Vísir - 08.05.1932, Blaðsíða 2

V 1 S I R
Gir ðingaFefni I
Giröingarnet Giröingarstólpar
mjög vel galv. úr járni.
Sléttur vír. Bindivír. Vírlcengir.
Botnmálnlng
á járnskip, frá WEBSTERS LTD. Hull
cr þekt um allan heim og viðurkend fyrir gæði.
Birgðir fyrírliggjandi hjá umboðsmönnum firmans.
Þóröur Sveinsson Sl Co.
Símskeyt
—o—
París, 7. maí.
Unitcd Prcss. - FB.
Frát'ail Doumer’s.
Rikisstjómin liefir látið i)oð-
skap út ganga um 40 daga þjóð-
arsorg vegna fráfalls Doumers
forseta. Útför lians fer frani á
ríkisins kostnað. Rikisstjórnin
hefir einnig kallað þjóðþingið
saman til fundar i Versailles til
J>ess að kjósa eftirmann Dou-
mer’s. Talið er líklegt, að ann-
arhvor þeirra Lebrun eða Pain-
léve verði fyrir valinu.
Frá Alþingi
. í gær.
—o—
Efri deild.
Fimtardómsfrv. var þar tek-
ið fyrir fyrst mála.
Dómsmálaráðherra hélt langa
og lélega ræðu. Snerist hún eig-
inlega um alla hluti milli him-
ins og jarðar, nema málið, sem
til umr. var.
Jakob Möller kvað hina
f.yrstu ástæðu til þessa frv. hafa
verið þá, eins og öllum væri
kunnugt, að dómsmálaráðh.
hefði viljað bolá núverandi
dómurum burt úr réttinum, og
J)á koma þar að mönnum, sem
liann væri „ánægður" með.
Frv. hefði i sinni upphaflegu
mynd, hrotið mjög í bág við
stjörnarskrána, ekki einungis i
einu atriði heldur mörgum, og
enn væri svo, J)ólt búið væri að
sníða af Jwi verstu agnúana. 57.
gr. stjórnarskrárinnar mælti
svo fyrir, að dómendum yrði
ekki vikið úr éfnbætli, nema
með dómi. En með frv. væri
verið að búa til dómara í
hæstarétli, sem umboðsvaldið
gæti svifl emhætti án dónis. í
stað J)ess, að fjölga hinum föstu
dómurum í réttinum, tæki
stjómin upp J)að ráð, að skipa
dóminn þefan mönnum, sem
luin gæti ráðið við, sem sé
aukadómurunum. Það væri
hvervetna viðurkent með sið-
uðum J)jöðum, að nauðsyn
bæri til að umlioðsvaldið hefði
engin álirif á starfsemi dómar-
anna. Með frv. ætti að flytja j
veitingarvaldið í liendur póli- j
tískrar stjórnar, og með þvi
væru dómararnir orðnir
umboðsvaldinu.
Umr. um málið stóðu fram
til kl. 4 og fór svo við atkvæða-
greiðsluna, að frv. var samj).
með 8 atkv. gegn (i og scnt Nd.
Till. frá Jóni Þorlákssyni,
])css cfnis, að Hæstircttur yrði
ekki lagður niður, var feld með
jöfnum atkyæðunj.
Fi*v. til 1. um síldarmat var
samj). og sent Nd., frv. til t'ram-
færslulaga felt með jöfnuin at-
kvæðum, og frv. til 1. um varð-
skip landsins og skipverja á
þeim sanij). og vísað lil .‘5. umr.
Neðri deild.
Nd. samj). og vísaði til 3.
umr. tveim málum:
1. Frv. til 1. um breyt. á 1. nr.
37, 8. sept. 1931, um heimild
fjTÍr ríkistjórnina til ýmsra
ráðstafana vegna útflutnings á
nýjum fiski.
2. Frv. til 1. um veiting ríkis-
borgararéttar.
Frv. til 1. um útvárp og birt-
ingu veðurfregna var vísað til
sameinaðs l)ings, og frv. til 1.
um sjúkrasamlög samj). og sent
Ed.
Frv. til 1. um bann við okri
var vísað til 2. umr. og nefndar.
Rergitr Jónsson er flutnings-
maður frv. Jæssa og segir svo í
greinargerð frv. „Frv. J)etta er
flutt fyrir tihnæli lögreglustjór-
ans í Rvík. Áslæðurnar til J)ess
eru J)ær, sem flestum lands-
inönnum er kunnugt um, að
okurháir vexlir af peningum
fara óðum í vöxt manna á með-
al. Þess eru nú á scinni árum
mýmörg dæmi, að ]>eir, sem
eru í kröggum, eru svo ofur-
seldir okrurum, að þeir verða
að greiða á annað liundrað í
ársvexti. Að teknir séu sex af
hundraði og 30—50% af hundr-
aði i afföll af skuldabréfum
með tryggu veði i fasteign, er
orðið talsvert algengt jiú upp á
síðkaslið.“
Til síðari umr. var tveimur
þingsályktuiíartill. visað.
1. Till. til þál. um greiðslu
fyrir ljóslækningar styrkhæfra
berklasjúklinga og 2. Till. til
þál. um skipun milliþinga-
nefndar, til þess að rannsaka
f járhagsástand og afkomu
horfur á Austurlandi.
Tili. til þál. um fækkun op-
inberra starfsmanna. launa-
greiðslur þeirra o. fl. var vísað
til stjórnarinnar.
Þakkir.
—o--
F.g er einn í flokki J)eirra
Reykvíkinga, sem fagna líeldur
en liilt yfir hvcrju héimskupari
sljórnarinnar. líg veit, að hatur
hennar til hæjarhúa er gífur-
legt og mér þykir vænt um,
að hún geri sig scm berasta að
óvildinni.
Skattafrumvarp stjómarHða,
hið nýja eða nýjasta, er cinn
liðurinn í iierferð þeirra gegn
Reykvíkingum. Stjórnin veit,
að bæjarbúar eru svo illa
að þeim er algerlega
um megn, að rísa undir J>yngri
skötfum, en á })eim livíla nú.
Þeir gæti ekki greitt J>á, J)ó að
þeir vildi gera það. Og væntan-
lega kemur ekki til þess, að
J>eir verði greiddir, J>ó að þing-
ið sattiþykki frumvarp Jiieirra
Ingvars og Páls (eða réttara
sagt: frumvarp J)að, scni J>eir
flytja fyrir dómsmálaráðherr-
ann).
Annars skal eg lýsa yfir því,
að mér er nokkurnveginn
sama hvað þetta stjórnarfólk
samþykkir. Revkvíkingar gc.ta
IÞakjápn,
þaksaum og' hverskonar bjgg-
ingavörur seljum við allra
manna bestar og' langódýrastar.
Skoðið vörurnar og spyrjið um
verð, þá gangið þér sjálfir úr
skugga um það, að enginn býð-
ur betri kaup en
VERSL. B. H. BJARNASON.
Mjðlkurbrúsar
frá 1 25 iítra, i>cstir og ódýr-
astir í
Jápnvörudeild
JES ZIMSEN.
látið koma krók á móti bragði,
cf Jæir vilja, og eg efasl ekki
um vilja J>eirra. Mörgum þykir
vænt um, að stjórnin og lið
hennar fari sem allra hcimsku-
legast að ráði sinu gagnvarl
Reykvikingum. Hver irý ósvífni
flýtir fyrir J)vi, að upp úr rífni
til fulls, og það þarf að rii'na
upp úr. Reykvikingar vita, að
þeir eiga cnga f jandmenn nema
stjórnarliðið. iÞeir vita að sam-
viunuliðið i landinu hefir verið
espað og æsl gegn Jæim og að
ófj’rirleitnasti liluti þeirra
manna, sem gerst hafa fyrir-
svarsmenn hænda, óskar þess
af heilum huga, að liægt verði
að koma bæjarféláginu í alvar-
leg vandræði og sem flestum
reykviskum horgurum á kné.
Framsóknarbændur iiafa ver-
ið gintir og afvegaleiddir. I'eini
hefir verið truttað saman i Jiétt-
an hnapp af pólitískum lirossa-
hrestum og síðan eru J>eir höf-
uðsctnir. Þeim hefir verið tal-
in trú um, að Reykvíkingar sé
þeim fjándsamlegir. Sannleik-
urinn er sá, að Reykvíkingar
óska ])ess, að mega lifa i sátt
og friði við alla landsmenn.
Þeir eru skiftavinir bændanna
og liafa keypt vörur þeirra dýru
verði, oft og einatt miklú liærra
verði, en fyrir þær liefir fcng-
ist á eríendum markaði. Fg
lield að bændum hafi komið
vel j:essi yérslun. Og eg leyfi
mér að eí'ast um, að J>eim væri
mjög kært, að iiún legðist nið-
ur. —
Fn meðan framsóknárbænd-
ur láta ]>að viðgangasl, að
verstu fjandmenn bæjarhúa
fari með völdin í landinn, ]>á
geta J>eir altaf áít það á liættu,
að Réykvíkingar verði svo
J>reyttir á þessum fúlltrúum
Jæirra, að ]>eir taki til einhvcrra
J)eirra ráða, sem viðskifluin
framsóknarbænda við bæjar-
húa gæti orðið lil óliagræðis.
Leiðirnar, seni fara niælli, eru
margar, og fleiri geta bundist
öflugum samtökum en fram-
sóknarmenn.
Eg fer ekki lengra út i J)etta
mál að sinni. Fn niér virðist
liggja í loftinu, að liér geti sitt
hvað borið við næstu misserin
eða jafnvel mjög bráðlega, seni
afdrifarikt gæti orðið fyrir J)á,
scm sitja vilja á rétti bæjarbúa
i ölluni efnum, cn féfletta J>á
jafnframt. Og eilt lúð alvarleg-
asta mælti vel verða það, að
Reykvíkingar liælli að vera
skiflavinir þeirra héraða, sem
styðja þá stjórn, sem stefnir að
því með öllu liátterni sínu, að
leggja bæjarfélagið í rústir.
Að lokum ]>akka eg sfjórn-
inni fyrir liið nýja skatlafrum-
varp. Með því hefir liún sýnt
enn á ný, hvernig hún hugsar
sér meðferðina á bæjarhúum.
B.
Síldarleit úr lofti.
Ósannindi
Iviistjáns Bergssonar.
—o—
Kristján Bergsson, forseti
Fislcifélags lslands, segir í
grein í Morgunhlaðinu 1. maí,
að lilraunir um sildarleit úr
Iofti Iiafi meðal annars verið
gerðar í Noregi og hvergi kom-
ið að noluni.
Forsælisráðlierra liefir gert
mér þann greiða, að senda fyr-
irspurn um J>etta til sendiherra
íslands i Kaupmannahöfn, og
er nú svar lians komið, og er
á ]>essa leið:
Sendiráðið í Osló simar:
„Ræðismannsskrifstofan í
Bergen svarar fyrirspurn
sendiherrans á eftirfarandi
Iiátt:
Forsökene med Flyvemaski-
ner hlev ifjor foretagét i bc-
gyndelsen av fiskeriet fra Aale-
sund til Kristianssund med
Station Aalesund senere Florö
da silden trak svdpaa. Flyv-
ningen soin for.etoges til Iiavs
gav tilfredsstillende Resultat
særlig for Snurpérne da FIv-
verne hadde lettere ved at paa-
vise sildens tilstedeværelse.
Iaar dog ikke gjentat da silde-
kvántumet var saa stort tidlig
i sæsonen at man ikke önskede
det foröget.
Á íslensku:
„Tilraunir voru gerðar með
flugvélar i fyrra i byrjun
veiðitímans frá Álasundi til
Kristianssund og fóru tilraun-
irnar fram frá Álasundi en
seinna frá Florö, þegar síldin
færðist suður á við. Flogið var
út til hal's, og háru flugferðir
þessar fullnægjandi árangur,
'ehikum fyrir snyrpinótaveiði-
mehn, því að auðveldara var
fyrir fluginennina að segja til
um hvar sildin væri. I ár hef-
ir þessuin tilraunum ekki ver-
ið haldið áfram af J)vi að svo
mikið veiddist af sild i hyrjun
veiðitímans, að ckki var óskað
eflir að hæta við hana.“
í sömu grein gefur K. R. i
skyn, að Iiann hafi kynst síld-
ai'leit úr lofti á Norðurlandi
og minnist á ferðir ]>ær, e,r
liann hafi farið með flugum
Flugfélagsins. Sannleikurinn
er sá, að þessum forseta Fiski-
félags Islands var margsinnis
hoðið að kvnnast þessari nýj-
ung i síldveiðum íslendinga
með J)ví að fljúga út á síldar-
svæðið, en hann hrast ávalt
kjark til J)ess. Ilitt kemur ekki
inálinu við, að hann mun'eitt
sinn hafa hal’t J)á dirfsku, að
fljúga (4 líma flug frá Akur-
eyri til Sigluf jarðar í hlíðskap-
arveðri.
A. .7.
Frímerkl sem smitberar.
—-o—
Figi alls fyrir löngu var J>ess
getið i þýsku hlaði, að farið
hefði fram rannsóEn á ]>vi,
livorl frimerki væru hættulegir
smitherar.
Við Jæssa rannsókn liel'ir J)að
komið i ljós, að engin veruleg
smithætta stafar af frimerkja-
örkunum sjálfum, fyrst eftir að
þær konia úr prentsmiðjunni,
en talið er aftur á móti, að frí-
merld, sem gengið hafi mann
frá manni, flytji með sér ara-
grúa af sýklum, sem auðveld-
lega geti orsakað hin alvarleg-
ustu sj úkdómstilfelh, einkum er
kaupendur sleiki Jiau til álím-
ingar.
Niðurstaða þessarai' rann-
sóknir sýn i r gerla, hve var-
liugavert J>að er, eins og blaðið
réttilega bendir á, að kaupa
mikið af frimerkjum af einstök-
urn mönniun, sem gera má ráð
fyrir að liafi gengið mann frá
manni og ]>ar af leiðandi eru
orðin J)væld og óhrein. Yfirleitt
má J)að tcljast ófyrirgefanlegt
liugsunarleysi hjá fólki, liversu
margl það hefir sér lil munn-
gætis. Svo hcfði J)ó mýjU ætla,
sem tungu mannsins væri ætl-
að virðulegrá Starf h.já hverjum
einstökum, en að vera eins-
könár friinerkjavætari. Það er
mjög algengt', er niaður kemur
í afgreiðslustófur pósthússins
hér, að sjá fólk raða sér upp að
afgreiðsluhorðunuin — og' væta
Jiar frímerki með tungu sinni.
Þctta kann' nú að vera ágæt
sparnaðarráðstöfún, sem kennir
sér einkar vel nú i „kreppunni“,
]>ar eð pósthúsið losnar J>á al-
gerlega við að kanjia „vætara“
handa viðskiftamönnum sínum.
Alslaðar, þar sem frímerkja-
sala er, á að sjálfsogðu að vera
fyrir hendi vætari, því cf svo er
ekki, ]>á hefir fólk engin önnur
ráð, cn að sleikja JFrimerkin.
Ilins vegar mun ]>að mjög al-
menl, J)ótt frímerkjavætarí sé
við héndina,*að mönnum J)yki
öllu henlugra að grípa til tung-
unnar, enda hæg heimatökin.
Hér eru og nokkur vandkvæði á
J)ví fyrir ahnenhing, að fá keypt
frímerki mikinn Iiluta sólar-
lirings, auk J)ess sem fólk vei’ð-
ur að fara bæinn á enda lil þess
að nálgasl ]>au.
Hér virðist það álitið mjög,
sómaSamlegt, að selja frimerki
á éinum stað í bænum frá kl. 9
f. li. til kl. 8 c. h. virka daga, og
að eins eina klukkustund á hclg-
um dögum, en ]>að er enganveg-
inn fullnægjandi. Aí' Jiessu leið-
ir, að almenningur er oft í
stöðuslu vandræðum nieð að fá
frimerki á póstsendingar sinar,
og verður ]>ví að snaj>a eitt og
eitt, ef til vill óhreint mei'ki,
sem flytur með sér ógrynni
sýkla. Þetta mundi kaupandi al-
gerlega losna við, ef fyrirkomu-
laginu á frímérkjasöíunni væri
betur fyrir komið. Þa'ð er engil
I
háðir staddir,