Vísir - 04.05.1935, Blaðsíða 3

VlSIR
til Leith. Selfoss kom til London í
gær og fer þaöan í dag álei'öis til
Leith.
M.s. Dronning Alexandrine
fer héöan i kveld áleiöis vestur
og noröur.
E.s. ísland
kom til Kaupmannahafnar kl.
7)4 i morgun.
Ágæta skemtun
heldur Söngfélag I. O. G. T. í
K. R.-húsinu í kveld kl. 9. Sýndur
verður sprenghlægilegur gaman-
leikur. Kórið syngur 8 lög og að
lokum veröur dansað — gömlu og
nýju dansarnir — undir stjórn
hinnar ágætu K. R.-hljómsveitar.
Aögöngumiöar seldir í verslun
Jóns B. Helgasonar, Laugaveg 12.
Sími 4516, og í K. R.-húsinu eftir
kl. 7, ef eitthvað veröur óselt. Verð
2 krónur.
Einmenningskepni í fimleikum
verður háö í Austurbæjarskólan-
um á morgun, sunnudag, og hefst
kl. 2. Keppendur verða tveir, Jón
Jóhannesson frá íþróttafélagi
Reykjavíkur, og Sigurður Norö-
dahl frá Glímufél. Ármann. Kept
er tun fimleikabikar í. S. í., og er
þetta í 9. skifti sem um hann er
kept, fyrst 1927. Handhafi bikars-
ins er nú Sigurður Norðdahl, en
Jón Jóhannesson vann hann 1932.
Bikarnum fylgir nafnbótin „Fim-
leikameistari íslands".
Varðskipið Ægir
hefir að undanförnu veriö suður
á Skerjafirði, við undirbúnings til-
raun til að ná á flot breska tog-
aranum Lincolnshire, er strandaði
þar í vetur. Kom Ægir hingað
snöggvast í gær til þess að sækja
ýms tæki við björgunartilraunina
og fór því næst aftur til Skerja-
fjaii?ar. Búist er við, að tilraun
til þess að ná togaranum á flot
veriSi gerönbráðlega.
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberað trúlofun
sina Ólöf H. Ólafsdóttir, Óðins-
götu 13, og Magnús J. Þorvarðs-
son, sjómaður, Bragagötu 23.
Aflasala.
Belgaum hefir selt ísfiskafla í
Bretlandi fyrir 978 stpd.
Skallagrímur
kom af veiðum í morgun með
120 tn.
Kristilegar samkomur
halda Eric Ericson og Sigmund-
ur Jakobson frá Vestmannaeyjum
íBetaníu á laugardagskveld kl. 8jú
og í Varðarhúsinu á sunnudags-
kvekl kl. 8J4. Allir velkomnir!
Formaður útvarpsráðs.
Atvinnumálaráðherra hefir skip-
áö Sigfús Sigurhjartarson for-
manii útvarpsráðs.
Vordansleik
heldur skemtiklúbburinn Cari-
oca i Iðnó kl. 10 í kveld. Hljóm-
sveit Aage Lorange leikur undir
dansleiknum. Aðgm. i Iönó eftir
kl. 4 í dag.
Hjálpræðisherinn.
Samkomur á morgun: Kl. 11
helgunarsamkoma, kl. 2 sunnu-
dagaskóli, kl. 4 útisamkoma, kl.
8j4 hjálpræðissamkoma. Frú Mol-
in adjutant stjórnar.
Gengið í dag.
Sterlingspund ........ kr. 22.15
Dollar................ — 4.58)4
100 ríkismörk ........... — 182.94
— franskir frankar . — 3Q-41
— belgur.............. — 77-62
svissn. frankar .. — 148.52
— lírur ............... — 38.3°
— finsk mörk ...., — 9.93
— pesetar ............. — 63.37
— gyllini.............. — 310.10
•— tékkósl. krónur .. — 19.53
— sænskar krónur .. — 114 36
— norskar krónur .. — 111 -44
— danskar krónur .. — 100.00
Gullverð
isl. krónu er nú 48.10, miðað við
frakkneskan franka.
Farsóttir og manndauði
i Reykjavík vikuna 14.—20. ap-
ríl (í svigum tölur næstu viku á
undan) : Hálsbólga 65 (45). Kvef-
,sótt 235 (34). Kveflungnabólga 3
(4). Barnaveiki 6 (10). Gigtsótt 2
(o). Iðrakvef 31 (o). Inflúensa 664
(711). Taksótt 3 (3). Skarlatssótt
1 (8). Svefnsýki o (2). Kíghósti
207 (35). Mannslát 10 (8). —
Landlæknisskrifstofan. — (FB).
I
Útvarpið í kveld.
18,45 Barnatími: Sögur og vís-
ur (fyrir lítil börn) (frú Ingibjörg
Steinsdóttir). 19,10 Veöurfregnir.
19,20 Tónleikar: Norrænir karla-
kórar (plötur). 20,00 Klukkuslátt-
ur. Fréttir. 20,3Q Leikrit: „Fjalla-
Eyvindur". — 22,30 Danslög til
kl. 24.
Frá Keflavík.
3. maí. FÚ.
Frá Keflavík símar fréttaritari
útvarpsins að mikil síldveiöi hafi
verið undanfarna daga i lagnet, og
er hún seld til beitu.
I nótt kom Esja til Keflavikur
og tók þar nýfrosna sild til Horna-
fjarðar.
Fiskafli hefir verið góöur í
Keflavík síðustu daga.
OlympfDfðrin 1936.
Á annað ár er liðið síðan Olym-
píunefnd íslands var skipuð. Hún
liefir nú fyrir nokkru látið frá
sér heyra í útvarpinu, er dr. Björn
Björnsson fyrir nefndarinnar hönd
flutti erindi um hina fyrirhuguöu
Olympíuför á næsta ári.
Dr. Björn skýrði oss íþrótta-
mönnum og öðrum hlustendum frá
því, að Olympiunefndin hefði nú
athugað þetta mál svo gaumgæfi-
lega sem kostur hefði vérið, og
hefði hún komist að þeirri niður-
stööu, að ef nægilegt fé yrði fyr-
ir hendi í þessu augnamiði, mundi
tiltækilegt að senda flokk til þátt-
itöku í sundknattleik og knatt-
spyrnu. Það var þó tekið fram í
þessu sambandi, að tveir knatt-
spyrnuflokkar mundu fara utan í
sumar til kappleika, og mundi það
þá sýna sig, hvort það heföi
nokkra þýðingu að senda knatt-
spyrnuflokk. Um aðra íþrótta-
menn, það er að segja þá, hverra
íþróttaafrek væru mæld á klukku
eða málband, væri ekki að ræða,
þar sem þeir væru enn svo skamt
á veg komnir. — I stuttu máli: Ef
peningar verða fyrir hendi á næsta
ári, verður sendur ílokkur til þátt-
töku i sundknattleik og ef til vill
ýcnattspyrnu (ef knattspyrnumenn
vorir standa sig vel ytra í sumar).
Aðrir koma ekki til greina. Þetta
er álit Olympíunefndar Islands —
að minsta kosti talaði dr. Bjöm
Björnsson eitthvað á þessa leið.
Undirritaður getur ekki látið hjá
líða, þar sem enginn annar hefir,
svo eg viti, látið frá sér heyra, að
biðja Vísi fyrir nokkrar línur um
þetta mál og mega þær skoðast
sem álit margra iitiíþróttamanna.
Þegar eg hafði hlýtt á erindi
dr. Björns, fór eg að athuga þetta
mál frá eigin sjónarmiði, og varð
mér fyrst fyrir, að leggja þá
spurningu fyrir sjálfan mig, hvers-
vegna sundmenn vorir væru tekn-
ir fram yfir aðra iþróttamenn. Gat
eg, að mér fanst, ekkert skynsam-
legt svar fundið við þeirri spurn-
ingu og skal eg nú skýra hér nokk-
uð frá mínu áliti á þessu máli.
Sundmenn vorir hafa aðeins
einu sinni, að mig minnir, þreytt
sundknattleik við erlendan flokk.
Var það, að eg held, flokkur af
erlendu herskipi, sem eflaust hefir
hvorki staðið framarlega í iþrótt-
ínní né haft góða eða stöðuga æf-
ingu á bak við sig. Enda vann ís-
lenski flokkurinn með nokkrum
yfirburðum. Eg get þó ekki séð,
að fyidr þennan sigur megi slá því
föstu, að þeir séu öðrum íþrótta-
mönnum vorum færari um að
keppa á næstu Olympíuleikum.
Knattspyrnumenn vorir haía
aftur á móti oft kept við erlenda
flokka og oftast beðið ósigur.
Bestu flokkarnir, sem hingað hafa
komið, voru tveir skoskir flokkar.
Annar þeirra kom 1921 eða 1922
og vann alla sína kappleiki glæsi-
lega. Hinn flokkurinn kom hing-
að 5—6 árum seinna og sýndi
einnig yfirburði yfir besta lið
okkar, enda unnu þeir alla kapp-
leikana, utan einn, er varð jafn-
tefli. Er þó alveg óhætt að full-
yrða það, að þessir skosku flokk-
ar hefðu ekki komist langt á
Olympíuleikunum.
Úti-íþróttamenn okkar hafa að
mínu áliti staðið sig fult eins vel,
ef ekki betur, í það eina sinn, sem
þeim hefir gefist kostur á að
reyna sig við erlenda keppinauta.
Var það árið 1927, er K. F. U, M.
hélt nokkurskonar Olympíuleika í
Kaupmannahöfn. Voru sendir
þangað nokkrir menn, og unnu
þeir tvenn önnur verðlaun og ein
þriðju verðlaun. Eru það stærri
sigrar, að mínu áliti, en aðrir
íþróttamenn vorir hafa unnið. Eg
er og viss um, að útiíþróttamenn
okkar mundu verða sér og landi
sinu til sóma í Berlín að.ári, engu
siður en sundmenn okkar og knatt-
spymumenn.
Ákjósanlegt væri, að knatt-
spyrnumenn vorir fengju líka að
fara á leikana, því að bæði mun
þeim hafa farið fram síðan Skot-
arnir voru hérna, og svo er þetta
eina tækifærið í náinni framtíð til
að sjá alla bestu knattspyrnu-
flokka heimsins meðal áhuga-
manna, að kappleikum. Það er
fyrirfram vitað, að íslendingarnir
munu þegar í stað verða „slegnir
út“ í Berlín, en það á ekki að aftra
okkur frá að sækja leikana. Við
iförum til að læra og er ekki að
vita livenær slíkt tækifæri býðst
aftur. Leikarnir 1940 fara að lík-
indum fram í Tokio og 1944 í
Róm, og verður of langt að fara
Jyrir okkur íslendinga til að sækja
þá. En þamæstu leikar verða að
líkindum 1948 í Helsingfors — og
er þá mál til komið, að við send-
um kappa okkar aftur íram á víg-
völlinn — eftir 12 ár.
Eg get ekki sætt mig við það,
sem virðist vera ástæða Olympíu-
nefndarinnar fyrir því, að ekki
muni verða tiltækilegt að senda
á leikana t, d, knattspyrnumenn
eða útuþróttaiiiénn — en það er,
að þeir muni tapa. Eg get
ekki fallist á, að það sé nein þjóð-
arskömm, þótt íslenskur flokkur
væri á leikunum gersigraður t. d.
i knattspyrnu eða sundknattleik.
Það hefir hent aðrar þjóðir á und-
an oss og er altaf að koma fyrir.
Til leikámia í París 1924 komu t.
d. Belgar sem olympiskir knatt-
spyrnumeistarar frá 1920 og voru
því heldur í áliti. Svíar sendu einn-
ig á jiessa leika knattspyrnuflokk
og voru svo „óhepnir“ aö eiga að
keppa við Belga í fyrsta léik. Það
vakti því geysi athygli, er Svíar
unnu leikinn með 8:1, en þó að
Olympíumeistararnir fengju þetta
„rótarburst“, þótti það engin þjóð-
arskömm. Svo að ekki þurfum við
Islendingar að verða hræddir við
það, að falla mikið í áliti fyrir
mikinn ósigur. Það mundi verða
gleymt eftir viku. Aftur á móti
mundi það vekja athýgli og verða
minnisstætt, ef íþróttamenn vorir
stæðu sig vel og væru landi sínu
til sóma. Mundi það verða til þess
að vekja eftirtekt á landinu og yrði
því ágæt auglýsing.
Nei — það er víst, að íþrótta-
menn vorir munu enga sigra vinna
á Olympíuleikunum í Berlín, en
þeir eiga þangað samt erindi. Þeir
eiga að fara til að læra — og fara
sem flestir og læra sem mest. —
Heppilegast væri að geta sent svo
sem 7—8 sundmenn og einn fyrir-
liða með þeim (og ættu þeir að
keppa bæði í sundum og sund-
knattleik), 14—15 knattspyrnu-
menn, auk fyrirliða og 6—8 úti-
íþróttamenn.
Nú er ekki víst, að þeir, íþrótta-
menn, sem heppilegastir þykja til
fararinnar, vilji allir gefa kost á
sér til að keppa á leikunum. Fynd-
ist mér þá vel geta komið til mála,
að Olympíunefndin styrkti þá til
að fara sem áhorfendur, til að sjá
og læra. Gæti eg trúað, að það
'yrði mjög vinsælt meðal íþrótta-
mannanna, ef t. d. nokkrir bestu
afreksmennirnir á úrvalsleikunum
(ef nokkurt slíkt mót verður hald-
ið) fengju fyrir 100—200 krónur
að fara á leikana sem áhorfendur.
Mundu þeir margt geta lært þann-
ig, og auðvitað miðlað öðrum af
hinni auknu kunnáttu sinni, er
heim kæmi.
Olympíunefndin hefði fyrir
löngu átt að hefja fjársöfnun með-
al landsmanna en hefir enn ekki
látið verða af því. Hún má þó
vita það, að ekki þýðir mikið að
vonast eítir, að þingmenn vorir
sjái sóma sinn og veiti álitlega
•fjárupphæð til þessarar farar. Ef
nokkurs er að vænta úr þeirri átt,
verður það klipið við neglur sér
0g er það illa farið.
Nokkrir meðal íþróttamanna
telja það fásinnu eina af stjórn
í. S. í„ að senda menn beint til
kappleika á Olympíuleikana, — í
stað þess að senda fyrst á smærri
íþróttamót til reynslu. Er nokkuð
til í þessu — en „betri er hálfur
Fyrir 2.500 kr. útborg-un getur
þú fengið liús sem er utan við
bæinn, 10 herbergi og útihús. 20
mínútna gangur niður í borg-
ina. Aðgengilegir skilmálar. —
Uppl. í sima 4762 í dag og
mánudaginn.
Freðfiskor.
Nú er Iiann kominn á mark-
aðinn, beinlausi freðfiskurinn
frá Súgandafirði.
Lúða,
Steinbítsriklingur,
Þorskur.
Páll Hallbjðrns,
Laugavegi 55.
Sími: 3448.
skaðinn en allur“. Þótt við íþrótta-
menn höfum mist af hinum
smærri mótum, þá er engin ástæða-
til að óska þess, að missa af
Olympiuleikunum líka. Mætti og
að nokkru bæta úr þessu með því,
að láta íþróttamenn okkar keppa
á heimleiðinni af leikunum á smá-
mótum, t. d. í Danmörku, Noregi
eða Svíþjóð, (Malmö eða þar í
grend). Það ætti ekki að kosta
mikið fé, en dálitla fyrirhöfn
(bréfaskriftir o. þ. h.).
Að flestra áliti yrði það til að
drepa hér allan áhuga fyrir úti-
íþróttum, ef gengið yrði algerlega
fram hjá þeim, er þær iðka, þegar
valið verður í þessa för. Skora eg
því á Olympíunefndina að athuga
þetta mál betur, áður en hún tek-
ur endanlega afstöðu.
Að lokum vildi eg benda Olym-
píunefndinni á það, ef nokkuð
skyldi verða úr þessari fyrirhug-
uðu för, að sjálfsagt er að íþrótta-
mennirnir séu komnir til Berlín-
ar að minsta kosti 3—4 dögum
fyrir leikana. Gefst þá hinum ís-
lensku iþróttamönnum kostur á að
heimsækja æfingavellina í Berlín
og sjá hinar ýmsu „stjömur“ að
æfingum og er það afar þýðingar-
mikið að því leyti, að þá hafa þeir
hina erlendu íþróttamenn svo að
segja alveg upp við nefið á sér
og veitist þá léttara að læra af
þeirn.
í lok marsmánaðar 1935.
Einn af átján.
ÁSTIR OG LAUSUNG. 109
„Eg kann að dansa,“ sagði Caryl stundum. —
„Víst kann eg að dansa.“
„Öllu má nafn gefa,“ svaraði hún. — „Þú
lekur þannig utan um mig i dansinum, að þvi
er likast, sem þú ímyndaðir þér að eg væri full
af þrúðtundri og mundi springa i loft upp þá
og þegar — Og svo tramparðu svoleiðis ofan á
mann, að fæturnir á mér eru bólgnir ogbláireft-
ir þig. Eg tala nú ekki um, hvernig þú fer með
skóna mína.“
„Jæja,“ svaraði hann. „Er eg þá svona slæm-
ur? — Eg ætti kannske að fara til danskennara
og reyna að læra eitthvað. Hefirðu nokkura von
um, að það gæti orðið að gagni? — Heldurðu
að eg geti lært að dansa?“ (
„Það efast eg ekki um. Eg lield að allir geli
lært að dansa. — En þú verður að fara til dug-
legs kennara. Eg get bent þér á einn ágælan og
skal láta þig fá utanáskriftina hans.“
Eftir þetta fór Caryl miklu sjaldnar i hús Iv.
F. U. M. og liætti að mestu að leika að liand-
knetti, en það liafði verið helsta skemtan hans
áður.-----I stað þess var hann nú farinn að
læra að dansa og gerði það með mikilli sam-
viskusemi eins og alt annað, sem hann tók sér
fyrir hendur. Og sérstaklega lagði hann álierslu
á það, að læra að halda sómasamlega utan um
stúlkurnar í dansinum. Hann ætlaði að sýna
Fenellu það og lieldur fyrr en seinna, að liann
gæti haldið utan um stúlku, ef á þyrfti að lialda
— að liann gæti varast það, að halda utan um
hana eins og hún væri full af þrúðtundri og
háskasamlegt, að koma nærri henni. — En hon-
um þótti ekkert gaman að þessu hoppi og kensl-
an var ærið dýr. Þetta varð þó alt að „hafa sinn
gang“. Og liann liuggaði sig við það, að Fen-
ellu gæti orðið það til mikillar gleði, að hann
kvnni að dansa þolanlega og helst vel. — Hanu
sótíi námið af miklu kappi og að mánuði liðn-
um sagði liann við unnustu sína:
„Nú held eg að eg geti dansað þolanlega.“
„Jæja — heldurðu það?“
Og hún spratt upp úr sæti sínu, setti glym-
skrattann af stað og hoppaði því næst í fangjð
á unnustanum. (
„Eg æfla að prófa þig — sjá hvað þú getur.“
Og hann sveiflaði henni i dansinn, þó að
þröngt væri nokkuð þarna inni. Þau dönsuðu
lengi og hún varð að kannast við, að lionum
hefði farið mikið fram — hann væri eiginlega
orðinn ágætur. Og hún var mjög ánægð yfir
þeirri breytingu. Það hlyti að verða ánægjulegt
að dansa við hann, þegar þau væri gift. — Ann-
ars liafði hún nú meðfram hvatt liann til að
læra þessa list vegna þess, að hana langaði til
þess, að liann gæti dansað við vinkonur hennar,
þegar svo bæri undir. — Það yrði blátt áfram
gaman að sjá hann — Caryl Sanger — dansa
við þær. Og þá mundi þeim áreiðanlega liætta
að þykja liann hálf-leiðinlegur.
Hún sagði: „Á morgun verður dansað lieima
hjá Baba Ewans, og hún mæltist tii þess, að við
kæmum þangað bæði. Það verður gaman að sjá
þig dansa við ungu stúlkurnar.“
Caryl svaraði með þessari spurningu:
„Heldurðu að það verði mikið af fínu fóllci
þarna ?“
„Ekki nokkur sála! Baba Ewans er ekki
lineigð fyrir þess liáttar fólk. Hún liefir aldrei
kynst því og kærir sig ekki um að þekkja það.“
„Hverskonar fólk verður þá þarna?“
„Eg veit það ekki með vissu. En mér skild-
ist á lienni að gestimir yrði svona allskonar
venjulegt fólk — kannske listamenn og þess-
liáttar. — Baba kann ekki við nein liátíðlegheit.
— Eg geri ráð fyrir, að þarna verði gleði og
gaman og rausnarlegar veitingar. Kampavinið
mun flæða um alt og annað verður eftir því.“
Caiwl skildist, þrátt fyrir þetta, að i rauninni
mundi þetta verða nokkuð „fínt“ samkvæmi.
Það væri ekkert að marka, þó að Fenellu þætti
það ekki „fínt“. Hún væri svo góðu vön og út-
farin í því, að umgangast höfðingja og fint
fólk af öllu tagi. Það sem henni þætti hara blátt
áfram, gæti honum fundist stórkostlega „fínt“,
því að hann var engu þessháttar vanur. —
Hann hugsaði mikið um þetta. Og þegar þau
voru á leiðinni i samkvæmið, fanst honum
hann verða að spyrja Fenellu að þvi, í hverju
hann væri eiginlega fólginn þessi mikli munur
á „fína“ fólkinu og liinu. — Hann væri svo
ókunnugur samkvæmislífinu, að hann gæti ekki
almennilega greint þar á milli. —
„Stjórnmálamennirnir og þess háttar fólk er
talið finna en til dæmis að taka listamenn,“
svaraði hún. — „Það er þetta leiðinlega, hátið-
lega fólk, sem aldrei hefir gert nokkurn hlut
að gagni, sem venjulega er kallað „fint“ — sér-
staldega ef það er nú ríkt í þokkabót. Og svo
eru það stjórnmálamennimir — allskonar ná-
ungar með fínum embættistitlum. Það úir og
grúir af þeim i sendisveitunum. — — Sjáðu!
Þarna er okkar heittelskaði Heinrich! Við för-
um til hans og lieilsum lionum „með kossi“ —
undir eins og hann hættir að tala við þessa
glæsilegu konu. — Mér þætti fróðlegt að vita
livað liún heitir.“
, „Þessi fagra kona er systir mín,“ svaraði
Caryl. Hann var bersýnilega dálítið upp með
sér þessa stundina. Ilann hafði alls ekki átt von
á því, að hitta systur sina þarna og var mjög
ánægður yfir þessari tilviljun.
„Er hún systir þín, Caryl?“
„Já — það er Toni. Frú Bimbaum. Við skul-
um ganga til hennar. Mig langar til að kynna
ykkur.“
Fenella var miklu vanari þvi, að kynna fólk,
heldur en að láta aðra gera það. Og það var eklci
laust við, að hún væri utan við sig og feimin, er
svona var „skift um hlutverk". — Hún fylgdist
með Caryl yfir þveran salinn, roðnaði og fór
hjá sér. — Frú Birnbaum var forkunnar fögur
og tíguleg kona. — Hún liafði enga hugmynd
um það, að þessi systir Caryls væri svona glæsi-
leg, því að liann hafði aldrei minst á það. •—
Hann liafði látið sér nægja að segja henni, að