Vísir - 04.03.1938, Blaðsíða 4

VlSIR
Kanpmenn
Hí»ísgrjón
Hrísmj öl
Kartöflumj öl
TEOFANI
Ciaarettur
r

REYKTAR
HVARVETNA
|U|
1
— Best að aaglýsa í ¥ÍSI
Skipafregnir.
Gullfoss er í Reykjavík. Fer
vestur og noriSur anna'S kvöld.
GoSafoss er í Kaupmannahöfn.
Brúarfoss fór til útlanda í morg-
un. Dettifoss er í Reykjavík. Sel-
foss er í Antwerpen.
Farþegar á Brúarfossi
til útlanda: Frú Gunnlaug
Briem, Katrín Thoroddsen lækn-
ir, ungfrú Kristjana Blöndal, ung-
frú Ásta Þorsteinsdóttir, frú Stein-
unn Hall, frú Halldlóra Bjarna-
dóttir og ungfrú Klara SiguriSar-
dóttir.
Póstar á morgun:
Frá Reykjavík: Mosfellssveit-
ar-, Kjalarness-, Kjósar-, Reykja-
ness-, Ölfus- og Flóapóstar. Gull-
foss til Akureyrar. Fagranes til
Akraness. Til Reykjavíkur: Mos-
fellssveitar-, Kjalarness-, Kjósar-,
Reykjaness-, Ölfuss- og Flóa-póst-
ar. Fagranes frá Akranesi.
Næturlæknir:
Kristín Ólafsdóttir, Ingólfsstr.
14, sími 2161. — NæturvörSur í
Laugavegs apóteki og Ingólfs apó-
leki. —
Útvarpið í kvöld:
19.20 Þingfréttir. 19.50 Fréttir.
20.15 Erindi: Jóhann Sverdrup
og norsk stjórnmál á 19. öld, I.
(Ól. Hansson, mentaskólakenn-
ari). 20.40 Hljómplötur: a) Són-
ata í A-dúr, eftir Mozart; b) Cel-
lósónata í A-dúr, eftir Beethoven.
21.20 Útvarpssagan „Katrín", eft-
ir Sally Salminen (15.). 21.50
Hljómplötur: Harmonikulög.
Vfl kaupa
ottoman og einn armstól. —
Tilboð ásamt verði og skil-
málum sendist afgr. blaðs-
ins, merkt: „100“, sem
fyrst.
Údýrt!
HYEITI no. 1.
í smápokum
* ö>
g 9
i Cj pm öj
: x v ^ 5
O í 'O
1 * oa «
islM
rna*
I NÍ
1.75. I Hárgreiðslustofan Perla.
Bergstaðastr. 1. Sími 3895.
AUGLÝSINGAR
I> U R F A
AÐ VJERA
KOMNAR
F Y R I R
KL. 10,30
EF ÞÆR
EIGA AÐ
BIRTAST
1 BLAÐ-
INU SAM-
DÆGURS.
HMLST DAQ-
INN ÁÐUR.
J

KkensíaI
STÚDENT, vanur kenslu,
lekur að sér að kenna, og lesa
með skólafólki. Uppl. á Týsgötu
6—8. (90
lTAf>At ftlNllt)
PENINGABUDDA tapaðist í
gærkveldi frá Sundliöllinni að
Lindargötu 17. Sldlist gegn
fundarlaunum, Lindargötu 17,
uppi. (86
■LEIGAÉ
VERKSTÆÐISPLÁSS (lítið)
iil leigu nú þegar í Bankastræti
14- Uppl. gefur Sveinn Zoéga.
(79
■ÍVINNA
GÓÐA stúlku vantar strax
hálfan daginn. Barónsstíg 59.
Bjarni Grímsson. (62
STÚLKA óskast liálfan eða
allan daginn. Gott herbergi. —
Uppl. Laufásvegi 17, kl. 8—10
1 kvöld og annað kvöld. (84
KtlClSNÆfill
MAÐUR í góðri atvinnu ósk-
ar eftir 2 herbergjum og eldhúsi
14. maí. Tilboð, merkt: „XX“,
sendist Vísi. (27
GÓÐ 3ja lierbergja íbúð, auk
eldhúss og geymslu, óskast 14.
maí n. k.. Tilboð, auðk.: „G. J.
L.“ óskast sent afgr. Vísis fyrir
15. þ. m. (81
BARNLAUS hjón óska eftir
2 herbergjum og eldhúsi 14.
maí n. k. Uppl. í síma 2880.
(82
SÓLRÍK 2—3 lierb. íbúð með
þægindum og inngangi sléttum
við jörð, óskast í vor á rólegum
slað, helst sunnarlega í austur-
bænum. Skilvís greiðsla. Tilboð,
merkt: „99“, sendist afgr. Vísis.
(83
MAÐUR í fastri stöðu óskar
eftir 2 lierhergjum og eldhúsi,
helst með þægindum. Áreiðan-
leg borgun; Uppl. í síma 4063.
(87
2 STOFUR, eldhús, þvottahús
og geymsla til leigu Lindargötu
38. (89
HERBERGI, með húsgögn-
um, til leigu á Skálholtsstíg 2.
(92
tEAllPSKATURl
KAUPIÐ viku-matarkort. —■
Góður matur. Café París, Skóla-
vörðustíg 3. (475
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3. —
Sími 3890. (1
DÖMUKÁPUR, kjólar, dragt-
ir og allskonar barnaföt er snið-
ið og mátað. Saumastofan,
Laugavegi 12, uppi. Sími 2264.
Gengið inn frá Bergstaðastræti.
(317
Fornsaian
Hafnarstræti 18
kaupir og selur ný og notuð
húsgögn og lítið notaða karl-
mannafatnaði.
KÁPU- og kjólaefni frá
Saumastofunni Laugavegi 12,
eru seld í Rammaverslun Geirs
Konráðssonar, Laugavegi 12. —
Sími 2264. (308
HÁLFT liús til sölu. Góðir
greiðsluskilmálar. Lítil útborg-
un. Tilboð, merkt: „Vandað“,
sendist Vísi fyrir 10. þ. m. (80
BRÚNT nýtísku kápuskinn
til sölu Sólvallagötu 40, uppi.
(85
VANDAÐUR þrísettur ldæöa-
sliápur selst með tækifæris-
verði. Uppl. í síma 2773, kl.
6—7. (88
GOTT píanó óskast keypt. —
A. v. á. (91
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
HRÓI HÖTTUR og menn hans. —Sögur í myndum fyrir börnin.
7. HRÓI KEMUR TIL SÖGUNNAR.
Örskjótt slöngvar Hrói hnífi sín-
um í illmenniö.
Hann sekkur á kaf í öxl hans, svo
aö hermaöurinn æpir af sársauka
og missir hníf sinn.
Hinir hermennirnir veröa sem
þrumulostnir, er þeir sjá Hróa
koma fljúgandi ofan af loftinu.
— Flýttu þér, út um bakdyrnar
. .. . Fljótur, þar bíöa vinir þínir,
drens;ur minn!
NJÓSNARI NAPOLEONS. 47
og skipaði hann svo fyrir, að opna skyldi hið-
stofuna og ljós kveikt.
Eins og allar biðstofur á járnhrautarstöðvum
á þessum tíma var hún loftill og óvistleg. Þarna
var sterk lykt af nýrri málningu og nýju leðri,
kolaryki og gasi. Alt, sem þarna var, var tiltölu-
lega nýlegt, en þó óhreint orðið. Bekkir voru
meðfram öllum veggjum, ljótir oglíltaðlaðandi,
til þess að hvílast á, fyrir þreyttan mann. En
Gerard fann ekki til neinnar þreytu og tilhugsun
um óþægindi hafði engin álirif á hann. Honum
leið nú svipað og í kirkjunni, er hann og dökk-
klædda vofan, voru gefin saman í hjónaband.
Það var sem líkami hans væri ekki þarna, frek-
ar en í sltuggalegu kapellunni. Þetia var eins
©g staður, sem var fyrir liugskotssjónum hans,
œn hugur lians var víðs f jarri. Óljóst varð hann
þess var, að talað var í livíslingum skamt frá
lionum, en það voru leynilögreglumennirnir,
sem með honum höfðu komið. Annar þeirra
var eitthvað að lala um, að hann ællaði að fara
að leggjast fyrir i dúnmjúku rúmi og dreyma
vel — og svo kvaddi sá félaga sinn, er gekk
með honum iil dyra og kom svo aftur.
Hann sagði eitthvað við Gerard um það, að
hann skyldi búa um sig sem t)est liann gæti í
iþessari „holu“. Því næst skrúfaði liann niður
í gaslampanum, lagðist fyrir endilangur á ein-
um bekknum, og reyndi að sofna.
Gerard fór að ganga um gólf, fram og aftur.
En hann settist brátt, af nærgætni við þennan
mann, sem átti að gæta hans, og hafði lagst
til svefns.
Gerard fann nú alt í einu til þreytu. Hann
liafði liöfuðverk og það var sviði í augum hans.
Hann teygði úr fótleggjunum og stakk höndun-
um í buxnavasana. Svo lokaði hann augunum.
Honum féll vel, að það var nærri myrkur í
kringum liann, en vissulega var þelta ekki
ákjósanlegur staður lil þess að livílast og reyna
að láta sér líða vel.
Og meðan liann sat þarna fór hann að liug-
leiða, það sem gerst hafði, var að gerast, og
gerast mundi.
hann var i, en hannfatnað, nema þann, sem
fatnað, nema þau, sem hann var í, en hann
liafði nóg fé, sem hafði verið „rausnarlega“ í
té látið af stjórnarvöldunum, sem liöfðu knúið
hann til þess að játa á sig samsærisáform og
þvi næst stolið öllu, sem hann átti. Og þessi
stjórnarvöld höfðu dæmt hann til lífláts —
sýknað hann, en þó var hann, Gerard de Lanoy,
ekki lengur til, hann var heimilislaus, eins og
flakkari, og hafði verið neyddur til að taka sér
nýtt nafn og undirgangast, að hverfa aldrei til
Frakklands aftur. Og nú útli hann að hyrja nýt.t
lif .— á morgun — að nokkurum stundum liðn-
um mundi hann snúa haki við ættjörð sinni að
fullu og öllu. Þegar hann var kominn yfir
landamærin stæði allur heimurinn, að undan-
teknu hans eigin landi, honum opinn.
Allur heimurinn! Og í þessum stóra heimi,
í hinum mannmörgu borgum, þar sem alt iðaði
af lifi, mundi hann verða eins einmana og i þess-
ari daunillu biðstofu. Hann mundi verða skyld-
menna og ef lil vill vinalaus, verða engum
skyldum eða böndum háður, liafa engum skyld-
um að gegna gagnvart neinum, nema sjálfum
sér.
Einn, aleinn í hinum nýjá Iieimi, hann, sem
hafði verið hamingjunnar barn, sem gæfan
hafði brosað við, sem alt hafði leikið í lyndi
fyrir, liann, sem hafði ált fjölda vina, mundi
verða einmana og vinalaus. Við engan mundi
hann geta rætt um hið liðna, við engan, sem
skildi —■ hæri samúð í brjósti til hans, við eng-
an gæti liann rætt, er ætti sömu minningar um
að ræða og hann. Hann mundi aldrei framar
geta sagt við nokkurn mann: „Manstu þegar —“
Einn, aleinn!
Hami liugsaði um Fanny, hina aðdiáanlegu
vinkonu sina, um Cecile litlu, en þau áttu þó,
þegar alt kom til alls, svo margt sameiginlegt.
Öll mundu þau syrgja hann um hríð — og
gleyma honum svo.
„Gerard de Lanoy! Ö, já, vesalings pilturinn.
Það var eittlivað sorglegt — já, livað var það nú
annars, sem kom fyrir liann?“
Þannig mundu menn spyrja, áður svo mjög
langt liði.
Jafnvel nánustu vinir lians mundu gleyma
honum, en Fanny og Cecile mundu vissulega
muna hann lengst. En einnig þær mundu
gleyma honum að mestu, er frá liðu stundir.
Tíminn læknar öll mein. Og tíminn fer hratt
—■ eins og risafugl, sem veifar sterkum vængj-
um og dregur súg á fluginu.
Og liann sjálfur mundi gleyma, er stundir
liðu. Að minsta kosti — alt, sem gerst hefði,
mundi standa fyrir liugskotsaugum hans eins
og í móðu. Minningarnar frá París, boðin, dans-
leikirnir, kvöldin á óperunni og leikhúsunum
og svo margl og margt annað — alí mundi það
verða eins og keðja drauma, sem gleymdir eru
að meslu. Gerard de Lanoy var dauður. Paul
Gerard, ókunnur maður, liafði oýðið til — kom-
ið í hans stað.
Nú — það var svo márgt, sem þessi Paul Ger-
ard gat tekið sér fyrir hendur — hann gat unn-
ið að velferðarmálum, varið auði sínum íil þess
að leggja góðum málefnum lið, hann gat lagt
stund á vísindi, bókmentir, listir. Gerard de
Lanoy markgreifi hafði aldrei varið tima sin-
um sér og öðrum til gagns. Hann liafði ekki af-
rekað neitt, sem mundi verða skráð öldum og
óbornum til fyrirmyndar — að eins nafns hans
mundi verða getið í sögu de Lanoyættarinnar
eða kannske það yrði strikað þar út. En Gerard
— Paul Gerard gat nú lifað þannig, að hans
yrði gelið, hann gæti nú liafist lianda og lifað
þannig, að hans yrði minst. Já, það var svo
margt, sem ungur, hraustur maður gat gert —
ef ekki væri að eins óttinn vi$ að vera svo
hræðilega einmana.
Eitllivað varð þess valdandi, að hann opnaði
augun. Óhreinindin, gaslyktin, hafði þau álirif
á hann, að hann gat ekki sofið, það mundi
verða árangurslaust að reyna það. Ef honum
liefði að eins dottið í hug að kaupa sér bók til
lesturs eða biðja um bók að láni hefði hann get-
að lesið sér lil dygrastyttingar. Hann leit í
kringum sig þreyttur á likama og sál. í hinum
enda herbergisins lá sá, sem átli að gæta lians,
í fasta svefni. Á blaðahillu á veggnum tók Ger-
ard nú eftir margskonar fréttablöðum, bækl-
ingum og fleiru. Þótt þreyttur væri og stirður