Vísir - 12.11.1941, Page 3

ir
VÍSIR
DÓMKIRKJUKORINN.
Requiem eftir Cherubini.
Það var einhverju sinni á
safnaðarfundi í Dómkirkjunni,
fyrir meira en liálfum, öðrum
áratug, að rætt var meðal ann-
ars um hljómleikahald i kirkj-
unni fyrir utan messur. Heyrð-
ust þá raddir, sem töldu þetta
vera fánýtar skemmtanir, guði
miður þóknanlegar og með öllu
ósamboðnar guðsliúsi. Kirkju-
hljómleikar voru i augum þess-
ara manna, eins og allir aðrir
hljómleikar, ekkert annað en
fánýt skemmtun fyrir fólkið, og
i guðshúsi rnega menn ekki
skemmta sér, því allar skemmt-
anir eru af rótum hins illa.
Þessum mönnum var með öllu
ókunnugt um þá menningar-
f jársjóði, sem fólgnir eru í liinni
andlegu tónlist. Það þarf ekki
að taka það frani, að þessar
raddir voru fáar og voru kveðn-
ar niður á fundinum, en slikar
raddii* heyrast alltaf öðru
hverju og hefir -stundum orðið
mikið ágengt, sbr. Puritanism-
ann i Englandi, sem átti mestan
þátt i að kyrkja þann tónlistar-
gróður, er þá var kominn vel á
veg þar í landi. Hér á landi hefir
kirkjan jafnan opnað góðri
kirkjutónlist lilið sín.
Með þessum hljómleikum,
liefst nýtt tímahil i slarfssögu
Dómkirkjukórsins. Er ætlunin
að kórinn fIytji framvegis, svo
oft sem við verður komið, and-
lega tónlist fyrir almenning,
fyi’ir utan messur. Það má ráða
það af þessari byrjun, að dóm-
kirkjuorganistinn, Páll ísólfs-
son tónskáld, setur markið hátt,
og hugsar sér að láta kórinn
kynna almenningi liina liæiTÍ
kirkjutónlist, og er það vel far-
ið. Efast eg eldci um það, að
mikið gott muni fljóta af þess-
ari starfsemi lcórsins undir
stjórn hins mikla orgelsnillings,
þvi liann er einmitt liinn rétti
maður á réttum stað sem dóm-
kirkjuorganisti.
Áður en söngurinn liófst lék
Dr. von Urbantschitsch á orgel-
ið Prælúdíu og fúgu i f-moll
cftir Bach, djúpt og alvöru-
þrungið verk. Hann spilaði
verkið látlaust og fallega og
forðaðist mikil afltök. Varð
verkið’ í meðferð lians blitt og
ljóðrænt, en í því er kvíði og
tregi og spyrjandi liendingar,
eins og höfundUrinn sé með ugg
og ótta að spyrja um hin duldu
rök mannlegs lífs. Dr. von Urb-
antschitsch er fjölhæfur lista-
Reglu-
samup
og duglegur maður, þarf
helzt að geta ekið bil, getur
fengið vinnu við benzínaf-
greiðslu.
Tilboð óskast merkt „457“,
f\TÍr 17. þ. m. til afgr. blaðs-
ms.
Galvaniserað
girði
nýkomið.
Járnvörudeild
Jes Zimsen
K.F.U.M og K.
Bænavikan. Samkoma kl.
8y2 í lcvöld. Sr. Garðar Svav-
arsson talar. Allir vellcomnir.
maður. Við liöfum áður kynnzt
lionum sem góðum söngstjóra
og pianóleikara og nú kemur
hann okkur á óvart sem snjall
orgelleikari. Hann hefir verið
tónlistarlífi okkar hinn nytsam-
asti maður síðan hann kom
hingað'.
Requiem í c-moll eftir ítalska
tónskáldið Luigi Cherubini
(1760—1842) er mikið verk og
fagurt. Eftir liann liggja nokkur
kirkjutónverk og er þetta þeirra
frægast, en annars var hann at-
kvæðamikið óperutónskáld og
þótti Beethoven mikið til hans
koma. Eg get ekki stillt mig um
að segja hér frá því, að þegar
norska tónskáldið Grieg var
drengur í harnaskóla, kom orð-
ið Requiem fyrir í lexíunni einn
daginn, en það þýðir dánar-
messa eða sálumessa. Kennar-
inn spurði þá börnin, livort þau
könnuðust við nokkurt Requiem,
og var þá Grieg fljótur til svars
og gall við: Requiem eftir,Moz-
art og Requiem eftir Cherub-
ini. Eitt af fyrstu verkunum,
sem Grieg lét uppfæra, eftir að
hann var orðinn söngstjóri í
Noregi, var einmitt þetta ítalska
kirkjutónverk. Þetta verk er í
orðsins bókstaflegu merkingu
gullfallegt. Eg þekki ekkert orð,
sem lýsir þvi eins vel og ein-
mitt þetta eina orð, og er þá átt
bæði við hljóma og linur. Sum-
staðar er verkið mdkilfenglegt,
eins og t. d. fyrri hlutinn af
Dies irae o. fl. staðir i því. Þegar
eg heyrði að Dómkirkjukórinn
.væri að æfa þetta verk, þá fannst
mér það ganga fifldirfsku næst,’
]>ví kórinn er svo fáliðaður. En
eg liuggaði mig við það, að Páll
væri við stýrið, og þá væri öllu
óhætt. í kórnum eru aðeins 20
manns, og er kórinn vitanlega
nógu stór til að annast söng við
venjulegar guðsþjónustur í
kirkjunni, en hinsvegar alltof
fáliðaður til að flytja'Stórverk,
svo að ekki segi til sín. En þess-
ir 20 söngmenn i kórnum eru
hinsvegar allir orðnir söngvan-
ir og hefir það mikið að segja,
þegar um vandasöm verk er að
ræða. Sópranraddirnar eru of
þvingaðar þegar mikið reyn-
ir á þær, altraddirnar hafa
sig lítið í frammi, en skila
sinu hlutverki vel, tenórarnir
eru sennilega bezta röddin í
kórnum, og bassinn hefir
góðum kröftum á að skipa,
en á honum er ekki nógu
samfelldur hassblær. Runriu
raddirnar vel saman i pí-
anissimo og píanó, en á forte
vildi brenna við, að raddirnar
runnu ekki nógu vel saman ög
heyrðust þá aðgreindar. Annars
voru það aðallega tvær raddir
i kórnum, ein sópranröddin og
ein „bassaröddin“, sem skáru
sig úr, svo var til lýta.
Bak við uppfærslu slíks verks
hlýtur að liggja geysimikil
vinna, þvi enda þótt söngurinn
hefði þurft að vera meira þjálf-
aður, þá þarf svo mikið til þess
að geta flutt verk sem þetta
sómasamlega. Páll Isólfsson
stjórnaði söngnum með öruggri
hendi, festu og myndugleik, og
á hann miklar þaklcir skilið fyi’-
ir að hafa kynnt olckur þessa
fögx-u tónsmið. Dr. von Urbant-
schitsch lék undir á orgelið. Há-
tiðablær var yfir öllum söngn-
um og að öllu samanlögðu verð-
ur að telja þessa uppfærslu einn
þeirra tónlistarviðburða liér i
bæ, sem verður að minnast fram
yfir liðandi stund.
Kirkjan var alveg full og
kæm,i mér elcki á óvart, þótt eg
sæi aftur mörg sömu andlitin í
kii'kjunni á fimmtudaginn kem-
ur, en þá verða tónleikarnir end-
urteknir.
B. A.
JPOOOOOOOOOOOCÍSSOSÍOOÍSCOOOOOOOOKÍKÍOOÍSOÍÍOOOOOOOOOOOOOOOOC
Þakka vinsenui og hlýjar kveðjur á sextíu ára af- X
p mælisd'egi mínum. S
ð Kristinn Sigurðsson. 8
i 5
KJOOOOQOOOOOOOOOOOOOeOOOOOOOOOOeOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Verkamenn
óskast strax. Eftirvinna.
Uppl. á Ásvallagötu 81.
næstu daga til kl. 9 síðdegis.
INGVAR KJARTANSSON.
RIO-KAFFI
FYRIRLIGGJANDI.
Ólatar Gíslason & Co. hJ.
SÍMI 1370.
Pll llfllí í Hlt
Séra Gunnar Benediktsson
mun eiga hér öruggan les-
endahóp, sem er stærri en
flestra annara, sem skrifa
bækur. Bækur hans seljast
venjulega upp á mjög stutt-
um tíma.
Hér birtist eftir Gunnar
skáldsaga, ástarsaga, sem
gerist í Reykjavík í október
og nóvember 1932, er hin
pólitísku umbrot voru mjög
áberandi í bænum.
Allir vita að Gunnar er einn pennafærasti maður
þessa lands, en nú sendir hann frá sér stærðar
skáldsögu, ástarsögu, sem mun fara víða.
JBókin koBtar kr. 10.50 og 14.00
Fáein
Broadwooð-píanó
til sölu.
Hlj óðfæraliúsiö.
S j ómaðurinn
kemup út á morgun
EFNI: Exdendii' sjómenn í Reykjavík, Nýr viti, Á miðjarðar-
línunni, Skipbrotsmenn koma til Eyja, í beitufjöru í Hvalfirði
fyrir 60 árum, Múrmansk, borgin, sem barist er um, Timbui’-
maðurinn og sögurnar hans, Sjóorustui’nar við Krít, Norð-
mannaljóð, Saga um kafai’a, Yor og haustróðrar fyrir 60 árum,
Hið fordæmda slcip, Skjaldbökurnar, saga þeirra og lýsing,
Æfintýri „Tregarthan Head“. — í heftinu er auk þess fjöldi
smágreina, mynda o. s. frv.
Söluböi-n komi kl. 9 í fyi'ramálið á Laugaveg 18.
HÁ SÖLULAUN.-
Verkamenn
vantar okkur nú þegar. Eftir-
vinna. Uppl. á lagernum lijá
Sundhöllinni.
Höjgaard & Schultz A.S.
Verzlunarstörf
Ung. reglusöm, ábyggileg
stúlka óskast í séi’verzlun.
Enskukunnátta æskileg. Til-
boð, auðkennt: „A B“, sendist
Vísi fyi’ir 14. nóv. ásarnt
meðmælum um reglusemi og
kaupkrþfu.
§I«LINICiAB
V
milli Bretlands og Islands halda áfram,
eins og að undanfömu. Höfum 3—4
skip í föram. Tilkynningar um vöru-
sendingar sendist
• • ’ í •• i . / • ' • I ■ ■ 1
. . : { í ; j M '• , \ ' ■ : .
Culliford A Clark iaa.
BRADLEYS CHAMBERS,
LONDON STREET, FLEETWOOD.
Er
með lausum íbúðum.
Uppl. á skrifstofu Sameinaða.
Broni
Allskonar
Bronsolía
jvpmtiwr
Dreng
vantar okkur til léttra sendifex-ða fyrri hluta t lags.
Þarf að hafa hjól.
Dagblaðic Yfsip.
1871
14. nóvember
1941.
StúdentaféL Reykjavíkur
70 ára afmælishóf félagsins verður ha Idið að Hótel
Borg n. k. föstudag og hefst með borðhaldi kl. I1/? e. h.
Verða þar flutt ávörp og ræður, sungimn einsöngur
og að lokum dansað.
Aðgöngumiðar að hófinu verða seldir stúdentum og
gestum þeirra i dag og á morgun kl. 4-^-6 á afgreiðslu
MorgunMaðsins.
Stjórn Stúdentafélags Meybjavíkur.
Píanettar
tv.ær stærðir,
nykomnir.
liklega síðasta sending fyrir jól.
Illjóðfærailirísið
Maðurinn minn,
HalldLóp Jónsson
kaupmaður frá Yarmá,
andaðist í morgun á heimili sínu, Hverílsgötu 90.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jónína Þovsteinsdóttir.
Hér með tilkynist vinum og vandamönmim, að sonur
okkar og bróðir,
Þórður Sigupdsson,
Austurgötu 19 B, andaðist á St. Jósepsspítala i gæi’kveldi.
Hafnarfirði, 12. nóv. 1941.
Foreldrax og systkini.