Vísir - 25.03.1931, Blaðsíða 5

VlSIR
Miðvikudaginn 25. mars 1931.
NÝTT! NÝTT!
Dr. Oetkers kökuefni „G u s t i n“, viðurkent
besta bökunarefni í sandkökur. - Dr. Oetkers
„V a n i 11 e-s y k u r“. Hvert bréf er jafngildi
tveggja stanga af Vanille.
Biðjið kaupmann yðar um þessar vörur.
Bréf úr Árnessýslu.
(Laugardal).
—o—
„Héðan fátt að frélta. Vetur-
inn ætlar að verða nokkuð gjaf-
feldur; lömb voru tekin hálfan
mánuð af vetri og „útifénaður“
skömmu síðar. Hefir lengst af
siðan verið jarðleysur, og ísar
og áfreðar með mesta móti.
lley voru létt og mikilgæf eftir
síðasla sumar, en víðast tals-
verðar heyfyrningar frá fyrri
árum; liafa þö bændur hér
kevpl mikinn fóðurbæti til upp-
bótar á liin léttu liey. Munu
því flestir bjargast með hey
fram að sumarmálum fyrir
„útifénað" sinn.
Fénaðarhöld dágóð; bráða-
])est með minna móti og alls
ekkerl farist þar, sem l)ólusett
var með hinu nýja bóluefni
Dungals læknis.
Lungnapesl í sauðfé hefir
óvíða gert vart við sig'; aðeins
á einum bæ í Grimsnesi liafa
þegar farist nokkurar kindur,
og allmargar veikar enn.
Ileilsufar fólks hefir verið
gott. Væg inflúensa gekk i
Laugarvatnsskóla undanfarið,
og hefir ekki hreiðst út enn þá.
Meðal framfara má teljast,
að hér hafa verið á þessu ári
bygðar 5 rafstöðvar, auk Laug-
arvatnsskóla, 4 hér í sveit og ein
á næsta hæ utansveitar, það er
líflegt að ferðast um í Laugar-
dalnum í kveldhúminu, þar
sem all blikar úti og inni af raf-
magnsljósum.
Enginn veit fyr en reynt hef-
ir, hve afar mikil þægindi og
bætandi líðan fólksins þetta
hefir í för með sér, fyrst og
fremst að hafa bjart og hlýtt i
kringum sig, og í öðru lagi að
losna við hina miklu og slæmu
vinnu, sem liggur i eldiviðar-
vinnu, bæði að afla hans og
kynda honum. Þá er lika mikils
virði, að fá lil áburðar alla þá
sauðaskán sem liefir orðið að
þurka til eldsneytis, og ef nokk-
uð er til, sem gæti stöðvað
flutning unga fólksins úr sveit-
unum til kaupstaðanna, þá eru
það rafstöðvarnar.
Þá er ekki hvað sísl lítandi á
hinn afarmikla vinnusparnað
sem fæst með rafmagninu, eink-
um nú á tinnim, þegar engin
hræða fæst nema fyrir ])á afar-
kosti, sem engri ált ná. — Allar
þessar stöðvar hefir liinn frá-
bæri snildar- og hugvits-mað-
ur, Bjarni Runólfsson frá
Hólmi, bygl eða séð um bygg-
ingu á.
í sambandi við framanritað
virðist ein brýnasta nauðsyn,
að bætf yrði bráðlega úr lána-
kjörum þeim, er menn verða
nú að búa við í „Ræktunarsjóði
íslands“. Aðeins helmingur af
virðingarverði stöðvanna fæst
lánaður (til 10 ára). Viðreisn
sveila og landbúnaðar yfir höf-
uð vcltur afarmikið á þvi, að
rafmagnsmöguleikar verði hag-
nýttir. —■
Horfur í sveitum eru dauf-
legar. Alt að verða einskisvirði,
sem menn hafa handa milli og
Blóma og jurtafræ
nýkomið.
VALD. POULSEjN.
Klapparstig 29. Sími 24.
drepandi okurvextir bankanna,
sem bændur, því miður, eru
flestir stórskuldugir við.“
Karlakór Reykjavlkur
ætlar að efna til samsöngs i
dómkirkjunni n. k. föstudags-
kveld kl. 9 e. b.
Kórinn hefir nú að undan-
förnu æft með aðstoð 36
kvenna og 18 manna hljöm-
sveitar.
Mcðal viðfangsefna kórsins
má nefna nýtt lag fyi’ir bland-
aðan kór eftir Sigv. S. Ivalda-
lóns við kvæði úr hátiðaljóðum
Jöhannesar úr Kötlum: „Ö, guð,
þú sem rikir á himnunum liáu“,
er liann orti i tilefni af Alþing-
ishátiðinni s. 1. sumar. Lagið cr
tileinkað síra Bjarna Jónssyni,
dómkirkjupresti. Þá syngur
kórinn einn kafla úr kantötu
vestur-islenska tónskáldsins,
Björgvins Guðmundssonar við
ellefta kafla liátíðarljóða Dav-
íðs Stefánssonar: „Við börn
þin, ísland, blessum þig i
dag“, samin fyrir blandaðan
kór með slaghörpu undirspili.
Þá má nefna „Ave Maria“ eftir
Kahn, sem birtist hér í nokkuð
öðrum búningi en vér höfum
áður átt kost á að lieyra. —
Þetta undurfagra lag ætlar hinn
góðkunni baryton — einsöngv-
ari kórsins, Erling Ólafsson, að
syngja með aðsloð hljómsveit-
ar. Ennfremur má nefna „Píla-
grímssönginn“ úr „Tannháus-
er“ eftir Wagner, kóral-lag eftir
Joh. S. Bacli: „Kom, dauðans
blær“ og „Litanei“ eftir Fr.
Sclmbert. Þrjú síðustu lög söng-
skrárinnar eru úr hátiðarkant-
ötu söngstjórans, Sigurðar
Þórðarsonar.
Kaflarnir sem sungnir verða
að þessu sinni eru: 1., 2. og 7.
kafli kantötunnar. Fyrsti kafl-
inn, sem er lofsöngur: „Þú
mikli, eilífi andi“, verður sung-
inn af blönduðum kór með að-
stoð hljómsveitar. Annar kafl-
inn: „Þér landnemar, hetjur af
konungakyni“, er saminn fyrir
karlakór og liljömsveit. Sjö-
undi kaflinn: „Sjá dagar koma,
ár og aldir líða“ er einsöngs-
kafli, sem hr. Daníel Þorkels-
son syngur, meö undirleik
hljómsveitar. Eins og gefur að
skilja þá eru margir örðug-
leikar við að æfa svo erfiða
söngskrá sem þá, er Karlakór
Revkjavíkur hefir nú ráðist i
að þessu sinni.
Eg átti kost á því s. 1. föstu-
dagskveld að hlusta á æfingu
i dómkirkjunni hjá kórnum og
minnist þess ekki að hafa heyrt
hér áður jafn glæsilegan kór-
söng, enda mun liér vera að
ræða um einn liinn fjöhnenn-
asta blandaðan kór, sem vér
böfum átt kost á að hlýða á hér
i bæ til þessa. Söngfólkið mun
vera nær 70 talsins auk liljóm-
sVeilarmanna og þriggja slag-
liörpuleikara, þeirra Emils
Thoroddsen, E. Gilfer og Bjarna
Þórðarsonar.
Les.
—■ iiim »
Útlenda kjötið
—o—
Fi/rirspurn.
Fyrir alþingishátiðina hafði,
að tilhlutun hátíðárstjórnar-
innar verið keypt talsvert af
útlendu kjöti til vara, ef visla-
föng revndust af skornum
skamti. — Ráðist hefir verið á
landstjórnina fvrir að leyfa
þetta, en úr því sem ráða var
fyrir hana í þann svipinn, þá
virðist þetta eigi aðeins afsak-
anleg heldur jafnvel forsjál
ráðstöfun. Innlent kjöt rcvndist
að vi'su nóg og miklu meira en
vænta mátti eftir árstímanum,
og liefði vissulega verið æski-
legt, að hátíðarstjórnin befði
vitað það fvrirfram, en úr þvi
að svo var ekki, þá var ekki
nema skiljanlegt, að liún léit-
aði tryggustu aðferðarinnar til
að forðasl kjötskort. —
Nú er sagt svo, að mikið af
þessu útlenda kjöti liggi hér
enn í ísliúsum óselt. Og þá
liggur nærri að spyrja liverju
slíkt sæti. — Er ekkert gert til
að koma því út? Aldrei sést
það auglýst, svo mikið er víst.
— Varla getur maður látið sér
detla slíka fjarstæðu í hug, að
þeir, sem hafa hönd yfir þess-
um kjötbirgðum, ætli að bíða
eftir því að þær verði ónýtar
og verði fleygt i sjóinn?
Ilvað á anriars að hugsa, þeg-
ar ekki er húið að selja kjötið
eftir allan þennan tima? —- Er
því haldið of dýru, svo að fólk
geti ekki keypt það? — Sú cin-
kennilega tilgáta hcfir heyrst,
að ekki mætti selja kjötið til
þess að spilla ekki fyrir sölu
á íslensku kjöti! En hvi þá ekki
að selja það heldur, og gefa
Slátui'félagi Suðurlands and-
virðið! — Annars verðum við
að segja, að okkur finst ekki
Sláturfélaginu um vandara en
fisksölum bæjarins, sem missa
spón úr askinum sínum við það
að fá ekki að sclja fiskinn, sem
varðskip rikisins afla. Og ef
Þórsfiskurinn spillir ekki fyrir
sölu á nýjiim fiski, þá spillir
hátíðakjötið ekki frekar fvrir
sölu á íslensku kjöti. — Nú er
þetta kjöt kevpt og komið inn
i landið. — Hvað á að gera við
það? — Hvar fæst það? — Um
það spyrjum við!
Nokkrir bæjarmenn.
Önnur hliðin er björt.
Undir nafninu ,,Den lyse Side“
ritar danski höfundurinn Harald
Tandrup í Berlinga TíÖindi, það
seni hér fer á eftir (lauslega þýtt
úr norsku blaði) :
Símað er frá New York: Þrjú
þúsund söngmeyjar atvinnlausar!
Fólkið, sem sækir' leikhúsin, er
orðið dau'Öleitt á „silkisokka marg-
fætlunum“, sem í nokkur ár hafa
veriÖ látnar trítla i hópum, inn og
út, í öllum kvikmyndum og skraut-
sýningum leikhúsanna.
I New York voru að staðaldri
15 fjölmennir „skop-annálar1‘ (sbr.
Reykjavíkur-annáll), enn eru nú
aðeins 6. í Hollywood hafa veriö
Hessian. Bindigarn. Sanmgarn.
Veröid mikið lækkað.
Þörður Sveinsson & Co.

gerÖar samjryktir um aÖ smíða eða
siiíða nú ekki fleiri dans-filmur.
MaÖur gctur vorkent aumingja
stúlkunum, sem höfðu varið tíma
og kröftum í danssýninganámiÖ. En
maður verður aÖ viðurkenna, að
heilhrigð skynsemi áhorfenda hefir
unnið stórsigur.
Leikhúsgestir láta ekki bjóða sér
alt. Þeir eru nú fullsaddir á „negra
hoppi", silkisökkaleggjum og „gljá-
myndakvenfólki“, með kringlótt
augu ög stútlaga munn.
Listasmekks hofróðurnar og
sundurgerÖar-hrókarnir í fremstu
sætum leikhúsanna, hafa sína sér-
stöku nautn af skrautsýningastúlk-
unum. Smekkbreyting almennings,
kemur jiersónulega hart niÖur á
þessum stúlkum og i fjárhirslum
leikhúsanna tala tölurnar s'mu máli.
3000 dansmeyjar reknar út úr
músteri listarinnar! ÞaÖ er gamla
sagan, aÖ ráðast á garðinn þar sem
hann er lægstur. Hvenær verða
20.000 — tuttugu þúsund — ný-
tískumálurum, \ 0.000 — tíu þúsund
—- tralltónskáldum, akfeitum reyf-
arahöfundum og pólitískum skof-
fínum gerÖ sönm skil?
Áheyrendur og áhorfendur eru
þolinmóðastir allra manna, að því
er virðist. En ]>egar þeir taka sér
eldhússdag, má búast við undrum
og stórmerkjum!
Tandrup minnist ekkert á jazz-
hljóðfærasláttinn og rökkurdansinn
á kaffihúsuuum (eins og hér tiðk-
ast). Ástæðán er sú, að þess hátt-
ar þekkist ekki framar á sœmileg-
um sainkomusiöðum i siðmenning-
arlöndum. Negraruir hoppa aúÖvit-
aÖ sem áður, en hvitt fólk er að
mestu hætt ])cssu, nema í Reykja-
vík! P. J.
Takið það
itógu v
snemma. ‘
Biðið ekki með að
takn Fersól, þangað nl
þér eruð nrðin lastnn.
Kyrsetur og inniverur hafa skaö-
leg áhrif á líffærin og svekkja lík-
amskraftana. Það fer að bera á
taugaveiklun, maga- og nýrnasjúk-
dómum. Gigl i vöðvum og liðamót-
um, svefnleysi, þreytu og of fljót-
um ellisljóleika.
Byrjið því strax i dag að nola
FERSÓL. Það inniheldur þann lífs-
kraft, sem likaminn þarfnast.
Fersól B er heppilegra fyrir þá,
sem hafa meltingarörðugleika.
Varist eftirlíkingar.
Fæsl hjá héraðslæknum, lyfsölum og
— c3
U "fl
o S
_ 3
5 O
1(0 L
4) 3
C'JJ
O)
.2 s
«4-1
fl
o >
c/í
'S
a £
3 a
33 rfl
O) —
z «
iS »-s
i «
£ rö
8 pq
g I
P—I
C3 rj
c -9
’S "3
< c
U r—i
s 3 ‘S a «4—1
o u u
a 3 Jh JH
<D O fl
73 Sh 3 cö 2 'Qfi
s C3 S/D «S
3 <D Sh ’ O
SO r* ‘O fl
8 ÖD s S5- 1 73
«4H 73 u
cs « PH S <u ‘O a A i
ÍO r, 73 r* a
II
>0
3 h
x £
CS M
)’« %
K> (-
•fl, fl
roS
* . ■
CQ
&
Hitt og þetta.
Flugslys á síldveiðum í Noregi.
Fyrir skömmu vildi það slvs
lil á síldveiðum út af Flórey í
Noregi (norðanvert við Sogn-
sæ), að önnur flugvéla þeirra,
er þar voru í sildarleit, féll
niður og brotnaði. Voru 3
menn i flugvélinni og fórst
flugstjórinn, ungur lierforingi
Styhr að nafni. Sat liann fast-
ur í sætinu, en vélin var öll á
kafi í sjó að framan, er að var
komið. Hinir mennirnir lær-
brotnuðu háðir og meiddust
allmikið, en er þó hugað líf.
Talið er að vindliviða hafi
hvolft vélinni.
Slys á Jan Mayen.
Fyrir skömmu vildi það slys
til á norsku veðurstofunni á
.Tan Maycn, að brytinn þar datt
á hálku og meiddi sig allmikið,
m. a. fór liann úr axlarliðnum.
Héraðslæknirinn i Tromsey
fekk heiðni um að senda lækn-
isráð loftleiðis. Læknirinn gerði
svo, en frétti skömmu siðar, að
þrátt fyrir leiðbeiningar hans
hefði eigi lekist að koma öxl-
inni i lið. Taldi læknirinn ófært
að láta þetta dragast, þar eð af-
leiðingin mundi verða sú, að
maðurinn yrði ófær lil vinnu
æfilangt, ef hann gengi lengi
svona.
Var upphaflega í ráði að
scnda vcstur annaðhvort" varð-
skipið „Michael Sars“ eða
„Heimdall“, ef þörf gerðist. En
þareð fréttist, að ís sæist hvergi
úr eynni, var liallast að þvi að
leigja til fararinnar selveiða-
skip, ef það fengist gegn sann-
gjarnri leigu. Á öðrum degi eft-
ir að lijálparbeiðnin kom, var
afráðið að leigja ishafsskútu, er
farið gæti vestur á 4 dögum, og
var sendur læknir með henni.
Selveiðaskipið „Heimland“ frá
Tromsö var fengið til fararinn-
ar.
Rússar ætla sér að fara fram úr
Japönum í fiskveiðum.
Um fiskiveiðar sínar næsta
ár hafa Rússar gert þá áætlun,
að veiða samtals 2,2 milj. smá-
lesta, eða 200.000 smálestum
meira en Japanshúar, sem nú
eru fremsta fiskiveiðaþjóð í
lieimi. Árið 1930 veiddu Rúss-
ar 1,3 milj. smál., en 1929 að
eins 0,6 milj. smál. Ætla þeir
sér að nota öll nýtísku hjálp-
artæki í farkostum og veiðar-
færum. Vélskipafloti þeirra er
sem stendur 350 skip, en nú á
að auka hann upp i 3400 skip.
Skipasmíðastöðvarnar á Múr-
manskströndum geta í ár smið-
að 90 hotnvörpunga jafn stóra
liinum hestu amerísku.