Vísir - 09.07.1940, Blaðsíða 4

VISIR
. .Fingraför.
Diapccs'iaxi ii Salt Lake .City íLUtah
iii. Kændarikj uiium, hefir .ákveÖiÖ afi
thwr «ánasti horgarbúi skuli skyld-
aigtnr f3 f»ess aÖ láta lögregluna taka
^aíuir af fíngraförum .sínum.
★
.IDálagleg hæð,
Mesta liæð, sem rriannlaus loít-
'9>elgar hefiar 'komist upp í, er 103.-
200’ fet. Var belgurinn sendur upp
frá SL Cýr, nærri Versailles á
LFralíIííandi og .vorú fest við hann
jýms srísiudaleg rannsóknartæki.—
JHæsía. fáilhlífarstökk, seni sögur
fara af, var framkvæmt í Rúss-
íandi. k s.L ári. Flugmaður að nafni
SoIodovm\ stökk úthyrðis úr flug-
•vél £ 32.808 feta hæð.
1... *
iNóg að gara.
’Fýrstu sex mánuði stríðsins
'bjárgiiSn enskir björgunarbátar
*774 taBfisanum frá druknun, en það
«r íaacrri tala, en fjögur næstu ár
ji imcTan samtals.
*
TEaupstefnan í Leipzig.
'Vorkanpstefnuna í Leipzig sóttu
'ii’ýÆtf’ Lkaupsýslumenn frá 35
ihluífaMtKtiní löndurn. Rútnenar
'gcrSa mestu kaupin, en næst komu
Mdteatdingar, Ungverjar og ítalir.
★
iHjá mannætum.
Höfbmginn: — Hvaða mat fæ
<Ig B
EMasveinnmn.: — Steiktan bíl-
.‘StjÓKS.S
"Sennllega yrði það met i taxta-
broö- En það væri kaldhæðni
örlaaisiwana ef sjálfur forseti
BaastdbL isl. sléttarfél., Guðjón
JBoatófitósson, setti það met.
PaS hefir löngum verið krafa
Qkommúmsta, að vinnutíminn
værii síyttur. En Bandal. isl.
‘StéMarféi. er m. a. tíl þess stofn-
■aS aS stjvkja verkálýðinn gegn
'hverskonar kauplækkun.
JÞegar ibommúnistinn Guðjón
iB’enetfikfsson gerist atvinnu-
arekaiadi, þá er hans fyrsta verk
að leagja vinnutímann.
Þégar fforseti Bandalags ísi.
.-ðtétffarfél., Guðjön Benediktsson,
greiðar wrlcakaup þá fá verka-
mmmrnir 16 kr. á dag, en ekki
kr. 23JJ6 éinsi’Og þeím ber eftir
ÍDagsbr úna rtax ta.
IÞegjar ‘Gúðjón Benediktsson
■var form. Svéináfél. murara,
þá var liann óspar á kröfur til
uieislaranna m. a. um liærra
kaúp. Hú Jjýður hiann múrara-
•sveímrm atvinnu og kr. 1:40 á
’lífef- á sarna tíma og kaup þeirra
cÆr kr. 2L28. Að visu er móniám
ekki samhæfilegt við iðnaðar-
vinnu. Én að nota sér atvinnu-
leysið tíl þess að knýja fram
kanplækkun heitir á máli
Ibjóðviljans „þrælatök“.
Forseíi Bandalags ísl. stéttar-
'féíaga heí'ir lagt sitt til verka-
lýðsmaiarma.
.Slikir menn sóma sér vel!
X.
Þar var hugurinn!
D.rengur nokkur varð fyrir bíl
og handleggsbrotnaði. Bílstjórinn
var læknir, batt um meiðstið til
bráðabirgða og ók síðan til sjúkra-
hússins. Á leiðinni spurði hann
drenginn, livernig gengi og átti
vitanlega við það, hvernig honUm
liði í handleggnum. Strákurinn
sv'araði:
—- Ágætlega ! Nú erum við á 100
og þó heldur meira.
★
— Það er heldur léleg atvinna
að vera kvæntur.
— Við hvað áttu?
— Hún lætur mig enga vasa-
peninga hafa, þótt hún þvoi á
hverjum einasta. degi!
★
— Er eg nú áreiðanlega fyrsta
stúlkan, sem þú hefir kyst?
— Já, það getur þú reitt þig á.
— Jæja, hinar hafa nú ekki
farið mikils á mis — finst mér!
— Aldrei kemur það fyrir, að
víndropi sjáist á mínu borði.
— Eg er líka ákaflega gætinn,
þegar eg fer ineð áfengi heima
fyrir.
★
— Heldur þú, að kóngurinn
berji strákana sína?
— Vitanlega gerir hann það.
Til hvers heldurðu að hann noti
ríkissprotann?
★
— Þér eigið ekki ab blístra í
vinnutímanum!
— Fyrirgefið, þerra fram-
kvæmdastjóri. Eg var ekki að
vinna — eg var bara að blístra!

Samsæti á Akureyri.
Nokkiir sjálfstæðismenn á
Akureyri héldu Jakob Möller
fjármálaráðherra og tveim son-
um hans og Jóhanni Hafstein
erindréka og frú hans samsæti
að Hótel Gullfoss í gærkveldi.
Fór samsætið prýðilega fram og
voru margar ræður fluttar. Job.
12 kmkir
skoinar niOir.
Þýska herstjórnin tilkynti í
dag:
1 morgun gerðu breskar
Blendheimsprengjuflugvélar
árás á norska flugvöllinn Sta-
vanger-Sola. Þýskar flugvélar
réðust gegn þeim og loftvarna-
byssur voru teknar í notkun, og
komu i veg fyrir að nokkurt
tjón yrði unnið, enda var að eins
fáum sprengjum varpað niður.
Allar bresku flugvélarnar 12
að tölu voru skotnar niður, 11 i
loftorustú og 1 af loftvarnar-
bvssum.
— Hvert erindi átti maðurinn?
— Eg veit það ekki.
— Um hvað var hann að tala
allan þennan tíma?
— Um sjálfan sig?
— Og hvað gerðir þú?
— Eg geispaði.
Biðillinn. (í mikilli geðshræf-
ingu) : Þér blátt áfram drepið mig
með þessari sífeldu og miskunnar-
lausu neitun. Hvernig á eg að
fara að því, að fá yður til þess
að segja já?
Stúlkan: Reynið til dæmis að
spyrja, hvort þér lítið út eins og
fífl?
Lindin.
Já, svo er jiað. Fjarri bóka-
söfnum og háreistum liöllum
lærdóms og lista, lengst norður
í Jökulfjörðum við Isafjarðar-
djúp situr liann, klerkurinn, sem
að mínum dómi ritar þróttmestu
greinina í „Lindina“, ársrit
Prestafélags Vestfjarða 1940.
Annars sagði eg við sjálfan
mig, er mér barst „Lindin“ i
hendur: Nei, nú skrifa eg ekki
um „Lindina“. Það er svo mikið
sem út kemur og með er mælt,
og eg er alltaf að skrifa um eitt-
hvað, og menn sennilega orðnir
dauðleiðir á því. En svo þegar
eg fór að lesa þetta rit, fékk eg
hjartanlega löngun til þess að
vekja athygli almennings á þvi,
og eklti síst grein síra Jónmund-
ar Halldórssonar: „Til hvers
fara menn i kirkju?“ Eg treysti
því, að eg móðgi ekki alla hina,
sém elga hugþekkar og sumir
ágætar greinar í „Lindinni“,
þótteghendi sérstaklega á þessa
grein. Hana þyrftu sem flestir að
lesa. Húii er um merkilegt al-
vörumál. Hún er viturleg og
lieilnæm leiðsögn á hættulegum
leiðum. Hún er snjöll og skemti-
lega rituð.
Þá er erindi Páls ísólfssonar:
„Norrænt tónlistarmót“, góður
fengur og gefur ritinu sérstakt
gildi. „Þú átt að verða að liði“,
eftir Þ. J„ er einkar hugþekk og
hvetjandi grein. Hið sama mætti
segja um grein síra Halldórs
Kolbeins: „Vaka“. Sira Eirikur
J. Eiriksson skrifar i ritið um:
„Heimilisrækt og átthaga“, og
eru slíkar hugleiðingar þarfur
lestur nú á dögum. Annars er all-
mikil fjölhrevtni í „Lindinni“,
greinarnar flestar stutlar og
upp og ofan góðar, sumar ágæt-
ar. Eilthvað er þar af lélegum
kveðskap, en ekki er það mikið,
og óþarfi að kvarta yfir. En ef
til vill segir litla greínin: „At-
hurður úr daglegu lífi“, eftir H.
P. Cliristianren, lijarlnæmustu
og skemtilegustu söguna. Hún
er fljót lesin, en gleymist ekki
auðveldlega.
Pétur Sigurðsson.
K. F. U. M.
V ATN ASKÓGUR.
Ákveðið er að 3. flokkur
fari í Vatnaskóg 18. júlí. Þeir
drengir sem ætla að verða
með gefi sig fram sem fvrst i
síma 3437 og 4157 og 5038.
Fundur verður fyrir þá sem
fara í 2. flokki í kvöld kl. 8.
Iwö herbergi
«S eldliiKN
í Austurbænum, með eða án
liúsgagna, og síma til leigu.
Uppl. í síma 1981.
| Félagsiíf |
FRAMHALDSAÐALFUND-
UR verður haldinn í kvöld,
þriðudag, i Varðarhúsinu kl.
8ýó. íþróttafélag Reykjavikur.
(163
Itilk/nningarI
SÁ, er keypti útvarpstækið á
Grettisgölu 67, er beðinn að
koma þangað til viðtals. (179
LÉÍ0A*
GÓÐ geymsla óskast strax.
Uppl. síma 3010. (158 |
ftliCISNÆDll
EINS til tveggja herbergja
íbúð óskast 1. okt. Tilboð merkt ,
„Hlý“ leggist inn á afgr. Vísis i
fyrir föstudagskvöldi (160 j
EITT eða tvö herbergi og
eldhús óskast 1. sept. eða 1. okt.
Sími 5478.____________(162
STOFA og eldhús óskast. Til-
hoð sendist afgr. Vísis merkt:
„Strax“. (172
HERBERGI fyrir einhleypan
til leigu Skálholtsstíg 2, við
Tjörnina. (173
STOFA til leigu með eða án
húsgagna, Tjarnargötu 10 A.
GÓÐ 3 lierbergja íbúð óskast
1. okt. Tilboð merkt „Ibúð“
sendist Vísi. (178
MAÐUR með örugga atvinnu
óskar eftir 3—4 lierbergjum, 1.
október. 4 fullorðnir i heimili.
Getur látið afnot af síma. Uppl.
síma 3107. (183
Á GRETTISGÖTU 16 B eru
saumaðir upphlutir, peysuföt
og drengjabuxur. (169
HÚSSTÖRF
STÚLKA óskast til húsverka
2svar í viku. Uppl. i Þingholts-
stræti 24, miðhæð. (159
"^^aumastofur"""
SAUMA drengjaföt, vendi og
geri við fatnað. Uppl. á Berg-
þórugötu 11. (177
.TAFAiMDNDIf]
KARLMANNSSKINNHANSKI
tapaðist á laugardagskvöld í
miðbænum. Vinsamlegast skil-
ist á Njálsgötu 9. (182
TAPAST hefir sætispúði af
mótorhjóli. Skilist á afgr. Visis.
Fundarlaun. (166
EITT karlmannsstígvél hefir
tapast ofan úr Borgarfirði til
Reykjavíkur, sennilega i Hval-
firði. Finnandi vinsamlegast
skili þvi í verslun Guðjóns
Jónssonar, Hverfisgötu 50. (180
VASAÚR tapaðist mánudags-
nótt frá Austurvelli á Sólvelli.
Uppl. síma 2374 eða 5036. (167
IJTPRJÓNAÐIR ullarvetling-
ar töpuðust á Hringbraut á
sunnudag. Vinsamlegast skilist
á afgr. Visis._____ (168
VEIÐISTÖNG tapaðist s.l.
sunnudagskvöld á leiðinni frá
m.s. Laxfoss inn Skúlagötu,
Barónsstíg á Grettisgötu 67. —
Skilist þangað gegn fundar-
launum. (176
Kkaupskapuki
FORNSALAN, Hafnarstræti
18 kaupir og selur ný og notuð
húsgögn, lítið notuð föt o. fl. —
Simi 2200.__________(351
LEGSTEINAR til sölu úr
granít og marmara, einnig
granítplötur. Styttur á barna-
leiði, Kristsmyndir, rúður og
handabönd. Uppl. Vatnsstig 16,
sími 5637. (171
""NOTAÐnnSuNœ""
_______KEYPTIR__________
STRAUJÁRN (ekki raf-
magns) óskast keypt. — Toft,
Brauns-Verslun, sími 3041. —
_____________________(181
“NOTAÐmllImím”»
TIL SÖLU 1
TIL SÖLU kvenreiðföt úr
dökkbláu chevioti, Bergþóru-
götu 31, uppi. (161
FALLEG ensk karlmanns-
sumarföt til sölu. Uppl. Öldu-
götu 11, I. hæð, frá kl. fr—7. —
____________________(164
STÓLKERRA til sölu Mána-
götu 23. (165
TVEIR notaðir liægindastól-
ar til sölu, af sérstölcum ástæð-
um. Tækifærisverð. Uppl. frá
kl. 5—8 Smiðjustíg 12, uppi.
__________________ (170
----------Sús-----------
VIL KAUPA lítið einbýlishús
í bænum eða úthverfi bæjarins.
í liúsinu þurfa að vera 1—2
stór og 3—4 litil herbergi. Uppl.
í síma 5924 kl. 8—10 í kvöld.
(175
HRÓI HÖTTUR OG MENN HANS.
529. SÆRÐI FANGINN.
j ..................
— Jæja þá, farðu með þessa súpu-
skál til fangans, en gættu þess,
að hella engu niður af 'súpunni.
— Hvert skal halda? Hér fær
enginn aS fara inn. — Kokkurinn
sendi mig meS mat til fangarís.
i'i
— Þarna er hann, en hann er meS-
vitundarlaus. — Hann skal nú
verða að eta samt, því lofa eg.
— Stattu upp, hurdurinn þinn.
Ætlastu til þess aS eg standi hér
í allan dag og brenni mig á aS
halda á súpuskálinni.
^WSomerset Maugham: 92
SÓKUNNUM LEIÐ'ITM.
TniéíS ímgaTm annarstaðar og slceytti elcki um, að
lífai'blað ífil þess að fá frekari fregnir af þessu.
^VarS'Iionirm því mikið um, er honum var fært
áírasbcyfí, þar sem honum var tjáð, að spreng-
aiighefði orðið í námu hans. Þrjátíu námumenn
\?ærú ínnikróaðir í námunni og það var talið
vonliausí, að þeim yrði bjargað. Þegar 1 stað
áiurgn allar hugsanir hans um einkamál hans.
Híaim náði sér í áætlun um járnbrautarferðir
«og korns) að raun um ,að ef hann liefði hraðan
. Sí gæti hann náð í lest til Lancashire ef-tir noklc-
■íirar mínútur. Hann tók með sér tvö slceytaeyðu-
IMSS og s-endi skeyti til þjóns síns, að koma a
ssftir honum með fatnað. Hitt sendi hann Lucy.
!lann kom í tæka tíð á stöðina og síðdegis'
aama -dag var liann kominn að muna námu
ainnar. Þar liöfðu safnast saman konur námu-
naaahna oghöm o gbar fólkið sig aumlega. Allar
tíílmnnir fil þess að bjarga mönnunum höfðu
<®rffið árangurslausar. Margir menn höfðu hlotið
láneíðsli og hús verkstjórans liafði verið gert að
Sihráðah/rgða-iijálparstöð. Alec komst þegar að
pCT, áð menn höfðu frá upphafi örvænt um, að
unt væri að hjarga mönnúnum. Hann tók alla
stjórn þegar í sínar hendur. Hann hughreysti
konur og börn. Hann kvaddi hvern mann á
vettvang, sem eiltlivað lið var í, og framkoma
lians sjálfs var hverjum manni livatning, að
duga sem best. Það var nú farið að lialla degi
og engán tíma að missa. Þeir erfiðuðu alt kvöld-
ið. Alec liafði farið úr jakkanum og hamaðist
eins og hinir vönustu og liarðduglegustu meðal
námamanna. Hann skeytti hvorki um mat eða
hvild. Hann lieil á jaxlinn og hamaðist við starf
sitt og stjórn — í þessari baráilu við dauðann
— því að ef hann sigraði yrði lífi 30 manna
bjargað — og mikil hamingja verða ríkjandi á
heimjlum þeirra. Um morguninn fékk hann sér
hað, heimsótti hina meiddu menn sem snöggv-
ast, og fór svo aftur í námuna.
Hann gaf sér elcki tímá til þess að liugsa um
neitt annað. Hann vissi ekki. að þennan sama
morgun var birt annað bréf i Daily Mail, þar
sem getið var itarlegar allra kæruatriða á hend-
ur honum, og það var viðhætt nýjum sönnunum,
og þannig frá öllu gengið, að almenningur hlaut
að dómfella hann, nema hann jiegar í stað gerði
hreint fyrir sinum dyrum. Hann vissi ekki að
ritstjórar hlaðanna furðuðu sig á þögn lians og
þeir létu gremju sína í ljós með því, að hirta á-
sökunargreinar í hans garð. Blöðin voru nú öll
á einu máli. Þetta var gert að flokksmáli og rót-
tæku blöðiú hömuðust gegn stjórninni og not-
uðu málið til þess að spilla fyrir henni, reyna að
kreista úr henni þá líftóru, sem enn var í henni.
Og loks er þess að geta, að fyrirspum var gerð
í neðri málstofunni.
En Alcc Iiarðist sinni góðu baráttu og vissi
ekki -— að unnið var að því af kappi að níða af
lionum mannorðið. Hann hefði lieldur ekki látið
sig það mildu slcifta, þótt hann hefði vitað það.
Þeir, sem með honúm unnu að björguninni,
voru í þann veginn að missa trú á, að til nokkurs
væri að halda hjörgunarstarfinu áfram, en Alec
gæddi þá nýju þreki, livatti þá og var þeim til
fyrirmyndar. Hann hvatti þá til þess að beita sér
enn betur, leggja fram alla krafta sína. Nú, fanst
lionum, að engu máli skifti um nema eitt, að
þrauka, og þá myndi þeir sigra í baráttunni við
dauðann. Aldrei hafði komið betur í Ijós hversu
miklu þreki hann var gæddur. Hann vann í
tultugu klukkustundir hvíldarlaust. Hann dró
ekki af sér. Og það var sem hann hefði þau áhrif
á þá, sem með honum unnu, að þeir gæti lagt
miklu meira á sig, en þeir nokkurn tíma höfðu
gert. Þeir strituðu áfram. Það var auðveldara, af
því að liann var þeim sönn fyrirmynd. En það
var engu líkara en þetta mundi alt verða til
einskis. Fyrir liandan hinn liarða og svarta vegg
í námunni lágu 30 menn aðfram komnir, mat-
arlausir. Ef til vill höfðu sumir þeirra gefið upp
öndina. Það var ógurlegt að hugsa til þeirra
ógna, sem þeir áttu við að húa. Vatnið hækkaði
í námunni. Þeir voru í kolamyrkri. Ógnirnar
voru margar — en liungrið kvaldi þá mest. Með-
al þeirra var fjórtán ára piltur. Alec liafði rætt
við hann, af tilviljun, þegar hann var þarna fyrir
skemstu, og honum hafði geðjast vel að honum.
Hann var svo lú’ess og kátur og gáfulegur. Þetta
var bláeygur, glaðlegur piltur, sem brosti þann-
ig, að mönnum varð ósjálfrátt hlýtt til hans. Það
var sárt til þess að hugsa, að honum skyldi ekki
verða lengri lífdaga auðið, — að þetta ógurlega
slys skyldi verða til þess, að allar þær vonir, sem
bundnar voru við framtíð hans, skyldi að engu
verða. Faðir hans hafði beðið bana. Lík hans,
hroðalega útleikið, hafði verið flutt í líkhúsið.
Og inniluktur í námunni með drengnum var