Vísir - 25.02.1942, Blaðsíða 3

Vísir - 25.02.1942, Blaðsíða 3
VtSIR Lífið í Reykjavík Fólk, sein dvalið hefir í loft- varnabyrgjum, liefir orðið þess áskynja, að margt er þar með öðrum hætti en æskilegt getur lalist. Skal hér aðeins vikið að einu atriði að þessu sinni. Víða í kjöllurum, sem ætlaðir eru til afnota í þessu sk'yni, eru óbyrgðir gluggar og misjafnlega s'tórir. Hér er það talin einskon- ar skylda, að fólk leiti til byrgj- anna sé jiað statt á götum úti, og smáu byrgin fyllast þá oft algerlega, þannig, að fólk verð- ur að standa fast við gluggana. Þetta hefir miklu meiri liættu í för með sér, en margan grun- ar, með því að loftþrýstingur, sem verða kann af sprenging- um, brýtur rúðurnar og kastast glerbrotin af miklu afli inn um lierbergin. I London er talið, að l'lest stys á fólki stafi einmitt af þessu og fjöldi fólks hafi beð- ið fjörtjón af þessum sökum. Loftvarnanefnd á því að sjá um, að gluggar í loftvarnabyrgj- um séu það tryggilegir, að slysa- hætta stafi ekki frá jjeim, en til þess er aðeins eitt ráð, sem að gagni má ltoma, og það er að gluggar séu byrgðir með jxíttu vírneti. Ymsir hafa límt papp- írsræmur á gluggarúður og haldið. að slíkt kæmi að gagni, en reynslan er sú, að slikt er til lítilla nota. Erlendis hafa menn horfið að því að strengja vírnet fyrir glugga sína, og það má telja sæmilega öruggt, en annað ekki. Virnetin eru mis- jafnlega þétt, en því þéttari þeim mun öruggari. ★ ★ Enginn veit hvenær loftvarna- merki verða gefin, enda getur það viljað til jafnt að morgni sem aftni og allt þar i millum. Eitt sinn stóð yfir bíósýning, er slikt vildi til. Byrgjaverðir höfðu tæmt göturnar af mesfu sam- vizkusemi, — en viti menn. Frá öðru bíóinu talca menn að streyma liundruðum saman og dreifðust uin allar götur, og ekki varð við neitt ráðið, með þvi að næstu loftvarnabyrgi voru þéttskipuð ' fólki. Þetta væri ekki úr vegi að athuga í tima, ef ætlunin er sú, að skylda fólk að hverfa til loftvarna- byrgjanna, sem þó hvergi mun tíðkast nema hér. Er þetta þó vafalaust góð ráðstöfun, ef loft- varnabyrgin eru örugg, en ella mjög vafasöm og beintínis var- hugaverð þar sem öryggið er lit- ið, — og hvar er það ekki lítið, nema e. t. v. í 3—4 byrgjum. ★ ★ Um bæinn hafa bifreiðar keyrt að undanförnu blikk- dunka, sem fylltir eru sandi, á- sanxt einhverjum tækjum, 'sem við hendina eiga að vera, ef út af ber. Hafa dunkar þessir víð- ast staðið utan dyra, og kvarta húsmæður yfir því, að þeir séu svo ryðgaðh' og lélegir, að vart séu þeir flytjandi inn i hús. Tal- ið er, að i þeim sé sumpart sand- ur, en sumpart moldarleðja — illa lyktandi, er liún stendur til lengdar. Er því mesti óþrifnað- ur að þessu talinn, jafnvel þótt slíkir dunkar séu samvizkusam- lega geymdir á háaloftum. Ein húsmóðir beindi þeirri fyrirspurn til blaðsins, livernig það gæti samrýmst, að eldvarna- tækin væi'u geymd á háaloftinu, en íbúar húsanna — á daginn víðast hvar eingöngu konur og börn —- ættu sem skjótast að leita niður i lcjallara og húka þar, þar til loftvarnamerki boð- uðu, að óliætt væri upp að ganga að nýju. Hvernig vitá þeir, sem í kjallara húka, hvað á háaloftinu gerist? Að hvaða gagni kemur sandurinn einn, ef allir húka í loftvarnarbyrgjum, nema e. t. v. lijálparsveitir á stöðvum sínum víðsvegar um bæinn. ★ ★ Sama húsnxóðir biður blaðið, að koma þeim tilmælum til réttra aðila, að liúsmæðrum verði kennd hjálp í viðlögum, og það sem skjótast og skipu- legast, ef eitthvað skyldi út af bera. Það er ekki nóg, að hjálp- arsveitir starfi og húsbændurnir viti hvað þeir eigi að gera, með því að eins mikil líkindi eru til að þeir séu við vinnu sína utan heimilis, og sumir gegna störf- um í þágu loftvarna, og geta þá ekki gefið heimili sínu auga, þótt þess þurfi með. Þetta þyrfti loftvarnanefnd að atliuga og skipa einn mann i hverju liúsi til þess að hafa þar eftirlit og forystu, ef út af ber. Þessir menn þyrftu að fara frjálsir íei’ða sinna, en ættu ekki að sitja auðum höndum lokaðir inni i einhverju loftvarnabyrginu. Hér hefir helztu kvörtunum verið komið á franxfæri, og þvrftu réttir aðilar að taka nxál þessi til frekari atliugunar en orðið ei’, og vinna að þeim markvisst og örugglega. Sí ■ Eftirfarandi ástandsbréf fannst fyrir fraxxxan hernianna- skála í nágrenni bæjarins: „Halló Fredd. jú konx tú nxx. æ lov jú. Koman on vidów on Soning, jú notli, sí þott. Elsku Elsku elslcu Fi’edd konxdu í kvöld elsku lxjartans Fredd niinn. 0 jú konx tú mí i Ifning. elsku Fredd minn on wíndow Magga.“ Ef að annaðhvort þeii-ra Fredd’s eða Möggu skyldi sakna þessa ástúðlega bréfs, vei'ður það geymt næstu daga hér á rit- s t j órnarsk r if s tof un n i. Annars var það ekki í þeinx tilgangi fyrst og fremst að aug- lýsa eftir eiganda eða sendanda bi’éfs þessa, sem það er birt, miklu heldur til að dázt að rit- hætti þess og þeim nxikla vilja, senx lilýtur að hggja að baki þessu einstæða ritverki. Allt til jxessa dags hefir það ekki verið sjaldgæf sjón, að sjá hermenn og ungar stúlkur standandi sitt livoru megin við lulvtarstaura á kvölthn, stund- um í krapaliríðum og illviði’unx, og lesa sitt í hvorri orðabókinni. Þegar þau voru búin að finna viðeigandi orð, gripu þau hvort í annað og bentu á oi’ðið i bók- inni. Var þá leitað að nýjunx orðum til andsvara, eða þá að látbi'agðy og höfuðhreyfing var látin nægja sem svar. Ekki er ólíklegt að bréfið hér að ofan sé eitthvað i ætt við því- likan orðabókai'lestur undir luktarstaurum, en benda msétti þó bréfritaranum, i fullri vin- semd, á að jafnvel þó bréfið hafi borið tilætlaðan árangur og elsku Fredd hafi komið on vindów on ífning, þá saki það elcki þótt betur sé lært áður en næsta bréf er skrifað. ) • MINNINGARORÐ um Kristján Bjarnason stýrimann. \ Enda þótt nú séu liðnir um átta mánuðir frá þvi er hið soi’glega slys varð, þá er atburð- urinn í fersku minni, hinn sorg- legi atburður, er e.s. Heklu var sökkt hinn 29. júní 1941. Það hefir víst fáum komið til hugar, að slíkir atburðir gætu gerzjt á þeirri leið, sem skipið var á þá, og þar sem skipið var frá lilutlausu landi. En þó fór það svo, að skipið var skotið í kaf. fyrirvaralaust og f órst öll á- höfn þess að undanskildum 6 niönnum, sem lengi hröktust á björgunarfleka skipsins, unz þeim varð bjargað, og þá mjög þjökuðum. Nú á tímum, þegar allt logar í ófriði í heiminum, lítur ekki út fyrir, að neinum, sé hlíft. Það er því að vonum að margur á um sárt að binda og mörg tár falla af hvörmunx ástvinanna, senx eftir standa á ströndinni, oft einir og vinafáii', en einn er þnrt ogr gott vaníar okkur iiií þrgar auilir prentpappir # DagMaðið ¥ísir Silkisokkar PIIRE nýkomnir. DYNGJA, Laugaveg 25. Krakka vantar okk’ur til að bera út blaðið til kaupenda. j \ Talið strax við afgreiðsluna. Dagblaöið VÍSIR Mýkomið: Yegglampar, margar tegundir, Ljósakrónur, 10 og 12 tommu ljósakúlur á krónxaðri stöng. Forstofulampar og sjálfvirkir rafmagnskatlar. RAPTÆHJAVERZl/IJN & VINNtSTOPA LAllGAVEO 46 SÍMI 68S8 þó, senx, öll tár þerrar og öll sár græðir. Við íslendingar höfum ekki farið varhluta af grimmd- aræði ófriðarins; liinir vösku sjómenn vorir lxafa látið lifið við skyldustörf sín á sjónum. Við Islendingar erum elcki þátt- takexxdur í þessum trydlda leik, og sýnist okkur því að við mætt- um njóta hlifðar, en sú von vor hefir alveg brugðizt. Kristján Bjax’nason er einn af þessum vösku sonum þjóðar vorx’ar. Hann var fæddur 3. júní 1902, og hefði því orðið 40 ára í dag, hefði honum enzt aldur. Hann var um skeið stýrimaður ú e.s. Gullfossi og gat sér þar hið bezta oi’ð. Ilann fór úr þjónustu Eimskip, er hann gerðist fyx-sti stýrimaður á e.s. Heklu. Hann giftist eftirlif^ndi lconu sinni, Magneu Kristjánsdóttur, árið 1931 og var sambúð þeirra nxeð ágætum. Það er því að vonum, að þungui' liarmur sé kveðinn af henni við hið sorglega fráfall hans. Kristján Bjai’nason var einn af þessum góðu sonum þjóðar sinnar, sem oft virðist vera svo lítið af á meðal oldcar. Hann var drengur hinn bezti, sannur máð- nr, sem ekki mátti vamm sitt vita. Hann hafði sarnúð með þeim, sem erfitt áttu og var Iryggur vinur vina sinna. Þegar vér horfum til baka á farinn veg slíkra manna, manna sem lífið virðist bjóða opna arma, þá finnst okkur vai'la geta átt sér stað, að þeir séu kvadd- ir héðan í blóma lífsins, en þó er þetta svo, og ekki þýðir um að sakast. Kristján nxinn! Þessar fáu línur eru aðeins vottur þess þakklætis, sem eg og mitt heim- ili vill votta þér látnum. Við þökkum af hjarta allar ánægju- stundirnar, senx þú veittir okk- ur. Eg sá þig aldrei öðruvisi en glaðan og reifan, og eins veit ' eg, að þú vilt að við séum, þó þú sért lxorfinn sjónum vorum, | í bili. Minníngin um þíg, er um [ sannan og góðan dreng, sem I alla vildir gleðja en engan hryggja. Vert þú í guðsfriði! Rvík 3. jan. 1942. Albert S. Ölafsson. Borðifl á €afé Central Bezt að anglýsa i VlSI Htóvhífmi í vesturbæ er til sölu strax. Húsið er vönduð nýbygging. Laus íbúð fylgir. Hagkvæmir greiðsluskilmálar. Uppl. gefur HEILDVERZLUN Guðm. H. Þórðarsonar Sími; 5815. §IGLIH«AR milli Bretlands og Islands halda áfram, eins og að undanförnu. Höfum 3—4 skip í förum. Tilkynningar um vöru- sendingar sendist Culliford «& Clark Ltd. BRADLEYS CHAMBERS, LONDON STREET, FLEETWOOD. lliisrlingriir óskast til léttra sendiferða hálfan eða allan daginn. A. v. á. Verðbréf ) ' ■ , ■ ' • „ ' . 'v v* » . * • til §öln Af sérstökum ástæðum er til sölu strax 300—400.000 krónur í góðum skuldabréfum, með 6% vöxtum. Ennfremur veðdeildar- bréf og önnur verðbréf. Tilboð, merkt: „Trygging“, sendist afgr. Vísis sem fyrst, þar eð fyrstu kaupendur verða að öðru jöfnu látnir sitja fyrir. Sendisveinn : . . .. • - V óskast til léttra sendiferða frá kl. 9 að morgni til hádegis. A. v. á. Auglýsing Til viðbótar við það, sem áður hefir verið auglýst, til- kynnist hér með, að vegabréf eru nú afgreidd til fólks, sem bjó samkvæmt síðasta manntali við; eftirtaldar götur: Ingólfsstræti, Kaplaskjólsveg, Kárastíg, Karlagötu, Kirkjugarðsstíg, Kirkjustræti, Kirkjútéig; Kirkju- torg, Kjartansgötu, Klapparstíg, Kleppsveg, Klif- veg, Kringlumýrarveg, Köllunarklettsveg, Lág- holtsveg, Langholtsveg, Laufásveg, Laugarásveg, Laugarnesveg, Laugaveg, Leifsgötu, Lindargötu, Ljósvallagötu, Lokastíg, Lóugötu og Lækjargötu. Allir þeir, sem vegabréfsskyldir eru og, samkvæmt síð- asta manntali voru búsettir við þær götur, er nú hafa verið auglýstar, en það eru allar A, B, D, E, F, G, H, I, K og L götur, eru áminntir um að sækja vegabréf sín nú þegar. Það skal tekið fram, að fólk, sem er 60 ára og eldra, getur fengið vegabréf ef það óskar. Lögreglustjórinn í Reykjavík, 25. febrúar 1942. AGNAR KOFOED-HANSEN. BEZT AÐ AUGLÝSA í VÍSI.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.