Vísir - 13.10.1935, Blaðsíða 4

VÍSIR
I
T'járhagslegt tjón af síldarleið-
öngrum Norðmanna og Þjóðverja
til íslands.
Einkaskeyti frá London 7. okt.
FÚ.
2 þýsk skip fóru fyrir 9 vikum
í leiðangur til íslands til þess a'S
leita síldar. ,Árangur af förinni
hefir enginn orðið. Bæði skipin
komu til Grimsby í dag og nemur
veiði þeirra beggja alls um tæp-
um 1000 tunnum. Frá fjárhagslegu
sjónarmiði hefir því leiðangurinn
algerlega mishepnast, þrátt fyrir
þaS að hin veidda íslenska sild sé
framúrskarandi góö.
Félög þau í Noregi, sent gerSu
út á síldveiöar viS ísland hafa
sömu sögu aö segja. Skipin eru
komin heirn, ett veiöin hefir verið
sáralítil.
Kosningaundirbúningur
í Danmörku.
Kalundborg 10. okt. FÚ.
Kosningaundirbúningur er nú
hafinn í Danmörku af hálfu allra
flokka. Munu fundir hefjast næstu
daga í öllum kjördæmum. Radi-
kali flokkurinn birti kosninga-
stefnuskrá sína í fyrradag. L. S.
félögin hafa gefiö út ávarp, og
er þar skorað á kjósendur aö
stySja ekki aðra frambjóöendur
en þá, sent skriflega skuldbinda
sig til þess, að berjast fyrir kröf-
um þeirn, sent bornar voru 'upp
fyrir konungi og stjórn, þegar
bændaförin ntikla var farin til
Kaupmannahafnar.
•Sættir í pappírsiðnaðardeilunni
norsku.
Oslo 10. okt.
Atvinnurekendur og verkamenn
í pappírsiönaöinum ltafa fallist á
tillögur sáttasemjara unt nýja
samninga, en samkvæjnt þeim er
gert ráö fyrir ntinni ltækkun launa
faglæröra ntattna og aðstoðar-
manna en samkVæmt fyrri tillög-
um. (NRP—FB).
Járnbrautarslys í Noregi.
Oslo 11. okt.
Mikið járnbrautarslys varð á
Randsfjordbrautinni fyrir norðan
Aamodt í gærkveldi. Farþegalest
hljóp af sporinu og eimt farjtega-
vagninn valt á hliöina. Eimreiöar-
stjórinn beið Itaita, en kyndarimt
meiddist ntjög alvarlega. Ýntsir
farjteganna meiddust lítils háttar.
Orsök slyssins var sú, að undan-
farna úrkomudaga hefir undir-
stööu járnbrautarinnar skolaS burt
á kafla, jtar sem slysið varfl. —
(NRP—FB).
Þökk.
Hérmeð votta eg firma H.
Benediktsson & Co. mínar inni-
legustu hjártans þakkir fyrir
ltinn mikla fjárstyrk, sent firm-
að hefir veitt mér í veikindum
mínum. Jafnframt votta eg
starfsfólki firmans innilegustu
þakkir fyrir gjafir og alla vin-
gjarnlega framkomu við mig.
Bergstaðastræti 31, ,
Jóhanna Jónsdóttir.
Síldarsöltun í Vestmannaeyjum.
Vestmannaeyjum 10. okt (FÚ).
Vélbáturinn Leó, skipstjóri Þor-
valdur GuSjónsson, kont til Vest-
ntaitnaeyja í gærkveldi nteS 123
tunnur síldar, er hann veiddi viö
Reykjanes. Síöastliöinn laugardag
kont sami bátur meS 102 tumrur.
Síldin er söltuö í Vestmannaeyj-
um.
SKRÍTLUR.
Kossinn hennar Stínu.
Nonni (keinur hlaupaitdi inn til
mömmu sinnar) : HeldurSu að það
sé gott að kyssa hana Stínu?
Mamma: Hvernig ætti eg að
vita það, góði ntinn?
Nonni: Þú hefir oft kyst hana!
Mamma: ÞaS er ekkert aS
marka. Eg kamt ekki aö meta svo-
leiðis kossa.
Nonni: Því þá?
Mamma: Það er víst af því, aS
eg er kona eins og hún.
Nonni: Kann eg aö rneta þá?
Mamma: Ekki held eg þaö, góSi
minn.
Nonni: En pabbi?
Mamma: Hefirðu séö hann
pabba þittn kyssa hana Stinu
hérna?
Nonni: Nei. En haitn sagði
núna áðan, jiegar hún var aS snúa
undir ljánunt hans, aS varirnar á
henni væri skapaðar fyrir kossa.
Mamma: Og hvaö sagði hún?
Nonni: Hún fussaði.
Mamma: Og hvað svo?
Nonni: Pabbi sagSi: Viltu kyssa
mig, Stína?
Mamma: Hverju svaraöi hún?
Nonni: Hún er voðaleg ótukt.
Hún sagði: Svei attan! Þá vildi
eg alveg eins kyssa hundsrassinn
jtarna! — Eg skal hendb í hana
grjóti.
Mamma: Þú lætur þaö bara
ógert, Nonni minn! — Stína er
góS, aumingja stelpan!
Nonn: Hún er voða-kvikindi.
Hún vill ekki kyssa hann pabba,
en svo er hún altaf aö kyssa hann
Gvend, Jtegar enginn sér til.
Kristallsvörur.
Ekta kristallsvörur, sænskar, þýskar og tékknesk-
ar, i miklu úrvali. Einnig Keramik, postulíns og plett-
vörur, ágætt til brúðar- og tækifærisgjafa.
K. £inai*sson & Bjopnsson.
Bankastræti 11.
Ðúð tll Ieiga
frá næstkomandi áramótum á
Vesturgötu 23. Einnig geymslu-
pláss til leigu 1. nóvember. —
Sími 1890.
Ljósmagn
helmingi meira en áður.
Alger óþarfi er að lijóla
ljótslaus á meðan vér höf-
um eilthvað eftir af hinum
ágætu
BOSCH
lugtum.
Heildsala — Smásala.
Reiðhjólaverksm. Fálkmn.
'J-r.
Eggert Claessen
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Skrifstofa: Oddfellowhúsinu,
Vonarstræti 10, austurdyr.
Simi: 1171.
Viðtalstími: 10—12 árd.
Vörugæðin
altaf jafn-
góð, bragð
ið best, og
í notkun
drýgstar
eru Lillu-
kryddvör-
urnar
í þessum
umbúðum.
er best.
KliOSNÆf)ll
Forstofulierbergi til leigu. —
Grjótagötu 5. (805
Á Láugavegi 74, lil leigu
björt og rúmgóð sölubúð, ásamt
geymslu. Sími 3646. (804
Óska eftir íbúð, 2 herbergj-
um og eldhúsi. — Uppl. í si'ma
3632, eftir liádegi. (801
Stúdent óskar eftir herbergi,
með miðstöðvarhitun og sem
næst miðbænum. — Helst gegn
kenslu. — Tilboð, merkt:
„Kensla“ leggist inn á afgr.
Vísis. (798;
Til leigu nú þegar 4 lierbergi
og eldhús, innarlega við Lauga-
veg. — Uppl. á Hverfisgötu 35,
uppi. (795
Til leigu ódýrt loftlierbergi
Hverfisgötu 114. (794
Ágæl stofa til leigu í uýju
húsi fyrir einhleypa, með ljósi,
liita og ræstingu. Aðgangur að
haði og síma. Uppl. í síma 2484.
(790
Stórt herbergi með eldhúsi
eða góðu eldunarplássi óskast.
Uppl. í síma 2578 kl. 12—1 og
7—8 í dag. (806
KENMÁli
Stúdent kennir unglingum
undir gagnfræða- og verslunar-
skóla. —• Uppl. í síma 1854, ld.
6—8. (796
ITILÍQÍNNINCAKI
Fröken Kristín Dagbjörns-
dóttir er vinsamlega beðin, að
tala við konuna, sem hún var
hjá síðastliðinn vetur. (799
VINNA
Stúlka óskast strax. — Sig-
ríður Siggeirsdóttir, Laugavegi
19, uppi. (802
Tek allskonar prjón. Guðrún
Jónsdóttir, Tjarnargötu 47, áður
Lokastíg 5. (797
Stúlka óskast í formiðdags-
vist. Þarf að sofa heima. Uppl. i
síma4891. (793
Stúlka óskast í vist á gott
heimili í Keflavik. Uppl. í sima
2367. (792
Vinnumiðlunarskrifstofan
í Reykjavík. Hafnarstræti 5,
sími 2941. — Hefir f jölda marg-
ar ágætar vistir hér í bænum og
úti á landi, fyrir stúlkur, einnig
ágæta staði í sveit, fram að nýj-
ári og allan veturinn, í grend
við Reykjavík og úti á landi,
fyrir unglinga og fullorðna
karlmenn. (731
Húlsaumur, plysseringar.
Hnappar yfirdektir. „Harija“.
Hafnarstræti 8. Sími 2530.
(730
iTAFit fUNDIf)!
Tapast liefr brún kventaska,
með peningum og ýmsu dóti í,
frá Kárastíg niður Skólavörðu-
stig, Týsgötu niður að Grundar-
stig 4. Skilist á Njálsgötu 72,
efstu liæð, gegn fundarlaunum.
(791
ÍKAUPSTAPlRl
Ný tvíhleypt byssa til sölu og
rúmstæði. Uppl. á Seljavegi 23,
eða síma 4720. (803
Ódýr húsgögn til sölu. Notuð
tekin í skiftum. Hverfisgötu 50,
Húsgagnaviðgerðarstofan. (543
GuII —- sel og kaupi. — Sig-
urþór, — Hafnarstræti 4. (648
Edina snyrtivörur bestar.
Fopnsalan
Hafnarstræti 18, kaupir og sel-
ur ýmiskonar húsgögn og lítið
notaða karlmannafatnaði. —
Simi 3927.
Svefnherbergishúsgögn, not-
uð, til sölu, 1 rúm, servantur, 2
náttborð og klæðaskápur. Uppl.
Versl. Varmá, Hverfisgötu 90.
Sími 4503. (772
Divanar
35 krónur
BEDDAR
2 tegundir.
Bnsgagna-
verzlnnin
við
Dómkirkjuna
er altaf
ódýrust.
Hænsni til sölu, hvítir og
hrúnir ítalir. Uppl. frá 3—6
daglega í hænsnaskúr vð Rauð-
arárholt fyrir norðan Sunnu-
livol og austan Postulínsverk-
smiðjuna. (616
Íf
mesta úrvalið og lægsta
verðið á
Vatnsstíg 3.
Húsgagnaverslun
Reykjavíkur.
(n
AUGLÝSINGAR FYRIR
AfNARFJDRL
Hraðfrystur fiskur, pylsur og
fars, daglega. Hvergi ódýrara.
Sent um hæl ef óskað er. Sími
9125. Pétur Guðmundsson. —
(1916
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN.
YANDRÆÐAMENN. 64
Viljis þér hinkra viö augnablik meSan eg síma.
Hún flýtti sér inn og greip símann. Alveg ósjálf-
rátt baS hún ttm samband viS Hotel du Paris, og
‘óskaöi aS fá aö tala viö Dalmorres lávarS, enda
þótt hann væri ekki ennþá risinn úr rekkju. Þeg-
ar hann heyröi grátstafinn í rödd hennar, komst
hann allun á loft og greip frant í fyrir henni. Hann
ætlaöi ekki aÖ láta hana bíöa lengur en nauSsyn
kreföi.
— Eftir tíu mínútur verö ég korninn til lögreglu-
stöðvarinnar. MuniS þaS — eftir tíu mínútur. Svo
sleit hann samtalinu og hringdi af. —
En þaS reyndist ómögulegt aö korna nokkuru
tauti viS lög'reglustjórann í Monte Ca'rlo. — Hann
trúSi ekki neinu og hegöaöi sér eins og bjáni.
— Eg legg ekki rúnaS á sögu gömlu konunnar,
mælti hann. — Eg geri mér í hugarlund aS ekiö
hafi veriö á hana. Og aS hún hafi fengið heila-
hristing eins og gengur og gerist. Þessvegna er
hún dálítiS utan viö sig kerlingar-anginn. Eg get
aö minsta kosti ekki séS af einum einasta manni
núna sem stendur. ÞaS stendur svo fjandalega á
hérua. Þeir eru ekki nema tveir viðstaddir og þá
má ég ekki missa.
— Ef þér til dæmis aö taka væruS nú vissir um,
að hættulegur glæpamannaflokkur hefSi aösetur
sitt í Hotel du Soleil, og gætuS áttaö ySur á því
aö þaS væri skylda yðar aS taka þá fasta, hvaS
mynduö þér þá gera? Þaö var Dalmorres, sem
spurSi, og hann var bersýnilega órólegur.
— Þá mundi ég biöja um liöveislu hjá lögreglu-
stöSiiini í Monaco. — Eg heföi ekki önnur ráS.
Ekki clugar aö hér sé mannlaust.
Dalmorres kastaði stuttlega kveöju á lögreglu-
stjórann og fylgdi Jeannine til lögreglustjórans í
Monaco. Þar fengu þau í upphafi jafn kaldar mót-
tökur, en þá leysti Dalmorres frá skjóSunni.
— ViljiS j>ér vera svo góöur og hlusta á jjaö sem
ég ætla aS segja, herra minn! sagöi hann nijög
viröulega, og þó meS allmiklum þunga.
— Eg er Dalmores lávarSur — ef til vill þekt-
asti dómari Bretlands. Eg hefi veriS kanslari Eng-
lands og eg leyfi mér aö segja, aS eg sé kunnugri
glæpamönnum og lífi jteirra, en nokkur maSur hér
í jjessum bæ. Og eg fer þess á leit viS yður, aö
þér sýniS mér fulla virðingu.
Lögreglustjórinn spratt upp úr sæti sínu og bauð
jjeim aö taka sér sæti. ÞaS var eitthvert fát komiS
á hann.
— Þér geriS mér mikinn heiöur, Dalntorres lá-
varöur, mælti hann og hneigSi sig. — Og auðvitaS
er eg til reiöu, hvers sem j>ér óskiö, yöar tign, en
langar þó til aS niega segja fáein orS áöur en þér
skýriS frá málavöxtum.
— MeS ánægju, svaraöi Dalmori'es. — En geriö
yöur ljóst — eg áminni ySur um þaS — geriö yöur
djóst, segi eg, aS á meSan viS sitjum hér og skegg-
ræöum, er ef til vill veriö aö myrlSa Roger Sloane.
Eg lít svo á, aö ekki rnegi eyöa einu augnabliki í
ónauðsynlegt rabb..
Varir lögi’eglustjórans titruðu ofurlítiö, eius og
hann ætlaði jtö fara aö brosa.
— Eg skal vera stuttorSur, yöar tign. Hér í
furstadæminu hafa jm miSur verið framdir all-
margir hræSilegir glæpir á stuttum tíma. Og eg
verö aö játa nteö kinnroSa, aS þaS hefir ekki hepn-
ast aö fá neinar sannanir fyrir því, hverjir glæpa-
mennirnir séu. En jafnframt verö eg aö láta jtess
getiö, aS við höfuiii veriS tafSir — jafnvel alger-
lega hindraöir í starfa vorum, af fánýtum tilraun-
um — sent j)ó hafa veriö gerðar meS besta vilja —
af ýmsurn „utanveltubesefum“, ef svo mætti kom-
ast aS orSi. — Og AmeríkumaSurinn ungi, sem þér
eigiö viö, er í jceirra hópi. Þrásinnis höfum viö rann-
sakaö Hotel du Soleil, hátt og lágt, án þess aö
vei'Sa nokkurra glæpamanna varir. Eigandi jjess er
heiSarlegur Frakki — fyi-verandi borgarstjóri. Eg
veit ekki hvaS hann hefir aS segja í þetta sinn,
en eg skal láta aS óskum ySar og fara JjangaS
sjálfur í fylgd meS sex vopnuSum sveitalögreglu-
jjjónunt. Eg vil einungis fara frant á þaS viö yður,
aS þér sláist í förina — vegna þess ekki hvaS síst,
aö eg Jtori ekki aö taka á mínar herSar ábyi-gSina
af jtessari leit í gistihúsi Viottis. ÞaS er, eins og þér
vitiö allra manna best, ábyrgðarhluti aö rySjast
svona inn á heiöarlegt fólk.
— Eg skal gjarnan taka á mig ábyrgSina, svarT
aSi Dalmorres. — Og eg biS ySur um aS haldiS sé
af staö nú þegar. Allur dráttur getur veriö stór-
urn hættulegur.
— FyrirgefiS, skaut Jeannine inn í. ÞaS er smá-
atriði, sem mér hefir láSst að spyrjast fyrir um.
Var nokkur ákvörSun tekin af lögi-eglunni hér eSa
í Monte Carlo, um jmð, aS senda lögreglusveit til
gistihússins í fylgd með hr. Sloane eða Thornton
major í nótt kl. 12? Mig langar til aS fá svar viS
jtessari spurningu.
— Nei, svo var ekki, svai-aði lögreglustjórinn
stuttlega. — Og jafnvel þó aö þessi Thornton hefSi
fariS þess á leit, þá hefStim viö alch-ei sint því.
Viö höfum nefnilega dálítiö annaS álit á majornum
en þér, kæi'a ungfrú. Svo er mál meö vexti, aö viS
höfum komist aS jtví, aS hann hefir hvorki starfaS
hjá Scotland Yard né í enska utanríkisráðuneyt-
inu. MaSui-inn er í hæsta máta grunsamlegur.
— Heri-a minn trúr! Grunur minn var þá á rök-
um reistur, hrópaði Dalmoi‘res og sló í borðiS.
Jeannine var orSin náföl og hefði dottiS, ef Dal-
rnoi-es og lögi-eglustjórinn heföu ekki stutt hana.
— Flýtum okkur fyrir guös skuld, mælti hún
biöjandi röddu.
— Já, nú er ekki vanþörf á aö hraSa sér, sagöi
Dalmorres lávarður.
23. kapítuli.
Ekkert óvenjulegt var aS sjá þegar bifreiSarnar
þrjár kontu til Hotel du Soleil, klukkan hálf tólf
um morguninn.
Samkvæmt skipun var lögregluþjónunum komiö
fyrir á ýmsum stöSum umhverfis gistihúsiS meS
þeiin fyrirmælum aS stöSva alla, sem ætluðu aS yf -
irgefa gistihúsiS. Dalmorres og lögreglustjórinn
gengu inn í vínveitingaherbergiö, sem var jafn
„gestrisiS" á aö sjá og vistlegt sem aS vanda. Sam
var klæddur í hreinan og nýstrokinn, hvítan jakka,
og var aS færa tveim aSkomumönnum áfengan