Vísir - 19.12.1937, Síða 2

Ví SIR
sl lolggo!
marg eftiFspiipdu
eru nú komnaF.
Fallegustu og smekkiegustu
j ólagj afir
sem liér liafa sést
Salan er í fullum gangi.
Komið sem fyrst.
Jólabúðm
Hamborg,
Laugaveg 4 5.

Botnvörpugarn
Dragnótagaro
Llnustrengja-
garn
Knlunet
Spyrðubönd
(við fisklierslu)
Kaupid islenskar hampirörur írá
H.f. HAMPIÐJAN
Reykjavík. - Sími 4390. - Símnefni: Hamplíja
Kaupið
Glugga, hurðir og lista —
hjá stærstu timburverslun og
— trésmiðju landsins —
--Hvergi betra verð.-
Kaupið gott efni og góða vinnu.
Þegar húsin fara að eldast mun koma í ljós,
að það margborgar sig. —
Timbupverslun
Völundur h. f.
REYKJAVÍK.
h v e i t i
í smápokum, fyrirliggjandi.
Þórður Sveinsson & Co. hf.
Bindigarn
(umfiskogg*rur)
Hnsgagna-
bindigarn
Saumgarn
Pakkagarn
Þvottasnúrnr
Daníel Daníelsson lést hinn 6.
þ. m. úr lungnabólgu, rúmlega
71 árs að aldri. I gærdag var
hann fluttur af iandi burt til
bálfarar í Kaupmannahöfn.
Daníel var fæddur að Rúts-
stöðum (Rauðsstöðum) í
Svínadal í Húnavatnssýslu
binn 21. maí 1866. For-
eldrar hans voru Daníel Mark-
ússon, frá Löngumýri í Blöndu-
dal, og Ivristveig Guðmunds-
dóttir, ættuð úr Miðfirði í sömu
sýslu.
Átta ára að aldri misti Daníel
föður sinn, en var áfram á veg-
um móður sinnar. í nóvember-
mánuði 1881 flultist hann tii
Reykjavíluir til hálfsystur sinn-
ar, Sólveigar Daníelsdóttur,
sem var gift Sigf.úsi Eymunds-
syni ljósmyndara.
Lærði Daniel hjá mági sínum
Ijósmyndagerð og bókband.
Mun liann þá hafa ætlað sér að
gera ljósmyndagerð að aðal-
lífsstarfi sínu, enda var hún að-
alstarf hans um fjórðung aldar.
Að loknu námi hér heima
sigldi liann til Skotlands til
frekara náms í ljósmyndagerð,
og kynti sér rækilega alt, sem að
þessu starfi laut, og fylgdist
jafnan síðan vel með öllum ný-
ungum í þeirri grein, enda var
hann þá talinn einn hinn besti
Ijósmyndari á landi liér. Jafn-
framt myndatökum af mönnum
lagði liann sig eftir töku lands-
lagsmynda og sýndi í því mikla
hugkvæmni og smekkvísi. Þess
er vert að geta, að hann mun
vera fyrsti íslendingur, sem
ræðst í það að kynna land sitt
erlendis með sýningu skugga-
mynda. Þessar skuggamyndir,
um 100 að tölu, sýndi hann í
mörgum borgum á Skotlandi og
voru þær af ýmsum helstu og
merkustu stöðum hér á landi.
Daníel varð brátt kunnur úti
um land fyrir myndatökur sín-
ar, því að hann fór í þeim er-
indum víða um sveitir. Þá gat
hann jafnframt fullnægt sinni
meðfæddu hneigð, að fara með
hesta. Daníel Ijósmyndari og
Daníel liestamaður voru heitin,
sem liann gekk undir í sveitum
landsins og víða hét liann svo til
dauðadags.
Hneigðist nú hugur Daníels
að búskap, og árið 1909 reisir
hann bú á jörðinni Brautarliolti
á Kjalarnesi. Þar bjó hann í 5
ár og vegnaði vel, enda jók
liann afrakstur búsins allveru-
lega á þessum árum, og mun
honum liafa verið það á móti
skapi, að flytjast þaðan. Þá bjó
hann tvö ár á Liágafelli í Mos-
fellssveit, en fluttist 1916 til
Reykjavíkur.
Árin 1917—’20 hélt hann
uppi greiðasölu og rak verslun
að Sigtúnum við Ölvesá, á
Stokkseyri og Eyrarbakka, en
um áramótin 1920 kemur hann
enn hingað til bæjarins og held-
ur áfram verslunarrekstri og
kaupskap.
Haustið 1923 var hann ráðinn
dyravörður í Stjórnarráðinu og
gegndi hann því starfi til dauða-
dags.
Árið 1893 kom hingað til
Reykjavíkur breskur maður, að
nafni Pike Ward, í þeim erind-
um að kaupa hér fisk, verkað-
an á sérstakan hátt. Ward kynt-
ist brátt Daníel og fékk Iiann
með sér, til þess að koma af
stað fiskkaupum þessum. Mætti
þessi nýbreytni í fyrstu skiln-
ingsleysi flestra og jafnvel and-
úð sumra, en svo fór, sem kunn-
ugt er, að viðskifti þau, sem nú
hófust, með framleiðslu og sölu
„Ward“-fiskjarins, urðu lands-
mönnum hið mesta bjargræði,
enda hafði slíkur fiskur til þessa
verið nálega verðlaus, og þessi
verkunaraðferð óþekt liér. Þátt-
ur Daníels í giftu þeirri, sem
þetta leiddi af sér, hlýtur að
teljast merkilegur.
Hæfileikar Daníels voru ó-
venju fjölþættir, og Iagði
hann gjörva hönd á margt.
Skal hér að eins á fátt eitt drep-
ið til viðbótar. Þegar verið var
að Ieggja landssímann, þurfti
eigi alllítið áræði og atorku til
að ráðast í flutninga á staurum
og öðru efni, sem með þurfti til
lagningar símans. Var þetta eitt
af verkum Daníels. Tók hann
árið 1908 að sér flutning á síma-
staurum á Suðurnesjum og
austur 'yfir Hellisheiði. Bar
framkvæmd Iians og umsjón öll
á þessu verki ljósan vott þess,
ísland.
Leyfðu rnér, ísland, að syngja þér söng.
Ef sál mín á einhver veisluföng
og ilm, sem andar í ljóði,
það eru þín vordægur, Ijúf og löng,
sem lifa í hjarta míns sjóði.
Og haustkvöíd þín gáfu mér himneskan frið.
Eg lilustaði á fossanna og lækjanna nið
í háfjallasal mínum heima.
Hve ljúft var að una þeim kvæðaklið.
Þar kendirðu mér að dreyma.
Milt eðli er dagur en einnig nótt,
sem elskar það, sem er dult og hljótt
og er eklci fyrir alla.
Því eg er alinn við þraut og þrótt
og þögn hinna íslensku fjalla.
Ó, ísland, þín kyngi er eins og stef,
sem ómar hvort sem eg vaki eða sef.
Hún er mér í blóðið borin.
Hún fót minn studdi hin fyrstu skref
og fylgir mér hinstu sporin. ....
Grétar Fells.
að hann var liið mesta karl-
menni í hverri raun, verkhygg-
inn, atliugull og snarráður.
Árið 1922 var Hestamannafé-
lagið Fákur stofnað hér i bgen-
um, fyrir ötula framgöngu og
áhuga Daníels Danielssonar, og
fleiri manna. Var Daniel þegar
kjörinn formaður félagsins, og
var hann formaður ætíð síðan
til dauðadags. Mætti ýmislegt
markvert um starf hans segja í
þágu þessa félags, en margt er
þó svo kunnugt, að þess gerist
eigi þörf, að rekja það liér. Fyr-
ir þessi störf sín lilaut hann ó-
skifta virðingu og traust félags-
ins, enda var liann kjörinn
heiðursfélagi og sæmdur merki
þess úr gulli.
Það gat ekki lijá því farið um
slíkan afburða liestamann og
drengskaparmann, sem Daníel
var, að Iiann sæi þörfina á því
að bæta á margvíslegan hátt
meðferð manna á hestum, enda
lét Iiann mikið til sín taka þetta
mál, eins og sjá má af fjölda
skrifa hans í blöðum og hókum.
Má einkum nefna „Dýravernd-
arann“, málgagn Dýraverndun-
arfélags íslands, sem hann reit
oft í, auk þess sem hann samdi
og gaf út sérstök rit um þetta
efni. — Er Daníel lést, hafði
hann rétt lokið við að rita ævi-
minningar sínar, allstóra og
merkilega bók, er liann kallar:
„í áföngum“. Bók þessa gefur
út Steindórsprent h.f., og mun
verða mikið lesin og mörgum
kærkomin.
Árið 1892 kvæntist Daníel
Níelsínu Ólafsdóttur, hinni
mætustu konu, systur Ólafs
prófasts Ólafssonar í Hjarðar-
holti.Varð þeim hjónum þriggja
dætra auðið. Eru þær: Guðrún,
gift Þórarni Kjartanssyni
gúmmíviðgerðarmanni, Sólveig,
gift Jóni B. Jónssyni bókara,
Kristín, gift Agli Thorarensen
kaupfélagsstjóra.
í niðurlagi æviminninganna
lýsir Daníel samvistum sínum
við Háfeta,. síðasta gæðinginn,
sem hann átti, og verið hafði
förunautur hans í 9 ár. Hafði
Daníel lagt svo fyrir, að ef hann
félli frá á undan Háfeta, skyldi
honum styttur aldur. En á síð-
astliðnu hausti fann Daníel, að
Háfeti hafði lifað sitt fegursta,
og til þess að gæðingurinn
þyrfti ekki að sakna horfins
æskufjörs og finna ellimörkin,
var byssunni beint að enni lians.
En Daníel fékk þá ósk sína
uppfylta, að skamt skyldi þeírra
í milli. Hann fékk, eins og Há-
feti, að njóla æskufjörs síns til
hinstu stundar.
Ludvig C. Magnússon.
Peningagjafir
til Vetrarhjálpa.rinnar: Starfsf.
hjá Slysatr. ríkisins 15 kr. P.
Björnsson 25 kr. Starfsf. hjá Skó-
versl. L. G. LúSvígss. 39 kr. K.
P. 50 kr. Starfsf.. Vigfúsi GuíS-
brandssyni & Co. 10 kr. Tóbaks-
einkasala ríkisins 50 kr. Sölusamb.
ísl. fiskframlei'Senda 50 kr. Timb-
urversl. Völundur h.f. 250 kr. N.
N. 5 kr. — Kærar þakkir. _F. h.
Vetrarhjálparinnar. — Stefán A.
Pálsson.
Bifreiðastððin firlngnrinn
Simi 1195.
Alt er á framfara-
braut. Altaf er verið
að uppgötva hin ó-
þektu svæði jarðar-
innar. Þeir sem fara
leiðangrana, þeir sem
leggja vegi og jára-
brautir reiða sig á
ýmsar nauðsynjar,
vegna heilsu sinnar,
og það sem aldrei
gleymist er
BORÐSALT.