Vísir - 20.01.1938, Blaðsíða 3

VlSIR
Kristján Guðlaugsson:
Fall sociatista - Fagnaðarboð-
skapur Framsóknar og fram-
tíð Reykjavíkur.
LI kosningabarátta, sem nú
stendur yfir hér í Reykja-
vík er að ýmsu leyti með öðrum
hætti en aðrar, sem á undan
hafa farið og ber aðallega tvent
til. —
Alþýðuflokkurinn er hruninn
í rústir — er sökkvandi skip, er
flokksmenn hans yfirgefa og
sumir af forráðamönnum hans
hafa þegar gengið kommúnist-
um á hönd. Innbyrðis erjur þess
ílokks ^cra kosningabaráttu
hans máttlitla og áhrifalausa, en
allur almenningur hefir hins-
vegar andstygð á starfsemi
kommúnistanna, og þeim for-
ráðamönnum Alþýðuflokksins,
sem flýðu frá merkjunum.
Framsóknarflokkurinn liefir
aldrei verið hér sterkur, en
verður enn veikari vegna þess
manns, sem skipar efsta sæti
listans. Jónas Jónsson hefir í
aldarfjórðung liallað rétti
Reykvíkinga og rógborið þá á
allan hátt út um land. Sú starf-
semi hefir ekki setið við orðin
. tóm, heldur hafa verkin einnig
verið látin tala svo, sem raun
her vitni um og allur almenn-
ingur þeklíir. Framgang þess-
ara hermdarverka á Jónas
Jónsson að þakka socialistum,
sem altaf hafa verið reiðubúnir
til að fylgja hverju máli, sem
Reykvíkingum liefir verið til ó-
þurftar.
Kjósendur minnast mjólkur-
málsins, ræktunarmálanna,
byggingarmála sjálfstæðra
verkamanna, skattanna, sem sér-
staklega liafa verið lagðir á
herðar Reykvíkinga beint og ó-
beint, og skattfriðindanna, sem
fyrirtæki ríkisins og samvinnu-
félögin njóta á lcostnað borgar-
anna, og alt mun þetta hafa sina
þýðingu við kjörhorðið.
Framfaramál Reykjavíkur
hafa verið tafin á allar lund-
ir, þótt þau hafi beint og ó-
beint orðið ríkinu til hags-
bóta, og þeir menn sem aðal-
lega hafa beitt sér fyrir þess-
um málum, hafa orðið fyrir
svívirðin|gum og aðkasti, og
er þar skemst að minnast
iSogsvirkjunarinar og hita-
veitunnar.
Hver er svo fagnaðarboð-
skapur þessara flokka. Roð-
skapur kommúnistanna er al-
gerlega neikvæður — stefnir til
niðurrifs en ekki uppbyggingar,
en Framáókn liefir samþykt á-
kveðna stefnuskrá, sem fengið
liefir blessun fulltrúaráðs og
flokksstjórnar.
Framsókn vill spara manna-
hald hæjarins, en vill þó skipa
fjölmenna og kostnaðarsama
„bæjargjaldanefnd“ og skipa
fjóra endurskoðendur i stað
tveggja. Framsókn vill setja
hér á stofn sauxnastofu og al-
menningseldhús þar sem þurfa-
lingar bæjarins eiga að sauma
tímamótum, er liann léttir sér
yfir markið og lieilsar níunda
áratuginum. Og margir fleiri en
þeir, sem viðstaddir eru, munu
senda honum hlýjar kveðjur og
árnaðaróskir.
P. S.
úr Gefjunarefni og elda
súrmjólkursúpur — og sjá —
enginn þurfalingur verður
framar á vegum Reykjavíkur-
bæjar.
Meðan þetta tvent er ekki
komið í framkvæmd vill Fram-
sókn kaupa hús fyrir þurfaling-
ana, að því er virðist smá „vill-
ur“, og alt er þetta gert til að
létta fátækrabyrðinni af herð-
um Reykvíkinga.
Stefnuskrá Framsóknar verð-
skuldai- óskifta athygli — at-
liygli, sem mun leiða til að all-
ur almenningur mun fá hress-
andi lilátur.
Reykvikingar hafa hingað til
staðist allar árásir og öll um-
brot og valdabrölt socialista og
Framsóknar. Af þeim sökum
hefir löggjafinn einangTað þá
og gert þá réttlitla. Af þeim
sökum hafa þeir verið níddir
og rógbornir úti um landið.
Minnist orðanna: „Reykjavikur-
skrill“ og „Grimsbylýður“.
„menningar- og mentunarlaus,
gerspiltur og sýktur likamlega
og andlega og allri þjóðinni
stafar hætta af“.
Reykvíkingar þekkja sinn
vitjunartima, og þeir munu
sýna það. Reykvikingar munu
halda áfram að byggja upp
þennan bæ og fegra og verði
haldið áfram á sömu braut og
hingað til er öllu óhætt.
Kjósið C-listann.
Á flokksfundi jafnaðarmanna
i Hafnarfirði sem haldinn var i
gær, var ákveðið að gefa út ný
loforð i sambandi við bæjar-
stjórnarkosningarnar, er gengu
út á það -að bærinn skyldi kaupa
nýja togara i stórum stil og
auka þannig atvinnuna í bæn-
um. Mun mörgum þykja bros-
leg þessi mannalæti sosíalist-
anna eftir þá sorglegú reynslu
sem Hafnarfjörður hefir af tog-
araútgerð. Út af þeim rekstri er
bærinn kominn i sökkvandi
skuldir og liggur við borð að
bæjarfélagið geti ekki lengur
risið undir hinum stórkostlega
taprekstri litgerðarinnar. Er
vitanlegt að hin nýju loforð um
fleiri togara verða aldrei fram-
kvæmd því að öll ráðsmenská
sósíalistanna i Hafnarfirði er á
sömu bókina lærð: fögur loforð,
svik og úrræðalevsi.
Eina von Hafnfirðinga er nú
sú að sjálfstæðismenn nái meiri
hluta við þessar kosningar.
aðeins Loftur.
KRISTJÁN GUÐLAUGSSON.
Óðinn -
nýp varöbátur.
í gær hljóp af stokkunum
hinn nýi varðbátur ríkisins, Óð-
inn, er smíðaður hefir verið á
Akureyri af Gunnari Jónssyni
og Herluf Ryel. Báturinn er 70
smálestir að stærð með 240
hestafla vél. (FU).
40 klst> vid
síýFÍd®
í gær. FÚ.
Vélbáturinn Björgvin frá
Norðfirði kom siðastliðna nótt
kl. 1.30 til Vestmannaeyja og ís-
lendingur frá sama stað kom kl.
7 í morgun. Báðir bátarnir
liöfðu hrept liið versta veður á
leiðinni. Tvívegis liafði vélin
stöðvast í vélbátnum Björgvin,
vegna þess að stórsjór gekk yfir
bátinn og liafði sjór gengið inn
um útblástursrör vélarinnar en
i bæði skiftin tókst fljótt að
koma henni í gang aftur. Ein
rúða brotnaði í stýrishúsi báts
ins. —
Stýrisliúsið á íslendingi brotn-
aði lítilsliáttar og nokkuð af
dóti sem lauslegt var á þilfari
liafði tekið út. Skipstjórinn á
íslendingi, Guðjón Símonarson
hafði staðið við stýrið i sam-
fleytt rúmlega 40 klukkustund
ir. —
Slcipverjum öllum á báðum
bátunum leið vel. vel.
C-listinn
er listi sjáifstæðismanna í Rvík.
Sjálfstæðismenn,
sem vita um flokksmenn, sem hér
eiga kosningarétt, en eru staddir úti
á landi, gefi upplýsingar um þá
hi'Ö fyrsta, svo að hægt sé a<5 ná
í atkvæÖi þeirra í tæka tí'Ö. LátiÖ
kosningaskrifstofu SjálfstæÖis-
flokksins í VarÖarhúsinu, sími 2398
þessar upplýsingar í té.
C-LISTINN
er listi Sjálfstæðisflokksins í Rvík,
Sjálfstæðisfélögin
í Reykjavík halda fund
Nýja Bíó næstkomandi sunnu-
dag kl. 1 e. h. — Til umræðu
verða ýms bæjarmál. Ræðu-
menn verða margir af fram-
bjóðendum Sjálfstæðisflokks
ins. —
Lestrarfélag kvenna,
Túngötu 3. iBókasafnið er opiö
mánud., miövikud. og föstudaga
kl. 4—6 og mánudags- og mi'ö-
vikudagskvöld kl. 8—9. Á sömu
tímum eru innritaÖir nýir félagar.
Konur, kynnist bókasafninu. Það
borgar sig.
Góða og guðhrædda konan á
Amtmannsstígnum látin.
Minningarorð um Margréti Páls-
dóttur.
í þessu jarðneska lífi er marg-
víslegt mótlæti og lánið valt, en
ekkert þó eins sárt og saknaðar-
líkt og missir vina og vanda-
rnanna. Þegar dauðinn hrífur okk-
ar nánustu burt úr þessum heimi,
yrði söknuðurinn oft sár og lang-
vinnur, ef við, kristnir menn, viss-
um ekki, að við tekur annað líf
og betra, en þrátt fyrir þaS eig-
um við oft bágt með að sætta okk-
ur við komu dauðans.
Margir eiga nú á bak að sjá
góðum vini, Margréti Pálsdóttur,
sem andaðist 13 desember s.l. á
heimili sínu, Amtmannsstíg 5, þar
sem hún bjó .með dóttur sinni,
Huldu, er var fyrirvinna móður
sinnar hin síðustu æfiár, en, syrg-
ir nú elskulega inóður.
Um æfiatriði Margrétar sálugu
er mér ekki kunnugt, en um þau
befir einn af hennar mörgu og
góðu vinum skrifað áður. Eg
kyntist Margréti fyrst, þá er hún
var kaupakona hjá foreldrum
mínum fyrir mörgum árum síðan,
en var þá kornin á efri ár æfi sinn-
ar. Hún tók þá ástfóstri við mig,
er hélst síðan, en eg, þá óviti, tók
eftir hjartagæzku hennar og tlá-
ungakærleika. Þegar eg fór fyrst
úr föðurhúsum hingað til Reykja-
víkur, var hún meðal þeirra, er
fyrst og best greiddu götu mína.
Nú þegar eg lít aftur í tímann, þá
kemur mér í hug alt það góða,
sem hún hefir fyrir mig gert, og
svo mun með marga aðra. Eg
minnist því hennar,. þessarar
mætu konu, með klökkum hug og
þakklæti fyrir. Eg hef ekki kynst
hjartabetri og fórnfúsari mann-
eskju, en Margréti sálugu. Hún
mátti ekkert aumt eða bágt vita,
svo að hún ekki reyndi að bæta
úr því á einhvern hátt og lagði
þá sína líkamlegu veiku krafta ó-
skifta fram, þó að hún væri raun-
verulega ekki fær um að leggja
neitt að sér, því að hún átti við
mikla vanheilsu að stríða, einkum
síðari ár æfinnar. Hennar innileg-
asta gleði var að rétta sjúlcum, fá-
tækum og sorgbitnum hjálpar-
hönd og andlegan styrkleika, enda
þótt fyrir kæmi, að hún sneri sér
uud’an, og feídi þögul tár, þá er
húri ræddi viðkvæm málefni við
vini sína. Svo innileg og viðkvæm
var samúðartilfinningin með þeim,
er hún taldi andlega særða. En
hvað lýsir betur góðu og göfugu
hjarta en einmitt þetta? Rétt áður
en hún veiktist kom eg til henn-
ar, og hafði hún þá orð á því, að
liún væri svo þreytt, hún hefði
vakað yfir sjúklingi þá um nótt-
ina, og nú þyrfti hún að fara að
vitja um annan. Eg er sannfærð-
ur um, að það hefir flýtt fyrir
dauða hennar, hve mikið hún
‘lágði að sér fyrir aðra. Hún fórn-
aði lífi sínu fyrir náungann. Vilja-
þrek hennar og sálarþrek var
furðulegt, en það hvorttveggja
hjálpaði henni við sitt góða og
göfuga starf, starf, sem var í fullu
samræmi við kenningar Krists.
Hún var sannkristin kona og trúði
á ahnáttugan Guð og aunað líf,
sem og sýndi sig greinlega í dag-
legum störfum hennar og breytni.
Eg fékk oít tækifæri til þess að
ræða við hana um ýms málefni,
þar sem eg var svo að segja dag-
legur gestur á heimili þeirra
mæðgnanna. Margrét sáluga var
gáfuð kona og gædd ýmsum
mannkostum öðrum en kærleikan-
um einum, sem þó fremstur verð-
ur að teljast til gildis einstaklings-
ins. Hún var ljóð- og söngelsk og
íylgdist vel með rás viðburðanna,
og gerði sér oft far um að lcynn-
ast ýmsum málefnum, sem venju-
lega eru talin fyrir utan verksvið
kvenþjóðarinnar.
Gestkvæmt þótti mér á heimili
Margrétar. Sjaldan kom eg þar,
svo að ekki væri þar einhver fyr-
ir, en þó að svo hittist á, að eng-
inn væri þar gestkomandi, kom
venjulega einhver á meðan eg
stóð við. Það var ekki aðeins mat-
urinn eða kaffið, sem hún veitti
hverjum er hafa vildi, svo að mig
furðaði á því, hvernig hún gat það
efnanna vegna, er gerði svo gest-
kvæmt hjá henni, heldur var okk-
ur, vinurn hennar, og oft sálar-
fróun í því að tala við hana. —
En nú ætla eg að færri leggi leið
sína um Amtmannsstígirm, þegar
góða og guðhrædda konan er það-
an horfin.
Dimt og dapurlegt er í sálum
manna á þeirn tímamótum æfinn-
ar, þegar dauðinn hrífur ástvini-
þeirra burt úr þessum heimi. En
þau tímamót getur enginn umflú-
ið, hvort heldur hann er ríkur eða
snauður. En því bjartari og feg-
urri sem æfibraut hins látna vin-
ar er, því léttbærari verður sorgin,
þeim, sem aðeins eiga fagrar og
innilegar endurminningar frá
samverustundunum með honum.
Þú, Margrét mín, lifðir lífi þínu
í kærleika til Guðs og manna. Þú
varst okkur, sem eftir lifum, fyr-
irmynd í breytni okkar hvert við
annað. Væru margir þínir líkar,
þá væru skuggahliðar lífsins færri.
Við vorum færri en vildum, sem
gátum vottað þér þakklæti okkar
og virðingu með því að fylgja
þínum jarðnesku leifum til hinstu
hvílu, og var sá hópur þó æði stór.
Eg veit að sál þinni hefir verið
fagnað við komu sína í ríki ó-
dauðleikans, riki kærleikans. ríki
Guðs, sem þú lifðir hér fyrir. Er
eg heyri góðs manns getið, þá
minnist eg þín, þvi að
þú fagra minning eftir skildir
eina,
— sem ald'rei gleyrni meðan lífs
eg er.
Oddgeir Þ. Oddgeirsson.
Mentaskólaleikurinn:
Tímaíeysinginn
eftíp JL. Holberg.
Mentaskólanemendur hafa
enn einu sinni valið viðfangs-
efni sitt meðal leikrita Hol-
bergs og er ekkert út á það að
setja, því að gamanleikir Hol-
bergs eru sígildir og hrífa jafnt
unga sem gamla.
Aðalefni leiksins eru ásta-
flækjur, eins og venjulega er
lijá Hólberg, en alt endar auð-
vitað vel að lokum. Leikendurn-
ir fara yfirleitt vel með hlut-
verk sín, en ýmislegt, og flest
lieldur smávægilegt, mætti
finna að leik þeirra, en menn
verða að hafa það liugfast, að
liér eru viðvaningar að verki,
og að ekld má dæma þá sem
reynda leikara.
Aðallilutverkin leika Sigurð-
ur Hannesson, Vielgesclirey
timaleysingja, og Drífa Y'iðar,
Pernillu þjónustustúlku. Virð-
ist Sigurði vera létt um að leika
og efni i góðan leikara, þó ger-
ir hann of mikið af ýmsu
handapati. Það má auðvitað
vera með, en „of mikið má af
öllu gera“. Drifa leikur Pern-
illu, þjónuslustúlkuna, sem hef-
ir ráð undir liverju rifi og ald-
rei lætur hugfallast, fjörlega og
skemtilega.
Leonóru, dóttur Vielge-
schreys, leikur Guðrún Haf-
stein. Hún tekur sig ágætlega út
á leiksviðinu, en skapbrigðin í
leik liennar mættu vera meiri.
Magdelonu, ráðskonu, leikur
Guðrún Vilmundardóttir mjög
sæmilega. Helgi Bergs leikur
Oldfux, skólaskáld 111. m., mjög
skemtilega, enda er hægt að
gera mikið úr því hlutverki.
Hin smærri hlutverk leika
Jón M. Árnason (Leander, bíðil
Leonóru), Þór Guðjónsson (Ei-
rík Madsen, bókhaldara), Ein-
ar Ingimundarson (Pétur, son
hans), Pétur Jónasson (Leo-
nard, bróður Vielgesclireys og
Kristofer Pennalmíf), Þórliallur
Vilmundarson (Lars Blekbyttu
og notarius), Sigurður Jónsson
(Jens Griffil) og Jón Guðjóns-
son (skraddara). Fara þeir yf-
irleitt vel með hlutverk sín,
bestir eru þeir Einar og Þór-
liallur.
I lieild er leikurinn skemti-
legur, en auðvitað með nokkr-
um öðrum blæ, en þegar full-
orðnir leika, og er það ekki til
lýta þarna. En það er nú svo á
þessari öld, að menn vilja alt-
af vera að breyta um alla skap-
aða hluti, svo því ekki einnig
á þessu sviði?
Ný skemtileiks-
sýnlng.
Fréttastofan hefir orðið þess
vör að í undirbúningi muni
vera ný leiksýning — svonefnd
revy-sýning — hér í bænum
innan skamms og snéri sér til
Haraldar Á. Sigurðssonar, sem
er leikstjórinn. Lætur hann svo
um mælt um leiksýninguna:
Nafn revyunnar hefir ekki
enn verið fast ákveðið, og verð-
ur ekki birt fyr en leiksýning-
ar liefjast. Höfundar revyunn-
ar eru gamlir og nýir revy-höf-
undar. Revyan fjallar aðallega
um bæjarlífið og stjómmálin
og þó einkum um lielstu menn
þeirra, en þó öllu stilt í hóf.
Revyan gerist bæði hér og er-
lendis. Sérstaklega er vandað til
leiktjalda og annars útbúnaðar
og hefir Lárus Ingólfsson ann-
ast það.
í revyunni verða 12 til 15
söngvar og hefir verið reynt að
velja sönglögin við sem flestra
bæfi. Aage Lorange hefir tek-
ið að sér að sjá um hljómlist-