Vísir - 21.06.1941, Blaðsíða 3

VISIR
liafa lekið sér bólfestu. Mörg
önnur skordýr eru stórskaðleg
t. d. leggjasl sum á íatnað, önn-
ur grafa sundur trjávið húsanna
og' hin þriðju eta af matvælum
manna.“
„Hvaða skordýr valda mestu
tjóni á gróðri?“
„Á síðuslu árum hefir það
verið kálflugulirfan. Hún hefir
stórspillt gulrófnarækt í Reykja-
vik og nærliggjandi sveitum. En
fyrr á tímum gerði grasmaðk-
urinn mest tjón. Af hans völd-
um lögðust jarðir í eyði á Suður.
landi.“
„Hversvegna her miklu meira
á skaðsemdardýrum nú en áð-
ur?“
,Það er vegna þess að þeim
dýrategundum sem valda tjóni
fjölgar hér árlega, og til þess
eru aðallega tvær orsakir:
1. Auknar samgöngur við úl-
lönd.
2. Hlýnandi veðrátta hér á
landi á síðari árum.
Árlega flytjast hingað útlend-
ar dýrategundir. Sumar jjcirra
geta tekið sér liér bólfestu nú
af því að veðráttan er hlýrri en
hún var fyrir nokkurum árum.
Meðal annars nýja húsflugan.
Stórhætlulegt skordýr.“
„Hvernig telur þú að skor-
dýrarannsóknum hér á landi
muni verða hagað í framtíð-
inni ?“
„Nú, þegar segja má að fyrsta
þætti railnsóknanna á skordýr-
unum sé að verða lokið, með
því að fengið sé sæmilegt heild-
aryfirlit yfir skordýraríki fs-
lands, tel eg líklegt að hafist
verði handa með nákvæma
rannsókn á skordýrum hinna
einstöku sveita og héraða lands-
ins og þá sérstaklega rannsak-
aðar þær tegundir sem hafa
beinlínis pralctíska þýðingu, svo
sem skaðsemdardýr í hibýlum
manna, í landhúnaði og garð-
yrkju og svo nytjadýrin í ám og
vötnum — fæða vatnafiskanna.
Þá er þess og að vænta að
hægt verði að gefa út vísindarit
um þessi efni og svo hentugár
handbækur fyrir almenning,
i svo hann geti lært að þekkja
skordýrin til þess að ’verjast
skaðsemi þeirra, en nota sér sem
bezt gagn það, sem af þeim má
verða.
„Iiefirðu notið styrks til
rannsókna þessara?“
„Já, Menningarsjóður íslands
hefir veitt til þeirra fé, og eg vil
ekki láta lijá líða að geta þeirr-
ar stofnunar með sérstöku
þakklæti.“
Að lokum segir Geir Gígja:
„Nú eru fundnar 740 skor-
dýrategundir í landinu, svo hér
er rannsóknarefni, sem lengi
mun endast.“
Þess má geta, að hjá hlaðinu
bíður stórfróðleg grein eftir
Geir Gígju um ýms liættuleg
skaðsemdar skordýr og livernig
unnt sé að útrýma þeim.
Sinnep
lagað og ólagað,
Fisksósa,
Capers — Pickles.
VÍ5IH
Laugaveg 1.
Útbú Fjölnisveg 2.
| BUGLÍSIHGflR I BRÉFHRUSfl j BÓHflKÓPUR - v 0FL-
IV \ E.K QUSTURSTR.12. ^

RAFTÆKJAVERZLUN OC
] VJNNUSTOFA
^ LAUGAVEG 46
(í L--n SÍMI 5858
RAFLACNIR
VIÐCERÐIR
• • • • •
SÆKJUM SENDliM
Merk kona látin.
í minningu.
Pauline Carlotte Amalie, f. Sæby
Fyrir skömmu andaðist hér í
bænum frú Pálína Jósefsson,
kona Ágústs Jósefssonar lieil-
brigðisfulltrúa, hins bezta
manns.
Eg kynntist frú Pálínu —- en
svo var hún jafnan nefnd í dag-
legu ávarpi — þar sem eg var á
fæði lijá syni hennar Kristjáni,
verkstjóra i Steindórsprenti, og
konu hans, Guðríði Jónsdóttur,
um nokkurra ára skeið, en þau
bjuggu þá öll á Grettisgötu í þá-
verandi húsi Agústs.
Mér er frú Pálina minnisstæð
frá þessum árum og varð hún
því minnisstæðari sem lengra
leið og vegir okkar skildu að
nokkuru.
Frú Pálína var glaðvær og
góðviljúð. Það var eitt af ein-
kennum lundar hennar að hún
gat ekki annað þolað en að þeim,
sem voru í návist hennar, liði
vel og gilti það um alla jafnt.
Mér eru sérstaklega minnis-
stæð jólin á heimili þessu. Á að-
fangadagskvöld sótti öll fjöl-
skyldan sameiginlegan jóla-
fagnað ó þessu heimili, en auk
þess sem borðhald allt var hin
hezta fyrirmynd, þá var þó hitt
öllu ef ti r telí ta rverðara liversu
hátíðlegt og glaðlegt allt var á
heimilinu þessi lcveld. Það var
liátíðlegur heimilishragur yfir
öllu. Frú Pálinu var það í blóð-
ið borið að setja þennan brag á
allt sitt umhverfi.
Eg leit, í fyrstu, á sjálfan mig
sem gest þarna og óviðkomandi
mann, sem hlyti að vera of-
aukið. En það þurfti ekki ann-
að. Frú Pálina leit á þetta frá
sínu sjónarmiði og frá þvi gat
eg ekki verið annað en einn af
hópnum.
Ef eg væri spurður úm hvað
það væri í fari þjóðar minnar,
sem mér þætti lýsa hezt mann-
• kostum hennar, þá mundi eg
hiklaust svara því að taka fóst-
urhörn og ala önn fyrir þeim
lýsti heztum mannkostum. Þetta
var mjög áberandi með íslerizku
þjóðinni i mínu ungdæmi, en
hafi nokkur eiginleiki verið
innsta eðli frú Pálínu þá var það
sá, að ala önn fyrir öðrum.
Þessi eiginleilci virðist ekki
fara í vöxt með þjóðinni við
aukna menningu og getu.
Frú Pálína var trúhneigð
kona og hafði vakandi áhuga á
þeim málum. Hversu mikið hún
sótti kirkju er mér ekki kunn-
ugt, en til prestanna lá henni
ldýtt orð, en þó'mun séra Har-
aldur heitinn Níelsson hafa ver-
ið sá kennimaðurinn, sem henni
fannst einna mest til um.
Frú Pálína las allt það um
trúmál, sem hún komst yfir, en
einkum það, sem einhverja
skynjanlega skýringu reyndi
að gefa í þeim. Ganglera
og Morgunn las hún t. d. Henni
nægði ekki að fá skýringar yá
þessum málum eins og gufu-
stroku fram úr flautukatli með
því orðaflóði, sem fávizkan ein
og smekldeysið getur látið sér
sæma að gubba út úr sér svo að
þeim, sem fræðslu leita, liggur
við köfnun — hún þráði að vita.
Úrsmidir halda fund til
að ræða viðskipta-
ðrðugrleikana.
Standa uppi ailslausip þó velta sé i
öðrum vidskiptum.
Úrsmiðir víðsvegar utan af landi hafa nýlega komið saman á
fund hér 1 bænum til að ræða ýms vandamál sín, og hefir fund-
ur þessi staðið yfir undanfarna daga.
Tilefni fundarins eru fyrst og fremst innflutningshöftin, sem
hafa reynst úrsmiðunum mjög erfiður Þrándur í Götu.
Hefir Vísir snúið sér til Jóhanns Ármanns Jónassonar úr-
smíðameistara og formanns Úrsmíðafélags íslands, og fengið
hjá honum nokkurar upplýsingar um starfsemi félagsins og
hinn nýafstaðna fund þess.
ari né lijálpsamari konu en frú
Ingibjörg getur ekki, og mun
hún oft liafa verið gjöful um
efni fram og aldrei hirt um.
Hún hefir trúað því að úr rætt-
ist þó að sér væri lagt og fundið
innilega gleði við að gleðja fá-
tæka og raunamædda.
Frú Ingbjörg er hreinlynd
kona og fer ekki dult með skoð-
anir sínar hver, sem í lilut á.
Hún er hreinlynd og jafnframt
göfuglynd, enda vel þokkuð og
virt af öllum, sem hénni hafa
kvnnst.
Eg veit að frú Ingibjörgu er
ekkert um lof gefið, — vill lifa í
kyrþei og vinna störf sín í friði,
— án þess að um hana sé rætt á
opinberum vetivangi. Eg vil þó
að þessu sinni oota tækifærið til
þess að óska heoni til hamingju
með daginn, og þakka henni, og
þeim lijónum báðum, alla gamla
og trausfa vináttu, sem þau
liafa sýnt mér og minum frá því
fyrst er eg man eftir mér. En
óskir mínar th handa frú Ingi-
björgu eru þær að allir reynist
lienni svo í ellinni, sem hún hef-
ir öðrum reynst, og að henni
hafi orðið að trú sinni á menn-
ina og guð er þessu lífi lýkur.
Kr. Gtuðlaugsson.

Úrsmiðum landsins liefir þrá-
faldlega verið synjað um inn-
flutning á úrum, og þó inn-
flutningsleyfi hafi fengizt, hef-
ir gjaldeyrir elcki verið til.
Það er fyrst núna nýlega, sem
leyfi hefir fengizt til að greiða
nokkura lugi úra frá Sviss, sem
pöntuð voru í fyrrahaust, sam-
kvæiu.t fengnu innflutnings-
leyfi. Þessi úr eru enn ókomin
og óvísl livenær þau munu
koma.
Eru úrsmiðirnir allslausir af
vörum og liorfir til stórra
vandræða meðal þeirra, ef ekki
rætist bráðlega úr. I vor, þegar
eftirspurnin var sem mest eftir
úrum til fermingargjafa, voru
þau alls ekki til.
Nýlega hefir fengizt örlítil
úrlausn á innflutningi- og gjald-
eyrisleyfum úra, en alls ófull-
nægjandi, svo að það má óhætt
fullyrða, að úrsmiðir hafa ald-
rei lioríft fram á önnur efins
vandræði í viðskiptamálum, sín-
um. Þau úr, sem hingað munu
flytjast, eru ekki nema örlítið
hrot af eftirspurninni og þorf-
inni, sem fyrir _ úrin eru liér
heima.
I þessu sambandi má geta
þess, að úrsmiðir hafa gert
brezkum sétuliðsmönnum jafn-
hátt undir höfði til þessa, sem
landsmönnum sjálfum. Af þess-
um ástæðum hefir þörf úrsmiða
fyrir aukinn innflutning marg-
faldast. En nú hafa komið fram
háværar raddir um það meðal
úrsmiða, að láta íslendinga sitja
fyrir öllum úrakaupum, ef eklci
tekst að fá innflutninginn
rýmkaðan svo, að unnt sé að
fullnægja eftirspurninni.
„Úrsmiðafélag Reykjavíkur“,
eins og það hét fyrst, var stofn-
að 1927. Aðalmarkmið félags-
skaparins var að gæta hags-
muna stéttarinnar í heild. Um
þær mundir, sem því tókst að
ná ötlum úrsmiðum landsins i
íelagið, var lieiti þess breytt og
heitir það riú „ÚrSmiðafélag ís-
lands“.
Styrjöldin, sem nú geysar um
álfuna, liafði brátt þau álirif, að
öll viðskipilasambönd úrsmiða
við önnur lönd slitnuðu. Is-
lfenzkir úrsmiðir hafa frá því
fyrsta verið hinir kröfuliörð-
ustu um' vöruvöndun og jafnan
lagt aðaláherzluna á að hafa
fyrsta flokks vörur á boðstól-
um.
Frá þvi að ísland var her-
numið versnaði hagur ís-
lenzkra úrsmiða stórkostlega
og það svo mjög, að til fullra
vandræða horfði. Þess vegna
var á félagsfundi 6. júni í fyrra
slofnað til innanfélagssamtaka,
er við nefnum „Innflutnings-
samhand Lh’smiðafélags Is-
lands“.
Ingibjörg Jónasdóttir
75 ára
Frú Ingibjörg Jónasdóttir er
ennþá létt í lund og lipur í
spori, þótt hún heri 75 , ára
reynslu á baki. Hún er fædd hér
í Reykjavík, dóttir Jónásar
Guðmundssonar latínuskóla-
kennara, síðar prests að Staðar-
hrauni, og konu hans Elinborg-
ar Kristjánsdóttur kammerráðs
að Skarði á Skarðsströnd.
Frú Ingibjörg hlaut hið ágæt-
asta uppeldi og bezlu menntun,
Sem þá var völ á„ Giftist hún
ung síra Sveini Guðmundssyni,
síðast jiresti í Arnesi, og hefir
Niglingar
Vér höfum 3—4 skip stöðugt í förum milli vestur-
strandar Englands og Islands. Tilkynning um vörur
sendist
Cullifopd & Clark £,td.
BRADLEYS CHAMBERS,
LONDON STREET, FLEETWOOD,
- , eða
Geir H, Zoéga
Símar: 1964 og 4017,
ER GEFUR FREKARI UPPLtSINGAR.
Hárgreiðslustofa
Hentugt liúsnæði á góðum stað i bænum óskast fyrir hár-
greiðslustofu.
Þeir, er lcynnu að vilja leigja, sendi tilboð, merkt: „Hár-
greiðslustofa“ á afgreiðslu blaðsins fyrir 25. þ. m.

'imh. í0m\
VERZLUNIN
EDINBORG
VINDSÆNG
URNAR
KOMAR
Sá, sem þessara linur ritar
ræddi stöku sinnum við frú
Pálínu þessi mál og var það
ánægja þar sem bún var æðru-
laus með öllu og ekki baldin
neinu trúarofstæki og þótti það
sárt að geta ekki gefið nein þau
svör, sem að haldi mættu koma,
þegar frú Pálína liafði spurt
einhvers og horfði svo á mann
sínum greindarlegu og góð-
gjarnlegu augum og vænti ein-
hvers svars. -
Mér varð á þessum stundum
raun að fáfræði minni um þessi
mál.
‘ Síðustu ár æfi sinnar vár frú
Pálína heilsuveil mjög og gat
enga bót á því fengið. Þetta tók
hún sér nærri þar sem hún var
örgeðja, en þó i liófi, og gat
illa sætt sig við að vera liðlétt-
ingur, sem allir verða þó að láta
sér lynda, sem til ára eru komn-
ir og elcki sízt þegar heilsan er
að hálfu leyti farin.
Þannig stendur frú Pálína
mér fyrir bugskotssjónum og
því skýrar, sem lengra líður.
A. Ó.
þeim orðið 9 barna auðið, en af
þeim eru 7 á lifi. Eru það: Jón-
as læknir, Jón útgerðarmaður,
Kristján lækriir, Elinhorg sím-
stjóri á Þingeýri, Ólöf gift
Ragnari Guðmundssyni stýri-
manni, Ingveldur og Guðrún
báðar ógiftar. Eru mörg bai'n-
anna landskunn og öll hin á-
gætustu, hvert á sinu sviði. Þá
hafa þau frú Ingibjörg og síra
Sveinn alið upp fósturhörn og
reynst þeim sem beztu foreldrar
i hvívetna.
Frú Ingibjörg er afburða létt-
lvnd kona, sem ekki hefir látið
bugast þnátt fyrir margskonar
mótlæti, er mætir á langri lifs-
leið, og hefir liún sett svip sinn
á hið ágæta heimili þeirra lijóna
þjir scm ávalt hefir verið mikilli
rausn upp haldið.Mun ekki hafa
getið gestrisnara heimili á Vest-
fjörðum en heimili þeirra í Ár_
nesi, og hvers manns vanda hafa
þau lijón viljað leýsa, að svo
miklu leyti sem geta liefir leyft.
Nutu þau mikillar ástsældar á
Ströndum, og fáir munu leggja
leið sína hjá garði þeirra, sem
þaðan koma hingað. Gjafmild-
Slwseig'iilr
Þeir, sem ætla að fela okkur sölu húsa sinria til afhendingar
1. október n. k., ættu að athuga að sala verður að fara fram í
þessum mánuði, svo hinn nýi eigandi geti losað ibúðir í hús-
unum fyrir 1. október n. k. —
Fastei^na A Aerðbréfasalan
(Lárus Jóhannesson, hrm.).
Suðurgötu 4. Simar 3294 og 4314.
Innilegustu þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okk-
ur samúð og hluttekningu við fráfall og jarðarför mins
lijartkæra eiginmanns,
Snorra Jóhannssonap
og heiðruðu minningu hans á margvislegan bátt.
Guðborg Eggertsdóttir og vandamenn.
I