Vísir - 05.07.1938, Blaðsíða 3

VÍSIR
Ilfniiisiilmrur og Irniiiir-
Því var alment fagíúið af bæjarbúuSft þegar bæjarstjórn og
lögreglustjóri vísuðu bifreiðastöðvuttum af stæðum sínum við
Lækjartorg og þveígötunum að Áusturstræti, enda er það tví-
mælalattst einhvér mesta og merltasta skipulagsbréyting, sem
þar bíður úrlausnar. Menn bjuggust alment við að bæjarstjórn-
in myndi ekki láta sér nægja með uppsögnina eina, heldur
leitáðist hún einnig við að finna heppilega lausn til frambúðar
á þessurn máliim, og þá lausn sem allir gæta vel við unað, enda
má fullyrða að bæði eigendur bifreiðastöðvanna og bæjarbúar
álment æsJcí heppilegrar breytingar i þessa efhi.
Því varstrax lialdið fram hér
i blaðinu, að það væri sjálfsagt
og óbjákvæmilegt að bæjar-
stjórn’in sjálf sæi bifrciðastöðv-
unurn fyrir nýjum stæðum,
Það ealt og út af fyrir sig hvar
bifreiðastöðvarnar eru settar er
svo þýðingarmikið airiði fyrir
umferð og skipulag bæjarins, að
þar má eldcert handahóf ráða,
en stæðin verða að ákveðast að
rannsökuðu máli, með tilliti til
þess tvenns að bifreiðastöðvun-
mn verði gert jafnt undir höfði,
þannig að þær bíði ekki óeðli-
legt tjón af breytingunni, og að
'þær verði þar settar í bænum,
sem almenningi er þægilegast
og umferðin leyí'ir. Bifreiða-
stæðin mega liinsvegar ekki
einvörðungu ákveðast af því,
hvar eigendum stöðvanna kann
að hepnast, að hola sér niðmy
eða eftir hinu hvar þeir æskja
helst að vera, ef það rekst á
hagsmuni almennings eða ráð-
stafanir hæjarstjórnar.
Bæjarstjórnin virðist illu
heilli liafa lineigst að því ráði,.
áð segja stöðvunum upp stæð-
um sín'um, án þess að hugsa
þeim fyrir öðrum heppilegum
stæðum, enda ætlað þeim sjálf-
um að leysa málið, eftir því
livað hver fengi áorkað. Árang-
urinn er nú kominn í ljós, og
hann er í stuttu málí sá, að ein
stöðin hefir fengið afgreiðslu
og bifreiðastæði meS því að
sameinast annari stöð, en hinar
stöðvarnar standa uppi í ráða-
leysi. Að vísu hafa þær bent á
stað, sein þær óska eftír að fá
til afnota, túnið niður undan
Ikaupfélagsútihúinu, en sú lóð
er eigií. -ríkisins og var keypt á
sínum 'tíma i þvi augnamiði, að
þar skyldi reist opinher bygg-
ing, én liefir verið léð til ann-
ara óþarfari afnota til þessa,
þótt. gera megi ráð fyrir, að ein-
hverntíma reki að því að lóðin
yerði notuð í þarfir rikisins.
Hitt er auðsætt að það tvent
"getur illa farið saman, að fram-
an við rikisbyggingu vei’ði bif-
■'rciðastæði, og þótt horfið verði
: að þessu ráði, má ganga út frá
því sem gefnu, að hér verði að-
eins um hráðabi rgðalausn að
ræða og úrlausnarefninu sé
skotið á frest.
Þótt að þessu ráði verði horf-
ið, er þó aðalatriðið það, sem
mælir þvi í gegn, að sama um-
ferðaröngþveitið hólst áfram,
þar eð hifrei.ðastæðin væru eftir
sem áður við mestu umferða-
krossgöíu hæjarins, en stæðin
hafa aðeins vei'ið íflutt til, án
þess að nokkrar líkur séu til
þess að hetur fari en áður, nema
að siður sé.
Þess verðnr eitmíg að gæta,
að nauðsyn her tBL að komið
verði upp stæðum fyrir bifreið-
ar éinslakliuga i miðhænum
sjálfum, og sú ' fillaga ltefir
komið fram, að ræma neðan af
lóðunum við Lækjargötu verði
tekin til þeirra afnota. Á þvi
jgæti faríð vel og er alt annars
íöðlis, en að setja þarna upp fast-
.10’ bifreiðasíöðyar, en það
lurorutveggja getur ekki farið
saman.
B ifreiðastöðvarnar mega ekki
.liggjn við að'alumferSargötur
bæjarins. Þær verða að visu að
vera í miðbænum, en utan aðal-
Winston
Churchill,
reyndasti stjónimálamaðui
Bieta.
Niðurl.
Churchill varð ráðherra 1908.
Árið 1908 varð Churchill
verslunarmálaráðherra, en það
var fyrst árið 1911, sem honum
gafst kostur á að sýna hvað
í honum hjó. I júlímánuði það
ár lenti Brelum og Þjóðverjum
saman við Agadir, en sætlir
koniust þó á, en breskir stjórn-
málamenn tóku að gruna Þjóð-
verja um græsku. Churchill var
þá gerður að flotamálaráðherra
og forsætisráðherrann, sem var
Herhert Asquith skipaði hon-
um „að gera flotann svo vel úr
garði að hann yæri- ávalt til
taks fyrirvaralaust, ef Þjóð-
verjar skyldu ráðast á Brct-
land“.
umferðagatnanna, Sú tillaga,
sem er ekki í samræmi við það,
er engiu lausn á ntálinu.
SainkVíemt fframanrituðu ær
það auðsætt að bifreiðastöfev-
arnar hafa ekki fundið full-
laegjandi -lausn á ntálinu, en þá
l'ekur að því sama, að hæjar-
stjórnin verður að taka málið í
sínar Itendur, eins og sjá mátti
fyril' og leysa það 'á fullnægj-
andi liátt, og þau afekifti hæjar-
stjórnarinnar þdta enga bið,
með þvi að i eindaga er komið.
Það verður að finna heppilega
staði við Uiiðbæinn og úthúa þá
þannig, ‘að þeir henti stöðvun-
um til •al'greiðslu.
Það ;er ekki eðlilegt, að bif-
reiðastöðvarn ar sjálfar geti án
afskifta hæj ars t j órnarinnar
leyst þetta mál, en lillaga þeirra
er eðlileg áð því leyli, að hún
hyggist á þeirri ósk stöðvanna,
sem nú eru settar út á gáddinn,
að aðhúnaður þeirra verði ekki
gerður lakari, en annara stöðva,
sem þegar ltafa fengið hentugt
afgreiðslupláss við miðhæinn.
Með hinni nýju lögreglusam-
jtvkt fær bæjarstjórnin heimild
til að ráða því, hvar bifreiða-
* stöðvar -verða levfðar í hænmu
og hæjarstjórnin getur þá auð-
veldlega komið í veg fyrir all-
an meting milli bifreiðastöðv-
anna með því að gera þeim öll-
um jafnt undir ltöfði.
Það vteri vafalaust réttast og
heppilegast að ltafa svo sem tvö
hifréiðatorg í eða við miðbæinn
ællnð ffi afnota fyrir hifreiða-
siöðvarnar, og slik torg ætti
hæriun ..að láta gera á sinn
kostnað, og annaðhvort hyggja
sjálfur (éða gefa eige.ndum
slöðvanna kost á að hyggja af-
greiðsluhús, sem lægju vel víð
með ffilití til rekstursíus, og
væri þá ölluin stöðvunum gerí
jafnt undir 3aöfði eins og sjálf-
sagt er.
¥íð umræðui’ um lausn þess-
ara mála tuega menn ekki
glcyma því, aS bifreiðastöðv-
arnar Iiafa þý'öjngarmikíð hluí-
Daufur og leiðinlegur
leikur af hálfu íslend-
inga í gær.
Leikur hins íslenska úrvalsliðs í gærkveldi var svo daufur að
undrun sætti og urðu áhorfendur fyrir miklum vonbrigðum,
því að þeir höfðu búist við f jörugum leik og snörpum, bæði í
sókn og vörn. Vita menn ógerla af hvérju þetta stafaði, en
líklegasta tilgátan er, að íslendingar hafi verið vonlausir um
sigur frá upphafi,
Hinsvegar var leikur Þjoðverjanan mjög skemtilegur. Kom
þar tvent til, veður var ágætt og deyfð íselndinganna. Eins og
fyrri daginn voru þeir Lindemann, Hohmann og Linken hættu-
legustu mennírnir.
íslewdingarmr virðasl ekki
haf'a lært það á hinufíi fyrri
leikjnm, að iþar sem þeár standa
Þjóðverjunum svo langt að
baki í leilmi og tækni, þá geta
þerr eyðilagt að miklu þá lcosti
Þjoðvcrjarma með því að vera
autgu rífandi duglegir og ósér-
Mífnir. En í gær komust þeir
yart úr Æporunum. Þetta á þó
®kki við -alla mennina. Branduí
æar ágælur, svo og Björgvin
ISchram, og af framlínunni var
-Jón Sjgurðsson hestur. Sigur-
jón var traustur þrátt fyrir of-
'ureflið ®g Ólafur Þorvarðarson
duglegur. En það nægir bara
ekki, að örfáir menn standi sig
iágætlega.
Sænslai fimleikamennirnir
'voru hoðnir á kappleikinn i
' gær. Beyndu þéir að örfa ís-
iendingana með lirópum, en
ígáfust upp.
Áhorfendur munu hafa verið
Efciátt á Jim la þúsund.
J \verk með ltöndum, sem nauð-
'syn er á að leyst verði sem best
, aueð tilliíi ,til þarfa hæjarhúa,
: <og að hér er um skipulagsmál
sið asæða, sem á að vera til fyr-
íframhúðar, en ekki til hráða-
bíi'g'öii. Skipulagsmál hæjarins
verða aldrei leyst af handaliófi
og af nsnömiiKn, sem ekki vinna
að þemr málum að staðaldri.
Framsýiú í átevörðunum «og ör-
ugg forysta % framkvæmdinni
eru skilyróin, enda sú terafa,
sem allir ibæjarhúar gera til
íi’áðamanna' hæjaÆ’inálanna al-
■i®.ent.
Fyrri hálfleikur.
Fyrstu 5 minúturnar er leilc-
urinn alljafn, en Þjóðverjmium
tekst þó að halda knettinum
lieldur nieira á vallarhelmingi
Islendinga.
Þegar 5 mín. eru liðnar
skjóla Þjóðverjar í fyrsta skifti
á markið. Sendir lvraít hátt
skot frá vítaleig, en Hermann
grípur knöttinn.
7 mín.: Lindemann sendir
knöttinn fyrir markið. Brandur
ætlar að renna lionunr til Her-
ttianns, en hann, dettur og virð
ist knötíurinn ætla að liggja
inni. Þá her Ó- Þ. að og hann
hjargar.
8 mín.: Prysock „cenrar“ til
Lindemann fyrir markið, en
liann „brennir af“.
10 mín.: Upphlaup hjá Is-
lendingum. Jón S. sendir knött-
inn rétt fyrir opið markið, en
þarer þá enginn ísl. Hættulegt.
16 mín.: Rolir sendir knött-
inn fyrir markið, Brandur skall-
ar íiann, en Linken nær honuni
og er þá ekki að sökum að
spyrja, 1:0.
Keniur nú einn leiðinlegasti
kafli leiksins; og er liann hvergi
nærri í frásögur færandi.
35 mín.: Linken leikur með
knöttinn upp að markinu, gef-
ur hann til Lindemann, en hann
skýtur svo laust, að Hermann
fær varið.
Loks á síðustu mínútu virðast
ísl. ætla að standa sig. Althoff
sparkar laust frá marki og
Steini Einars nær knettinum, en
áður en hann kemst í skotfæri,
ern tveir Þjóðverjar búnir að
taka knöttinn af honum.
Síðari hálfleikur.
Þegar 2 mín. ern liðnar, gerai
Þjóðverjar annað markið. Link-t
cii leikur einn upp að marlanuw
skýtur liátt en laust og er ekki
varið, 2:0.
Á næstu minútu veður i Jude-
mann upp að markinu. Hermu
lileypur fram, missir af Ioieta-
iniini, en eftir nokkurt þóf tekst
að gera horri úr þvi.
6 mín.: Lindemann skýtur
frá vítateig. Knötturinn fer í
stöngina og hrekkur út aí'tur.
12 min.: Prysock „hrennir
af“ 5 mera frá markínu með
afar lausu skoti.
Liggur knöffurinn nú lengí
aðeins á vallarhelmingi Islend-
inga, en þeir þvælast fyrir Þjóð-
verjunum og tekst að liindra,
að mörkin verði altof mörg.
25 mín.: Lindemann leikur
heint upp i markið og setur ó-
verjandi mark, 3:0.
I siðara liluta þessa liálfleiks
fóru íslendingar að reyna að
spjara sig, en gátu aldreí hrist
af sér deyfðina almennilega.
33 min.: Vitaspyrna á íslend-
inga. Lindemann tekur og ligg-
ur knötturinn inni, því að Her-
mann hreyfir sig ekki til að
verja, 4:0.
Skot á mark
íslendinga . .
Þjóðverja . . .
17+17 = 34
3+ 2= 5-
Vítaspyrnur:
Á íslendinga .......1+2=
Á Þjóðverja ......... 4+4=
Horn:
Á íslendinga ......... 1+2=3
Á Þjóðverja ---------- 0+2 = 2
i
Knötturinn út af:
Vegna íslendinga 16+10 = 26
Vegna Þjóðverja 16+ 7 = 23»
Dr. Timmermann, ræðismað-
ui’ Þjóðverja hér, hauð í gær
fararstjórn þýska úrvalsliðsins
ósamt foseta I. S. í. og formanní
móttökunefndar til miðdegis-
verðar að Hótel Borg.
Gíslí Johnsen og frú
voru nie'Öal farþega hingað á Mií-
waukee í gser.
c
aðeins Loft uf.
Hvernig liann leysti það verk
af hendi sást best, er stríðið
braust út árið 1914. Lady As-
quith skýrir frá þvi í endur-
minningum sínum, er ráðuneyt-
ið var kvalt til fundar í forsæt-
isráðherrabústaðnum, nr. 10 við
D'owingstreet, og heðið var
eftir svari Þjóðverja við úrslita-
koslum Breta.
Allir ráðherrarnir voru æslir
og úttaugaðir að Churcliill und-
anteknum. Hann virlist liinn
ánægðasti og lélc á als oddi.
Er ldukkan sló tólf reis As-
quitli úr sæti sínu og lýsti yfir
því að ófriður væri liafinn, og
fyrsta skipun hans var að hafa
flotann strax til laks og útbúa
Iiaim að nauðsynjum.
Flotinn var tU taks.
ChurchiII reis sti’ax á fætur
og lýsti yfir þvi að flotinn væri
reiðubúinn og honum væri eklc-
ert að vanbúnaði að liefjast
handa, og liinn 30. júlí, þegar
meiri hluti ráðuneytisins hafði
liallast að lilutleysi hafði breski
flotinn látið úr lægi og siglt
Ijóslaus að næturlagi til þeirra
staða sem flotamálastjórnin
hafði ákveðið.
Nokkurum vikum seinna var
þýski flotinn reiðuhúinn.
Þetla varð samt sem áður
skammgóður vermir fyrir
Churchill. Leiðangrar þeir, til
Antwerpen og Dardanella-
sundsins, sem hann beitli sér
fyi'ir, mishepnuðust með öllu.
Sérfræðingar hafa að vísn látið
þá skoðun sína í ljós að hug-
rnyndin hafi hæði verið afbragð
og sjálfsögð, en á þeim tíma
brást herforingjaráðið og flota-
foringjarnir Churchill, og á
liann skelti þjóðin allri skuíd-
inni fyrir mistökin.
Þetta leiddi til þess að stjórn
frjálslynda flokksins varð að
láta af völdum, og Churchill,
sem liafnaði minnihátlar ráð-
herrastöðu í hinni nýju stjórn,
fór lil Frakklands, —- í stríðið.
Árið 1917 var hann kallaður
heim að nýju, og gerður að her-
málará&Iierra, Jof tvarnaráð-
herra o. fl. Árið 1911 hafði
Churchill elt gnátt silfur við
David Lloyd George og Íéiddi
það tíl þess ?að Lloyd George
varnaði honum þeirrar ráð-
herrastöðu í ráðuneyti sínu,
sem fcionum har, og varð þá ekki
annað séð, en ,að Glmreh ill væri
dauðadæmdur í stjórmoálabar-
áttunni.
Churchill gerist málari.
Þrált fyrir þetta varð Ghur-
cliill viðloðandi við stjórnmálin,
með því að stjórn Lloyd George
íéll. Um skeið liafði hann þó
dregið sig í lilé og lagt stund
á málaralist og ritstorf, 'en faðir
hans hafði liugsað sér að liann
yrði málari, og liafði gefið hon-
um kost á að afla sér undirhún-
ingsmentunar í þcirri grein.
Cliurcliill hóf stjórnmálabar-
áttu sína aftur, ekki sem frjáls-
lyndiir, — með því að, liann
hafði liröklast úr þeim flokki
vegna yfirgangs Lloyd George,
— og gerðist liann nú íhalds-
niaður, enda tök sá flokkur
hann í fulla sátt. Forsætisráð-
herrann, Stanlöy Baldwin, út-
nefndi Churchill, sem fjármála-
ráðherra i stjórn sinni, en kosn-
ingu Iiafði hann lilotið á þing í
Epping-kj ördæmi árið 1924. Ur
þessu var litið svo á að Ghur-
cliill væri annar aðalforingi í-
lialdsflokksins. í Neðri málstofu
hreska þingsins hafði liann einn-
ig forystuna á hendi og harðist
þar fjTÍr fjárlögum sínum og
kom þeim í gegn.
Þegar jafnaðarmenn komust
fil valda árið 1929 undir forystn
MacDonalds fók Snowden við
.fjármálaráðlierrastöðunni af
Churchill og áttu þeir þá strang-
ar og langar orðasennur í þing-
inu, sem voru rómaðar mjög.
Eilt sinn deildu þeir látlaust í
21 klst., og voru þá ei spöruð
hin breiðu spjótin.
)
Nokkurt fylgi en ekki nægjan-
legt.
Þegar jafnaðarmannaflokk-
nrinn sundraðist og stjórnin
féll, myndaði Ramsay MacDon-
ald þjóðstjórn sína. Var Chur-
cliill þá enn kominn í andstöðu
við alla og lilaut ekki ráðherra-
stöðu í þeirri stjórn. Árið 1935
háði liann harðar deilur í þing-
inu um Indlandsmálin og fylgdi
cinn þriðji liluti íhaldsflokksins
lionum að málum, en síðan lief-
ir Iítið á honum horið nema í
þau skiftin, sem hann hefir deilt
á stjórnina fyrir lélegar land-
varnir og hernaðarimdirbúning^
en þau mál telur hann varðai
mestu. Fylgismenn Cluuchill
eru allmargir, en Mnsvegar ekkl
nægilega sterkir til þess að Iion-
um hjóðist ráðherrastaða. Mun
fylgi hans liafa aukist aiíveru-
lega nú upp á síðkastið og má
ætla að þær hörðu deilur, sem
háðar liafa verið undanfarið i
hreska þinginu, séu íneðfrain
sprottnar af andstöðu Iians við
ríkisstjórnina i Iiermálununr.
Gliurchill fæddist 30. nóv„.
1874. Hann kvongaðist og á.
fjögur hörn, þrjár dæfur og
einn son, Randolph að nafní, ogt
leit svo út um skeið, að hana
myndi feta dyggilega í föfspor
föðurs síns. Randolph hauð sig
íram í aukakosninguni, wm ó.
liáður íhaldsmaður, og harðist
þá fyrir málstað föður síns í
Indlandsmálunum, og sýndi það
þá, að liann hefir hlotið mörg
einkénni föður síns að erfð'uin,
og hjuggust menn við niiklu af
hoiium, er stundir líða fram.
Störf í hjáverkum.
Eins og getið var um í upp-
Iiafi greinar þessarar hefiir
/Cliurcliill lagt gjörva liönd á
margt í hjáverkum sínum.
06.