Vísir - 10.02.1943, Blaðsíða 2

Vísir - 10.02.1943, Blaðsíða 2
VISÍR Naiiðsyn á liii^ai'farN- rækt Riarna í §kolnm Barnakennarar á Suðvesturlandi ræöa ýms mikilvæg kennslu- og uppeldismál, TkTámsstjórinh á suðvesturlandi, B.jarai M. Jónsson, hcfir ekki alls fyrir löngu lialdið f jóra fundi með kennurum í Rangárvaila-. Arnes-, Gullbringu- og Kjós- arsýslum. Voru þar i'ædd ýmis veigamikil uppeldis- og fræðslumál, j>ar á meðal nýmæli nokkur, sem síðar getá haft verulega þýðingu í uppeldis- og kennslumálum vor- um. Stóð hver fundur yfir í 1—2 daga, og var fundar- sóknin vfirleitt ágæt, að því er Vísir hefir fregnað. Visir hcfii' liaft tal af kennara er sat á einum þessara funda, og tjáði hann blaðinu að tilgangurinn með fundunum iiefði fyrst og fremst verið só, að rjúfa einangruii ]>á, er kennararnir ættu við að bua, og fá þá til að hittast og ræða sameiginlega skóla- málin og önnur áliugainál sín. VÍSIR DAGBLAÐ Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR HJ. Ritstjórar: Kristján GnSIangsson, Hersteinn Pálsson. Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni. Afgreiðsla Hverfisgðtn 12 (gengið inn frá Ingólfsstræti). Símar: 1 6 6 0 (fimm línnr). Verð kr. 4,00 á mánuðl. Lausasala 35 aurar. Félagsprentsmiðjan h.f. Opinber rekstur. éðviljinn og Alþýðublað- ið fagna því af heilum liug, að lekizt liefir að fá sam- J>ykkt í bæjarstjórn Reykja- \ikur, með eins atkvæðis meiri hiuta, að borgarstjóra skyldi falið að leita fyrir sór rnn kaup á kvikniyndahúsum tveimur hér í borginni, en Iilutast ella tit um, að (>au séu lekin eignar- námi. r*eth» var óvæntur hval- reki á fjöru vinstri flokkanna, og hví skyidi hann l>á ekki einn- ig vekja óvænta gleði, sem er atlri gleði innilegri? Við þvi er í sjálfu sér ekkert að segja, l>ótt bæjarfélagið ágimisf arðbæran rekstur, sem líkindi eru til að það geti ann- ast eins og Iiver einstaklingur, en l>að sem hér orkar einkum tvímælis er livort bæjarstjórn- inni hefði ekki verið sæmra að slofna til nýs fyrirlækis á þessu sviði, en ásælast tvö gömul, sem að engu leyti fullnægja skemmt- anaþörf bæjarbúa, enda er ekki i mörg hús að venda í þeim efn- um. Gamla-Bíó mun vera stofn- að á árinu L906 en Nýja-Bíó nokkru síðar. Er þau liófu starfsemi sína munu bæjarbúar hafa verið undir tíu þúsundum, en nú munu hér skráðir um f jörutiu þúsund menn, og raun- ar rúmlega það. Er þá ekki tek- ið tillit til alls aðkomufólks, seíni hér dvelur yfir veturinn, við nám í bóklegum og verkleg- um fræðum, eða annara þeirra, er hér stunda atvinnu, þótt ekki sé miðað við ófriðartima. Að sjálfsögðu hafa kvikmyndahús- in reynt að haga rekstri sínum eftir tímans kröfum, og stæklc- að mjög við sig, en þrátt fyrir það mun öllum koma saman um, að þau eru ófullnægjandi miðað við þörfina, og það enda þótt eitt kvikmyndaliús nýtt haf i tekið tjl starfa. Það hefir undrað ýmsa stór- lega hyersu bæjarstjórnin hefir að undanförnu verið ihaldssöm imi -yeitingu leyfa til kvik- myndaliússreks tnrs. Komið haf a þau rök fram að vísu, að ef of mörg kvikmyndaliús yrðu starf- rækt hér, myndi það Ieiða til l>ess, að þeim yrði um megn að sýna sæmilegar myndir, sem krafist væri hærra leigjugjalds fyrir, en hinar lélegu. Þetta veyða, ekki talin • fullnægjandi rök, eu hitt mun sanni nær, að þeiip mun færri, sem kvik- myndaíiúsn eru, Jæim mun skeytingarlausari verða þau um val myndanna, með því að eig- endurnir vita að menn sækja í kvikmyndahúsin hvort sem myndirnar eru góðar eða léleg- ar, en hinsvegar er hagnaðurinn væntanlega mestur af að sýna lélegar myndir. Fullnægi kvik- myndahúsin bæjarbúum sæmi- lega, eru hinsvegar miklu meiri líkindi til að til myndanna verði vandað, — og samkeppnin lifi. Þegar horfið er að því ráði, að láta.bæinn taka i sinar hend- ur rekstur tveggja stærstu kvik- myndahúsanna, sem fyrir eru, hvarflar að mönnum að kyrr- staðan bíði fram undan. Mun bæjarstjómin verða sízt stima- mýkri í viðskiptum hér eftir en hingað til, og mun minni líkindi til að leyfi fáist til kvikmynda- hússreksturs eftir að bærinn hefir eignast kvikmyndahúsin þótt öll skilyrði væru að öðru leyti fyrir hendi. Þess ber enn- fremur að minnast, að skraul- legasta „vöruhús“ bæjarins slendur enn hálfgert, en l>ar var lil ætlast að kvikmyndasýningar yrðu 'haldnar, samhliða annari inenningarstarfsemi. Þess ber að gæta að kvikmyndasýningar eru ekki einvörðungu til skemmtunar, heldur einnig til aukins þroska og kunáttu, — ekki sízt í erlendum málum, — og mætti vel taka tillit til l>ess einnig, l>egar mál l>essi eru rædd. Margur liyggur auð í annars garð @g ekki skal í efa dregið að eigendur kvikmyndaliúsanna bafi liagnast sæntilega af rekstr- inum, en það liafa fleiri gert á sínum rekstri, án þess að við væri amast, enda talið eðlilegt og sjálfsagl. Menn þessir hafa sem aðrir skaltborgarar greitl sína skatta og skyldur, og nnm bæjarfélagið hafa haft sæmi- legar tekjur af. Þótt það sé of ríkt í eðli okkar íslendnga að sjá ofsjónum yfir náungans vel- gengni, er það eiginleiki, sem hezt væri að haldið væri utan dyra opinlærra stofnana, — bæjarstjórnanna einnig. Bétt- Iætir l>að á engan hátt, l>ótt áður og fyr hafi það hent, að bæjar- stjórnin hafi hlaupið á sig, er gæta skyldi hagsmuna bæjai’- félagsins, enda hefir það aldrei verið talið æskilegt að ein synd- in byði annari heim, og það með jafn ótvíræðri íslenzltri gest- risni og hér hefir raun á orðið. En hvað skeður ekki á ófriðar- tínium? Andlitin detta af mönn- um í ómerkari umbrotum, og andinn og skynsemin rýkur all- an vemldar veg við liin marg- víslegustu en minni háttar tæki- færi. Sé það rétt að gróði eigenda kvikinyndahúsanna sé óhófleg- ur, og að bærinn fái ekki sinn eðlilega bróðurpart nieð skyldu- greiðslum þeirra, er auðsætt að rúm er fyrir fleiri krikmynda- hús í bænum, sem fullnægt geta þörfum bæjarbúa og bæjar- sjóðs. Þess eru nokkur dæmi að bæjarfélög hér á landi liafa tekið kvikmyndaliúsarekstur í sínar hendur, en víðast ef ekki alls staðar mun hafa illa til tekist, l>annig að þangað er ekki unnt að sækja neinar fyrirmyndir, enda eru sum kvikmjmdahús af sliku tægi hinar aumustu holur, sem ekki er komandi inn í, livað þá að menn njóti þar þæginda og skemmtunar. Reykvikingar æskja ekki eftir slíku, og ei heldur eftir kyrrstöðu, }>ótt í rekstri kvikmyndahúsa sé. Hví skyldi bærinn ekki einnig talca að sér rekslur kaffihúsa, Fish & Cliips-búða og pylsuvagnanna? Öll þessi fyrirtæki gefa sæmi- legan arð, þótt í smáum mæli sé, en safnast þegar saman kemur. Árðinri mætti nota til að koma upp fisksölumiðstöð og frysti- húsi á borð við liið sænslca. En enga gamansemi, — af henni er nóg í hinu opinbera líf eins og sakir standa, — og mætti vera minna. Frá Búnaðarþinginu. Fundur var í gær í Búnaðar- inu frá kl. 10—12. Á dagskrá var aðeins skýrsla búnaðarmálastjóra, Steingríms Steinþórssonar um störf Bún- aðarfélagsstjórnarinnar undan- farin tvö ár, framkvæmd þeirra mála er stjórninni hafa verið falin og Búnaðarþinginu. Var skýrsla löng og ýtarleg og þakk- að forseti hana. 1 dag er 4. fundur Búnaðar- þingsins og má vænta þess að mál fari úr þessu að berast frá nefndum til afgreiðslu. Fundir í Búnaðarþinginu byrja venjulega kl. 10 árd. .4 þessum fundum skýrði riámstjórinn frtá eftirlitsferðum sínum um umdæmið og hvers hann hefði orðið áskynja, bæði bvað ytri aðbúð skóla og kenn- ara snerti, og svo starfsliætti og innra skipulag barnafræðsl- uiinar. Útfrá skýrslu námstjórans voru síðan ýms mál rædd ítar- legar og á viðara grundvelli. Ræktun hugarfarsins. Fitt l>eirra höfuðmála, er á góma har, voru áhrif slcóla á hugarfar harna og framkomu þeirra. Á þessu sviði yrði að taka upp nýja og réttlátari kennsluaðferð en l>ekkzt hefði til þessa, vegna þess hve yfir- hoiðsmennska, iiirðuleysi og kæruleysi væri orðriir sterkir þættir í daglegri framgöngu fólks og skapgerð. Ræktun hugarfarsins og framkomunnar yrði að ganga sem rauður þráður i gegnum allar námsgreinir, og l>ó fram- ar öllu í Ieikjum og iþróttum. Mikil álirif mælti hafa í þessu efni í gegnum val á lestrarefni handa bömum og með því að segja þeim sögur. •Mest og brýnust er nauðsyn fyrir l>essu í liinum smærri ]ior|>um, þar sem aðstæður eru þó að mörgu ieyti beztar fyrir uppeldisleg á'hrif. I>orpin eru nægilega fjölmenn til að mynda götulíf og soll, en ekki nógu fjölmenn til að mynda félags- legan aga, svo sem lögreglu- eftirlit og aimað ]>essháttar, sem hinir stærri kaupstaðir geta veitt sér. Þótt skólamir eigi að vera hlutlausir um stjómmál og trú- mál, mega þeir ekki vera hlut- lausir um hugarfarsrækt og framkoinu barna. Þeir eiga miklu fremur að gera sitt ítr- asta til að ihnræta bömunum þegnlegt hugarfar eða heildar- þjónustu. Til þess að þetta megi lakast sem bezt, verður samstarf að vera náið milli foreldra, kennara og fræðslumálastjóm- ar. Foreldrunum verður um- fram allt að gera skiljanlegt, hvers krafizt er af bömum þeirra í slcólanum. Væri ekki úr vegi, að setja annaðhvort nokkurar reglur á stundatöflur bamanna á hausdn um hrein- læti bama, stundvísi, búning, framkomu og annað sem kraf- izt er af bömunum i daglegri framkomu, eða að foreldmn- um væri sendar þær sérprent- aðar í byrjun hvers skólaárs. Nauðsyn ber tíl, að skóla- bömin geri sér far um að leysa verkefni sín sem samvizkusam- Iegast og vandvirknislegast af Iiendi, og að keririaramir bendi þeim á, hvað þau eigi að leggja liöfuðáherzlu á að læra. Uppeldisáhrif kennslustofunnar. Kennslustofan, kennslutæki og húsgögn hafa sin áhrif, bæði á kennsluna sjálfa og jafnframt á börnin og umgengni J>eirra og framkonru. Látlaus en falleg og vönduð húsgögn ættu að vera í liverri kennslustofu. Húsgögn og lcennslutæki þarf að miða við staðhætti. Þar sem aðeins er um eina — og jafn- vel litla — kennslustofu að ræða, þurfa húsgögn að vera þannig gerð, að unnt sé að leggja þau saman, svo sem stóla og borð. Það nær heldur ekki nokkuiTÍ átt að notazt sé við samskonar kennslutæki í far- skólum sem í lieimavist — eða fastaslcólum. Fræðslumálastjómin hefir látið gera teikningu að einni gerð skólaborða og samsvarandi stólá. Er liægt að smíða það hvar sem er og við allra frum- stæðustu skilyrði. Þannig er unnt að koma upp miklu ódýr- ari skólahúsgögnum, en með því að kaupa þau í verzlunum, enda eru þau lítl fáanleg um þessar mundir. Fyrstu dagamir. Fyrstu dagarnir í skólanum eru æfinlega afdrifaríkastir fyrir alla framtíð harnsins yfir- Ieitt. Fraiðslulögin eru fyrstu lögin, sem barnið kemst í kynni við og skólinn og skóla- haldið fyrstu framkvæmdimar á þessum löguni. Því i-æður það miklu um heildarviðhorf bams- ins til framtíðárinnár, hvemig til tekst með hin fyrstu kynni við kennai-a og slcóla. Þetta verða kennarar að leggja sér ríkt i hug í byrjun hvers skóla- árs. Skólabílar. Aðal örðugleikar sveitanna eru fjárhagslegs eðlis. Til þessa hafa þeir verið yfimnnir á tvennan hátt, ýmist með því að flytja börnin á einn stað (í heimavistarskóla) eða flytja kennarann milli staða (far- skólafyrirkomulag). En á l>essum fundum hefir Icomið fram ný liugmynd, og liún er í því fólgin að hafa skóla- bíl. Reyndar verður hún ekki framkvæmd nema í stöku sveitum, helzt snjóléttum byggðarlögum, sem liggja vel við vegakerfi. Myndu bílarnir þá sækja'bömin á morgnana og flytja l>au lieim til sín á kvöld- m. Ætlazt er til að skólinn eða skólahverfið eigi bilinn, en kennarinn stýri honum. Á þenna hátt yrði stofnkostn- aður minni en við -byggingu heimavistarskóla og reksturs- kostnaður lika. Hinsvegar er sanngjarnt að hið opinbera leggi fram slyrk til skólabíla, lilutfallslega við styrki, sem veittir eru til skólabygginga. Heimavistarskólar. Eindreginn vilji kom fram um það, að heimvistarskólarair yrðu ekki jafn nátengdir sam- komuhúsum eins og verið hefir til J>essa. Á síðasta fundinum var rætt um ný ákvæði varðandi stærð íbúða og umráðarétt skóla- stjóranna yfir þeim, og létu kennararnir ánægju sína í ljcvs yfir þeim. Kennsla í sérgreinum. Rætt var um kennslu í ýms- um sérgreinum, svo sem handa- vinnu, söng og íþróttum og þá erfiðleika, sem því eru samfara í eins manns skólum. Ráða mætti bót á þessu með þvi að taka upp umferðarkennslu í ofangreindum námsgreinum. Ferðaðist hver sérkennari á milli nokkurra skóla og héldi á hverjum stað námskeið með bömunum. Til þess að þetta megi takast verður annaðlivort að koma á nánara samstarfi milli kennslu- hverfanna, eða að sýslumar skipulegðu málin og kysu til {>ess sérstakar sýsluskóla- nefndir (fræðsluráð ). Aðstöðumunur kennara í kaupstöðum og- sveitum. Kennarar í kaupslöðum hafa ýms lilunnindi fram yfir kenn- ara í sveitum, svo sem sjúk- dóinsleyfi og að bæimir kosta forfallakennara. Víðast hvar verða sveitakennarar að kosta þá kennslu sjálfir. Að vísu má segja, að slíkur kostnaður geti i vissum tilfellum orðið alltilfimi- anlegur í fámennum. skólahverf- um, en þá ættu sýslurnar að hlaupa undir bagga. Þá liafa bæimir oft og einatt styrkt kennara sína til utanfar- ar, en l>ess em einstakir hrepp- ar ekki megnugir. Þessi og ým- islegur annar aðstöðumunur hvetur kennarana úr sveitun- og til hæjanna. En sveitirnar þurfa að vera því sem næst samkeppnisfærar, og til þess að það geti orðið, þurfa sýslurnar einnig að taka málin í sínar hendur og styrkja kennara öðm hvoru til siglinga. Auk ofangreindra verkefna gætu sýsluskólanefndimar skipulagt' ungmennafræðslu, hver í sinu héraði. Éinkunnir fyrir bréfaskriftir. Eindregnar óskir komu fram um það, að landspróf í lestri og reikningi yrðu tekin upp að nýju — en þau féllu niður bæði 1941 og 1942. Má telja víst að fræðslumálastjórnm taki þau upp í vor. Þá verða ráðstafanir gerðar til þess, að öll fullnaðarprófs- börn á suð-vesturlandi verði látin skrifa sendibréf, sem prófsefni. Er hugmyndin sú, að dæma verði stíl og stafsetningu eftír þessum sendibréfum og auk þess hinn ytri frágang þeirra. Æskilegast væri að verð- launa bezta bréfið i hverri sýslu eða hverju skólahverfi. i Kennaranámskeið og kennarafundir. Ákveðið er að halda nám- skeið fyrir kennara á komandi liausti, sennilega annaðhvort í Reykliolti eða Laugarvatni. Mun það koma til með að standa yfir í 10 daga og yrði megin- áherzla lögð á skólaíþróttir og móðurmálið. Ennfremur var ákveðið að halda framvegis fundi með kennumm og námstjóra, eimt sinni á vetri í hverri sýslu — og yrðu þeir J>á Iialdnir ineð til- liti til funda kennarafélaganna. Síðar er fyrirliugað að lialcla áþekka fundi með skólanefnd- um sýslnanna. Fundagestir. Þorsteinn Einarssou íþrótta- fulltrúi sat á öllum fundunum. Talaði liann um skólaleikfimi, skólaiþróttr, sundnám og fleira, er snerli líftamsuppeldi barna. Jafnframt sýndi liann nokkur- ar auðveldar æfingar, sem liægt er að hafa uin hönd l>ótl kennslutæki séu engin fyrir liendi. Er þeim sérstaldega ætl- að að halda vexli barna eðlileg- um og gefa þeim nauðsynlega hreyfingu í tímunum. Helgi Elíasson fulltrúi sal báða fundiua, sem haldnír voru í Rvík. Þar flutti liann m. a. erindi um Thorlcilliisjóðmn og verkefni hans. í sambandi við umræður um það erindi lcom fram sú hugmynd, að skólarnir í Gullbriugu- og Kjósarsýslu minntust sjóðsgefandans á ein- hvern hátt, t. d. með því að láta gera af honum myndir, er hvev skóli ættí, eða efna til sérstaks dags í öllum skólum sýslunnar til minningar um liann. Hefir sjóðurinn að undan- fömu styrkt skólana til kennsluáhaldakaupa og enh- fremur veitt lieimavistarböm- um nolckurn fjárstyrk. Eftirlit og starfsskrá. Lestrai'kunnáttu barna er yf- irleitt ábótavant þar sem skóla- skylda nær aðeins frá 10 ára aldri. Nauðsynlegt er því að herða eftirlit með því að böm læri betur og fljótar að lesa en nú er almennt. Hvað eftirlit námsstjórans við kom, var talið nauðsynlegt að námstjórunum yrði anuað- hvort fjölgað eða ætlaður lengri timi á hverjum vetri til starfs síns. Að lokum var til umræðu starfsskrá skólans. Talið var nauðsynlegt að kennaramir gerðu sér ljósa grein fyrir því strax á liausthi, hvaða uáms- greinar bæri að leggja höfuð- áherzlu á. Ætlazt er til að hver skóla- stjóri sernji starfsskrá fyrir skóla sinu og sendi hana við- komandi námsstjóra. Á þenna hátt verða kennaramir frjálsari i starfi, heldu en ef starfsskrá- in kæmi frá fræðslumálastjórn- inni. I>að er ekki nema sjálfsagt að setja manninn ofar aðferð- inni, því að kennslan þarf að vera persónuleg og verður að meira eða minna leyti miðuð við starfshæfileika kénnarans. Hitt er svo annáð mál, að fylgja verður ákvæðum fræðslu- laganna um lágmarkseinkunnir. Þnrrlcskjað kalk Sími 1884. Klapparstíg 30. Nœtarakstor. Bifreiðastöðin Hekla, sími 1515. Bezta dægradvölin er að leika með DERBY'veðreiðaskoppunni v 1 s 1 u Úr iþróttalífinu: Vlikið fjör í æfÍDg-uni KR-inga. Hafa tekið glímuna upp aftur. Tíðindamaður Vísis var á gangi niðri í Austurstræti hérna um dagirui, er alkunnnr borgari bæjarins kom gangandi eftir stéttinni hinumegin götunnar, brosandi út undir ei/ru og sýni- lega ánægður með tilveruna. Maður þessi irar Eriendur Pét- ursson, formaður K.R. * Fimmtug í dag. Frú Guðrún Guðlaugsdóttir verði haldbezt það, sem líterist Tíðindamaðurinn brá sér yf- ir götuna og heilsaði upp á Er- lend, sein var hinn alúðlegasti i viðmóli. —• Hefurðu unnið í happ- drættinu — eða eignast son? spurði líðindaniaðurinn Er- Jend, því honum lélc forvitni á að vita, af hverju Erlendur væri í svoua góðu skapi. „Nei, blessaður vertu, ekki er það uú svo gott, — og í happdrættinu lief ég aldrei uimið. En maður er glaður á góðum degi. Það er elskulegt við okkur veðrið í dag.“ — Víst er það fallegt í dag, blessað veðrið. En hvað er að frétta úr lierbúðum K.R.? * „Allt það bezta. Nú er allt loksins komið í garig. Húsið okkar er að vísu enn i ástand- inu, þrátt fyrir hörð átök okk- ar og stjórnarvaldanna til að reyna að losa það úr herkví. En Bretar vilja elcki sleppa því fyrir nokkurn mun. Þeir segja það vera hezta hús bæjarins. En sleppum því. Nú hefir fim- leikahús Austurbæjarskólans verið tekið í notkun aftur, og þar fengum við 7 tíma, í við- bót við þá 14, sem við höfðum í Miðbæjarskólanum. Þetta er að vísu ekki nema helmingur á móts við það, sem við höfð- um í KR-húsinu, en við verð- um að gera okkur ánægða með það í vetur.“ — Er mikill áhugi fyrir æf- ingum í félaginu og sækja þær margir? * „1 fyrea (1942) æfðu hjá okk- ur alls um 650 manns, en eft- ir öllum sólarmerkjum að dæma munu enn fleiri æfa hjá okkur í ár, og. það talsvert fleiri. Fimleikar eru nú æfðir i 4 flokkum. Tveir karlaflokk- ar æfa undir stjórn okkar á- gæta kennara Vignis Andrés- sonar, drengjaflokkur undir stjórn Jens Magnússonar, sem er mjög efnilegur fimleika- kennari, og kvenflokkur undir stjórn Vignis Andréssonar. — Þá æfa 3 flokkar handknatt- leik, tveir undir stjórn Sigur- jóns Jónssonar, okkar góð- kunna knattspyrnumanns (þar á meðal margir knattspyrnu- menn) og kvenflokkur undir stjórn Benedikts Jakobssonar iþróttaráðunauts, sem hefir lengi verið aðalkennari félags- ins. — Þá æfa mjög margir frjálsar íþróttir og skíðaleik- fimi undir stjórn Benedikts, og er þar mjög mikill áhugi. — Nú höfum við aftur tekið glím- uua upp í félaginu, og fengið til okkar afbragðs kennara. Er það Ágúst Kristjúnsson lög- regluþjónn. Þar er nú fjör í tuskunum, maður. Vonandi fær Ármann samkeppni, þeg- ar fram líða stundir, og ætti það að verða til þess að hleypa nýju fjöri í glímuna. — Sund- ið er nú hjá okkur með fjör- ugasta móti, enda höfum við afbragðs kennara einnig þar, en það er Jón Ingi Guðmunds- son. K.R. hefir lengi átt ágæta sundmenn, en nú er sundknatt- leiksflokkurinn* undir stjórn Jóns Inga, að færa sig upp á skaftið, og er orðinn hinum flokkunum skæður keppinaut- ur. — Þá er loks æfð knatt- spyrna lítið eitt innanhúss, undir stjörn Sigurðar Hall- dórssonar, og skíðamenn okk- ar eru nú nm hverja helgi uppi í fjöllum að æfa sig, og fá menn vonandi bráðlega að heyra meira frá þeim. — Hnefaleika höfðum við hugsað olckur að æfa í vetur, en vegna pláss- leysis höfum við enn ekki get- að byrjað á ]>eim.“ —- Þetta var ekki svo lítið, Ijósa mín. Hyggist þið mikið fyrir i suraar? „Já, við ætlum að vinna allt, sem unnizt getur. Við munum gera allt, sem i okkar valdi stendur til að vinna íslands- mótið í knattspjTnu, og taka sem .flest meistarastig í frjáls- um íþróttum, og þannig verð- ur það í flestum greinum. Við höfum allt, sem til þessa þarf: marga og góða iþróttamenn og afbragðs kennara. — Svo erum við að hugsa um að stofna til nokkurra nýrra iþróttamóta, en eg segi þér eklci meira um þau að sinni. — í fyrrasumar voru farnar margar íþrótta- og skemmtiferðir. Fimleikamenn ' fóru til Vestmannaeyja og sýndu þar undir stjórn Vignis. Frjálsíþróttamenn fóru þrjár ferðir út i guðs græna náttúr- una, og sundmenn fóru eina slíka för. Allar þessar fei-ðir voru mjög skemmtilegar, og er liægt að lesa um þær allar í ICR-blaðinu, sem út lcom i desember síðastl. í sumar munum við einnig fara nokkr- ar íþróttaferðir,- því að það styrkir svo mikið félagslífíð. Um slíkar ferðir eignast menn margar og góðar endurminn- ingar, ef þær takast vel, en um það verðum við samtaka. — Ix>ks höfum við haldið marga skemmtifundi i vetur. Hafa þeir verið mjög- yinsælir og fjölsóttir, enda hafa þeir feng- ið gott orð á sig. Þar hafa nú ekki verið neinar ástands-píur, lasm.“ — Mér þykir vera völlur á ykkur. Hefirðu nokkuð fleira skemmtilegt að segja mér? „Jú, vel á minnzt. Ég las í Vísi hér á dögunum lof um eitt íþróttafélaganna fyrir að hafa Ieyft nokkrum mönnum úr félögum liti á landi að æfa |hjá sér. Þetta var hægt að skilja svo, sem að þetta væri eindæmi, og að önnur félög leyfðu slikt ekki. En það er ekki svo. í K.R. æfa að staðaldri menn, í dag er ein kunnasta kona borgarinnar 50 ára gömul. Er j það frú Guðrúu Guðlaugsdóttir. bæjarfulltrúi. Hún er fædd áMel- um á Skai'ðsströnd, dóttir merk- ishjónanna sr. Guðlaugs sál. Guðmundssonar og konu hans frú Margrétar Jónasdóttur, frá Skarði á Skarðsströnd. Var hemili þeirra prestshjónanna mjög rómað. Hjónin bæði stór- gáfuð og slcáldmælt í bezta lagi. Börnin voru mörg, og nokkur þeirra þjóðkunn, eins og Jónas sál. Guðlaugsson skáld og Krist- ján ritstj. Fékk frú Guðrún liinn bezta heimanmund, þar sem var gott uppeldi á víðkunnu mennta- heimili og svo er það einnig alkunna, að konur úr Skarðs- ætt liafa oft reynzt sterkar, hvar sem þær hafa sett lóðið i vpgar- skálina. Árið 1919 giftist fró Guðrún frænda sínum Einari B. Kristjánssyni húsameistara, víðkunnum dugnaðar- og sóma- manni, og má fullyrða, að heimili þeirra sé til fyrirmynd- ar í smáu sem stóru. Börnin mörg,og efnileg með afbrigðum. Ei'U sum J>eirra við háskólanám og önnur skemmra á leið komin á menntabrautinni. Því hefir með réttu verið haldið fram, að margt af þvi, sem talið hefir verið bezí í þjóð- lífi oklcar íslendinga, standi nú höllum fæti, bæði vegna ytri og innri orsaka. Til úrræða hefir sérstaklega verið bent á þýðingu góðra heimila og lieimilishátta. Má fullyrða, að hverjum einum sem eru ineðlimir í öðrum fé- lögum, jafnvel félögum hér í Rejrkjavík. En þú skalt ekki hæla okkur neitt fyrir þetta, því að okkur finnst það sjálf- sagður hlutur.“ Tíðindamaðurinn lofaði því, þakkaði fyrir upplýsingarnar og kvaddi. hjá góðum foreldrum og á traustum heiinilum. Því minn- ist eg á þessi mál, að livergi hefi eg þekkt annan eins skörungs- skap og ráðdeild eins og á heim- ili þein-a lijónanna, Guðrúnar og Einai's B. Ivrisjánssonar. Og á húsfreyjan,, sem vænta má, sinn hlut í því. Og þó er það þannig með frú Guðrúnu, að þrátt fyrir milda alúð við heiin- ilisstörfin er eius og hún hafi fyrirtaks tíma til þátttölcu í þýð- ingarmiklum störfum fyrir bæj- arfélagið. Og einnig er þátttaka hennar í stjórnmálum kunn um land allt. í þágu Sjálfstæðis- flokksins hefir hún, ásamt fleiri góðum konum, stofnað kvenflög' viðsvegar um landið, jafnvel að vetri til lagt í erfið ferðalög í samb, við }>au mál. í bæjarstjórn Reykjavíkur hefir hún' setið í nokkur ár, bæði sem aðalfull- trúi og varafulltrúi. Og til hinna nierku foreldra hefir frú Guð- rún sótf áhuga sinn fyrir trú- málum. Er ]>að sjálfsagt kunn- ugt hér í bæ, að í söfnuði sinum vinnur liún stórmerkilegt starf, bæði 1 þágu Hallgrímskirkjunn- ar væntanlegu og annara aðkall- andi vandamála. Það er í raun og veru tákn- rænt fyrir allt lif frú Guðnín- ar, að hún mun hafa verið sú fyrsta eða ein með þeini fyrstu konum, sem átti sinn stóra þátt i því, að hafizt var handa um að skreyta umhverfi dórri- kirkjunnar olckar með blóm- um. Hún er þannig, að hún vill leggja hlóm á hvers nianns veg og greiða hvers manns vanda. Þetta þjóðfélag væri eklci í vanda statt, væru á hverju strái konur af skapgerð fnl Guðrúnar (uiðlaugsdóttur. Við vinir hennar árnum henni og manni hennar allra heilla á ókominni æfibi*aut. J. S. mm Eitt erfiðasta vandamál 8. liersins, jægar liann sótti vestur eftir Egiptalandi og Libyu, var að sjá honum fyrir nægu neyzluvatni. Voru prammar, sem eru notaðir til skriðdrekaflutninga fylltir með vatnstunnum og látnir fylgjast með hersveitunum undan ströndinni. Síðast á » sunnudaginn var nýrri bifreið bjargað frá algjöirri eyðileggingu, af þeirri einu ástæðu, að aðvífandi bifreið hafði með- ferðis eldsíökkvitæki. Hvernig mumili; yður vera inn- anbrjósts, ef bifreiðin, sem þér hafíð haft svo mikið fyrir að ná í, brynni til kaídra kolla, þannig að þér gætuð sjálfum yður um kennt,? Eða þér sem buið í timburhúsum, hiacfið þér íhugað, að lítilf jörleg íkviknun getur orðið .til þess að þér standið húsnæðislaus á götunni? Haiið þér gert yður greiri fyrir, að í dag er ekki nóg að .vátryggja þessa hluti gegn eldsvoða, bifreið yðar eiwiurheimtið þér tæpast, og því síður húsnæði yðar. Tryggið yður því gegn slíkum áfölltam með því að fá yður eldslökkvitæki þegar í dag. Höfum nú fyrirliggjandi mjög lnentug og fyrir- ferðalítil eldslökkvitæki í tveim stærðum, fyrir bif- reiðar og fyrir hús. Verzlunin BRMJA j LAUGAVEG 29. { _____________ « Rýmíngarsalan í Klæðav. Andrésar Andréssonar X heldur áfram nœstu daga. Dömukápur, Pelsar, Kj ólar, Pils, Hanzkap, Töskur, Telpukápur, Herradeildin : Rykfrakkar, Hattar, Skyrtur, Slifsi, Hálstreflap. Nokkrir ágætir PELSAR, Tvö sérlega falleg silfurrefaskinn seldL mjög ódýrt. Skiptafundur | í þrotabúi Guðmundar H. Þórðarsonar, stór- kaupmanns, Grundarstig 11, verður lialdinn i bæjarþingsstofunni i Reykjavik föstudaginn 12. febrúar 1943, kl. 10 f. b. Yerður þar gerð grein fyrir eignum þeim, sem fram liafa kom- ið við uppskrift í búinu og teknar ákvarðanir ; um meðferð þeirra. Þá verður tekín afsiaða | til handveða þeirra, er gjaidþroti hefír setl • .j einstökum kröfuhöfum og ákvarðanír íeknar | um ýms fyrirtæki er gjaldþroti hefir rekið með öðrum eða ráðstafað til annara fyrir gialdþrot. - - fr . » • / Skiptaráðandinn í Reykjavík, 9. febrúar 1943* í Kristján Kristjánsson jj ... settur. lllplni tll loliwiisveltina Fræðslufundur verður i kvöld, miðvikudaginn 10. februar í Háskólanum, 1. kennslustofu, kl. 20,30. — ERINDI: BJARNI JÖNSSON læknir. Meðliinir loftvarnasveitanna úr hverfunum 30—45 vinsam- lega beðnir að mæta. LOFTVARNANEFND. BEZT AÐ AUGLÝSA I VÍSL *

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.