Vísir - 17.03.1944, Blaðsíða 3

VlSIR
Hefir siglt 47 sinnum til
Englands síðan stríðið
brauzt út.
Alexander Jóhannesson skipstjóri 60 ára.
í dag verður Alexander Jóhannesson skipstjóri, Grettis-
götu hér í bæ sextugur. Hann er fæddur 17. marz 1884 að
Skáney í Borgarfirði, en ólst upp að Hurðarbaki í Reykholts-
dal. Síðustu 40 árin hefir Alexander stundað sjómennsku og
verið skipstjóri nú um 20 ára skeið. Frá því að stríðið hófst
hefir hann siglt 47 ferðir til Englands, þar af 46 ferðir sem
skipstjóri á Haukanesinu. Hefir hann siglt hverja einustu
ferð þess skips til Englands frá því hann tók við því og mun
það sennilega vera einsdæmi í sögu nokkurs hérlends skipstjóra.
— Alexander er hinn mætasti borgari, hvers manns hugljúfi
og atorkumaður hinn mesti.
Þegar tíðindamaður Vísis
liitti Alexander skipstjóra að
máli fyrir skemmstu kvaðst
Alexander lítið liafa að segja,
sem væri jiess vert að birt væri
í bjöðum, líf sitt væri ekki öðru
vísi en annarra sjómanna og
auk þess liefði heppnin alltaf
elt sig frá því fyrsta.
„Eg er fæddur og alinn upp í
sveit,“ sagði Alexander, „en 17
ára að aldri féklc eg fyrstu
kynni mín af sjónum. Þá réri
eg á vertíðinni og svo þrjár
næstu vertíðir á eftir. Að sumu
leyti var þetta þrauta- •. og
reynslutími, því að sjósóttin
ætlaði að drepa mig. Þrátt fyrir
það heillaði sjórinn mig og eg
ákvað að helga mig honum, þvi
eg vissi að ef viljinn væri með,
klyfi maður margt það sem
mann langaði til. Eg liefi alla
ævi fundið til sjóveiki og geri
það enn, einkum ef eg fæ vont
í sjóinn fyrsta daginn eftir að eg
legg út eftir dvöl í landi.
Fyrstu 14 árin, sem eg sigldi
á togurum, var með Jóni Jó-
liannssyni skipstjóra, og tel eg
að eg eigi honum mest upp að
unna, að eg lagði út á þessa
braut. Fæ eg aldrei fullþakkað
honum þau ágætu og hollu ráð,
sem hann gaf mér.“
„Þér segið að heppnin hafi
elt yður?“
„Já, það Iiefir hún vissulega
gert. Eina óhappið á manns-
lífum, sem hefir lient mig,
skeði fyrir á að gizka 10
—12 árum, og það skeði á
mjög undarlegan hátt. Þá missti
eg mann út af skipinu í blæja-
logni og spegilsléttum sjó.
Iíann fór upp á borðstokkinn
og ætlaði að ná í vír, en mun
hafa skrikað fótur og fallið út-
byrðis. Maðurinn var syndur
eins og selur, en hann mun liafa
sokkið í einni svipan og við sá-
um liann ekki meir.“
„Hafið þér aldrei lent í fár-
viðrum eða öðrum stórræðum ?“
„Ekki svo að tjón hlytist af.
Reyndar liafa allir skipstjórar
og allir sjómenn lent í ýmsum
veðrum og' ekki öllum góðum.
En við gerum okkur það ofur
Ijóst, að það er allra veðra von
a. m. k. annan helming ársins
og við erum ávallt undir þau
búnir.
I eitU skipti hefi eg sloppið
giftusamlega við fárviðri. Eg
veit eklti hvers vegna — ef til
vill hefir það verið hugboð.
Þetta var í mikla óveðrinu ár-
ið 1925 þegar Leifur heppni og
RÓbertson fórust á Halamio-
um og flestir togaranna
skemmdust að meira eða minna
leyti. Það var mokafli á Halan-
um þá og togaraflotinn fór
þangað yfirleitt til veiða. Eg
hafði hugsað mér að fara þang-
að með hinum, en svo hætti eg
allt i einu við það og fór á Sel-
vogsbanka — einn míns liðs.
Svo skall óveðrið á, eg komst
heilu og höldnu í höfn með 130
tunnur lifrar, sem þótti gott þá,
og ekki með einn einasta planka
brotinn. En þeir voru fáir tog-
ararnir, sem gátu lirósað því
happi þá. Mér þykir ekki ósenui-
legt að þetta veður sé eitt það
harðasta og versta, sem íslenzk-
ir sjómenn muna.“
,Eruð þér ekkert ragur við að
sigla milli landa á stríðstimum
sem þessum?“
„Nei, það er fjölskylda mín
sem er hrædd en ekki eg. Eg
liefi aldrei fundið til hræðslu á
sjó, og eg tel það firru af þeim
mönnum að stunda sjómennsku,
og siglingar, sem finna til beygs.
Eg skal ekkert um það segja,
hvernig mér yrði við ef eitlhvað
kæmi fyrir, en til þessa hefir
ekkert það skeð, sem eg hcfi
þurft að óttast.“
BB GAMLA Bíó ■
Ziegfield stjðrnur
(ZIEGFIELD GIRL).
James Stewart
Lana Turner
Judy Garland
Hedy Lamarr
Sýnd kl. GVz og 9.
ÚTLAGAR
eyðimerkurinnar.
(Outlows of tlie Desert).
William Boyd.
Sýnd kl. 5.
„Hafið þér þá einskis orðið
varir, liei’naðarlegs eðlis, sem
hefir haft álirif á yður?“
*„Á þvi sviði verst eg frétta.
Það er enginn bættari með því
að skýra frá hernaðaratburðum
sem hann hefir séð eða orðið
var við, og eg hefi sett mér þá
reglu, að þegja í þeim efnum.“
„Líkar yður sjómennskan?“
„Já, hún er ástriða seni á-
sækir mig. Eg er ekki fyllilega
með sjálfum mér ef eg kemst
ekki á sjó eftir viku eða 10 daga
dvöl í landi og þannig lield eg
að flestum sjómönnum sé far-
ið. Þeir eiga erfitt með að lifa
án Ægis. Þó er það ekki svo að
skilja, að ævi sjómannsins sé
alltaf svo létt eða skemmtileg.
Nei, hún er erfið og oft þreyt-
andi, en liún er tilbreytingarik,
hún veitir bardagamanninum
fróun, hún elur lijá manni dug
og hugdyrfsku og síðast en ekki
sízt —- 'sjómennskan er lioll.
Svo er lika ýmislegt annað sem
léttir manni stundirnar á milli
þess sem maður erfiðar og
stritar, í stuttu máli sagt, held
eg að engan sjómann fýsi að
leggja árar í bát, sem á annað
borð er sjómaður af lífi og sál.
Hitt er svo annað mál, að mér
finnst að sjómenn séu vel að
þeim launum komnir, sem þeir
hljóta fyrir slarf sitt, þvi að fáir
— ef nokkurir eru — leggja
drýgri og fórnfúsari skerf til
þjóðarbúsins og vehnegunar
þjóðarinnar en þeir.“
„Hvað finnst yður mest um
vert í starfi yðar “
„Eg' lield að mér þyki mest
um það vert, ef lífsstarf mitt
lánast og umfram allt ef eg
fæ skilað samstarfsmönnum
mínum, þeim sem eg hefi tekið
ábyrgð á i lieildarleiknum við
Ægi, heilum og glöðum í höfn.
Og vonandi fæ eg enn um stund
að njóta þeirrar gæfu að glíma
við Ægi.“
Orðisending:
Þeir áskrifendur Vísis er kunna að verða
fyrir vanskilum á blaðinu, eru vinsamlega
beðnir að snúa sér s t r a x til afgreiðslu
blaðsins í síma 1660, eða kl. 10—12 fyrir há-
degi næsta dag.
■I TJARNARBÍÓ M
Við heimilis-
ambáttir.
(Vi hemslavinnor).
Bráðskemmtilegur sænskur
gamanleikur.
Dagmar Ebbesen.
Karl-Arne Holsten.
Maj-Britt Hákansson.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Andlátsfregn.
Þann 7. þ. m. var Steinunn
Kristjánsdóttir jarðsungin í (Ó1-
afsvík, að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Steinunn var móðir Jó-
lianns lieitins Jónssonar skálds.
Hún andaðist að heimili sínu Út-
görðum í Ólafsvík 27. febrúar.
MB NÝJA BÍÓ ■
Fréttaritari
í Berlín.
(Berlin Correspondent).
Virginia Gilmore.
Dana Andrews.
Mona Maris.
AUIvAMYND:
SKEMMTANIR
Á STRÍÐSTÍMUM.
(March of Time).
Bönnuð fyrir börn.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Tilkynning
Gefjno — Iðnnn
opnaði aftur í dag útsölu sína og saumastofu í Hafnarstræti 4.
Sími: 2838.
2 unglingar
14—16 ára, geta nú þegar komist að sem veitinga-
þjónsnemar að Hótel Borg.
Uppl. hjá yfirþjóninum.
Tilboð óskast
í mótorskipið IjAXFOSS
með öllu tilheyrandi vél og skipi i því ástandi
sem skipið er nú í, og þar sem það liggur á
f jöru við Ægisgarð í Reyk javík.
Tilboðin óskast send skrifstofu Trolle &
Rothe h. f., Reykjavík, fyrir kl. 4 e. h. n. k.
miðvikudag þ. 22. marz.
Réttur áskilinn til þess að taka hvaða tilboði
sem er, og til að hafna þeim öllum.
Reykjavík, 16. marz 1944.
Trolle Rotlie b.f.
Steinunn var eitt hinna þekktu
Skógarnessystkina, Mlfsystir
Sigurðar Ki’istjánssonar bónda i 1
Syðra-Skógarnesi.
Af 6 börnum Steinunnar sál-
ugu eru tvær dætur á lifi, önn-
ur í Danmörku, en hin búsett í
Reykjavík.
Nr. 29
Ethel Vancc:
2s:
Bálurinn barst af feikna-hraða uni
jarðgöng þau, er fljótið liafði grafið
sér gegnum fjallið, og liafði Tarzan
sjaldan komizí i aðra eins raun og
þá, að halda honum réttum fyrir
straumköstunum. En allt í einu kom
hann auga á dagsljós framundan.
Ljósbiettunnn óx i sífellu, og innan
skamrns var báturinn kominn á mikl-
um hraða út úr hellinum og barst nú
áfram með straumnum niður eflir
þröngu gili, þar sem á hvorúgum 'bakka
var hægt að lenda, vegna straumþunga
og hins mikla hraða.
Á háðar liliðar voru fjallháir klettar,
og var þarna tröllaukin náttúrusýn og
hin fegursta, ef fólkið hefði verið i
skapi til þess að dást að landslagi.
„Jæja, það er þó bót í máli, að gulu
djöflarnir elta okkur ekki lengur,“ sagði
Perry.
Allir tóku undir þetta, nema Tarzan,
sem var að velta því fyrir sér, hvað
það gæti verið, sem jafn-hugaðir menn
og gulu mennirnir óttuðust svo mjög
hérna megin klettanna. „Hér hlýtur
einhver hætta að vera á ferðum,“ hugs-
aði hann með sér.
Mark kveikti á eldspýtu og
bar að vindlingi Hennings, en
liann blés frá sér gulleitum reyk.
„Eg er veikur maður„‘ sagði
Henning, og tillit hinna hvössu
augna lians bar nú einhverri
vanmáttarkennd vitni. Marlc
settist niður aftur. Honurn féll
illa, að sjá þennan mann þannig
á sig kominn, og forðaðist að
segja nokkuð í svip. Hann harfði
á dúfur, sem sátu á gluggasill-
uftni, og beið þess að tHenning
tæki til máls. En er bið varð á
því tók liann upp vindlingaöskju:
sína og baðst leyfis að mega
kveikja sér í vindlingi.
Henning túk upþ nafnspjald
Marks.
„Herra Preysing.............**
las liann.
Eftir stutta þögn sagði Iiann:
„Eg sé að þér notið eklö nafa
móður yðar.“
Hann lagði frá sér spjaldiíK.
„Mér þykir það leilt, lierra>
Preysing, en eg-get ekkert fyric
yður gert."
Mark lagði frá sér vindling-
inn.
„En herra Henning _________
byrjaði hann.
„Eg get ekkert annað sagt“,.
sagði Henning hvasslega, „en
að liyggilegast er fyrir yður atH
leggja þegar af stað heim á leið
aftur — íil Bandaríkj anna.“
„Þér getið ekki ætlazt til, a®
cg geri það,“ sagði Maric. „Þvi
meiri sem hættan er þvi stað-
ráðnari verð eg i að gera það*
sem eg get, fyrir móður mína.“
[Henning blés hægt frá sér
reyknum. Ilann leit sem snöggv-
ast á Mark og andartak vottaðl
fyrir sámúð í svip hans, en það
var samúð manns, sem liafði
verið vitni að svó mörgu, er leitt
hafði til vanda og erfiðleika, að
liann kaus að láta allt slíkt af-
skiptalaust.
„Eg skil þetta mæfa vel,“
sagði hann að lokum. „En um
siðir verðið þér að gefast upp.
Eftir öllu að dæma, því senn
þér liafið sagt mér og af öðru„
sem mér hefir borizt til eyrna,
verð eg að draga þá ályktun, að
frú Ritter, sem er horgari þessa
lands, hafi gerzt sek um Þnd-
ráð gagnvart sinni eigin þjóð.“
„En dugandi lögfræðingur.*
sagði Mark.
„Herra Preysing,“ sagði Henir-
ing hvasslega, „þér eruð ekki h.
Bandaríkjunum.“
„En Samson-málið,“ sagði'
Mark. „Hann braut gengislögin'
livað eftir annað, og i stærri stil
og mér liefir skilizt, að jrður
liafi tekizt að koma því til leið-
ar, að hann slapp með þungar
„Og hversu lengi lialdið þér,
að mér haldist uppi að taka að
mér slík mál. Hversu lengi hald-
ið þér, að eg fengi að vera í
friði hér, ef eg héldi því áfranu
Samson var góður vinur miniu
Og' það hafði miklu víðtækari
afleiðingar fyrir mig en yður
grunar, að eg tók að mér mál;
Iiahs, m. a„ að eg missti lieils-
una. Eg verð að hugsa um fram-
tíð og öryggi fjölskyldu minn-
ar, herra Preysing, þér látið yð-
ur vart detta í hug, að eg inundi
tefla öryggi hennar í liættu?“
Henning mælti í ásökunartón.
„Þér gætuð kannske hennt
mér á annan málflutnings-
mann?“
„Þessu máli er lokið, herra-
Preysing.,4
„Éigið þér við, að ekki sé
hægt að áfrýja?1,
„Það er ekki Iiægt að áfrýja
dóniuni fyrir afhrot sem þetta.“
„Ætlið jiér að halda þvi frani,
að það sé ekkert, sem eg get
gert i þessu máli á löglegan
hátt„‘
„Ekkert — alls ekkert.“
„En þér töluðuð samt fyrir
skenimstu í Jieiin dúr, að ætla
mætti, að þér gætuð fengið ein-
hverju áorkað, ef þér vilduð
hætta á að taka málið að vður.“
„Nei, eg átti við það, að niig
furðaði á þvi, að þér skylduð
koma hingað og ætlast til þess,
að cg hætti á þetta. Það virðist
hera allniikið á ábyrgðarleysi í
ætt yðar, herra Preysing.“
GARÐASTR.2 SÍMI 1899 *