Vísir - 16.03.1938, Blaðsíða 4

VISIR
KOL OG SALT - - simi 1120.
Siðasta
úrræðid.
Niðurl.
Hitt frumvarpið kvað hann
Tvera það, að reikna mönnum
hvern virkan dag til skatts, án
tillits til atvinnu, og skipar
stjórnin nefnd manna til að
meta þessi aukadagsverk, á
sama hátt og reiknuð eru jarð-
yrkjudagsverk hændum til
tekna, jafnvel þó þau kosti
menn fé, í stað þess að veita sér-
stakar tekjur. Þannig skulu
þessi aukadagsverk teljast
„brúttó“ tekjur manna, til þess
að meta frádráttinn, en hinar
raunverulegu atvinnutekjur,
hreinar tekjur, eins og t. d.
jarðræktarstyrkurinn hjá bænd-
um. Eg spurði þá hvort þessi
frumvörp kæmu ekki í hága við
stjórnarskrá landsins, og hver
væri tilgangurinn með þeim, því
fyrirsjáanlegt væri, að menn
gætu aldrei greitt skatt af slíku.
Hvað stjórnarskrána snerli,
mælti liann, væru sumir þing-
menn orðnir því svo vanir, að
samþykkja frumvörp er lcæniu
i hága við liana, t. d. mjólkurlög
o. fl. en hvað hitt atriðið snerti,
þá hefði stjórnin ekkert fundið
annað, sem unt væri að skatt-
leggja frekar en húið væri, en
^þar sem hún gæti ekki lifað svo
af þing, að leggja ekki nýja
skatta á þjóðina, þá væri þelta
síðasta úrræðið, en jafnframt
vonaðist fjármálaráðlierra til,
að Bretar slökuðu á lántöku-
hanninu, þegar liann gæti sýnt
það á pappirnum, að skatt-
skyldar eignir hverrar 5 manna
fjölskyldu hefðu aukist um t. d.
30.000 kr. eftir mati Arnórs að
norðan, og tekjur hverrar fjöl-
skyldu væru nokkur þúsund.
Nefndinni, sem um þetta vérð-
ur látin fjalla yrði i sjálfsvald
sett hversu hátt hún metur
hvern skrokk, og livern virkan
dag, bara að liún virði það nógu
hátt, eins og Páll Zóph., þegar
hann virðir beljur Reykvíkinga
alt að 100 kr. hærra til skatts,
en gangverð er, og má því húast
við, að þar komi margur „þjóf-
ur úr heiðskíru lofti“ áður en >
lýkur
Þingmenn voru nú flestir
gengnir til sæta sinna. Einn
gekk þó milli þeirra, er dúsuna j
höfðu fengið, og hvislaði i eyru
þeirra, en annar „digur sem
naut“ steytti framan i þá hnef-
ana, þóttu mér þetta einkenni-
legar aðfarir á alþingi, enda hefi
eg ekki þangað komið síðan
„þingmanns“heitið komst skör
lægra en „bruggari“ eða „brask-
ari“.
Förunautur minn strauk
hendi sinni um gagnaugu min,
og eg sá inn í hugskot þessara
manna. Dúsumennirnir voru
ailir að liugsa um nýja bitlinga,
er þeir mundu fiá, að atkvæða-
greiðslunni lokinni. En hinir
liörnmðu að liagur og vilji
þjóðarinnar væri fyrir borð bor-
inn í hvívetna.
Eg sá þegar fyrir úrslit þess-
arar atkvæðagreiðslu, og ætlaði
að ganga burt, en þá hrökk eg
upp við svo magnaða kosninga-
lýgi framsóknarmanna, að hún
náði jafnvel til sofandi manna,
enda mun fylgi þeirra hafa að-
allega bygst á því, við síðustu
kosningar.
Mig hafði sem sé verið að
dreyma.
Þorst. Finnbogason.
u
PRENTMYN DAST0FAN
LEIFTUR
Hafnarstrœli 17, (uppi),
býr til 1. ílokUs prentmyndir.
Sími 3334 ____
ina
ST. MÍNERVA heldur fund
annað kvöld kl. 8 í G.T.-húsinu
niðri. Bræðrakvöld og ? Fjöl-
mennið og mætið stundvíslega
með innsækjendur. Æ.t. (360
ST. DRÖFN nr. 55 lieldur
fund i Góðtemplaraliúsinu uppi
fimtudagskvöld kb &V2- Ei'indi:
Æ.t. (355
KvinnáB
MIG VANTAR ársmann, van-
an skepnuhirðingu. Guðmund-
ur Magnússon, Hafnarfirði.
Simi 9091. (338
HATTASAUMUR og breyt-
ingar. Hattastofa Svönu & Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3. —
Sími 3890. (1
VIÐGERÐIR á öllum eldhús-
áhöldum og olíuvélum. Við-
gerðarvinnustofan Ilverfisgötu
62. (353
SHCISNÆtliri
TIL LEIGU 14. rnai 2 her-
bergi og eldhús í góðum kjall-
ara. Sigurður Jónsson. Samb.
ísl. samvinnufélaga. Simi 1080.
(333
TIL LEIGU 14. maí 3—4 her-
lxergi og eldhús, á fyrstu hæð.
Sigui’ður Jónsson. Sarnh. ísl.
samvinnufélaga. Sími 1080.
(334
STÓR STOFA og sérbað eða
stofa og lítið hei’bei’gi í góðu
liúsi nálægt miðbænum, óskast
14. maí. Sesselja Sigurðardóttir.
Sími 2284. (335
EINA stofu og eldhús, helst
með þægindum vantar mig 14.
maí. Aðeins tvent í heimili. Föst
atvinna. Tilboð sendist Visi fyr-
ir 25. mars, merkt: „Strætó“.
(361
2 HERBERGI og eldhús með
nýtísku þægindum óskast strax.
Uppl. síma 2459. (342
SÓLRÍK íbúð til leigu. Tvö
herbergi og eldhús, Tilboð
sendist Vísi, merkt: „Lítil
íbúð.“ (343
2 HERBERGI og eldliús ósk-
ast 14. íxiaí i vestui’bænum. Til-
boð sendist Vísi fyrir 20. þessa
mánaðar, merkt: „299“. (341
MAÐUR í fastri stöðu óskar
eftir 2 hei’bergja íbúð með öll-
um þægindum. Þrent í heimili.
Uppl. í síma 1793. (346
1—2 SÓLRÍKAR stofur, stnx
næst miðbænum, óskast 14.
maí. Uppl. sínxi 1712. (348
TIL LEIGU frá 14. maí stór
sólar-forstofustofa, hentug fyrir
saunxastofu eða iðnað. Uppl. i
síma 4669 næstu daga. Minni
lierhergi sama stað. (349
SÉRÍBÚÐ, sólrík, 1—2 her-
bergi og eldliús, með þægind-
unx, óskast. Tilboð sendist Vísi
nxerkt „Ábyggilegur“. (351
TIL LEIGU sólárherbergi við
miðbæinn. Sími 3529. (357
LÍTIL íbúð, 2 lierhergi og eld-
lxús, ásanxt haði, óskast í aust-
urbænum. Uppl. i síma 3230,
eftir kl. 4. (359
MAÐUR í fastri atvinnu óskar
eftir 2 herbergjum og eldliúsi
14. nxaí. Tilboð nxeð leigukjör-
unx, leggist á afgi’eiðslu Vísis,
auðkent: „5“. (344
ÍTÁPAf) ft)NDÍf)]l
TAPAST hefir armbandsúr.
Finnandi vinsanxlegast beðinn
að skila á Öldugötu 5, gegn
fundarlaununx. (340
GÓÐ fundarlaun jxeim er
finnur í’auð- og gx'á-sanseraða
silkiregnhhf. Hverfisgata 16 A.
(358
SKÍÐAMÓTIÐ. — Brúnt veski
nxeð peningunx i tapaðist í
Flengingarbrekku síðastlliðinn
sunnudag. Skilist Grettisg. 44.
(900
3 RÉTTIR, góður nxatur dag-
lega kr. 1.25 Café Pai’ís, Skóla-
vöi’ðustíg 3. (219
ggW Im I ■ »1 n■ 1 iiwii III■!*■ n«-?r»ran
íTkadpsfarjrS
SILKINÆRFÖT, hvít og misl.
á 9.50 settið. Kvenholir frá 1.50.
Kvenbuxur frá 2.50. Silkihuxur
frá 3.55. Silkiundirkjólar frá
5.95. Versl. „Dyngja“. (302
SKÚFSILKIÐ 'er komið, tvi-
þætt. Versl. „Dyngja“. (303
DÖMUBELTI úr ekta leðri
frá 2 cnx. hreidd nýkonxin. Hvit
hclti úr gerfiskinni frá 0.75 stk.
Versl. „Dyngja“. (304
SATIN, mjúkt og gott í peysu-
föt frá 6.75 metr. Silkiflauel. —
Skófóður. — Svartur lastingur.
Versl. „Dyngja“. (305
ÍSGARNS- og silkisokkarnir,
svartir og misl. á 2.25 eru komn-
ir aftur. Versl. „Dyngja“. (306
ÍSLENSKT ullargarn á 1.50
lxespan, að eins litið óselt. Versl.
„Dyngja“.__________________(307
SLIFSI og Svuntuefni i úrvali.
Versl. „Dyngja“. (308
7 MANNA bifreið til I
sölu i góðu standi. Litið I
keyrð. Uppl. i síma 3126. 1
(336 |
SPIRELLA Munið að Spir-
ella lifstykkin eru hest. Simi
4151. (337
UTVARPSTÆKI til sölu á
Hvei’fisgötu 104 C. Heima eftir
4. Ágúst Hólnx. (339
VIL KAUPA vörubíl, lielst
Chevrolet. Sínxi 4483. (345
SVEFNHERBERGISHUS-
GÖGN til sölu með tækifæris-
verði. Uppl. síma 1712. (347
NOTAÐAR eldavélar af ýms-
unx stærðum til sölu með tæki-
færisverði. Bankastræti 14. (350
KERRA til sölu á Hverfis-
götu 100 B. (352
KÝR til sölu. Uppl. í síma
2486. (354
FALLEGIR túlípanar og
páskaliljur til sölu Sóleyjar-
götu 13. Sími 3519. (356
UNGUR liestur, fallegur, tölt-
ari, til sölu nú þegar. Uppl. Sól-
vallagötu 40. (362
HR<ll.HÖTTUR og menn hans. —- Sögur í myndum fyrir börnin.
47. FJANDSAMLEGT FYLGDARLIÐ
Nafn Flróa hattar skýtur þeinx
skelk í bringu, en menn Hróa sjá,
aS þetta muni kollvarpa rá'öagerð-
um þeirra.
— Einn okkar er meö
bréf til Rogers. — Við
skulurn gæta hans.
Fylgdarmenn bréfberans þeysa á
brott, dauðhræddir við að Hrói
birtist þeirn þá og þegar.
— Vertu rólegur, boðberi, nú er
þér óhætt. Við skulurn sjá svo urn,
að þú fallir ekki í hendur Hróa.
NJÓSNARI NAPOLEONS. 57
gat og fói’ svo að bjásti’a við að tína sanxan
pinkla sína. Geraicl heyrði, að sá gildvaxni —
Hugo — sagði við hana:
„Þú liefir ekki týnt neinu, vona eg!“
„Nei, nei elskan mín,“ sagði hún mjúklega.
„Eg hefi konxið nxeð þetta alt — alla þessa leið,
— eins og þú sérð.“
Hún var nú búin að ná öllum pinklunum og
aftur liélt hún af öllunx kröftum ulan um körf-
una og andlit hennar ljómaði í hvert sinn, senx
lxún leit á gildvaxna fúlmeiinið, sem Gerard ó-
sjálfrátt hafði fengið svo íxxegnan viðbjóð á, að
liann liataði hann íxxeira en nokkurn mann
annan, sem hann lxafði fjTÍr liitt á lífsleiðinixi
— að aðeins einunx undanteknum. Og sá mað-
ur var M. Toulon.
Og þegar loks Hugo sá sig til neyddan að láta
það gott lieita, að nxenn sæi, að konan væri kom-
in til fundar við hann, sagði hann liranalega við
hana:
„Lagaðu á þér hattinn og lxættu öllu amstri.“
Ef Gerard hefði vei’ið frjáls nxaður á þessai’i
stundu, hefði liann vafalaust gengið að Hugo
jþessum og barið hann niður. Þvi að Gerard gat
ekki horft upp á það, að kona, hversu sem ástatt
yar fyrir henni eða hverrar stétlar senx lxún var,
væri barin og illa með farin.
En nú misti hann sjónar af þessai’i þreixn-
ingu. Hún gekk í áttina til tollstöðvarinnar.
Mennirnir gengu á undan, koxxaix á eftir. Og hún
Jbar þyngstu ferðatöskurnar.
XXIV. KAPÍTULI.
Loks var búið að fullnægja 'öllum þeinx skil-
yrðum senx leynilögreglan hafði sett, í sam-
bandi við ferðalag Gerards yfir landamæriix.
Ásanxt gæslumanni sínum hafði hamx farið til
yfirmanns frakknesku leynilögi-eglunnai’, eins
og Touloxx lxafði fyrirskipað. Þar fékk liann
frakkneskt vegabréf, senx á stóð ixafnið Paul
Gerard, f. i París, soixur Antoinne Anxédé Gex-
ard, verkfræðings í París og konu hans Marie
Josephine. Á vegabréfið var skráð, þvert yfir
það:
Vegabréf þetta heinxilar ekki eiganda
þess að ferðast í Frakklandi eða frakknesk-
unx íiýlenduxxx.
Gerard tók vegabréfið. Að þvi er virtist var
liaixn xxú loks frjáls ferða siixna — hvarvelna
— nema í Frakklandi og frakkneskunx nýlend-
um. En oi-ðin, senx skrifuð voi-u þvert yfir vega-
bréfið, ollu því, að lionunx sveið xxieira en und-
an nokkuru öðru, senx hann lxafði orðið fyrir.
Og til þess að skilja þetta til lilítar verða memx
að gei’a sér grein fyrir lunderni og tilfinningum
Frakkans, en lxann er í þessu tilliti ólikur Exxgil-
saxanum.
Engilsaxar hafa leitað til fjarlægra landa —
endinxarka heims að kalla nxá, og þeir liafa
stofnað heimili þar, sest að, og unað þar og af-
komendur þeirra. Menn hafa sætt sig við öi’lög
sín i þessum efnum — eða farið þangað, sem
eigin vilji knúði þá. Þetta er oftlega talinn einn
af mestu kostuxn engilsaxnesku þjóðanna og
talið þeim til lofs hversu góða hæfileika þær
liafi til þess að stofna nýlendur og starfrækja
þær. En Frakkar eru yfirleitt ekki þannig gerð-
ir enda þótt nxeðal Frakka sé nxargir, sem hafi
verið i flokki þeirra, sem fundu ný lönd, rækt-
uðu þau og stofnuðu þar heimili. En yfiiTeitt
liafa Frakkar, sem heinxan hafa farið til fjar-
lægra, landa, farið þangð til þess að koxxiast
áfranx nxeð þá liugsun ofarlega í liuganuxxi, að
koma aftur til liins ástkæra föðui’lands síns.
Allsstaðar nema i Frakklandi líta Frakkar á
sjálfa sig sem nokkurskonar útlaga. Og þann-
ig var það nxeð Gerard de Lanoy. Hann leit
þessunx auguixx á og þvi sveið honunx svo sárt,
er hann leit á ox’ðin, sem gáfu til kynna, að hann
nxætti ekki til Frakklaxxds — og ekki einu sinni
til frakkneskra nýlendna koma. Frakkland,
ettjörðin, þar senx hann liafði troðið barns-
skóna, var lionum forboðin jörð. Hann mundí
aldrei franxar líta Frakkland augum, ekrur
Provence, strendurnar við Miðjai’ðai’hafið, hið
einnxanalega Landes eða þröngina á götunum i
Pai’ís. Á þessai-i stundu var hann útlagi — út-
lendingur — Cða föðui-landsleysingi, staddur í
Belgiu. En Belgía gat vart talist vinur Frakk-
lands, enda hafði Napoleon fyrsti vaðið yfir
landið í herferðunx síixum. Tungan var hin sanxa
i hálfu landinu að ixiinsta kosti, en frambui’ður-
inn harðari, einkum á r-ununx, og það liljómaði
ekki vel i eyruixi Parísai’húans.
Hann reyndi árangurslaust að kæfa andvarp,
seixx leið frá hrjósti hans, er hatín sneri sér að
vinsamlegunx enxhættismaimi, sem rétti honunx
vegabréfið.
Gæslumaður lians kvaddi liann nú og rétti
honum hendina — og Gerard tók í liana á móti,
af sama hugarfari og hún var að lionum rétt.
„Þér vei-ðið víst fegnir að losna við nxig, lierra
Gei-ard,“ sagði maðurinn og brosti.
Maðurinn liélt kyrru fyrir á ski’ifstofunni og
talaði við embættismanninn nxeðan Gei-ard gekk
á hrott og út undir bert loft. Stöðvai’ldukkan
sló tvö. Það var ákaflega heitt i veðri og kola-
reykur og ryk i lofti. Gerard spurði járnhraut-
arstarfsixiann hvenær lestin færi til Briissel og
fékk liann þau svör, að liún myndi leggja af
slað eftir liálfa klukkustund. Notaði Gerard
tímann á þessari litlu landamærastöð til þess
að skoða sig uixx og kaupa fáeina hluti, senx lxaixn
þarfnaðist, ferðatösku, snyrtiáhöld og slíkt. Svo
geklc liann að lestinni.
Hann var frjáls nxaður nú.
----o-----
Honunx veitti ekkert erfitt að finna klefaxxn,
sexxx liann hafði láður setið í, og dyrnar stóðu
enn opnar. Áður en liann fór inn í lestina nanx
liann staðar og reykti vixxdling og liugleiddi
hvort hann ætti að leggja það á sig, að vera í
sama klefa áfram og ættjarðarvinirnir liáværu
og smeðjulegu, eða lxvort hann ætti að leita sér
að annari vistarveru í lestinni. En sannast að
segja óttaðist Gerard þá, að það myndi vera að
fara úr öskunni í eldinn. En þrátt fyrir það
Ivonxst hanxx að lokunx að þeirri niðurstöðu, að
leiðari félaga en ættjarðarvinina gæti hann
ekki fexxgið, og ákvað lxann því að fara inn í
einhvern aixnan klefa. Exx í því liamx ætlaði að
stíga upp i lestina konx liann auga á pappíi’sblað,
langt og mjótt og einkennilegt i laginu, undir
lestinni, eins og það liefði fokið þangað, og
pappírsblað þetta var einlivern veginn svo líkt
sumum skjölunx þeim sem ættjarðarvinirnir