Vísir - 31.12.1934, Blaðsíða 3

VÍSIR
yu Uu Uu 'Xu »ju >JL1 <JLi iJLl iXi sdu lJLí 1X1 <^.1 'jLl OLi íLi 'Ai >Xl ULi Uu lXl vXj t±i ULi 44444444444444444444444444
4 4
4 4 4 GLEÐILEGT NÝ Á R ! Þökkum viðskiftin á liðna árinu. 4 4 4
4 4
4 Eimslcipafélag tslands h/f. 4
4 4
4 4
44444444444444444444444 444
ó5Jfe. *cjj^ •^■1'^% -Víi. sjÞ. ^v/^
m
i';4.
w
M
35E
«
M
M
3ÍE
m
3ife
m
M m
'iUL'&k-JfÍí *'&. éM-fe. 4fe -jMÍk.afe ^ií&vA cM4:. ^14. i^lás. ;$f4 ^ffe. dM4 :Mb jtffe já»4 >&&&l4Bti&fe. ^ Á'ifc.
3t,jtTc,j«?!tíí&«j^te,k ss' -i- »* --«-J= %!= ’»'■- "i=^mmmmm
M GLEÐILEGT N Ý Á R !
m Þökk ,fyrir viðskiftin d liðna árinn.
Ráftækjaverslun Jóns Sigurðssonar.
G L E Ð 1 LEGT N Ý Á R !
Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
SILKIRÚÐIN.
4
m „
G LEÐILEGT N Ý Á R !
m
Þökkurn viðskiftm á liðna árum.
3!fc
m
JÁÞ.
n
'!gfh
Æi
m
VÖRVHÚSIÐ.
M
H 44 # m 4 4 4 HlfcÉ-É' 4444
GLEÐlLEGl NÝÁR !
Þökkum viðskiftin á liðna árinu.
SOFFÍUBÚÐ.
4
4
GLEÐILEGT NÝ ÁR!
i Þökk fyrir viðskiftin á liðna árinu.
GLEÐILEGT NÝÁR! .'. Jí.,-A
Þökk fgrir viðskiftin á tiðna árirm.
Vgrslunin Edinborg
& Heildverslun Ásgeirs Sigurðssonar.
éMÉ,éMMMmMéMá.ééMméWáéWéMMM
É *
É4
GLEÐTLEGI NÝÁR! 4
4 í
4 ' Þökk fyrir viðskiftin á liðna áritui. 4
4 ' 4
4 4
4 Olgerðiti Egll! Skdtlugrímf.son. ^
4; ‘ 4
É. 4
■*4*XÉÉ»É***ÉÉÉÉ*ÉÉ*É**ÉM*
Cv']4- .414. ^14 .v'1% ^1% 0.%. .^1% ^t£. gJJ^. _vM% '.
jýa^e> jsá»p iíöS> SöS> Sáís> 2éS SöS ZÁá> Sá^ 2AS ]
G L E Ð I L E G T N Ý Á R !
Þökkum viðskiftin á liðna árinu.
Nordisk Brandforsikríng.
4
4
4
áfeájfe m-JfcÆfe *'Jfc .J«fe j»fe átfe ásjfe Æfc -iSfe iSfc g»fe mÆfeáv.. Jjt-áifc. Æfe iVfc
4!fe
Jfe
Stþ.
Ébk
H
Slfe.

n
^\y<.
ÍJilíí.
CvV<i.
m
jj'4.
G-L.E Ð 1 L E G T N Ý Á R ! M
^i/^.
5á&
Þökk fyrir. viðskiftin á liðna áritui f
*
",n"fe
M
M
^!ýr- jpfe cJ'ír. ^>'4. 4}% 0J->- c Ui. .^1%
íjAí> ííAÍí ííAíd ííAÍís íí'vii -ASj kÁS "SÁSa -íA>« '2A5« ‘-íA5« SA5» íAlm lAli ríAfýi r^ASíi '2A5>i» -iA?í»
SKIPSKAÐAR 0G MANNTJÓN
,,. Eftirfarandi upplýsingar lief-
ir »erindreki Slysavarnafélags
íslands, Jón E. Bergsveinsson,
látiíS blaðinu i lé: *)
■ Á árinu 1934 hafa sjóslys við.
iáland orðið nieð niiiina möti
<lg miklu færri .en árið 1933. Af
lunum stærri skipum, sem
strandað liafa við strendur
láínisins, lief'ir engihn maður
druknað, svo vilað sé. Má það
að miklu leyti þakka ýmiskon-
ar auknum slysavörnum.
Eitt flutningaskip íslenskt
strandaði á árinu og eyðilagð-
iát, „Edda“, en skipverjar björg-
uðust allir á land ómeiddir.
Einn ísl. togari strandaði
eínnig og ónýttist, „Walpole“,
en skipverjar björguðust allir.
Einn ísl. vélbátur vfir 12 smál.
strandaði a árinu og ónýttíst.
Annar sökk og tveir strönduðu,
ennáðust út aftur. Enginn mað-
pr fórst eða slasaðist við þessa.
skipskaða. Tveir isl. vélbálar
undir 12 smáleslum fórust í
fiskiróðrum mcð öllum mönn-
úm, 8 að tölií. Einn véíbátur
úndir 12 smál. strandaði og
fórst þar 1 maður. Öðrum vél-
bát undir 12 smál. hvolfdi og
druknaði við þáð ein kona, og
cinn lítill vélbátur strandaði og
eyðilagðist, en mannskaði varð
þar enginn. Tveir opnir vélbát-
ar fórust á árinu og druknuðu
þar 3 mcnn. Sex menn féllu fyr-
ir borð af vélbátum yfir 12
smál. og druknuðu. Tveir menn
drúknuðu i ám og 8 féllu lit af
bryggjtim eða á'annán hátt ná-
Iðegt landi, þar af 2—3, sem ekki
er vitað um á livern bátt fórust.
*) Tjónið, sem varð á smærri
skipum og bátum á Norðurlandi
dagana 26.—27. okt., er bér ekki
talið með, sökum þess, að ónóg-
ar upplýsingar eru ennþá íyrir
hendi, til þess að geta sagt live
miklu það nemur.
Alls hafa þvi druknað á ár-
inu, svo vilað sé, 29, íslenskir
menn og konur, þar áf 19 af
skipum og bátum.
Á árinu strönduðu 3 enskir
togarar. Náðist einn þeirra út
aflur, en líklegt að liinir séu ó-
nýlir. Skipverjum af öllum
skipunum tókst að bjarga ó-
meiddum að mestu.
Eill norskt vöruflutningaskip
strandaði við landið á árinu, en
þvi varð náð út aftur, en tölu-
vert skemdu. ■
Það eru enn ekki komnar
nema ógreinilegar skýrslur um
bjarganir manna úr sjávar-
háska á árinu. Þess má þó geta,
að liinn 20. mars bjargaði tog-
arinn „Hávarður fsfirðingur“
skipverjum af vélbátnum
„IIelga“, sem sökk þá i ísafjarð-
ardjúpi. Sömuleiðis bjargaði
norskur linuveiðari opnum vél-
bál frá Grindavík með 4 mönn-
um þ. 20. apríl og fór með bát-
inn í örugga böfn. Með aðstoð
björgúnarsveitarinnar i Höfn-
um voru skipverjar af enska
togaranum „Kingston Peridot“
teknir á land i björgunarstól þ.
24. febrúar. Mcð aðstoð manna
úr landi var skipverjum af
enska togaranum „Holborn“
bjargað á land, er bann strand-
aði þann 25. október á Meðal-
landssandi. Og loks var skips-
böfninni af enska togaranum
„Maeleay“, sem strandaði þann
29. október í Ytrivikum í Mjóa-
firði, bjargað af skipsböfninni
á b.v. „Garðar“ frá Hafnarfirði.
Fjórum börnum, sem dottið
bafa út af bryggju, liefir verið
bjargað frá druknun, þar af
þrem fyrir það, að í nánd var
fólk, sem kunni vel sund.
Eitt færeyskt fiskiskip strand-
aði við landið á árinu, „Stand-
ard“, en skipverjar björguðust
allir, 33 að tölu, ómeiddir á land,
eftir töluverða brakninga.
landbúnaðuRinn.
Bjarni Asgeirsson alþm. flutti
þ. 29. þ. m. útvarpserindi um
búnaðarafkomuna á liðandi ári,
eftir þeim göguum, sem fyrir
liggja. Yerður stuðst við erindi
þetta í því, sem liér fer á eflir.
Fyrirlésarinn gerði fvrst að
umtalsefni tíðarfarið, sem . er
ennþá „böfuðundirstaðan und-
ir afkomu bóndans, ýmist ,til
góðs eða ills, —- þó að fleira
bafi nú en áður afgjörandi álirif
í þeim efnum“. Veturinn frá
áramótum til sumarmála var
mjög mildur og jörð víða ófros-
in, a. m. k. sunnanlands, og
snjór livarvetna lítill. Um sum-
armál brá til kulda og vorið
var kalt og úrkomusamt með
afbrigðum til maímánaðarloka
og varð .af stórtjón, vegna
lambadauða. „Horfði til fullra
vandraéða víða um land, þegar
byrjaði að gróa um mánaða-
mótin maí og júní.“ En þá
breytti mjög til batnaðar og
mun sjaldgæft, að „jafn vel og
fljólt bafi gróið, eins og fyrstu
tvær vikurnar eftir að um
breytti“. Hélst þessi gróðurtíð
fram eftir sumri og var gras-
sprettan víða um land óvenju
mikil og sumstaðar, einkum á
suðvesturlandi, muna elstu
menn ekki aðra eins sprettu.
Sláttur byrjaði snemma, suin-
staðar sunnanlands uþp úr
miðjum júní. Heyskapur mundi
bafa orðið með afbrigðum góð-
ur, cf heyskapartíð liefði verið
góð, en bún mátti beita örðug
um land alt. Norðan lands og á
Austurlandi var veðrátta ein-
liver bin versta og votviðrasam-
asla, er menn muna, enda hey-
fengur -litill og stórhrakinn. —
„Sunnan og' suðvestan lands
varð beyskapur sæmilegur,
þrátt fyrir örðuga veðráttu síð-
ari bluta sumars, mikið gras og
langur beyskaparlími vóg þar á
mótiu.
Haustveðráttan. Um siðari
g'öngur gei’ði noi’ðanbríð með
frosti og fenti bæði fé og liross
sumstaðar norðan lands, og
béldust barðindin 2—3 vikur,
en eftir það fór-tíð batnandi, þó
mhleypingasöm Væri, og eftir
að „kom fram á jólafösíu, hefir
bver dagurinn verið öðrum blið-
ari, og nú er það svo, að tæpasl
verður sagt, að snjór sjáist í
fjöllum, a. m. k. hér sunnan
lancls“.
Veðrátta ársins var bændmn
því rnjög óbagstæð. Vetrarmán-
uðirnir mildir að vísu, en oft-
ast brakviði-asamir, svo að bey
gáfust mikið, en „sumar, vor
og haust, aðalbjargræðisliminxi,
bvergi verulega bagstæður og
sumstaðar óslitinn illviðrabálk-
ur, nerna gróðurkaflinn fyrri
bluta sumars“.
Heyfengur varð, þar sem best
hefir látið, upp og ofan í ineð-
allagi, en á stórurn landsblutum
langt fyrir neðan það, og þó
einkum að gæðum. „Hefir orð-
ið að gera stórfeldari ráðstaf-
anir en nokkurir sinni fyr, til
þcss að tryggja bændum á
óþurkasvæðunum aðfengið
kjarnfóður.
„Þannig varð að kyrsetja í
landinu um 2000 tonn af síkl-
armjöli til ráðstöfunar innan-
lands móti 4—500 tonnum s.l.
ár. Með því verði, sem á mjöl-
inu er, eða 21—22 kr. á sekk,
má gei’a ráð fyrir, að þetta kosti
komið beim til bænda um bálfa
miljón króna — eða um 50
þúsund dilka, ef bver er reikn-
aður á 10 kr. eða m. ö. o. tí-
undi hluti af öllum lömbum
landsmanna. Á þessu sést
liversu skattar tíðarfarsins eru
þungir þar, sem þeir leggjast á.“
Ivartöflu- og rófnauppskera
vai’ð tiltölulega betri og hefir
aukist allmikið austan og norð-
au lands, einkum í Skagafirði,
Eyjafirði og Múlasýslum, en
frekar staðið i stað sunnanlands
og jafnvel minkað á ýmsum
mestu kartöfluræktarsvæðun-
um, vegna kartöflusýkinnar, er
geisaði þar s.l. ár. „En sú gleði-
lega framför befir orðið i þess-
um efnum síðan i fyrra, að nú
■má beita, að' kartöfíu.sýkiii sé
þurkuð út í landinu, svo að það
spáir góðu uni aukna raektúh
þcssarar nytjajurtar á næsta. og
næstu árum. Er það að þakka
aukinni vandvirkni á vali út-
sæðis-kartaflna og meiri þekk-
ingu á varnarráðstöfunum.gegn
veikinni og útbreiðsu hennar.“
Ræktun annara garðjurta og
kornrækt fer i vöxt. Eykst úl-
breiðsla kornræktarinnar ár frá
ári og lánast vel. Kornræktar-
stöð bæltist við á þessu ári í
Reykholti i Borgarfirði.
Sauðféð. „Fénaðarliöld voru
mjög misjöfn siðastliði'ð vor. Á
sumum stöðum, bæði norðan
og sunnanlands, var einkum
lambdauði mjög mikill, þar sem
veikindi höfðu verið i fénaðin-
um og vorbarkan bættist ofan
á. Aftur á móti var vænleiki fén-
aðarins í góðu lagi í haust og
með besta móti sunnanlands,
alstaðar þar sem fé var heil-
brigt og gekk vel frani. Meðal-
tal dilkaskrokka á öllu landinu,
þeirra, sem lagðir hafa verið inn
í verslanir er 12—13 kg. En
vanbaldstjónið á ármu er svo
mikið, að það verður ekki með
töluin talið.
' Hins vegar er þar ljós blett-
! ur fram undan, að nú virðisl
| von um það, að unt verði að.yf-
i irslíga þá ormaveikisplágu, sem
i undanfarin ár hefir berjað sum
bestu sauðf járhéruð landsins,
svo að til eyðileggingar þefir
liorft. Ilafa rannsóknir og lækn-
ingatilraunir prófessor Níelsar j
Dungals gefist svo vel, ’að þeir,
I seni nöluðu meðul bans liánda
sauðfé sinu i tíma siðastliðið ár,
! bafa að.mestu losnað við veik-
! ina. Enda liefir hann nú siðast-
liðið liaust látið af bendi meðul ’
i eina inntöku handa 700 þús. I
! fjár, én sauðfé alls er ekki nema j
rösk 600 þúsund.
Munu þyí margir géfa með-
alið tvisvur. Sömul. virðist nú,
að mestu unninn bugur á bráða-
fárinu, seni þó gerði vart við
sig á nokkrum stöðum síðast-
liðið liaust, Er sú lækning líka
mest að þakka binu nýja bólu-
cfni Dungals, sem einnig hefir
reynst ágætlega. Bóluefni befir
í liaust verið látið út í 270 þús.
f jár. Eínkum hafa gefist vel til-
raunir manna, að bólusetja
lömbin að vorinu. Þetta, eins og
sigurinn yfir kartöflusýkinni,
eru mikilsverðar framfarir og
lofa góðu. —-
Afurðasalan. Yfirleitt befir
verð á útfluttum landbúnaðar-
afurðum verið fallandi frá þvi
í fyrra. Markaðsverð ullar liefir
verið 10—15% lægra en árið
1933. En framleiðsla ársins er
nú að mestu seld. Sama er að
segja um gærurnar. Verðlækk-
1111 á þeini er um 15% frá því
síðasta ár, en seldar eru þær
lika allar.
Sauðfjárslátrun á árinu var
með mesta móti yfir landið,
sökum binnar óhagstæðu bey-
skaparveðráttu sumarsins víða
á Iandinu, og þvi lítils heýfengs.
Til útflutnings var saltað um
8000 tunnur alls, sem er ekki
eins mikið og innflutningsleyf-
ið til Noregs á árinu. Þó bafa
ekki enn selst af því nema um
% og verð heldur lægra en i
fyrra. Ástæðan fyrir sölutregð-
unni þar, er 111. a. sú, að norð-
menn eru sjálfir farnir að salta
kindakjöt til sölu og kemur það
á markaðinn á sama tíma eða
öllu fyr en islenska kjötið, og
dregur því úr eftirspurn þess.
Það kjötmagn mún nú vera um
4000 tunnur.
Til útflutnings var fryst 11111
1550 tonn, og er það meira en
nokkru sinni áður. Af því eru
■ nú seld um 700 ttna. og verð—
,ið. á þyí er inn 15% lægra 011
síðastliðið ár. 500 tonn eru efl-
ir af innflutningsleyfi okkar til
Englands fyrir 1. ái’sfjórÖung
1935. Þá érú eftir 350 tonn, sem
verður reynt að selja á Norð-
urlöndum, eftir þvi sem mark-
aðsástæður leyfa, því að aiiki
þess freðkjöts, sem bér er tal-
ið, eru miklar birgðir i land-
inu, sem ætlaðar cru lil innan-
landssölu, og enginn veit enn
hvort unt verðurað lcoma öllu út.
Það er þvd, á þessu stigi, ó-
kleift að leiða neinar gelur að
því, bverl iniini vr>rða lokaverð
á útflutningskjöti ársins, en
það er ekki bægí að segja, að
borfurnar sé glaisilegar.
Það, sem sell yar á innan-
landsmarkaði i haust, mun
vafalaust gefa mun þetri út-
komu en útflufningskjötið,
vegna þeirra opinberu ráðstaf-
ana ,sem gerðar voru á árinu
um kjötverslunina. Verð það,
sem bændum vár reiknað í
baust á innlenda markaðin-
um, var um 30% liærra en sið-
astliðið ár.Hitl er annað mál,
að enn er ekki imt að segja
livort það verð stenst í reynd-