Vísir - 09.02.1935, Blaðsíða 4

V TSTR
Hitt og þetta.
Smásaga frá Ameríku.
>a8 er kunnara en frá þurfi að
segja, að í Aineríku fara menn —
og konur — oftara í skaSabóta-
mál en annarstaSar á hnettinum —
ef von er uni hagnaö af því. Stúlk-
ur hafa stundum fengið sér dærnd-
ar álitlegar skaöabætur, hafi ein-
hver „sært tilfinningar þeirra“.
Dæmi eru þess, aö menn hafa ver-
iö sektaöir fyrir þaö eitt, aö gefa
stúíku hýrt auga á götu. Slikt er
sjálfsagt undantekningar. Amerísk
blöö gátu fyrir nokkru síöan um
,.há-amerískt“ skaöabótamál. Kona
nokkur fór inn i matvöruverslun,
þar sem' húu hafÖi verslaö í mörg
ár, og steig ofan á rófuna á ketti
kaupmannsins. Hafði kötturinn
lagst á gólfiö, konan ekki séö hann
og oröiö skelkuö mjög, er kisa rak
upp mjálm mikiö alt í einu. Konan
stefndi kaupmanninum. Hann
lieiftsi átt aö gæta þess, aö köttur-
inn væri ekki aö flækjast þarna.
Kvaö konan taugar sinar hafa
komist í megnastá ólag, og krafö-
ist 25,000 dollara í skaöabætur.
Þetta gerðist í Átlanta, Gieorgia,
í síðastliðnum mánuöi. — Dómur
er ófallinn í málinu!
James Mollison
•enski flugmaöurinn frægi, ráöger-
ir nú háloftsflug". Ekki hefir veriö
tilkynt enn, hvenær hann leggur
í háloftsflug sitt, en mælt er, aö
hann eigi fjárhagslegan stuöning
vísan til þess að ráöast í þetta.
Bandaríkjamenn
leggja nú inikla áherslu á það,
að gera viðskiftasamninga við
ýmsar þjóðir. Áður liefir verið
getið, að þeir eiga í samningum
við Spánverja um viðskiftamál.
— Samkvæmt símfregn frá
Washington í fyrra mánuði eru
samkomulagsumleitanir ný-
byrjaðar milli Bandaríkja-
manna og Itala.
Chevrolet nr. 1.
Stjóm bílasýningarinnar miklu,
sem haldin er i New York í jan-
úar ár hvert, fylgir þeirri reglu,
aö leyfa þeirri bílaverksmiðju,
sem mesta umsetningu hafði árið
á undan, aö velja besta plássiö á
sýningunni. Chevrolet hlaut þann
heiöur, en það er 7. áriö í röö,
sern, hann þannig hefir orðið nr. 1.
— Síðastliöiö haust hélt General
Motors hátíötegt 23 ára afmæli
Chevrolet verksmiöjanna. Þá hljóp
af stokkunum 10 miljónasti Chev-
rolet bílinn. Það tók 11 ár að
Úrval af alskonar vörum til
Tækifærisgjaa
Haraldup Hagart
Sími 3890. Auslurslræti 3.
smíða fyrstu miljónina, en aðeins
12 ár næstu 9 miljónirnar. Á síö-
ari áruin hefir ársframleiösla oft
farið fram úr 1 miljón. — Fyrstu
9 mánuði ársins 1934 græddi Gen-
eral Motors 92y2 miljón dollara,
eða yfir 400 miljónir ísl. króna.
(Úr amerísku bílatímariti).
„Little friend“
(Litli vinur) heitir kvikmynd,
sem nú er verið að sýna erlend-
is og þykir afbragðs góð. Aðal-
hlutverkin eru leikin af Lydiu
Sliervvood og Novu Pilbeam.
Deila um 50 franka
leiðir til morðs.
Tveir ungir menn í París, sem
höfðu það að atvinnu að sýna
erlendum ferðamönnum
skemtistaði borgarinnai;, lentu
kveld eitt í deilu út af í>óknim,
sem þeir fengu, en þessir piltar
voru félagar og unnu oft saman.
Deilan var um 30 franka. Jókst
sennan orð af orði, uns annar
skoraði á hinn að láta hnefana
skera úr. Tóku þeir til að
lumbra livor á öðrum, uns ann-
ar þeirra 1— Benhamou, tók upp
rýting og særði félaga sinn með
honum svo, að það varð að
flytja liann á sjúkraliús. Lést
hann þar innan klukkustundar.
— Þegar Benhamou var hand-
tekinn sagði liann, að það hefði
verið f jarri sér að liafa áformað
að drepa félaga sinn.
SkrítluF.
Húseigandinn: Þér verðiö aö
borga húsaleiguna eöa fara.
Leigjandinn: Þér eruö hugul-
samari en húseigandinn, sem eg
leigði hjá seinast. Hann sagöi, að
eg yrði að gera hvorttveggja!
Ungur eiginmaöur (árla morg-
uns): Það hlýtur aö vera kominn
tími til þess að fara á fætur.
Konan hans : Hvers vegna ?
— „Barnið er sofnað!“
Klerkurinn: Hafið þér veriö
giftar fyr?
Kvikmyndaleikkonan (þótta-
lega): Er þetta minnisprófun —
eða hvaö ?

„KVELD Á ÞJÓÐVEGINUM“
Mynd þessi er af málverki eftir Victor Haagen. Var það á sýn-
ingu í Charlottenborg fyrir skömmu.
XIL DEBO
u
útungunarvélar hafa reynst hér á landi sem
annarsstaðar, framúrskarandi vel.
Kildebo er m.jög olíuspör og þess vegna ódýr í
rekstri.
Kildebo er eldtraust og þess vegna engar and-
vökunætur vegna eldhættu.
Kildebo stillirinn (Regulator) er afar einfaldur
og viss, svo vélin þarf mjög lítið eftir-
lit.
Kildebo skilar mörgum og hraustum ungum ef
eggin eru góð.
Höfum Ivildebo fyrirliggjandi af mörgum
stærðum og ennfremur fósturmæður.
Jóh, Ólafsson & Co., Reykjavík.
Eg fékk bora, handan haf,
liarða bora snúna,
og er borubrattur af
borum mínum núna.
ÚHtíÍRy<^TiLRYKK!
EININGARFÉLAGAR munið
eftir lieimsókninni til Hafn-
arfjarðar á morgun. — Verið
allir komnir að Templarahús-
inu hér kl. 3%. Þá fara bilar
þaðan. Æ. t. (156
Stúkan FRAMTÍÐIN nr. 173
heldur afmælisfagnað mánu-
daginn 11. þ. m. — Fundur
settur stundvíslega kl. 8. —
Skemtiatriði: . . Upplestur,
Fiðlusóló, kaffi og dans. —
Bernhurg spilar. — Félagar
mega laka með sér gesti. —
Allir templarar velkomnir. —
Skemtinefndin. (150
UNGLINGASTÚKAN UNNUR.
Fundur á morgun k. 10 f. li.
(158
Taflfélag' Reykjavíkur heldur
aöalfund sinn á miðvikudaginn 13.
]>. m. kl. SJ/2 e. h. á taflstofu fé-
lagsins í Mjóstræti 3. (146
iTAPAf) riNDIf)]
Skjalataska tapaðist i gær-
kveldi. Uppl. í sima 4769. Góð
fundarlaun. (163
Skjalamappa liefir i gær ver-
ið tekin í misgripum í Búnaðar-
hankanum. Óskast skilað þang-
að. (161
Tapast hefir kvenveski á
Barónsstig, með peningum i. —
Merkt: „M“. — Skilist á Selja-
veg- 11. (157
IKAIPSTAPIPI
Hreinar ullartuskur keypfiar
háu verði. Afgr. Álafoss, Þing-
lioltsstræti 2. , (1£3
DÍVANAR, DÝNUR og
allskonar stoppuð hús-
gögn. Vandað efni.
Vönduð vinna. - Vatns-
stíg 3.
Húsgagnaverslun
Reykjavíkur.
Ný og notuð húsgögn til söbi,
gömul keypt upp í viðskifti. —
Sími 2896. (46
■vinnaJI
Vön hárgreiðslustúlka tekur »ö
sér hárgreiðslu i húsum. Uppl. í
síma 4722. (*48
Unglingsstúlka óskast til öð
gæta 3 ára drengs, seinnipart
dags. Uppl. i Mjóstræti 3, miS-
hæð. (136
Duglegur maður getur fengið
Ianga atvinnu gegn útvegun ete.
2—300 kr. Æskilegt að við-
komandi kynni bilaakstur. Hí-
boð, merkt: „B 35“, leggist inn
á afgr. Vísis. (132
Góð stúlka óskast í létta vi*t.
Uppl. i sima 4219. (162
tl€l§NÆf)lfl
Bílayfirbreiðsla tapaðist i
gærkveldi. Símar 2678 og 4924.
(159
Dökkbrúnn dömuhattur fauk
í gær á Ægisgötu. — Skilist á
Ægisgötu. 27, gegn fundarlaun-
um. (151
Fundist hefir peningabudda,
eiimig sokkar. Vitjist á Fram-
nesveg 48. (152
Maður í fastri stöðu óskar eft-
ir sólríkri 3 herbergja íbúð,
með öllum þægindum, í Auat-
urbænum 14. maí. 4 fullorðiö í
heimili. Tilboð merkt: „Rólegt“
sendist Vísi fyrir mánudags-
kvöld. (155
1—2 herbergi og eldhús ósk-
ast í nýju húsi í Vesturbænum,
2 í heimili. — Tilboð merkt:
„Vesturbær“, sendist Vísi fyrir
þriðjudagskvöld. (154
Eitt, til tvö herbergi óskast
strax. A. v. á. (i49
HKENSLAl
Þýsku, reikning og bókfærsiu
kennir Benedikt Sveinsson, Amt-
mannsstíg 1. (147
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN
ÁSTIR OG LAUSUNG. -55
„Og livers vegna ekki ? Þú veist eins vel og
eg að hún er alt af að gera sig merkilega við
ungu pillana heima.-------Og svo hugsaði eg
kannske
„Ekkerl „kannske“ í þeim sökum, kona góð!
—- Ef mér dytti í liug, að eiltlivað þessháttar
væri á seiði, þá færi eg með hana beina leið til
Feneyja.------Af tvennu illu vildi eg þó lield-
ur að hún giftist fiðluleikaranum.“
„Hann er slaghörpnleikari ....“
„Jæja, mér er alveg sama hvort heldur er.
-----En svo að eg víki að öðrn, þá er það nú
þetta með iðjuleysið. Það er ekki von að slíkt
blessist. Og eg hefði ekkert á móti þvi, að láta
hana reyna eitthvað, ef það gæti lagað skaps-
munina. Og það er eg að vona að það gerði.“
„Hvers konar vinnu liefir þú liugsað þér?
spurði frúin. ,
Herra Ivor hafð ekkert um það liugsað. Bara
einhverja vinnu — eitíhvað til að dunda við.
-----Fenella vissi ekki hvað hún ætti til bragðs
að taka. Heimi leiddist — leiddist alt, og hún
megraðist dag frá degi. — Og foreldrarnir vissu
ekki silt rj'úkandi ráð. En svona gat ekki verið
til lengdar — það var bersýnilegt. — Og það var
áreiðanlegur hlutur, að engar aðrar þrjár
manneskjur á Benito-veitingaliúsi voru í því-
likum nauðum staddar. —
En þegar þrjár vikur voru liðnar hætti Fen-
ella að gráta. Og þá tók hún sér fyrir liendur
að fara að læra hraðritun. Hún var eldci þann-
ig skapi farin, að hún gæti verið að vola og
gráta til lengdar. Og þó að liún væri blíð og
góð í skapi, þá voru þó aðrir þættir í eðlisfari
liennar, sem kröfðust réttar síns. Hún var
gædd ríkum orustuhug, þegar á reyndi, og
kunni því illa, að verða að láta hlut sinn. —
Hún rakst af tilviljun á bækur (á botninum í
kistu sinni) sem f jölluðu um hraðritun og liún
tók þær feginshendi. — Og nú mintist hún
þess, að þær höfðu verið keyptar fyrir eitthvað
sex mánuðum, þvi að þá hafði lnin fengið eitt
kastið — „eitt duguaðarkastið“ og farið að
liugsa um það, að sjáífsagt væri að hún lærði
eitthvað nytsamt, svo að hún gæti unnið fýrir
sér, ef á þyrfti að lialda. Og þó að hún gæti
að visu ekki gert sér neina skynsamlega grein
fyrir því, hvernig hraðritunin gæti orðið til
þess, að fundum þeirra Caryls bæri saraan, þá
greip hún þetta þó fegins hendi. Hún vonaði að
vinnan eða námið gæti stytt henni langar og
leiðar stundir og komið henni i ofurlitið betra
skap. — Hún ákvað þegar í stað að læra hrað-
ritunina til fullrar lilítar, meðan þau dveldist
þarna í Dalmatiu, og þegar hún væri komin
heim til Englands ætlaði hún að kaupa sér rit-
vél. Það gat alt af verið gott að eiga ritvél og
æfa sig í vélritun. Stúlka, sem kynni bæði vél-
ritun og liraðritun, hlyti að geta fengið nóga
atvinnu, ef hún þyrfti á að lialda og kærði sig
um. — Þegar hún yrði tuttugu og eins árs,
skyldi hún vera orðin útlærð í liraðritun — og
meira að segja mjög dugleg. Og svo hlyti hún
að fá „rifandi atvinnu“ og sand af peningum.
Já, svo leiðis lilyti það að verða. Og þá gerði
ekki svo mikið til, þó að Caryl væri atvinnu-
lítill og gæti ekki séð fyrir henni. —
Næstu daga var hún önnum kafin frá morgni
til kvelds. — En það reyndist einhvernveginn
svo, er frá leið, að ekki væri allskostar auðvelt,
að einbeita huganum að sama viðfangsefninu
til lengdar. — Það var nefnilega svo um þetta
fólk þarna í Adlersee og sérstaklega í veitinga-
liúsinu, að enginn virtist knnna að meta sjálf-
stæði einstaklingsins að verðleikum. — Fólkið
alls staðar á flakki og flökti og alt af var ver-
ið að trufla liana. Hún gat hvergi verið ein
og út af fyrir sig — livergi nokkurs staðar.
Geslirnir voru að flækjast um allar jarðir. Hún
vissi að sæti voru hingað og þangað um allan
skóginn — trébekkir, ætlaðir geslum og gang-
andi. Og alt af var fult á þessum bekkjum.
Fólkið var alls staðar. Og æfinlega var það
komið á undan henni. Og svo fór það að tala
við hana, setja upp hrókaræður um einskis-
verða hluti. Sumir voru svo nærgöngulir, að
þeir vildu ólmir fá að vita, hvað liún liefði fyr-
ir stafni, og livers vegna hún gerði þetta eða
Iiitt. Og svo varð þessi lýður undrandi, er liún
sagði eins og var. „Nú, elcki annað en það!
Það var svo sem engin vinna.“ —Einn morg-
uninn varð hún beinlínis að leggja á flótta
undan þessum spurningum — flýja bekk frá
hekk. Og alt af vall sama vitleysan upp úr fólk-
inu. Það var alveg sama hvar hún kom — alls
staðar var fólkið og jafn-leiðinlegt og alt af voru
spurningarnar þær sömu. — Þetta var óþol-
andi. Og loksins flýði hún alla. leið út fyrir
girðingu veitingahússlóðarinnar ög út í skóg
— langt út í skóg. — Hún gekk umliverfis
vatnið og hugsaði að þar væri betra — þar
gæti liún fengið að vera i friði. — Hún leit-
aði uppi skógláusan blett, faHegt rjóður, og
settist þar niður. Og nú ætlaði hún að æfa sig
á hraðrituninni ■— æfa sig vel og lcngi. — E11
það var svo stm ekki hetra næði þarna en
annarsstaðar. Þegar hún var að }7dda riíblýið
vissi hún ekki íyijn til en að hún var ávörpuð.
— Og liver haidið þið að staðið liafi yfir
licnni? — Marchese, hinn ungi maður, sem áð-
ur var nefndur — mömmn-drengurinn. Moðir
hans óskaði þess mjög eindregið, að liann næði
sér i gott gjafcrö og kæmist í heilagt hjona-
band scm allra — allra fyrst. —
Marchese var „kvennaguíl” veitingaliússins.
Það var svo sem cnginn vafi á því að hann bar
af þcira öllimi, þe&sum ungu mönnum, sein
dvöldust um þessar mundir á Benito-veilinga-
húsinu. C'g FcneJIa hefði að sjálfsögðu átt að