Vísir - 25.01.1934, Page 2

V I S I R
TIÍTMWT *Coats’6 t>ættnr'
X V IJW a X I Kerrs, 4 þættir.
Gædin alþekt. Verðið lágt. Heildsölubirgdir.
Sími 1-2-3-4.
Belgrad, 25. jan.
Genf, 16. jan.
Konungurinn lieíir falifi Cuma-
nudi þingforseta ar5 gera tilraun
til stjórnarmyndunar. — Ástœöan
ti1 lausnarbeiðni ríkisstjórnarinn-
ar var ágreiningur um fjármál og
lögreglumál.
Síðari fregn: Cumanudi gafst upp
við að mynda stjórn. Uzonovich.
lei'Stoga þjóSernissinna, h'efir nú
verið falið að mynda stjórn.
Línu oy netaspil
fyrir eimvélar, liæfilegt fyrir línuveiðara, lítið notað,
höfum við til sölu fyrir lágt verð.
Þórðar Sveinsson & Co.
Reykjavik.
EldsvoOinn í gær.
Hrygðarstunur
Tíma-ko
III II
únista.
limburhús á Lokastíg brennur til kaldra kota, en önn-
ur hús verða fyrir skemdum.
Kl. uni 5 í gærkveldi kom
upp eldur i liúsinu nr. 14 við
Lokastíg og magnaðist liann
otrúlega fljótt. — Húsið var
ttr timbri, tvílyft og með risi.
Brann það til kaldra kola á til-
tölulega nijög skammri stundu
og varð að heita mátti engu úr
því bjargað, en önnur hús urðu
fyrir skemdum, og um tíma lcit
út fyrir, að eigi mundi takast
að verja húsið nr. 36 við Bald-
ursgötu, en það er lítið timhur-
hus. Skemdist það mikið á
norðurgafli. Stendur liús þetla
á horni Lokastígs og Baldurs-
götu.
Um það ieyti er eldsins varð
varl, var fjöldi manna á göt-
um úti og á skammri stundu
mátti segja, að tiálfur hærinn
væri kominn upp eftir. Húsið
varð alelda á svipstundu og
náðu logarnir liátt i loft upp,
en bjarmann har liátt og lýsti
yfir öllu liverfinu, enda liéidu
menn, sem horfðu á eldhafið úr
öðrum bæjarhlutum, að brun-
inn væri ógurlegri eu hann var.
Vindur Arar austlægur, en frek-
ar hægur, og mun það hafa átl
sinn mikla þátt i, að önnur hús
hrunnu ekki, þvi að nokkur
drátlur varð á, að slökkvistöðm
fengi vitneskju um brunann.
Kom slökkviliðið þegar á vett-
vang, er því hafði verið gert
viðvart. Lögreglan veitti nú að-
stoð síjja til Jæss að ryðja göt-
urnar, því að mikill mannfjöldi
var saman kominn á Skóla-
vörðustígnum og næstu götum
og míkið af bílum. — Þegar
slökkviliðið kom á vettvang var
húsið alelda. Var hitinn afar
mikill og slökkvistarfið því hið
erfiðasta og' liáði vatnsskortur
slökkviliðsmönnum allmjög i
fyrstu. Varð að sækja vatuið í
Laugavcgsæðina og var liafður
dælubíll þar og annar á Skóla-
vörðustígnum og lagðar 2 vatns-
slöngur milli þeirra og frá þeim
hilnum, sem efra var, að bruna-
staðnum. Mátti ekki tæpara
standa, að vatnið næðist, svo að
unl yrði að hjarga næstu hús-
um. Mestar líkur voru á því,
eins og fyrr segir, að húsið nr.
36 við Baldursgötu myndi
hrenna til kaldra kola, en þótt
því væri bjargað, var það mik-
ið skemt á austurhliðinni og
einkum á norðurgaflinum. Urðu
og' miklar skemdir á húsi þessu
af vatni. Hús þetta er virl á
9.400 kr.
Nudd-
lækningar.
Geng í hús. Simi 2218.
Sólveig Guðmundsdóttir,
Tjarnargötu 3.
Skemdir munu ekki liafa orð-
ið að ráði á öðrum liúsum,
nema livað rúður sprungu víða
i gluggum næstu liúsa.
Mjög var um það rælt af á-
horfendum, hve eldurinn liefði
magnast fljótt. Virðist og svo,
að eldfim efni liafi verið í liús-
inu, því að eldurinn virtist
magnast ótrúlega ört. Um
þetta verður þó ekki neitt full-
yrt, fyrr en rannsókn er lokið.
Engum innanstokksmunum
varð bjargað úr húsinu, nema
einurn legubekk og fáeinum
smáhlutum, að því er tíðinda-
manni Vísis var sagt á bruna-
staðnum i gærkveldi. Enn frem-
ur var sagt þar, að innanstokks-
munir Jjeirra, sem í húsinu
bjuggu, hefði allir verið óvá-
trygðir.
í húsinu munu ltafa átt lieima
um 30 manns. Á Jiakhæð húss-
ins hjó Bjarni Bjamason, mi
að lieiman, kona lians, Þórunn
Gísladóttir, sem er sögð eigandi
hússins, og eilt barn. Valentín-
us Eyjólfsson bjó líka á þak-
hæðinni, kona hans og eitt barn.
Fólk Jjetta komst sumt út með
naumindum. — Á efri hæðinni
bjó Rögnvaldur Jónsson, mat-
sveinn á Iiannesi ráðherra, kona
lians, Finnrós að nafni, 5 börn
og ein stúlka. — Á neðri hæð
hússins bjó Sæmundur Þórðar-
son, múrari, og' móðir hans,
Katrín Pálsdóttir, með 6 upp-
komin börn. Á heimili Katrín-
ar var og öldruð móðir hennar,
Elín Sæmundsdóttir. Þá bjó í
húsinu Vigfús Pálmason, skó-
smiður, tvær stúlkur, er bjuggu
saman, Svala Jenscn og Ásta
Jónsdóttir, Halldór Gíslason,
Pétur Gíslason, Sigríður Frið-
finnsdóttir og Skafti Friðfinns-
son. —
Rannsókn út af hrunanuni
hófst í gærkveldi. Ilúsið var
bygt 1923 af Geiri Pálssyni. Var
það virt á 40,500 kr.
Líkur eru taldar Ijenda til, að
upptök eldsins hafi verið í íhúð
Rögnvalds Jónssonar matsveins,
á efri Iiæð liússins.
Símskeyti
Berlín, 25. jan.
United Press. — FB.
Vionustöðvunum þýsku lokað um
stundarsakir.
Vinnustöðvum i landinu verður
loka'ð inánaöartíma vegna fjár-
skorts og of mikillar aðsóknar.
Belgrad, 24. jan.
United Press. — FB.
Stjórnarskifti í Jugoslaviu.
Ríkisstjórnin hefir befiist lausn-
ar.
lág legg það ekki í vana minn
að lcsa kosningahleðil þeirra
Tíma kommúnista. En til mín
kom maður nýlega og
sagði mér, að bleðillinn bærist
lítt af eftir kosningahrakfarirn-
ar, og að lilegið væri að honum
og aðstandöndum hans með
allra mesta móti Jjessa dagana.
Mér Jiólti ekki ófróðlegt að
kynnasl sorgum vonbiðlanna,
labbaði niður á afgreiðslu og
keypti bleðilinn.
Á afgreiðslunni.
Eg geng nú inn til afgreiðslu-
mannsins og segist vera að
hugsa um að kaupa hleðilinn.
Þar er ekkert til fyrirstöðu. Eg
fæ bleðilinn og hann aurana. En
ekki varð af samræðum og virt-
ist ntér maðurinn þrútinn af
harmi og ógnarlega niðurdreg-
inn. Þótti mér auðsætt, að liann
hefði liðið miklar Jjjáningar síð-
ustu dægrin, en ekki sá cg hann
tárfella.
Ritlistin.
Eg stakk bleðlinum í vasann
og hélt heimleiðis. Og nú er eg
búinn að lesa flest J>að, sem í
honum stendur, nema „Rauða
húsið“. Eg sleppi pistlinum
Jjeim, enda geri eg ráð fyrir, að
Jjar sé rætt um nánustu lieim-
ilishagi „rauðliða“, en J>eim
kveinka eg mér við að kynnast.
Meðal J>ess, sem getið er um
sérstaklega, að orðið hafi D-list-
anum til tjóns í kosningabarátt-
unni, er J>að, að hleðillinn hafi
verið betur ritaður, en blöð and-
stæðinganna! — Bæjarbúar hafi
ekki kunnað að meta snildina!
— Það er svo sem eðlilegt, að
„ritsnillingunum“ (!!) gremjist
fáfræði og smekkleysi borgar-
anna í J>essum efnum! Og lík-
lega væri réttast fyrir þá — áð-
ur en viðbjóðurinn á J>eim og
ritkrabbi J>eirra magnast ennj>4
meira — að liætta J>ví alveg, að
ausa J>essari seigpinandi þing-
eysku liálfspeki og „klaufhala“-
drýldni yfir sauðsvartan
„Grimshy“-lýðinn. líleðilspilt-
um er alveg óhætt að trúa J>ví,
að Reykvikingar liafa eklci kom-
ið auga á „listina“ í peðri Jjeirra
enn sem komið er, og eg er
sannfærður um J>að, að J>eir
„standa ekki til bóta“ i |>cim
efnum.
Rökræður.
Þá skýrir bleðillinn frá J>ví.
að J>eir Tíma-kommúnistar Iiafi
lagt alveg einstaka alúð við J>að,
að gera kjósöndum J>að ljóst,
„hvernig högum bæjarins væri
háttað og Iivaða úrræði væri
fyrir hendi“. Segjast þeir hafa
gert j>etta með „rökræðum“ og
ýmsu öðru, sem J>eim hafi dott-
ið i hug.
Þetta er nú sjálfsagt gotl og
hlessað, svona úl af fvrir sig.
En „rökræður“ jicirra bleðils-
pilta liafa einn hýsna meinlegan
galla. Og hann er sá, að fylgið
hrynur af J>eim, er Jieir fara að
beita þessum ósköpum, sem J>eir
kalla „röksemdir“. — Annars
cr það nú svo um „rökræður"
J>eirra eða „röksemdir", að
kjósendurnir geta alls ekki lát-
ið sér skiljast, að blaður úl i
loftið og fullyrðingar nálgist
J>að á nokkurn hátt, að geta tal-
isl „röksemdir“. Hitt mun held-
ur, að alment sé lilegið að J>eim
hleðilspiltum, eins og hverjum
öðrurn „grínfígúrum".
Ömurleg' sýn,
Bleðils-náungar þessir fara
háðuleguin orðum um gamalt
fólk og lashurða, sem sókt liafi
kjörfund og neytt atkvæðisrélt-
ar sins. — Fer vel á J>ví, að Jiess-
ar einslöku manneskjur lilaði
illyrðum að lirumu fólki og elli-
móðu, sem skilað hefir æltlandi
sínu miklu dagsverki og er nú
J>rotið að kröftum. Hafa vitan-
lega engir or'ðið til Jiess dug-
andi manna, að beita Jivílikum
vopnum.
Segir bleðilsræksni Jictta, að
á kjörstaðnum liafi birst „hiu
ömurlega sýn, hin liruiiía sveil
.... hundruð og Jmsundir af
skoðanalausu fólki, sem er
„þrýst til að koma“. Þar fá
daufir hevrn og lialtir ganga.“
Það er sjálfsagl ósanngjarnt,
að ætlast til J>ess, að hlcðils-
menn kunni að skammast sin
eða geti lært J>að. En ósennilegt
verður J>að að teljast, að J>eir
hagnist til muna á orðbragði
slíku sem Jiessu — og öðru J>að-
an af verra — um afa og ömm-
ur og feður og mæður Reyk-
víkinga.
Bifreiðir.
Bleðillinn gerir það að nokk-
uru umtalsefni, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafi ráðið yfir tals-
vert mörgum hifrciðum kosn-
ingadaginn. — Er svo að sjá,
sem hleðsilsskjátan vilji láta líta
svo út, scm engir aðrir flokk-
ar hafi haft bifreiðir í þjónustu
sinni.
Sannleikurinn er sá, að allir
flokkarnir notuðu bifreiðir
injög miki'ð, og sennilega J>ó
einna flesta að tiltölu Jieir
flokkárnir, sem minst höfðu
fylgið.
Og kunnugt er það um einn
vitringinn í liði bleðils-
manna, að liann ætlaði sjálfur
að legg'ja upp í kjósanda-smala-
mensku i bifreið sinni. — Var
honum J>á svo mikið i hug, að
hann ók á hvað sem fyrir varð
og meðal annars á ljósker i
götujaðri. Þótti það heldur fim-
lega gert. Við þetta forfallaðist '
]>æði bifreið og ökujiór, en ótta
miklum sló á bleðilsmenn og
Jxífti illur fyrirboði i upphafi
leiks, að stangasl við birtugjaf-
an.n.
„Það gefur hverjum sem
liann er góður til“, segir Tr.
Þórhallsson.
Jón í Stóradal.
Tíma-kommúnistar hafa
lialdið J>ví fram, að „Bænda-
flokkurinn“ nýi væri algerlega
fylgislaus. Hann væri ekkerl
annað en stofnendurnir, einir
5 eða 6 menn. Bændur vildi
hvorki sjá hann nc heyra og J>a
mætti svo sem nærri geta,
hvernig sainúðin væri i kaup-
stöðunum. Þar fengist ekki
nokkur sála til Jiess, að líta við
lionum. Hann væri fyrirlitinn
af öllum og yrði altaf fylgis-
laus og fyrirlitinn.
En nú hregður svo kynlega
við um einn Jiessara manna,
Jón í Stóradal, að hann er all
í einu orðinn „eilt meiri háttai-
kosningastórvreldi“ hér í bæn-
um! — Og livað haldið þið að
hann hafi nú fundið upp á að
gera Jónasi vorum til bölvun-
ar? — Það er ekkcrt smáræði,
skal eg segja ykkur! -— Bleðill-
inn seg'ir bara fullum fetum,
að hann hafi tekið — livorki
meira né minna — en fulla þús-
und kjósendur út úr liöndunum
á þeim Jónasi og Hermanni og
„hrundið þeim inn á aðrar
og ógæfulegri brautir“.
Það munar ekki um J>að! —•
Og þetta gerir bóndi norðan úr
landi, scm einslds trausts n>4-
ur og enginn virðir að neinu,
hvorki J>ar né hér, að því er
hleðilliim hefir prédikað nú að
undanförnu!
Fólskuverk Tryggva.
Þá er að J>vi vikið í bleðlin-
um, að dálaglega — eða hilt þó
heldur — hafi Tr. Þ. og aðrir
Jieir, sem að blaðinu „Fram-
sókn“ standa, hegðað sér núna
i kosningunum. — Þeir hafi,
Jjessir brottviknu aumingjar,
haldið þvi fram, bara alveg
„óspart“, að D-listinn kænii
ekki að nema einum manni!
Það er nú vitanlegt, að Jónas
og Hermann Jióttusl vissir um,
að þrír yrðí kosnir, en auðvil-
að náði ckki nokkurri átt að
imynda sér slikt. Það var full-
komin lieimska og sýjiir einna
helst J>að, auk fákænskunnar,
hversu lítið bleðilsmenn vita
um stjórnmálahug Reykvik-
inga. —
Spá Tryggva og „Framsókn-
ar“ reyndist alveg rétt, en hinna
tóm vitleysa. Og kosningableðli
Hermanns finst alveg sjálfsagt,
að atyrða Tryggva fyrir það, að
hann lét i ljós hugboð sitt.
Þykir bleðlinum það „verð-
ugur eftirleikur á viðskilnaði
Jiessara manna (þ. e. Tr. Þ. og
félaga lians) við Framsóknar-
f!okkinn“, að þeir skuli hafa
látið i ljós J>á skoðun sína, að
Tíma-kommúnistum væri of-
vaxið að koma að nema einum
manni við bæjarstjórnarkosn-
ingarnar 20. þ. m.
Flóttinn.
Þegar „Framsókn“ Iiafði unn-