Vísir - 07.09.1932, Blaðsíða 3

Vísir - 07.09.1932, Blaðsíða 3
V I S I R REG. u.s. pat.off. Húsgagnabón nr. 7 í grænu blikkbrúsunum fæsl í flestumverslunum. Biðjið um DUCO 7 og þér fáið besta bón'ið, sem lireins- ar og fágai’ liúsgögnin svo fingraför og fitublettir tolla ekki við þau. Glös eru brolhætt, þess vegna er. DUCO 7 í blikkumlxúðum. DUCO límið fræga fæst í flestiim ' verslunum. Það límir a-lt, nema gúmmi, og leysist ekki upp í vatni. Jóh.. Ólafsson & Co. Hverfisgötu 18. — Reykjavík. Símar: 584 & 1984. Lampaglös. Lampaglös 30’” do. 20’” do. 14”’ do. 10”’ do. 8’” og smæiri glös. Oliuluktir ...... ■Oliulampar 10”' . 4 bollapör (post.) VLatardiskar....... 3,95 3,95 2,00 0,70 ;Stök bollajxör, með diskum, og margt fleira. Sipröur Kjartansson, Laugavegi og Klanparstig. (Gcngið frá Klapparstig). HJtvarpið í dag. 10,00 Vcðurfregnir. 12,15 Hádegisútvarp. 16,00 Veðurfregnir. 19,30 Veðurfregnir. 19,40 Tónleikar (Útvaips- kvartettinn). 20,00 Klúkkusláttur. Grammófón: Lög úr ó- perum eftir Mássenet: Draumurinn úr „Manon“ sunginn af Tilo Scliipa; O, souverain úr „Le Cid“, sungið af Caruso; Dauði Don Quixote úr „Don Quixotc", sungið af Cha- liapinc. Glevmið ekki að vátryggja. Vátryggingarfélagið NORGE hf Stofnað í Drammen 1857. Brnnatrygging. Aðalumboð á íslandi: Jón Ólafsson, málaflm. Lækjartorgi 1, Reykjavik. Sími 1250. Duglegir umboðsmenn gefi sig fram, þar sem um- boðsmenn ekki eru fvrir. Fiðlu-sóló: Hexentanz, cftir Paganini og Spánsk- ur dans nr. 4, eftir Sara- sati, leikiix af Vasa Pri- hoda. 20,30 Fréttir. Músik. Hjálpræðishei’inn. Samkoma í kveld fyrir lier- menn og nýfrelsaða kl. 8 Ví:- Majxir Beckett talar. Annað kveld kl. 8y2 verður fjölskvldu- Islenska rúgmjölið er betra til slátur- og brauðagerðar en nokkurt erlent rúg- mjöl. Auk þess er það ódýrara nú en nokkurt erlent injöl. Notið islenska rúgmjölið eingöngu lil sláturgerðar, og biðjið bakarana um brauð úr íslenska rúgmjölinu. MjólkupféL Reykj a~víkur. Heildsala. — Smásala. — Kornmylla. cV?oVr> Heiðraða húsmóðir! Fyrst að ekki finst betra og ómengaðra þvottaefni en FLIK-FLAK, og FLIK-FLAK er eins gott og það er drjúgt — og þegar þér vitið, að FLIK-FLAK getur sparað yður tíma, peninga, erfiði og áhættu — er þá ekki sjálf- sagt að þér þvoið að eins með FLIK-FLAK. FLIK-FLAK er algerlega óskaðlegt, bæði fyrir hendurnar og þvottinn; það uppleysir öll óhreinindi á ótrúlega stuttum tíma — og það er sótthreinsandi. Hvort sem þér þvoið strigapoka eða silki- sokka, er FLIK-FLAK besta þvottaefnið. hátíð. Þar verður m. a. númera- borð, upplestur, Eyjólfur Jóns- son rakari les upp. Lúðraflokk- urinn og strengjasveitin spila. Allir velkomnir. K. R. og Valur, 2. fl. keppa til úrslita i kveld kl. 6Ú2 (ekki annað kveld). Litmyndir. Skreytið album ykkar með litmyndum, sem að eins eru búnar til hjá okk- ur. Sama verð og venju- legar mvndir. — Öll ama- törvinna er sérlega vel af liendi leyst. AMATÖRVERSLUNIN. Þorl. Þorleifsson. Austurstræti 6. iiiimimiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiH Til Borgarfjarðar fer bíll á morgun. — Odýr far- Ferðaskrifstofa fslands Simi 1991. imiiiimiiiiimiiiiiimimmiiiim Snæbjörn Kristjánsson: ínu. Þegar minst varir biður Jón húsbónda sinn um bfenni- vinstár. Eyjólfur þverneitar. Hótar þá Jón að steypa sér fyrir Ixxrð og drepa sig, ef liann fái ækki sopann. Eyjólfur biður hann að gera sem honum liki — sér sé nokkurnveginn sama, hvort hann fari til andskotans deginum fvr eða seinna. Jón þegir við fyrst en rennir sér út fyrir borðstokkinn með þeim hætti, að hann sleppir ekki bátnum, en hefir hendur á boi’ð- sstokknum og segir þá eitthvað á þá leið, að ekki sé víst að Eyjólfi liki nú betur. — En Eyjólfur lætur sér hvergi bregða, lileypur undau stýrinu, þrífur „skorðu“ úr bátnum og lemur á aðra hönd Jóns. Slepp- ir Jón þegar tökum með þeirri hendi, en þá lemur Eyjólfur á Jiina. Skiftir þá Jón um hend- Sjömenska. ur, en Eyjólfur lýstur hvert höggið af öðru á þá höndiná, sem í það eða liitt sinnið liélt í borðið. Tekur Jón þá að æpa liástöfum og spyr, hvort Eyj- ólfur ætli að drepa sig. Tekur Eyjólfur því fjarri og kveðst aðeins vilja hjálpa honum, því að þetta gangi svo seint. Hann muni gefa upp andann miklu fyrr, ef hann losni við bátinn þegar i stað. Og meðúr því, að það sé einlægur vilji Jóns að deyja, ]xíx sé hann nú að1 rétta honum síðustu hjálparhöndina. Lemur Eyjólfur nú í gríð, og þó af litlu afli og engri alvöru, en Jón æpir liástöfum, ákallar guð og húsbónda sinn til skift- is, og biður um leyfi til þess, að fá að skríða upp í bátinn. Lof- ar hann öllu fögru og meðal annars þvi, sem örðugast var, að biðja bléssaðan húsbóndann aldrei framar um brennivíns- tár. Þá var hásetum skemt, en þeir þorðu ekki að skella upp úr, þvi að þeir óttuðust Jón stcrka. Loksins liætti þcssi óþarfi leikiu* og Jón skreið upp i skipið. Hin sagan greinir frá því, er Eyjólfur var eitt sinn á leið úr Dritvík. Hefir hann Jón sterka á borð sitt, svo senx vandi hans var. Hvítalogn var á og besta veðxxr. Reru allir á skýrtunum og þótti þó of heitt. Jón sterki fór að á annan veg. — Hann sat i skinnstakki sinum og peysu og þótti þarfleysa að af- klæðast. Þegar minst varir, sprettur Eyjólfur úr sæti sinu, þrifur „sjóbnifinn", hleypur fraxxi fyrir Jón, relcur sveðjuna íxiður með lxnakkanixm og svift- ir öllu sundur ixiður i gegn, bæði stakki og treyju, svo að hvorttveggja fellur fram í fang Jóni. Þetta gerðisl með svo skjótri svipan, að Jóni féllust hendur með öllu. Hann glápti steinliissa á húsbónda sinn og fékk engu oi’ði upp koniið. Þetta vóru báskalegar tiltekt- ir, en Eyjólfi lánaðist flest. Þá konxa til sögunnar þeir menn, sem nxargir nxiina enn: Ólafur Teitsson, Hafliði Eyj- ólfsson, Jón formaðnr og Ólaf- ur Guðmundsson. Um Ólaf Teitsson veit eg nxinst, en þó það, að liann var marga vetur formaður á há- karlaveiðunx fyrir Eyjólf í Svefneyjum tengdaföður sinn, og þótti fara vel, enda mátti um þann mann segja, að bon- um varð alt að list, það er bann lék. Með Hafliða var eg oft. Var talið að liann væri á sirini tið bestur stjórnari við Breiða- fjörð. Eitt sinn var eg með honum í ófæru veðri og grimd- arfrosti, og mun eg aldrei gleyma hvilík snild var þá á stjórn hans. Eg reyndi að gefa gaurn stjórn hans, eftir þvi sem föng voru til, og dáðist að hvert eiustakt lag manninum væri gefið. Var engu líkara eu hann gæti „reiknað út“ hverja ófæra báru. Mér lxefir aldrei blandast bugur xmx, að slik skipstjórn liafi verið hreinasta snild og afrek. Jón formaður sagði liverj- iini manni betur fvrir verkum á sjó. Hann var snillingur í því, 'að liafa alla hluti í staki’i röS og reglu á skípi sinu. Hann var harður og óvæginn, en manna raunbestur, og var lireinasta unun að vera með honum á sjó. Eg var oft með lionum í hákarlalegum og alt það, er eg nanx af honum, lxefir orðiS mér til farnaðar. Hinn siðasti, er eg nefndi, var Ólafur Guðmundsson fra Bár i Grundarfirði. Stundaði

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.