þarf hann elcki að óttast,
að hætta sé á því, að enska hans
sé að ryðga“. Óvíða mun meiri
þörf á að geta „geymt“ málið
á þenna hátt en í afskektu sveit-
unum á íslandi.
Eftir tilmælum bæði kennara
og nemenda víðsvegar um heim
hefir Potter einnig samið orða-
bók, sem nýlega er komin út
og sýnir framburðinn með
merkjum Craigies. Hún er
bygð á liinni svokölluðu Pocket
Oxford Dictionary eftir F. C.
og H. W. Fowler, en sú bók er,
eins og menn vita, unnin upp
úr stóru Oxford-orðabókinni.
Yfir höfuð hefir höfundurinn
stuðst við allar hinar frægu
bækur af þeirri „orðabókarætt“
(The Concise Oxford Dictio-
nary, A Dictionary of Modern
English Usage og The King’s
English). — I þessari orðabók
sinni, sem hann kallar English
Vocabulary for Foreign Stu-
dents, hefir hann lagt aðal-
áhersluna á það, að vera í senn
ljós og nákvæmur, og hann
hefir ekki látið neitt ógert til
þess, að gera erlendum nemend-
um sem hægast fyrir, enda mun
bókin vafalaust reynast þeim
mjög gagnleg fyrstu námsárin.
Orðin eru aðallega vahn eftir
þörfum þeirra, sem nota þær
bækur, sem hér um ræðir. Skýr-
ingarnar eru á ensku, en stund-
um auk þess á þýsku og frakk-
nesku, en ennfremur eru not-
aðar til skýringar setningar og
talshættir, þegar svo þykir
henta. En sjálfsagður hlutur er
það, að þegar nemandinn er
kominn svo langt, að hann geti
fyrir alvöru farið að lesa ensk-
ar bækur, á hann að hafa aðra-
hvora Oxford-orðabókina, Poc-
ket eða Concise, við höndina.
Textar þeir, er eg mun nota
í moi’guntímunum, verða þann-
ig English Reading Made Easy
og Kenslubók í ensku, en í
kveldtimunum verður Every-
day English for Foreign Stu-
dents lögð til grundvallar. I
báðum tilfellum verður farið
út fyrir svið kenslubókanna,
bæði með stuttum viðræðum
og á þann hátt, að lesnir verða
kaflar eftir enska og ameríska
höfunda. Verður sá lestur að
nokkuru leyti upp úr English
Verse for Foreign Students og
mun tilkynt fyrirfram þegar
þörf þykir, hvað lesið verði.
Ánægja sú og gagn, sem á-
heyrendur kunna að hafa af út-
varpstímunum í ensku í vetur,
verður að býsna miklu leyti
undir því komið, livað þeir
leggja sjálfir til þessarar merki-
legu fræðslutilraunar íslenskra
stjórnarvalda. Eg er þess full-
trúa, að hver sá, er leggur fram
sainvinnu sína með því, að nota
af alúð þau hjálpartæki, sem
eg hefi sagt frá liér að ofan,
muni ekki að árangurslausu
hlusta i enskutímunum.
Kjaerstine Mathiesen,
M. A.
Bifreiða-flúmmí.
Hið viðurkenda
N ORWALK
bifreiða-gúmmí.
Stærðir: 30x5
32X6
höfum við fyrirliggjandi.
Þórður Sveinsson & Co.
Landsins mesta úrval af rammalistnm.
Myndir innrammaðar fljótt og veL — Hvergi eins ódýrt.
Gnðmnndnr ísbjfirnsson.
Laugavegi 1.
ŒLiaáai'

• er, að það bleikir þvottinn
við suðuna, án þess aðy^
skemma hann á nokk- /M
urn hátt |l
Ék Ábyrgztr áð laustlw
ÉbL sé við kiór.
í smásölu kr. 0.60

Kærn búsmæðnr!
Til að spara fé yðar sem
mest og jafnframt tima og
erfiði þá notið ávalt hinn
óviðjafnanlega
gúifgljáa
Og
skdábnrðinn
Fæat í öllum helstu
verslunum.
nmm
xxxxíöoöcöö; x xx x
rir
XXXXXXXXXXXXXXXÍÖÖÖÍÍÖÖÖÍXX
Stndebaker
STUDEBAKER vörubílarnir eru nú koinnir
og hafa hlotið einróma lof allra bifreiða-
stjóra, er séð hafa, enda eru þeir allir sterk-
ari en sést hefir hér með svo ódýran bíl. —
Burðarmagn er sem hér segir:
Fyrir bílstjóra og einn farþega .. kg. 136
Fyrir yfirbyggingu, hús o. fl. ... — 612
Fyrir vöruflutning ............. — 1601
Ef yfirbyggingin er léttari en hér segir,
þá má bæta mismuninum við
burðarmagnið.
Get selt Studebaker með afborgunum.
Aðalumboðsmaður:
Egill Vilhjálmsson.
Grettisgötu 16 & 18. — Sími: 1717.
Tejgfödnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt nýkomið.
Gnðmnndnr ísbjðrnsson
SlMI: 1700.
LAUGAVEGI 1.
Gull á hafsbotni.
félagsskap í gróðaskyni, líður ekki á löngu, áður
en þeir, sem eru núnni fyrir sér andlega, fara að
stinga saman nefjum og gera samsæri á móti þeim,
sem er ofjarl þeirra að hygni. Þá er tækifærið fyr-
ir okkur, að skerast í leikinn.“
Birtles gekk hæglátlega inn í stofuna.
„Fyrirgefið herra — það var skip að koma inn
á víkina í þessu. Það er líkast dráttarbát.“
Við stóðum upp frá borðum og gengum út að
glugganum á matsalnum.
Lítið skip, breitt og traustlegt, var nýkomið fyrir
oddann. Reykháfur þess var rauður og á hann voru
letarðir stafirnir B. G.
„Eg hélt. að þeir vildu fá bát með olíuvél," sagði
ég. „En þetta skip brennir kolum.“
„Þeir hafa liklega ekki getað fengið skip með
olíuvél. Og ég býst við, að blökkumaðurinn, kunn-
ingi þinn, sé kyndari. Vonandi getur það tafið hann
eitthvað. Eg vildi helst láta setja hann i svartholið.
En eins og alt er í pottinn búið, er ekki gott, að
koma því í framkvæmd. — Ljáðu mér sjónaukann.“
Skipið sigldi í hægðum sínum inn eftir víkinni
og virtist svo, sem því væri beitt alveg upp með
skerjunum.
„Hamingjan góða. Þeir ætla upp í landsteina,“
sagði ég.
„Það er nóg dýpi þarna,“ sagði frændi minn
stuttur í spuna. „Já — það er Gonzales, sem er við
sfýrið — og ég býst við, að maðurinn með sökkuna
sé kafarinn.“
í þessum svifum kom maður í vinnufötum upp
úr vélarrúminu á skipinu. Hann þerraði sveitann af
enni sér með dulu, gekk út að borðstokknum, og
starði á land.
„Spike! Eg mundi þekkja hann innan um þús-
und menn,“ sagði ég. „Eg trúi því ekki, að þeir sé
svo ósvifnir, að taka til starfa alveg við nefið á
okkur.“
„Hvers vegna ekki? Ekkert getur komið í veg
fj'rir það. Eg get það ekki, að minsta kosti.“
Dave gekk nú á brott úr stafninum og á leið til
stýrishússins og þar kom Spike til móts við hann.
Þeir stóðu stutta stund á tali við Spánverjann, en
því næst gekk Spike aftur á og rendi sér ofan stig-
ann í vélarrúmið.
Illjóðið í vélinni liafði heyrst glögt inn til okkar,
en nú þagnaði það skyndilega. Blökkumaðurinn kom
upp á þilfar og hann og Dave hlupu fram á og
hleyptu niður akk^rinu, svo að söng og hvein í fest-
inni. Stjórnborðs-akkerið var líka felt og sldpið lá
nú kyrt.
Frændi minn var hugsi og togaði í yfirskegg sitt.
Því næst vék hann sér að mér og leit á mig spurn-
araugum.
„Hvernig líst þcr á, að við gerum þeim heim-
sókn? Það er kurteisisvenja, þegar tignir gestir eiga
hlut að máli. Er geymirinn á bátnum fyltur?“
„Já, lierra. Eg fylti hann í gær.“
„Það er gott. Komdu Alan.“
„Ætlarðu ekki að taka skotvopn með þér?“ spurði
eg-
„Eg held, að við þurfum þess ekki — nei,“ sagði
frændi minn.
Eg hugsaði til þess, sem fyrir mig hafði komið
um morguninn og var efst i huga, að mótmæla
frænda mínum. En eg áleit það skyldu mína, að
fara að vilja lians og fylgdi honum því eftir ofan
i húsagarðinn. Við gengum ofan mjóar tröppur og
voru dyr við endann á þeim. Þá er dyrnar vorn opn-
aðar, tóku við flatar klappir og lá þar vélbátur
við festar.
Stutt járnbraut lá frá sjónum og upp að nausti,
sem gert var á steinlímdum palli, í skjóli klett-
anna.
Eg steig um borð í bátinn. Frændi minn setti